tag:blogger.com,1999:blog-6830102149421996292024-03-05T16:16:20.612-08:00Reisverslagen en foto's - Gek op groen - fotograferen - reizen!joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.comBlogger91125tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-1862217082019186122019-08-04T10:15:00.002-07:002019-08-04T10:15:18.486-07:00Groetjes uit Botswana, volg ons op Polarsteps Tijdens andere vakanties postte ik regelmatig updates op dit blog. In Botswana is WiFi echter schaars en 4g niet aanwezig. Daarom schrijf ik nu mijn blogs in Polar Steps:<div>
https://www.polarsteps.com/JoseLuken/1136216-botswana-2019</div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-87589116215547331152019-07-30T12:31:00.001-07:002019-07-30T12:31:46.032-07:00Africa here we come!Wat heb ik veel teruggekeken in de tijd de afgelopen maanden. 9 jaar om precies te zijn, want toen besteedde ik al mijn vrije tijd aan het voorbereiden van een bijzondere reis door Zuid-Afrika, een 'rondje Johannesburg - Hluhluwe - Kruger'. Morgen vliegen we weer naar Johannesburg. En opnieuw heb ik er ontzettend veel tijd in gestopt: hotelletjes uitzoeken, activiteiten vergelijken, blogs lezen, twijfelen of het allemaal wel kan met jonge kinderen... maar we gaan het gewoon doen!<br />
<br />
Vandaag begon mijn vakantie een paar uur te vroeg. Stan en Mats waren nog een dagje naar de BSO zodat wij ons werk konden afmaken. Helaas dacht Stan zijn buik daar anders over en appte de BSO tegen lunchtijd dat hij echt ziek was. Laptop in de tas en het zieke mannetje opgehaald. Op de bank knapte hij wel weer op, maar fit is hij zeker niet. Hopen dat het morgen meevalt!<br />
<br />
En nu staan de koffers klaar, gelukkig hebben we ruimte genoeg met 4 stuks ruimbagage. Zoveel ruimte dat we ook maar de koelbox meenemen, kan wel eens handig zijn onderweg. Slaaptentje voor Mats, kadootjes voor in het vliegtuig, en natuurlijk een flinke stapel kleren. Oh ja en natuurlijk een lading fotocamera's en tablets en heeeel veel snoertjes! De weersvoorspellingen voor Botswana zijn niet zo ingewikkeld: het is er erg droog en dus elke dag zonnig en richting de 30°C, gelukkig koelt het daar wel lekker af 's avonds. Aan de hoge temperaturen zijn we inmiddels aan gewend geraakt, dus kom maar op met die warmte!<br />
<br />
Morgen om 7 uur worden we naar Schiphol gebracht voor een lange dag vliegveld en vliegtuig. Hopelijk gaat alles voorspoedig en arriveren we rond 22 uur in het hotel. Tijdsverschil is er niet, hoe fijn! We hebben er ongelooflijk veel zin in, vinden het ook wel een beetje spannend maar ik hoop en geloof dat we een topreis gaan maken. Ik doe mijn best om af en toe een blogje te posten en Stan wil ook graag wat typen, maar we zouden zomaar eens een aantal dagen geen wifi kunnen hebben... That's Africa :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrt-wRfr3wNDqVY1NBzjV0PTy5X80CnfMMESSh_Utzi1nxmr2pe4fRX6WKvWe3JKYopRxbia-p4UEzH6sqE0yfpJdGyaavlYtdPYyDZ4F38wZHz5rL6EfhbIOvJKV0nfChdVNB5Tjwvc34/s1600/Botswana.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="598" data-original-width="844" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrt-wRfr3wNDqVY1NBzjV0PTy5X80CnfMMESSh_Utzi1nxmr2pe4fRX6WKvWe3JKYopRxbia-p4UEzH6sqE0yfpJdGyaavlYtdPYyDZ4F38wZHz5rL6EfhbIOvJKV0nfChdVNB5Tjwvc34/s640/Botswana.png" width="640" /></a></div>
<br />joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-9424227623785102062018-12-23T11:20:00.001-08:002019-07-12T13:47:59.438-07:00Waar gaan we in 2019 heen?Wat doen we volgend jaar met de vakanties? Een vraag die ik meestal stel op de terugweg van een reis. Dit jaar was het niet makkelijk om een antwoord te geven. Mijn eerste gedachte was om, net als dit jaar, een verre reis te maken in de meivakantie (nog betaalbaar) en in de zomervakantie te kamperen. Maar de meivakantie begint in 2019 voor ons met een familie weekend, dus dan blijft er niet genoeg tijd over voor een verre reis. Een jaar zonder verre reis is mij vorig jaar niet echt goed bevallen. Maar wat is er mogelijk in de zomervakantie?<br />
<br />
Een rondje vliegticketprijzen stemt mij somber. Wat een geld... veel tickets zijn meer dan €1000 pp en we hebben er 4 nodig. Ik overweeg de Amerikaanse westkust. De kinderen zijn (net als ik) dol op de films van Free Willy. Hoe gaaf zou het zijn om orka's te spotten in de wateren onder Vancouver? Maar al snel kom ik erachter dat Mats niet mee mag op zo'n boot, te jong en te klein. Ook een bezoek aan de Boeing fabriek in Seattle, voor mijn vliegtuig-fan-familie echt een must-do, is voor hem letterlijk nog te hoog gegrepen. Zo daalt deze bestemming weer op mij lijstje, die bewaren we voor over een paar jaar.<br />
<br />
Als ik echt naar mijn bucket-list kijk, blijven er twee bestemmingen bovendrijven: twee watervallen die ik met eigen ogen wil aanschouwen. De Iguaçu Falls in Argentinië/Brazilië valt af door de bizarre ticket prijzen. De Victoria Falls streep ik door in verband met malaria. Dan zie ik op één dag een nieuw project binnenkomen op mijn werk en een inspirerend reisblog via een Facebook group. Allebei vol met prachtige foto's van... Botswana! Olifanten, stokstaartjes, Afrikaanse zonsondergang. Even waan ik mij terug in Zuid-Afrika, waar ik in 2010 ten huwelijk werd gevraagd. Ik zoek contact met de schrijfster van het blog, hoe ging het met de malaria medicatie? Ik 'spreek' nog een paar mensen en de verhalen over de malaria medicatie vallen mij niet tegen. Geen van de kinderen had er last van en de vakanties waren - hoe kan het ook anders - fantastisch.<br />
<br />
Ik stap over mijn malaria-angst heen en verdiep mij in Botswana. Wat een prachtig land en wat een mooie combinatie met de Victoria Falls. Botswana heeft een bijzonder toerismebeleid: high value - low impact. Oftewel: toeristen moeten veel geld opbrengen en weinig schade aanbrengen aan de natuur. Het tweede punt is natuurlijk fantastisch, het eerste punt wordt voor ons wat lastiger. Ik vraag een offerte op bij een gespecialiseerd reisbureau en land met beide benen weer op de grond. 4000€. Per persoon. Exclusief vliegreis. Dat gaat ons budget ver, heel ver, te boven. Ik kijk weer verder naar andere bestemmingen, maar Botswana blijft aantrekken. De enige ongeorganiseerde reizen die ik op blogs tegenkom zijn met een huurauto met daktent. Dat gaan wij niet doen. Kamperen is best leuk, maar niet zo leuk dat ik op een auto wil slapen. Middenin een nationaal park met wilde dieren zonder hek om de camping. Echt niet...<br />
<br />
Af en toe lees ik toch ook dat mensen 'budget' hotels vinden. Ik speur alle 38 AirBnB's in Botswana af. Meer zijn er niet buiten de hoofdstad. Ik vind meer en meer informatie op Tripadvisor. Niet alleen over betaalbare hotels en lodges, maar ook over te gave activiteiten. Een zoutpan met flamingo's, een canyon, een bezoek aan een stokstaartfamilie, de Okavango delta, Chobe park met 60 tot 80.000 olifanten. Wat heeft Botswana ontzettend veel te bieden! In een weekend in oktober zet ik alle informatie in een overzicht. De totaalprijs van tickets, hotels, enkele activiteiten en een flinke 4x4 auto blijven ver onder de eerder ontvangen offerte. Het blijft een gigantisch bedrag, maar toch nog lager dan het bedrag dat we in 2018 aan vakanties hebben uitgegeven (Sri Lanka & Denemarken & Sicilië, oei). Maar we kunnen dan wel 3 volle weken naar dit prachtige land. En naar de Victoria Falls in Zimbabwe, te bereiken vanuit een stadje in het noorden van Botswana.<br />
<br />
Ik overleg maar weer eens met Christiaan. Ja, het is veel geld. Ja, we kunnen dit nu nog makkelijk met de jongens doen (slapen in één kamer, ze stellen nog niet teveel eisen). Ja, waarom doen we het niet gewoon? Christiaan en ik overleggen op ons werk, want we hebben wel iets meer dan drie weken vrij nodig. Het mag. En dan doen we het gewoon. We boeken vliegtickets naar Johannesburg. Ik huur een 4x4 Hilux. Ik reserveer de eerste hotels via booking.com en stuur e-mails naar andere accommodaties. Ieder blog dat ik lees over Botswana maakt mij enthousiaster.<br />
<br />
Ik lees een boek over mensen die jarenlang in Botswana wonen. In het boek staan ook foto's, die Stan en Mats uitgebreid bekijken. Een neushoorn zonder hoorn, stropers en militairen. Een paar hyena's die een zebra opeten. Ik begin met de voorbereiding voor de safari's: wie weet wat we daar gaan zien. Mats vertelt op de crèche dat hij naar Botswana gaat en dat hyena's daar alles opeten, ook kindjes. Oeps, even een stapje terugnemen in de voorbereiding. Maar oh wat hebben de jongens er zin in: drie weken in een safari auto! Giraffen, zebra's, olifanten, zolang ze maar geen hyena's zien is het fantastisch.<br />
<br />
En nu is het december en is alles geregeld. Alleen de activiteiten boeken we ter plekke, de rest staat vast. We zijn zelfs al bij een tropendokter geweest. Met een verrassend bericht: er is geen malaria in Botswana in onze reisperiode. Met één DTP-prik voor mij stonden we weer buiten. Heb ik mij daarom zo druk gemaakt. Nog 7 maanden voorpret en dan is het zover: we brengen onze jongens naar een voor hen nieuw continent. Ik ben zo benieuwd!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe6Haco03Dt-F_I3DApXKUgTR0ai3Y8DFENN58fVmeXT3K5AnUotLs0odnVqX_QgJ_RNcgsMtSz8qln1RWTmzS5VR2lwEQEHczfQmigJBpfDA6qAkDyAbuICbN2Df8V_-IpTdvcRAcVrMJ/s1600/xx_giraffen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="1600" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe6Haco03Dt-F_I3DApXKUgTR0ai3Y8DFENN58fVmeXT3K5AnUotLs0odnVqX_QgJ_RNcgsMtSz8qln1RWTmzS5VR2lwEQEHczfQmigJBpfDA6qAkDyAbuICbN2Df8V_-IpTdvcRAcVrMJ/s640/xx_giraffen.jpg" width="640" /></a></div>
<br />joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-15346223438000733682018-08-08T14:47:00.002-07:002018-08-08T14:47:41.278-07:00Jelling Viking museum en twee dagen lol in Legoland<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De laatste zondag van onze vakantie begint fris, het is kouder dan de andere dagen en we beginnen weer met een lange broek aan. Na het ontbijt rennen de jongens naar de speeltuin en daar zijn ze uren zoet. Skelteren, springkussen springen, glijbanen roetsjen, er is genoeg te doen! Wij drinken rustig een bak koffie en halen dan het grondzeil weg. De overburen hadden een vieze prutzooi onder hun zeil, dus wij verwachten ook wat schoonmaakwerk. Maar het valt mee, het zeil is droog. We hoeven er alleen wat gras vanaf te kloppen. We ruimen meteen de caravan eens goed op, na twee weken is het al best een rommel. We zien de meeste buren vandaag vertrekken, het is een stuk rustiger op de camping dan vorige week. Voor de lunch hebben we nog wat broodjes en knakworst, dus we blijven op de camping. Aan het begin van de middag wil ik wel op pad, zo’n dag niets doen is toch echt niets voor mij. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vorig jaar kochten we visnetjes voor de jongens in Frankrijk en die hebben we hier nog helemaal niet gebruikt. We zoeken op Google Maps een paar beekjes en rijden er naar toe. Helaas staan de beekjes door de droogte volledig droog of zijn helemaal overwoekerd. We rijden off-road naar een heel klein meertje, maar ook hier is geen water te bekennen. Als laatste optie rijden we nog naar de oever van een groter meer. Hier is een heel klein strandje, waar ook wat mensen zwemmen. Bij het strandje is een steigertje en jawel hoor, na even in het water turen zien we kleine visjes. Omdat we nog in een lange broek en vest rondlopen, proberen we eerst wat te vissen vanaf het steigertje. Dit lukt niet, de vissen zwemmen uiteraard gewoon weg. Stan gaat als eerste vol goede moed het water in. Tot onze verbazing weet hij even later een visje in zijn net te hengelen. Deze gaat direct in het emmertje dat al klaar staat met water. Die ene vis geeft moed en even later staan we allemaal tot de knieën in het water. Mats in z’n onderbroek, die uiteraard toch nat wordt. Stan begint eindelijk te snappen dat stil staan met je net onder water meer zin heeft dan in het wilde weg hengelen. Zo trots als een pauw hijst hij even later 6 visjes tegelijk in zijn netje, ze zwommen zomaar boven zijn netje. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Als er 15 visjes opgevist zijn, vinden we het mooi geweest. Mats heeft inmiddels al droge kleren aan en wij krijgen het ook wel fris. Het water van de visjes wordt al wat warm, dus tijd om ze los te laten. Trotse Stan laat ze er een voor een uit zwemmen. De spullen gaan weer in de auto en we rijden terug naar de camping. Hier maak ik een fajita achtig prutje dat prima smaakt op een paar wraps. Het wordt alweer fris, maar de jongens hebben daar in de speeltuin geen last van. Nog even skelteren, want morgen gaan we de camping verlaten. De volgende dag komen we er bij het uitchecken achter dat we hier toch echt een week hebben gestaan. Birkhede camping bij Ry was een prima plaats voor een langere tijd, er is hier genoeg te doen, zowel in de buurt voor ons als op de camping voor de jongens. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We rijden op maandag naar Billund, Legoland. Er zitten wat uren tussen de uitchecktijd van Birkhede en de inchecktijd van Legoland, dus zoek ik op internet nog een leuke activiteit. Ik lees iets over een museum in Jelling en daar stoppen we na een uurtje rijden. We bezoeken eerst even een supermarkt voor de lunch en eten voor de avond. De lunch gooien we met een picknickkleed in een tas. In Jelling is een grote archeologische vindplaats uit het Viking tijdperk. Er staan twee grote stenen met runen (vikingschrift) op de begraafplaats voor een mooi kerkje. We bekijken de stenen en het kerkje en gooien dan het kleed neer op een mooi veld. De broodjes smaken prima en ondertussen kijken we rond op de vindplaats. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De geschiedenis gaat hier terug naar het jaar 773. Voor de jongens lastig te plaatsen. Maar dit wordt iets makkelijker als we het naastgelegen vikingmuseum bezoeken. Een echte aanrader dit museum: het is onlangs opnieuw ingericht en zeer interactief. We lopen direct door naar de expositie over de Vikingen. Stan en Mats schrijven allebei op een touchscreen hun naam in Runen. We leren weer iets bij over Koning Blauwtand (die van de Bluetooth). Met een joystick zweven we rond over het gebied, zowel in de tijd van voor de Vikingen (toen was er nog niets) en diverse periodes tijdens en na de Vikingen. Dit is ook te bekijken op een interactieve tafel met projecties vanaf boven. Met een draaiknop scrol je door de jaren heen en zie je wandelaars en veel dieren veranderen in paard en wagen en uiteindelijk auto’s. Er zijn nog veel meer interessante museumstukken en onverwacht lopen we zo een uur rond in het museum. We bezoeken uiteraard het dakterras, van waar je een prachtig uitzicht hebt op de hele vindplaats. Er staan twee verrekijkers, waarvan ik mij eerst afvraag waarom die daar staan, je hebt geen verrekijker nodig om het gebied te bekijken. Maar Stan kijkt er wel meteen in en ontdekt zo dat het beeld in de verrekijker van vroeger is. Met knopjes kun je switchen van jaartal en zo zie je het gebied levensecht door de jaren heen. Heel gaaf gemaakt! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Als we alle expositie stukken hebben bekeken, lopen we weer terug naar de auto. Mats is er moe van geworden, maar gelukkig staat de auto met caravan niet ver. Nu is het nog een klein half uurtje rijden naar Billund. We merken dat we snel dichterbij komen doordat de vliegtuigen steeds lager over ons heen vliegen. Billund heeft een serieus vliegveld en vliegtuigen uit alle hoeken van de wereld landen hier. We rijden langs de Lego fabriek waar de menshoge legoblokken in de tuin liggen. Nu begint het voor de jongens te leven en ze zien steeds meer Lego borden langs de weg. De camping, onderdeel van Legoland Holiday Village, ligt op 500 meter afstand van het attractiepark. Van enige rust is hier weinig te merken, we staan dan ook in de rij voor het inchecken. Natuurlijk maken we de eerste Lego foto van de jongens en dan zijn we aan de beurt. We krijgen een plaats toegewezen vooraan op de camping. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het opzetten van de tent gaat weer snel met z’n viertjes en dan hebben we nog een uurtje de tijd voor het eten. We wandelen de camping over, van speeltuin naar speeltuin. Het is hier gigantisch groot met allerlei vakantiehuisjes en een hele grote camping. Helemaal achteraan ligt een grote speeltuin naast een kinderboerderij. Na een snel bezoek aan de ezels en konijnen, holt Mats naar de kabelbaan. Eindelijk weer een kabelbaan :) Stan traint zijn evenwicht en even later springen de jongens weer over een springkussen. Er zijn hier volgens mij alleen maar gezinnen met kinderen, dus het is gezellig druk. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Ik kwam in de supermarkt toevallig wat Thaise mix curry tegen, dus ik kook vandaag rijst met wat gerechten erbij. Eigenlijk niet handig in een caravan met een klein kooktoestel, maar met de sateetjes op de gourmetplaat kan het net. Het smaakt best lekker allemaal en dankzij het late tijdstip hebben de jongens ook wel honger. ‘S Middags hebben de jongens al ontdekt dat je hier skelters kunt huren. Ik vind het eerst onzin, ze zaten vanmorgen nog op een skelter. Maar de Mooncars hier zijn 4-persoons en dat is wel weer grappig. Helaas zijn de grootste skelters allemaal verhuurd als wij naar het winkeltje gaan. We kiezen dan voor een 2-persoons met een plankje erbij. Hier kan ik samen met de jongens op en dan rijden we van de skelterparkeerplaats naar de caravan. Klein stukje, maar best vermoeiend! Bij de caravan neemt Stan het over en Christiaan gaat met de jongens op pad. Ik werk de afwas even weg en dan is het uur alweer bijna voorbij. Bij het terugbrengen van de skeltersleutel lopen we langs de ijsjes en chocola in het winkeltje, die kan ik natuurlijk niet laten liggen. Mats is dolgelukkig met zijn Minion ijsje, gelukkig maar want dat kost hier zomaar 2,50 euro... Na het ijsje en koffie met wat lekkers is het mooi geweest, de jongens gaan naar bed. Wij zitten om even na 10 uur al in het donker en het is fris, dus we gaan lekker op tijd naar bed. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Dinsdagmorgen duurt het niet lang voordat Stan beseft ‘joepie, vandaag gaan we echt naar Legoland’ en daarna stuiteren de jongens door de caravan. Stan haalt de broodjes uit het winkeltje en we ontbijten lekker rustig aan. Het park gaat toch pas om 10 uur open en we zijn er vlakbij. Om even voor 10 uur wandelen we die kant op. Voor wie nog nooit in Legoland geweest is en kids tussen de 3 en 12 jaar heeft: gewoon gaan! Het kost een paar euro maar het is echt een fantastische ervaring. Nu ik dit schrijf zijn we er twee dagen geweest en het was elke euro waard. Twee dagen was voor ons ideaal, zodat we rustig aan alles konden bezoeken, Stan en Mats omstebeurt een attractie mochten kiezen en de jongens rustig meerdere keren in een attractie konden gaan en we zelf ook relaxte dagen hebben gehad. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De hoogtepunten van twee dagen Legoland: </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De Flying Eagle: de achtbaan waar Stan het na verhalen van campingvrienden al over had. Na aankomst lopen we meteen door. Mats mag er ook in, hij twijfelt enorm maar we halen hem over. Ja het gaat snel maar nee het is niet eng. Na 3 bochten vindt hij het wel eng en na 5 bochten kruipt hij onder mijn arm. Hij vindt het helemaal niets en komt er nog net niet huilend uit. Stan daarentegen vindt het fantastisch en hij zou het liefst meteen weer gaan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Mats wil vooral heel graag in de Legotrein. We kunnen het station van de grote Legotrein niet meteen vinden en lopen langs de Monorail. Een prima alternatief, zo’n trein in de lucht. Vanuit de Monorail zien we een vriendje van de vorige camping in een Duplotreintje rijden, dus daar gaan we ook meteen maar in. Het treintje is uiteindelijk Mats zijn favoriet, maar Stan vindt het veel te sloom. De Duplo vliegtuigjes vindt Stan ook wel ok en dan is hij weer aan de beurt om te kiezen. Het wordt de onderzeeër, wat eigenlijk meer een filmpje is waarna je een aquarium in loopt. Erg mooi gemaakt: de Lego duikboten en duikers zie je in een gigantisch bassin met haaien en talloze andere vissen. Er zijn verschillende drukknopjes te vinden, waarmee je een luchtpomp activeert. De kunst is natuurlijk om precies op het knopje te drukken als er een vis boven zwemt, zodat deze ondersteboven door de luchtbubbels afdrijft. Na een uitgebreid bezoek aan het aquarium lopen we door naar de Lego toren. Hierin zit je op een ronde bank ik een cabine die al draaiende omhoog gaat, zodat je een mooi uitzicht hebt over het hele park. Het is erg warm vandaag en dit is in de glazen cabine natuurlijk extra heet. We drinken en eten wat en dan vinden we een ruimte waar je met Lego kunt zwemmen. In het Lego Friends thema is een soort zwembad gemaakt, volgestort met blauwe Lego steentjes. Tijd om even rustig binnen te spelen!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We wandelen weer terug naar de ingang en daar zien we het stationnetje van de Lego trein. Maar ook de safari auto’s, waar de jongens in willen. We rijden eerst een rondje in het treintje, eten een hotdog en dan mogen ze op zoek naar de Big 5 van Lego. Prachtig aangelegd, compleet met Afrikaanse muziek, rijden we met z’n vieren in een safari auto door het park. We wandelen verder langs het Piratenthema, waar je met waterspuiten op boten kunt schieten. Maar in die boten zitten mensen met dezelfde waterkanonnen, dus de kans is groot dat je nat wordt. Mats vindt het maar niets dat hij nat wordt, dus we gaan niet in de boot. Qua temperatuur kan het prima en er staat dan ook een lange rij voor de boten, waar duidelijk staat vermeld ‘You will get wet’. We lopen verder en komen bij een kasteel, waar net een show wordt opgevoerd. Iets met een gouden legoblok, een prinses en wat andere figuren. Voor het kasteel ligt een diepe gracht, waarin van grote hoogte met salto’s in wordt gesprongen. Stan vindt het zo mooi dat we nog 3 keer naar (een deel van) de show kijken. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Christiaan en Stan gaan nog in een soort bootjes die heel hard rond varen, precies hetzelfde systeem als in De Beekse Bergen. We lopen door naar de brandweerkazerne. In wedstrijdvorm kun je hierin: snel de brandweerwagen door middel van een pomp naar de brand rijden. Dan snel uit de wagen en water pompen, dat je in een gat moet spuiten. Als de brand geblust is, moet je snel weer in de wagen terug rijden. Het is duidelijk dat de wagens met maar 1 of geen ouder kansloos zijn, dus terwijl Christiaan en de jongens al even in de rij staan, besluit ik ook maar mee te helpen. Lekker even actief zijn in de bloedhitte. Daarna zoeken we verkoeling bij de pinguïns, maar helaas is het alleen in het pinguinverblijf heel koud en daar kunnen we door glas naar kijken. Er wordt een (powerpoint) presentatie gegeven over de pinguïns, maar het leukste is natuurlijk om met je neus op het glas naar de dieren te kijken. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na een ijsje te hebben gegeten, besluiten we om ons op te splitsen. De rijen voor de achtbanen worden korter en Stan en Christiaan willen snelheid en actie. Terwijl zij in de draak (via heel veel Lego presentaties in een kasteel nog een klein stukje snelheid in de achtbaan), de X-Treme racers (in auto’s door een voor Stan iets te snelle achtbaan) en de Tempel (vanuit een auto schieten op lichtjes) gaan, loop ik met Mats nog een keer naar het treintje, de safari auto’s en de Duplo speeltuin. Hij wil ook wel in de bakjesdraaimolen, een mini reuzenrad. De bakjes zijn mij veel te klein dus de eerste keer moet hij van mij alleen. Daarna mag ik niet eens meer mee en gaat hij er nog 3 keer in, hij vindt het prachtig. Ook de paardendraaimolen doet hij alleen, dat kleine mannetje wordt plotseling wel heel groot. Gelukkig speelt hij ook nog heerlijk met de Duplo in de speeltuin. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We hebben afgesproken bij de Lego Shop voor in het park, maar besluiten toch nog een keer door te lopen naar de Flying Eagle. De wachttijd is nog meer dan een half uur, dus kiezen we voor de Lego Canoe. Mats wil eigenlijk niet, die bootjes gaan wel heel snel van een glijbaan, maar ik haal hem over en gelukkig is dat nu wel een succes. De kano’s varen eerst door een prachtige canyon met allerlei Lego presentaties. En als laatste gaan we inderdaad van de glijbaan het water in, met een natte broek voor Christiaan en Stan als gevolg. Gelukkig is het nog steeds warm. We lopen nog een keer naar de Lego trein en dan neemt Mats Stan mee in de bakjesdraaimolen, wat een lol hebben de jongens samen. Dan is het bijna 7 uur en stoppen de attracties. Wij dineren in het park. Daarna kunnen we nog even rondkijken in Miniland (de met Lego nagemaakte wereld) voordat we om 8 uur het park uit moeten. Het is nog steeds erg warm en we sjokken terug naar de camping. Christiaan en ik zijn bekaf, wat een dag vol activiteiten! De jongens liggen toch nog een tijd te kletsen in bed, ze hebben zoveel aan elkaar te vertellen over alle Lego en achtbanen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen begon de dag weer op een normale tijd, om half 9 haalde Christiaan wat broodjes en dekten we de tafel. Omdat de weersvoorspellingen niet zo goed zijn met onweer en regen, zetten we de luifel nog even extra stevig vast. Even na 10 uur lopen we weer naar het park, op naar de bootjes waar we gister niet aan toe zijn gekomen! Het is nog best rustig in het park en we kunnen zo doorlopen. In een soort piratenthema varen de bootjes eerst langs haaien en een kasteel, daarna varen we een donkere tunnel in. Iets te donker voor onze jongens, echt oog voor de mooie Lego presentaties hebben ze niet. Langs een waterval varen we weer naar buiten, waar we merken dat we niet alleen van de waterval nat worden. Het is zachtjes gaan regenen, hopelijk valt het mee! Opnieuw splitsen we ons op. Stan wil met mij in de Tempel, maar ik haal hem over om eerst in de grote ronde boten door de wildwaterbaan te gaan. Hier was het gister hartstikke druk, maar nu in de regen staat er nauwelijks een rij. Als we in de boot varen, is het al gestopt met regenen. Maar helaas worden we alsnog drijfnat, doordat we precies op de verkeerde plek in de boot zitten. Onderaan de glijbaan, die we wel heel gaaf vinden, krijgen we een gigantische plens water in ons nek. Best fris! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We gaan alsnog in de Tempel schieten naar de lichtjes en omdat er geen rij staat, gaan we meteen maar nog een keer. Daarna neemt Stan mij mee naar de Draak, die vond hij toch leuker dan de X-Treme racers. We moeten wat langer wachten omdat er een technisch mankement is met de wagen. We wachten geduldig en kijken naar de lege karretjes die als test langsrijden. En dan mogen we toch echt. Stan liet het gister voorkomen alsof hij de Lego presentaties maar saai vond, maar hij wijst mij nu van alles aan. Het stukje achtbaan op het einde gaat inderdaad wel heel snel voorbij. Het is alweer tijd om naar Christiaan en Mats te lopen, zij zijn uiteraard in de treintjes en draaimolens geweest. Na een bak koffie en wat lekkers gaan we in de kinder bootjes, nou ja volgens mij zijn ze voor kinderen maar er gaan heel wat volwassenen in. Het is best een leuk tochtje langs Arabische paleizen, Thaise tempels en het Vrijheidsbeeld en Capitool. Daar zitten toch heel wat Lego steentjes in! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Via opnieuw een stukje schoonspringshow, lopen we naar de pinguïns. Om 1 uur worden ze gevoerd en dit hebben we gister gemist. We lopen langs de Polar achtbaan waar Stan nog niet in is geweest. Op het plaatje lijkt het net of deze over de kop gaat, en de leeftijdsgrens is het hoogste van alle achtbanen, maar uiteindelijk krijg ik hem zover dat we erin gaan. Dit is wat mij betreft de leukste achtbaan van het park: heel veel bochten, lekker snel en een verrassing op het einde. Als we denken dat de rit er alweer op zit, rijden we een tunnel in. Daar staan we een paar seconde stil, voordat we een meter of 5 omlaag vallen. Maag in de keel en dan weer vooruit een paar bochten in. Met een blik op het pinguïn verblijf zit de rit er dan echt op. Stan vindt het toch ook wel gaaf en hij vertelt meteen dat hij nog een keer met Christiaan gaat. We spreken af dat hij niet mag verklappen dat je naar beneden valt en dat hij moet kijken of papa schrikt. Alleen al om dit geheimpje heeft hij de grootste lol. Binnen 10 minuten zijn we weer terug bij Christiaan en Mats, dus ze kunnen nog wel een keer in de achtbaan voordat de pinguïns gevoerd worden. Dit voeren stelt overigens helemaal niets voor, dus we eten ondertussen een broodje en gaan dan weer verder. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Mats en ik laten Christiaan en Stan achter en lopen weer naar de safari-auto’s en de Lego trein. Daarna wil Mats weer even rustig in het zwembad spelen, we bouwen een kerk die bijna net zo hoog is als hijzelf. Nadat de kerk vakkundig gesloopt is, kunnen we nog even in de bakjesdraaimolen en dan gaan we naar Christiaan en Stan. Stan wil graag nog een keer in de Flying Eagle, dus ga ik met hem in de lange rij staan. Christiaan en Mats gaan nog een keer in de kano’s en staan beneden te kijken als wij in de achtbaan zitten. Stan vindt het echt prachtig! We hebben nu alle attracties minimaal een keer gedaan, de shows gezien en we vinden het wel mooi geweest. De jongens mogen nog een keer kiezen wat ze graag willen en na een laatste rondje in de wildwaterbaan en de draaimolens wandelen we nog een keer door Miniland. Dit deel van Legoland is al 50 jaar oud, met hier en daar wel wat nieuwe onderdelen. De jongens vinden het mooi, er zijn zoveel leuke details te zien en vooral de bewegende onderdelen zijn een succes: treinen, boten en sluizen, het vliegveld, ze kunnen hier zeker nog een tijd rondkijken. Via de Lego Shop beëindigen we het bezoek aan Legoland en om 7 uur lopen we met natuurlijk een paar dozen Lego het park uit. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Bij de caravan ga ik pannenkoeken bakken, terwijl de jongens hun ‘mooie schone Lego’ uitpakken. Als het eten op tafel komt, heeft Mats zijn Cars autootjes al af en Stan weet nu dat zijn technisch Lego best ingewikkeld is. Na het eten spelen we nog een uurtje met de Lego en als Mats ook de vrachtwagen af heeft, is het bedtijd. Ze zijn vol van de Lego, wat hebben ze genoten deze dagen! En wij ook, dit attractiepark is echt ontzettend leuk! Het heeft schandalig veel geld gekost, niet alleen de toegang en de camping maar ook het eten, drinken en ijsjes lopen lekker op. Maar dit park biedt niet alleen veel lol voor de kids, we hebben zelf ook weer ontdekt hoe leuk achtbanen zijn :)</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Morgen moeten we voor 11 uur weer van de camping af rijden. We gaan dan naar Noord-Duitsland, een nichtje van Christiaan bezoeken. Daar kunnen we blijven slapen en dan rijden we vrijdag terug naar Zijdewind. Denemarken zit er alweer op en het was fantastisch! We hebben ontzettend veel geluk gehad met het weer, op de fikse regenbui in Middelfahrt en de weinige druppels in Ry en vandaag in Legoland na, hebben we perfect vakantieweer gehad! De mooie musea, natuur, prachtige campings en leuke mensen: alles wat men over Denemarken als meest kindvriendelijke vakantieland schrijft en zegt is zeker waar! We komen vast nog eens terug, al is het alleen maar voor de verkeersschool in Legoland waar je 7 jaar voor moet zijn en het waterpark van Lalandia naast onze camping, waarvoor je een zwemdiploma moet hebben om er echt van te genieten. </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-8030539012859153082018-08-04T14:00:00.001-07:002018-08-04T14:00:51.565-07:00Zandsculturen en musea, er is hier zoveel te doen!<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Donderdagochtend begint zoals alle dagen hier redelijk relaxed. Broodjes halen, koffie zetten, even spelen in de speeltuin. Na het ontbijt gooien we strandspullen in de kofferbak en gaan we op reis. Omdat we toch niet aan de westkust gaan kamperen, wil ik wel een dagje naar een aantal activiteiten rondom het Ringkobing Fjord. Fjorden zijn hier niet zoals we verwachten bergachtig, maar het is gewoon een stad met een meer dat in de zee uitmondt. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het eerste doel is een zandsculpturenfestival dat uiteraard vlak bij het strand is gebouwd. Het is gelukkig niet zo heet vandaag en aan het strand een graadje of 25 en zonnig. Als we de locatie en een parkeerplaats hebben gevonden, smeren we ons eerst maar eens goed in. Op naar de zandkastelen! 40 mensen (grotendeels mannen) uit de hele wereld zijn naar het dorpje Sondervig afgereisd om met precisiegereedschap de mooiste sculpturen uit een berg zand te snijden. Het is erg mooi om te zien. Na een rondje langs de kunstwerken, eten we een meegebrachte watermeloen en dan mogen de jongens ook aan de slag. Er is een grote zandbak gemaakt met hetzelfde ideale zandsculptuur zand wat in de kunstwerken is gebruikt. Dat bouwt veel beter dan het zand op het strand! De kinderen (en wij ook!) vermaken ons prima hier! Het enige nadeel van het zand is dat het een soort klei lijkt dat overal aan blijft plakken. We zien dan ook nogal geel als we weer bij de auto komen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Voor de lunch heb ik een cafeetje bij de vuurtoren Lyngvig Fyr bedacht. Als we hier aankomen lijken de lunchmogelijkheden wat tegen te vallen. In het winkeltje naast de vuurtoren verkopen ze wel heerlijke taart. We delen en eten verschillende stukken taart in de speeltuin. Het is zo lekker dat we nog een rondje taart halen. Natuurlijk mag er nog even gespeeld worden. De speeltuin bestaat voor een groot deel uit een evenwichtsbaan en Stan is de hele week al bezig met evenwicht: wat is het, kan je het kwijt raken? We gaan flink oefenen en hij loopt helemaal trots zelf over de evenwichtsbalk. Enthousiast rent hij terug naar het begin van het parcours en stoot daarbij zijn teen hard tegen een boomstronk. Pijn, bloed, krijsen... Christiaan neemt hem mee naar het toiletgebouw om zijn teen schoon te maken. Het lijkt mee te vallen, maar hij maakt nog meerdere keren duidelijk dat het flink pijn doet. Ondertussen ruimen Mats en ik onze rommel op. Ik informeer naar de mogelijkheid om de vuurtoren te beklimmen. Het is lekker druk, dus hier moeten we wel 45 minuten voor uittrekken. Uiteraard betalen we hier flink entree voor en het uitzicht bestaat uit duinen en zee... dat kennen we eigenlijk wel. Ik overleg met de mannen en het alternatief dat ik had bedacht vinden ze interessanter: een vliegtuig museum. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het Deense Flymuseum ligt bij een mini-vliegveldje aan de andere kant van het Fjord. De hemelsbrede 15 kilometer is via de weg dan ook een stuk langer en tegen 3 uur komen we aan bij het museum. Onze jongens en vliegtuigen is bij voorbaat een succes, maar de reactie van Mats is goud waard. Terwijl ik de toegangskaartjes afreken, kijkt hij alvast om het hoekje van het museum. Oh mama, ik zie allemaal vliegtuigen, wat gaaf veel! En het zijn er inderdaad heel veel! Je krijgt een idee van het ontstaan van vliegtuigen, inclusief de eerste uitvoeringen met fietsbanden en een zadel. Ook staan er delen van passagiersvliegtuigen waar we in mogen. Diverse zweefvliegtuigen hangen aan het plafond. Het grootste deel van de collectie bestaat uit kleine trainingsvliegtuigjes en militaire vliegtuigen. Bommenwerpers, verkenners, transportvliegtuigen en ook de bijbehorende materialen zoals jeeps, heftrucks en bomwagentjes ontbreken niet. Er staan ook een aantal helicopters. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Bij ieder toestel staat uitleg in het Deens, Duits en Engels en ik mag bij heel veel bordjes een vertaling aan Stan geven, hij vindt het echt interessant. De reddingshelicopters zijn ook mooi om van dichtbij te zien, helaas mogen we hier niet in. Terwijl wij door de hallen lopen, horen en zien we een klein vliegtuigje heel vaak landen en opstijgen. Ook als we met een ijsje in de speeltuin zitten, vliegt het vliegtuigje nog een paar keer voorbij. Tegen half 5 hebben we alles gezien en gaan we weer richting de camping. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Omdat we geen zin hebben om nog eten te koken, besluiten we in het dorpje naast de camping een snackbar op te zoeken. Als we door het dorpje rijden, veranderen we dit plan in een pizzeria. Het terras van de pizzeria ligt bijna naast een spoorwegovergang en naast een soort vijvertje. Uiteraard glijdt Mats al snel uit en zit hij met een half natte broek aan tafel, maar dat maakt hem niets uit. De pizza’s komen redelijk snel op tafel en smaken erg goed. Wat een prima afsluiting van deze mooie dag! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vrijdag doen we het echt rustig aan, vandaag hebben we geen plannen behalve dat we ergens een lunch moeten scoren. Paul, het vriendje van de overkant, is al naar Legoland geweest en heeft daar een mooie Lego bus gekocht. De jongens vinden dat ze deze bus wel in elkaar kunnen zetten en ze beginnen vol goede moed in de schaduw op een kleed. Het wordt natuurlijk een rommeltje met z’n drieën en uiteindelijk wordt er met van alles gespeeld en verdwijnt de Lego bus weer in de doos. Paul gaat met zijn ouders naar Aarhus en wij gaan op pad voor de lunch. In het dorpje Ry zit een bakkertje die we eerder hadden moeten ontdekken. We kopen verschillende broodjes en gebak en nemen alles mee naar het haventje. Als al het lekkers op is, zoeken we naar een huurbootje. Maar behalve kano’s is er niets te huur. En kanoën op zo’n groot meer zien we niet zitten. Christiaan en Stan proberen nog eens de vlieger de lucht in te krijgen, maar helaas werkt de wind weer niet mee. Aan het begin van de middag komen we dan ook weer terug op de camping. Tijd genoeg om heerlijk te spelen en natuurlijk te zwemmen! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We barbecuen en daarna komt Paul ook weer terug. De jongens kunnen nog even samen spelen, want morgen gaat Paul naar Nederland. Alle hoeken van de speeltuin worden nog een keer opgezocht en de groep Nederlandse kindjes lijkt steeds groter te worden. Om half 10 vinden we het mooi geweest. Het is inmiddels flink afgekoeld en ik zit met warme kleren aan nog even te lezen voor de tent. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen even voor 8 uur, de verwachte vertrektijd van ‘de overkant’, vroeg ik de jongens of ze Paul nog gedag wilden zeggen en ze stonden beide direct naast hun bed. Snel kleren aan en zwaaien! We zwaaien ze uit bij de uitgang van de camping, waar we meteen de broodjes ophalen voor het ontbijt. De deur van het winkeltje gaat net open, we zijn nog niet eerder zo vroeg geweest. Om kwart voor negen zijn we al klaar met eten. Het is vandaag trouwens best fris, ontbijten bij minder dan 20 graden zijn we niet gewend. We trekken dan ook voor de eerste keer lange broeken aan. Het gaat waarschijnlijk regenen op de camping, dus dit is een ideale dag om er weer op uit te trekken. Na alle mooie verhalen over Aarhus wil ik nog een keer terug, nu echt de stad in. Dankzij ons vroege ontbijt kunnen we ook lekker op tijd op pad en voor 10 uur zitten we al in de auto.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">In Aarhus rijden we naar Dokk1, de parkeergarage in de haven. Geen gewone parkeergarage, maar een autobewaarsysteem. Er zijn 20 vakken, het lijkt alsof je een autowasstraat in rijdt. Dan moet iedereen de auto uit en de antenne moet van het dak. We verlaten zelf de box en dan zakt de auto de grond in. We wachten even en dan zien we de auto helemaal onder de grond verdwijnen. Mats vindt het maar niets, krijgen we onze auto nog wel terug? Wij vinden het wel een grappig systeem. De locatie van de parkeergarage is prima, we wandelen zo langs de haven de binnenstad in. In de haven liggen een aantal oude schepen en een universitair onderzoeksschip waarop we een kijkje kunnen nemen. Vooral het oude schip met heel veel touwen en kanonnen aan boord maakt indruk. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Op zaterdag is het gezellig druk in Aarhus. Het is de tweede stad van Denemarken en het winkelgebied is dan ook best groot. We kijken even rond bij een kerk en lopen dan langs de winkels richting het ARoS kunstmuseum. Onderweg zie ik het dakterras waarover ik een tip kreeg. Vanaf het dakterras bovenop warenhuis Salling is een halve brug gebouwd. Hierin zit een glasplaat waardoor je naar de winkelende mensen recht onder je kunt kijken. Het dakterras biedt ook een prachtig uitzicht over de stad. Dankzij een dikke glazen balustrade is het terras en de brug veilig te bezoeken met de kids. Stan en Mats zijn meestal erg voorzichtig met hoogte, maar ze hebben duidelijk geen hoogtevrees. De meeste volwassenen gaan voorzichtig langs de kant naar het uiteinde van de brug, maar Stan kan het niet laten om even te springen. Terwijl ik vooral geniet van het uitzicht, raken de jongens niet uitgekeken op die mini-mensen onder ons. Uiteraard zijn we hier niet alleen, dus we moeten weer plaats maken voor anderen. We gaan naar beneden, eerst eens koffie drinken bij Starbucks. Het is ook bijna lunchtijd, dus de koffie halen we via een bakkerij. De worstenbroodjes en kaneelcakes smaken heerlijk en de koffie natuurlijk ook. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanaf het dakterras konden we het ARoS kunstmuseum al zien liggen, daar wandelen we nu makkelijk naar toe. Het museum is een gigantisch gebouw met 8 verdiepingen. Bovenop het gebouw is een regenboogbrug gebouwd, wat de reden is van ons bezoek. Nu we er toch zijn, bezoeken we eerst een paar andere verdiepingen met kunst. Wij bezoeken zelden musea en al zeker geen kunstmusea. De eerste expositie die we bezoeken bestaat uit allerlei grote installaties. Een kunstenaar heeft een jongen gebouwd die, zittend op zijn hurken, 7 meter hoog is. Het beeld is levensecht en erg indrukwekkend. De andere kunstwerken zijn heel afwisselend: van een hoop textiel afval, foto’s van scheepswrakken, een bekraste auto tot een tafel vol attributen gemaakt van klei. Volgens Stan is dit de enige echte kunst, want kunst is gemaakt van klei... </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De volgende verdieping die we bekijken hangt vol met abstracte moderne kunst. We worden er niet echt blij van en besluiten nu direct door te lopen naar de regenboogbrug. Het is een heel gedoe met de liften, de weinige beschikbare liften worden door veel te veel mensen gebruikt. Met de wandelwagen is de trap geen optie, de verdiepingen zijn hier een meter of 10 hoog. Maar we komen er uiteraard toch en dan staan we plotseling in een kleurrijk glazen omhulsel dat volledig in de kleuren van de regenboog is gebouwd. Iedere glasplaat heeft een andere kleurtint. Het uitzicht is prachtig en de kleuren maken het heel bijzonder. Het is wel bloedheet in de regenboogbrug. Stan ligt dan ook liever met zijn hoofd boven de luchtgaten dan dat hij de stad bekijkt. We lopen twee rondjes langs alle kleuren en dan nemen we weer een paar liften om bij de uitgang te komen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Buiten staat ook nog een kunstwerk waar we even gaan kijken. Als de jongens in de vliegende walvis klimmen, begint het plotseling te regenen. Een mooi moment om te schuilen bij een restaurantje voor een drankje. Hier is het echter zo benauwd, dat we alleen even schuilen voor de regen. Dit duurt geen 5 minuten en dan wandelen we weer door, op zoek naar een ijssalon. We wandelen weer richting de haven maar komen geen ijsjes tegen. Bij de bushalte is een befaamde streetfood hal, hier verwacht ik wel lekkere ijsjes te kunnen vinden. We hebben de lunch nog in ons buik, dus de gerechten van over de hele wereld zijn voor ons niet interessant. Er staan foodtrucks met een hele grote diversiteit aan voedsel, maar een lekker ijsje vinden we niet. De hal is wel gezellig ingericht, maar ook hier is het eigenlijk te warm. We lopen dus weer door en als we verder ook geen ijsjes tegenkomen, gaan we weer naar Dokk1. We betalen ons parkeergeld en krijgen dan het nummer van de box waar de auto wordt teruggebracht. Als we hier aan komen lopen, komt de auto bijna direct uit de vloer weer omhoog. Mats slaakt een zucht van opluchting. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Een paar kilometer ten zuiden van het stadscentrum liggen stranden en een natuurpark. Eerder deze vakantie zagen we vanuit de verte een paar herten in een bos en in dit park zou je herten kunnen voeren en aaien. Ik verwacht hier ook wel een ijscoman te vinden, maar opnieuw komt mijn verwachting niet uit. Als we de jongens de keuze geven tussen hertjes kijken en een ijsje, kiezen ze verrassend snel voor de herten. We parkeren de auto en lopen naar het hek. En inderdaad, daar staan al wat herten die door diverse mensen worden gevoerd met wortels. De herten komen direct op ons af. Eerst vindt Mats dat nog leuk, Stan is al wat angstig. Maar als Mats een paar meter van ons af staat en er een hert op hem afloopt, zet hij het op een krijsen. Herten zijn dus vooral leuk van een afstandje. Stan is zelf het hek al weer doorgerend en wil alleen nog maar weg. Ons bezoek aan het hertenpark heeft dus nog geen 5 minuten geduurd. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We kijken nog even aan de overkant van de weg, hier loopt het park langs het strand. Vanaf een bankje zien we bootjes, waaronder een aantal zeilboten die deelnemen aan een WK dat deze week in Aarhus plaats vindt. De afstand is echter te groot om het goed te zien. We stappen weer in de auto en rijden terug richting de stad, onderweg hebben we wel een stalletje met ijsjes gezien. De ijsjes smaken uiteraard prima en dan vinden we het wel mooi geweest. Via een supermarkt rijden we weer terug naar de camping. Er zijn maar weinig kindjes om mee te spelen en Stan en Mats moeten hun draai weer even vinden. Uiteindelijk is er nog een groepje Nederlandse meisjes waar Stan het mee kan vinden en daar speelt hij ook na het eten nog een uurtje mee. Dan spelen we samen nog een potje Uno en is het bedtijd voor de boys. Morgen gaan we nog een dagje relaxen op de camping en dan is het alweer tijd voor Legoland! </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-67467526524092404692018-08-01T14:07:00.001-07:002018-08-01T14:07:47.722-07:00Rondtoeren in het merengebied en een eerste bezoek aan Aarhus<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We worden vandaag weer ietsje later wakker. De jongens slapen tot een uur of 8 door en dankzij de bomen rondom onze caravan schijnt de zon niet direct vol op ons huisje. Ik duik nog even onder de douche terwijl Christiaan met de jongens de broodjes haalt. Na het ontbijt breken we de luifel af en ruimen we de laatste spullen op. Rond 11 uur vertrekken we van de camping, op naar het vaste land - Jutland. Onze eerste stop onderweg is vlak na de brug. In het stadje Frederica is een prachtig park met een leuke speelplaats voor de jongens. We houden ze nog even voor dat we gaan wandelen, maar als ze de skelters zien, zijn ze niet meer te houden. Er is echt een prachtige skelterbaan aangelegd, inclusief twee tankstations en een werkend stoplicht. Gelukkig zijn de skelters goed instelbaar en kunnen Mats en Stan er allebei prima op rijden. Wij halen een kop koffie en ploffen neer op een picknickbank. De jongens crossen in het rond, wat een heerlijk gezicht. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na de koffie komen de jongens ook wat drinken en eten en Mats klaagt als eerste over vermoeide benen. Niet zo gek, die korte pootjes trappen als een malle om snel vooruit te komen. Er rijdt een treintje in het park rond en er is nog meer te zien, dus we nemen ze mee het park in. We kopen kaartjes voor het treintje en rijden in 20 minuten door het park. Mooi, hebben we dat ook meteen gezien. Het is inmiddels al lekker warm. We wandelen nog even naar de geiten en een soort grottenstelsel, voordat we de broodjes uit de caravan halen voor een snelle lunch. Terwijl Christiaan alles uit de caravan ophaalt, bietst Mats alvast wat meloen van een gezin uit Denemarken. Leuke mensen die net als iedereen hier prima Engels spreken. Stan is weer even op een skelter aan het rijden en als hij bij de picknicktafel komt, kunnen we met moeite een driftbui voorkomen. Mats laat trots zijn meloenschillen zien en daar had Stan natuurlijk ook wel zin in... maar de bak met meloen is leeg. Gelukkig komt Christiaan dan met de broodjes en kunnen we de buiken daarmee vullen. Na het eten mogen de jongens nog even skelteren en dan stappen we weer in de auto. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Via een supermarkt rijden we verder naar het noorden. Ter hoogte van Arhus in het midden van het vaste land ligt een merengebied dat we willen ontdekken. De camping die ik had uitgekozen heeft voldoende plaats. We mogen zelf een plekje uitkiezen dus lopen we weer met een kaart over een camping. De keuze is snel gemaakt, met de zon aan de achterkant van de caravan en met zicht op de skelterbaan en speeltuin. Ideaal! Ook hier zagen we het zwembad al naast de ingang liggen. De jongens helpen gelukkig even mee met het opzetten van de luifel, met de belofte dat we daarna kunnen gaan zwemmen. Voordat de laatste haring in de grond is geslagen, staat Stan al met zijn zwembroek aan. Mats volgt snel en ik trek ook m’n zwempak aan. Het zwembad heeft weer een mooie grote glijbaan en daar gaan we direct vanaf. Oef, dat water is koud! Vanaf de glijbaan land je in een diep bad, dus Mats kan niet alleen. Ik ga een aantal keer met hem mee, maar het is vooral erg koud als je uit het water klimt. We zwemmen nog even in het grote diepe zwembad en dan gaan we afdrogen. Stan is nogal dwars en rent nog een keer naar de glijbaan terwijl we al aan het afdrogen zijn. Doei Stan, dat is niet de bedoeling. Mats en ik lopen naar de caravan en Stan komt even later achter ons aan rennen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We eten vandaag wraps met een kip/paprika prutje, wat gelukkig lekker snel klaar is. Na het zwemmen gaan de jongens heerlijk spelen. Er zijn hier veel Nederlandse kinderen en ze vermaken zich prima. Ze willen absoluut niet naar bed, dus tegen de tijd dat ze erin gaan slapen ze direct. Wij zitten nog even voor de luifel, het is nog steeds best warm. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Dinsdagochtend is het voor de eerste keer niet heel warm als we wakker worden. De luifel is ook helemaal vochtig, net als het gras. Het is dan ook niet zonnig. Na het ontbijt wandelen we naar het meer waaraan de camping ligt, hiervoor dalen we de heuvel nog wat verder af. In het meer liggen diverse stijgers om vanaf te zwemmen of te kanoën. Het waait hier een stuk harder dan op de kampeerplaats en het voelt allesbehalve warm aan. Het meer trekt mij dan ook niet echt aan. Ondertussen wordt er door wat jongeren wel enthousiast gezwommen in het meer, vooral rondom een opblaastrampoline. Zij liever dan wij, het water is nog een stuk kouder dan in het zwembad. Ook kanoën zien we niet zitten, de lucht is veel te dreigend. Als de jongens even gaan spelen in een zandbak begint het zelfs te regenen. Ik ga alvast terug naar de caravan om de was binnen te halen. Als de regen doorzet komen de mannen snel achter mij aan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We hebben weinig zin om met de kans op nog meer regen op de camping te blijven. We pakken wat spullen en rijden naar het stadje Silkeborg. Hier wandelen we even rond in de binnenstad maar Mats is erg ongezellig. Blijkbaar heeft hij honger want na een vers gekocht broodje knapt hij weer wat op. We wandelen naar het riviertje dat door het stadje loopt. Hier vandaan vertrekken diverse boten voor tochten over de meren en er worden kano’s en bootjes verhuurd. Alle motorbootjes zijn helaas verhuurd, alhoewel de prijs ons ook niet meeviel. Voor 32 euro een uurtje varen in een klein bootje is best wel veel.... We besluiten met de auto nog wat verder rond te touren langs de meren. Ten zuiden van het meer ligt het hoogste punt van Denemarken, op de top van Himmelbergjet. Als we hier aankomen is het een grote drukte van kinderen die aan een soort circus deelnemen. Er is ook een mooie speeltuin en we wandelen natuurlijk ook nog even naar het uitzichtpunt. Het is nog een flinke wandeling naar het water, dus dat laten we. Terug op het speelplein kopen we een ijsje en daarna spelen de jongens ook nog even met wat circusattributen. Het valt nog niet mee om de kunstjes uit te voeren, zoals lopen op klossen, hoelahoepen en meer ouderwetse spelletjes. Er wordt nog wat muziek gemaakt en dan sluit een clown de kermis af. Wij stappen weer in de auto en rijden terug naar de camping. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het weer is lekker opgeklaard en Christiaan en de jongens gaan nog even zwemmen. Ik bereid alvast het eten voor. Na het zwemmen wordt er geskelterd en worden de skelters met stoepkrijt versierd. De jongens zien er niet uit van viezigheid maar ze hebben het erg leuk. De buurkinderen mogen de afwas doen en Mats helpt graag mee. Hij haalt ook een emmertje water en staat trots aan tafel met een afwasborstel. Er gaat heel wat water over zijn vieze benen, dus hij hoeft toch niet te douchen. Als de afwas klaar is, wordt het ook bedtijd. Wij praten nog even met de buren en maken plannen voor de volgende dag. De jongens liggen er laat in en wij gaan niet veel later naar bed. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen werden we weer rustig wakker en begonnen pas om 9 uur met het ontbijt. Het plan om op tijd naar Aarhus te rijden werd uitgesteld en uiteindelijk kwamen we pas om 11 uur bij de op 1 na grootste stad van Denemarken. We gaan naar Den Gamle By, het oudste openluchtmuseum ter wereld (volgens de Denen). Midden in het centrum van de stad zijn huisjes uit diverse periodes en gebieden van Denemarken herbouwd. We gaan terug in de tijd: de periode rond 1700, 1800 en 1900. Er rijden paardenkoetsjes rond en we wandelen van huisje naar huisje. Een groot aantal mensen in traditionele kleding voert acts op. Zo zien we een groepje meisjes de was doen op wasborden (‘hadden ze echt nog geen wasmachine?’). De jongens raken vooral onder de indruk van een showtje waarin een jong zwanger echtpaar uit huis wordt gegooid. Ze hadden geen geld meer om de huur te betalen en de huisbaas gooit letterlijk hun spullen uit het raam. Stan en Mats komen er nog meerdere keren op terug gedurende de dag. We wandelen door naar de opstelplaats van de paardenkoetsen en laten ons een paar minuten rondrijden. Verder spelen we wat ouderwetse spellen, sjoelen is favoriet, mag Mats een rondje in een hele oude zweefmolen en bekijken we een oude drukkerij en wat huisjes. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het is plotseling bijna 1 uur en de jongens hebben honger. We kunnen zo snel geen bakker of broodjes vinden, dus eten we wat koeken en meloen met een pakje drinken op het plein. Daarna kijken we nog rond bij een expositie over de kleding van de koningin, een speelgoedmuseum en een garage uit de tijd van de eerste T-Ford. Uiteraard mogen de jongens in zo’n oude auto plaats nemen. Stan vond het wel raar dat het geen echte garage is maar een fietsenmaker, wat is het toch lastig voor te stellen dat er toen nog geen autogarages waren. Ik vond de oude telefooncentrale erg leuk: achter een winkeltje is een werkende centrale uit 1927 opgesteld. Met diverse ouderwetse toestellen kunnen we zelf testen hoe het werkt. Natuurlijk kennen de jongens een telefoonhoorn wel van speelgoed, maar we merken duidelijk een generatieverschilletje. Die draaischijf is raar en in een hoorn praten eigenlijk ook. Mats vraagt letterlijk waar de hoorn dan voor is... Via het nieuwere deel met winkelcentra en een bioscoop lopen we naar de uitgang, genoeg museum gezien vandaag! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Naast het openluchtmuseum ligt de botanische tuin van Aarhus, wat bekend staat om de gigantische Greenhouse. Het gebouw is herkenbaar en vanuit alle hoeken van het park te zien. In het Greenhouse, dat gratis toegankelijk is, zijn 4 klimaten nagemaakt. In kleine kassen bekijken we een mediterraans gebied, een woestijnklimaat en een gematigd bos, met de bijbehorende planten en geluiden. In het gematigde bos staat een bordje ‘pas op voor gorilla’s’ en terwijl Stan nog zegt ‘nee hoor mama, dat kan niet echt’, schrikt hij zich rot als hij apengeluiden hoort. In de grootste kas is een tropisch regenwoud nagemaakt, inclusief talloze vlinders. Binnen deze jungle is onderscheid gemaakt tussen vegetatie uit Afrika, Azië en Amerika en we herkennen diverse tropische planten. Het is natuurlijk lekker warm en vooral na het beklimmen van een wenteltrap staat het zweet op ons voorhoofd. Tijd om weer af te koelen met een ijsje!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na een heerlijke ijskoffie en voor de jongens een waterijsje, lopen we het Greenhouse uit voor een wandeling door de botanische tuin. Ook buiten is de vegetatie gesorteerd op regio te bezichtigen. We wandelen tussen de kleine paadjes door. Mats moet plotseling naar het toilet, dus loopt Christiaan nog een keer terug naar het Greenhouse. Stan en ik wandelen er via de paadjes achteraan. Na het betere boomklauter werk laat Stan nog een keer zien hoe lenig hij is. Omdat ik nog een foto wil maken van het Greenhouse, vraag ik hem de wandelwagen vast te houden. We staan op een helling en voordat hij het doorheeft rent hij achter de wagen aan. Die komt tot stilstand maar niet voordat Stan eroverheen gerold is. Gelukkig zonder zich te bezeren, anders was het wel lullig geweest hoeveel lol wij, maar ook andere mensen in het park, om zijn showtje hadden. Hij kan er zelf ook hard om lachen nadat hij de wagen weer rechtop heeft gezet en naar boven is getrokken door zijn vader. Onze wandelwagen heeft alle hoeken van de wereld gezien en heel wat meegemaakt, maar deze dans spande wel de kroon. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We wandelen weer terug naar de auto, het is mooi geweest in het park. Bij de auto twijfelen we nog even of we verder de stad in willen of terug gaan naar de camping. We gaan terug via een supermarkt, we zijn nog een paar dagen op deze camping dus kunnen nog wel een dag naar Aarhus. We hebben nog bijna niets van de stad gezien. Volgens de campingburen is de stad echt de moeite waard. In plaats van nog een paar dagen naar de westkust te gaan, hebben we besloten om hier te blijven. We zullen de laatste 3 nachten in Denemarken op de camping naast Legoland verblijven, dit heb ik alvast geboekt. Wel zo makkelijk om maar een paar honderd meter van het park te zitten. Morgen gaan we wel een dagje naar de westkust, een flink stuk rijden maar ik ben wel benieuwd naar het Deense waddengebied. </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-34184448814680800302018-08-01T14:03:00.001-07:002018-08-01T14:03:15.382-07:00Rondtoeren in het merengebied en een eerste bezoek aan Aarhus<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We worden vandaag weer ietsje later wakker. De jongens slapen tot een uur of 8 door en dankzij de bomen rondom onze caravan schijnt de zon niet direct vol op ons huisje. Ik duik nog even onder de douche terwijl Christiaan met de jongens de broodjes haalt. Na het ontbijt breken we de luifel af en ruimen we de laatste spullen op. Rond 11 uur vertrekken we van de camping, op naar het vaste land - Jutland. Onze eerste stop onderweg is vlak na de brug. In het stadje Frederica is een prachtig park met een leuke speelplaats voor de jongens. We houden ze nog even voor dat we gaan wandelen, maar als ze de skelters zien, zijn ze niet meer te houden. Er is echt een prachtige skelterbaan aangelegd, inclusief twee tankstations en een werkend stoplicht. Gelukkig zijn de skelters goed instelbaar en kunnen Mats en Stan er allebei prima op rijden. Wij halen een kop koffie en ploffen neer op een picknickbank. De jongens crossen in het rond, wat een heerlijk gezicht. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na de koffie komen de jongens ook wat drinken en eten en Mats klaagt als eerste over vermoeide benen. Niet zo gek, die korte pootjes trappen als een malle om snel vooruit te komen. Er rijdt een treintje in het park rond en er is nog meer te zien, dus we nemen ze mee het park in. We kopen kaartjes voor het treintje en rijden in 20 minuten door het park. Mooi, hebben we dat ook meteen gezien. Het is inmiddels al lekker warm. We wandelen nog even naar de geiten en een soort grottenstelsel, voordat we de broodjes uit de caravan halen voor een snelle lunch. Terwijl Christiaan alles uit de caravan ophaalt, bietst Mats alvast wat meloen van een gezin uit Denemarken. Leuke mensen die net als iedereen hier prima Engels spreken. Stan is weer even op een skelter aan het rijden en als hij bij de picknicktafel komt, kunnen we met moeite een driftbui voorkomen. Mats laat trots zijn meloenschillen zien en daar had Stan natuurlijk ook wel zin in... maar de bak met meloen is leeg. Gelukkig komt Christiaan dan met de broodjes en kunnen we de buiken daarmee vullen. Na het eten mogen de jongens nog even skelteren en dan stappen we weer in de auto. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Via een supermarkt rijden we verder naar het noorden. Ter hoogte van Arhus in het midden van het vaste land ligt een merengebied dat we willen ontdekken. De camping die ik had uitgekozen heeft voldoende plaats. We mogen zelf een plekje uitkiezen dus lopen we weer met een kaart over een camping. De keuze is snel gemaakt, met de zon aan de achterkant van de caravan en met zicht op de skelterbaan en speeltuin. Ideaal! Ook hier zagen we het zwembad al naast de ingang liggen. De jongens helpen gelukkig even mee met het opzetten van de luifel, met de belofte dat we daarna kunnen gaan zwemmen. Voordat de laatste haring in de grond is geslagen, staat Stan al met zijn zwembroek aan. Mats volgt snel en ik trek ook m’n zwempak aan. Het zwembad heeft weer een mooie grote glijbaan en daar gaan we direct vanaf. Oef, dat water is koud! Vanaf de glijbaan land je in een diep bad, dus Mats kan niet alleen. Ik ga een aantal keer met hem mee, maar het is vooral erg koud als je uit het water klimt. We zwemmen nog even in het grote diepe zwembad en dan gaan we afdrogen. Stan is nogal dwars en rent nog een keer naar de glijbaan terwijl we al aan het afdrogen zijn. Doei Stan, dat is niet de bedoeling. Mats en ik lopen naar de caravan en Stan komt even later achter ons aan rennen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We eten vandaag wraps met een kip/paprika prutje, wat gelukkig lekker snel klaar is. Na het zwemmen gaan de jongens heerlijk spelen. Er zijn hier veel Nederlandse kinderen en ze vermaken zich prima. Ze willen absoluut niet naar bed, dus tegen de tijd dat ze erin gaan slapen ze direct. Wij zitten nog even voor de luifel, het is nog steeds best warm. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Dinsdagochtend is het voor de eerste keer niet heel warm als we wakker worden. De luifel is ook helemaal vochtig, net als het gras. Het is dan ook niet zonnig. Na het ontbijt wandelen we naar het meer waaraan de camping ligt, hiervoor dalen we de heuvel nog wat verder af. In het meer liggen diverse stijgers om vanaf te zwemmen of te kanoën. Het waait hier een stuk harder dan op de kampeerplaats en het voelt allesbehalve warm aan. Het meer trekt mij dan ook niet echt aan. Ondertussen wordt er door wat jongeren wel enthousiast gezwommen in het meer, vooral rondom een opblaastrampoline. Zij liever dan wij, het water is nog een stuk kouder dan in het zwembad. Ook kanoën zien we niet zitten, de lucht is veel te dreigend. Als de jongens even gaan spelen in een zandbak begint het zelfs te regenen. Ik ga alvast terug naar de caravan om de was binnen te halen. Als de regen doorzet komen de mannen snel achter mij aan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We hebben weinig zin om met de kans op nog meer regen op de camping te blijven. We pakken wat spullen en rijden naar het stadje Silkeborg. Hier wandelen we even rond in de binnenstad maar Mats is erg ongezellig. Blijkbaar heeft hij honger want na een vers gekocht broodje knapt hij weer wat op. We wandelen naar het riviertje dat door het stadje loopt. Hier vandaan vertrekken diverse boten voor tochten over de meren en er worden kano’s en bootjes verhuurd. Alle motorbootjes zijn helaas verhuurd, alhoewel de prijs ons ook niet meeviel. Voor 32 euro een uurtje varen in een klein bootje is best wel veel.... We besluiten met de auto nog wat verder rond te touren langs de meren. Ten zuiden van het meer ligt het hoogste punt van Denemarken, op de top van Himmelbergjet. Als we hier aankomen is het een grote drukte van kinderen die aan een soort circus deelnemen. Er is ook een mooie speeltuin en we wandelen natuurlijk ook nog even naar het uitzichtpunt. Het is nog een flinke wandeling naar het water, dus dat laten we. Terug op het speelplein kopen we een ijsje en daarna spelen de jongens ook nog even met wat circusattributen. Het valt nog niet mee om de kunstjes uit te voeren, zoals lopen op klossen, hoelahoepen en meer ouderwetse spelletjes. Er wordt nog wat muziek gemaakt en dan sluit een clown de kermis af. Wij stappen weer in de auto en rijden terug naar de camping. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het weer is lekker opgeklaard en Christiaan en de jongens gaan nog even zwemmen. Ik bereid alvast het eten voor. Na het zwemmen wordt er geskelterd en worden de skelters met stoepkrijt versierd. De jongens zien er niet uit van viezigheid maar ze hebben het erg leuk. De buurkinderen mogen de afwas doen en Mats helpt graag mee. Hij haalt ook een emmertje water en staat trots aan tafel met een afwasborstel. Er gaat heel wat water over zijn vieze benen, dus hij hoeft toch niet te douchen. Als de afwas klaar is, wordt het ook bedtijd. Wij praten nog even met de buren en maken plannen voor de volgende dag. De jongens liggen er laat in en wij gaan niet veel later naar bed. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen werden we weer rustig wakker en begonnen pas om 9 uur met het ontbijt. Het plan om op tijd naar Aarhus te rijden werd uitgesteld en uiteindelijk kwamen we pas om 11 uur bij de op 1 na grootste stad van Denemarken. We gaan naar Den Gamle By, het oudste openluchtmuseum ter wereld (volgens de Denen). Midden in het centrum van de stad zijn huisjes uit diverse periodes en gebieden van Denemarken herbouwd. We gaan terug in de tijd: de periode rond 1700, 1800 en 1900. Er rijden paardenkoetsjes rond en we wandelen van huisje naar huisje. Een groot aantal mensen in traditionele kleding voert acts op. Zo zien we een groepje meisjes de was doen op wasborden (‘hadden ze echt nog geen wasmachine?’). De jongens raken vooral onder de indruk van een showtje waarin een jong zwanger echtpaar uit huis wordt gegooid. Ze hadden geen geld meer om de huur te betalen en de huisbaas gooit letterlijk hun spullen uit het raam. Stan en Mats komen er nog meerdere keren op terug gedurende de dag. We wandelen door naar de opstelplaats van de paardenkoetsen en laten ons een paar minuten rondrijden. Verder spelen we wat ouderwetse spellen, sjoelen is favoriet, mag Mats een rondje in een hele oude zweefmolen en bekijken we een oude drukkerij en wat huisjes. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het is plotseling bijna 1 uur en de jongens hebben honger. We kunnen zo snel geen bakker of broodjes vinden, dus eten we wat koeken en meloen met een pakje drinken op het plein. Daarna kijken we nog rond bij een expositie over de kleding van de koningin, een speelgoedmuseum en een garage uit de tijd van de eerste T-Ford. Uiteraard mogen de jongens in zo’n oude auto plaats nemen. Stan vond het wel raar dat het geen echte garage is maar een fietsenmaker, wat is het toch lastig voor te stellen dat er toen nog geen autogarages waren. Ik vond de oude telefooncentrale erg leuk: achter een winkeltje is een werkende centrale uit 1927 opgesteld. Met diverse ouderwetse toestellen kunnen we zelf testen hoe het werkt. Natuurlijk kennen de jongens een telefoonhoorn wel van speelgoed, maar we merken duidelijk een generatieverschilletje. Die draaischijf is raar en in een hoorn praten eigenlijk ook. Mats vraagt letterlijk waar de hoorn dan voor is... Via het nieuwere deel met winkelcentra en een bioscoop lopen we naar de uitgang, genoeg museum gezien vandaag! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Naast het openluchtmuseum ligt de botanische tuin van Aarhus, wat bekend staat om de gigantische Greenhouse. Het gebouw is herkenbaar en vanuit alle hoeken van het park te zien. In het Greenhouse, dat gratis toegankelijk is, zijn 4 klimaten nagemaakt. In kleine kassen bekijken we een mediterraans gebied, een woestijnklimaat en een gematigd bos, met de bijbehorende planten en geluiden. In het gematigde bos staat een bordje ‘pas op voor gorilla’s’ en terwijl Stan nog zegt ‘nee hoor mama, dat kan niet echt’, schrikt hij zich rot als hij apengeluiden hoort. In de grootste kas is een tropisch regenwoud nagemaakt, inclusief talloze vlinders. Binnen deze jungle is onderscheid gemaakt tussen vegetatie uit Afrika, Azië en Amerika en we herkennen diverse tropische planten. Het is natuurlijk lekker warm en vooral na het beklimmen van een wenteltrap staat het zweet op ons voorhoofd. Tijd om weer af te koelen met een ijsje!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na een heerlijke ijskoffie en voor de jongens een waterijsje, lopen we het Greenhouse uit voor een wandeling door de botanische tuin. Ook buiten is de vegetatie gesorteerd op regio te bezichtigen. We wandelen tussen de kleine paadjes door. Mats moet plotseling naar het toilet, dus loopt Christiaan nog een keer terug naar het Greenhouse. Stan en ik wandelen er via de paadjes achteraan. Na het betere boomklauter werk laat Stan nog een keer zien hoe lenig hij is. Omdat ik nog een foto wil maken van het Greenhouse, vraag ik hem de wandelwagen vast te houden. We staan op een helling en voordat hij het doorheeft rent hij achter de wagen aan. Die komt tot stilstand maar niet voordat Stan eroverheen gerold is. Gelukkig zonder zich te bezeren, anders was het wel lullig geweest hoeveel lol wij, maar ook andere mensen in het park, om zijn showtje hadden. Hij kan er zelf ook hard om lachen nadat hij de wagen weer rechtop heeft gezet en naar boven is getrokken door zijn vader. Onze wandelwagen heeft alle hoeken van de wereld gezien en heel wat meegemaakt, maar deze dans spande wel de kroon. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We wandelen weer terug naar de auto, het is mooi geweest in het park. Bij de auto twijfelen we nog even of we verder de stad in willen of terug gaan naar de camping. We gaan terug via een supermarkt, we zijn nog een paar dagen op deze camping dus kunnen nog wel een dag naar Aarhus. We hebben nog bijna niets van de stad gezien. Volgens de campingburen is de stad echt de moeite waard. In plaats van nog een paar dagen naar de westkust te gaan, hebben we besloten om hier te blijven. We zullen de laatste 3 nachten in Denemarken op de camping naast Legoland verblijven, dit heb ik alvast geboekt. Wel zo makkelijk om maar een paar honderd meter van het park te zitten. Morgen gaan we wel een dagje naar de westkust, een flink stuk rijden maar ik ben wel benieuwd naar het Deense waddengebied. </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-61824452700683089502018-07-31T14:04:00.003-07:002018-07-31T14:04:25.632-07:00Fjord & Bælt en een mooi natuurpark op Funen<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na een warme nacht begint de dag weer lekker zonnig. De jongens mogen vandaag kiezen uit een dolfijn en zeehond of een kasteel met ridders. De keuze valt op de dolfijnenshow en dus gaan we naar Fjord & Bælt, een soort mini-ecomare. Het is nog geen uur rijden naar een haventje waar het centrum is gevestigd. Wij hadden het iets groter verwacht, maar de kids zijn tevreden als ze begrijpen dat vlak na onze aankomst de zeehondenshow begint. We hebben nog net even tijd om ons goed in te smeren en een paar opgezette zeehonden en andere zeedieren te bekijken. Echt een show hebben ze niet, maar het voeren van de dieren gaat gepaard met uitleg (in het Deens en een klein beetje Duits) en twee zeehonden die naar een bal springen. Prima show :) Direct daarna begint de dolfijnenshow, er zwemt een mini-dolfijn in het natuurlijke bad. Deze wordt ook gevoerd en springt zowaar ook een keer uit het water. Het applaus is groot. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na de shows kijken we rond bij een expositie. We verbazen ons over de grote bakken met levende krabben, niet om de beestjes maar om hoe ermee omgegaan wordt. Iedereen pakt de krabben uit het water en er is zelfs een soort sjoelbak gemaakt waarin wedstrijdjes kunnen worden gehouden. Stan snapt er helemaal niets van, maar voor de Denen is dit heel gewoon. Om 12 uur staat ‘fun with crabs’ op het programma en dit blijkt een wedstrijdje krabben vangen te zijn. Een touwtje met een knijper aan een stokje en in de knijper een stukje vis, meer is er niet voor nodig om de krabben uit het water te hengelen. Alle kinderen krijgen een stokje en lege emmer en als iedereen klaar staat kan het feest beginnen. De Denen halen de ene na de andere krab aan het touwtje en knijpertje uit het water, mijn jongens staan er met grote ogen naar te kijken. Mats probeert het stoer, maar staat te rillen als de bewegende krab boven water komt. Als ik hem help vindt hij het leuk, totdat ik een iets te grote krab uit het water hengel. De krab valt bijna naast de emmer en de lol is er bijna af. Ik mag hem alleen nog helpen met kleine krabben. Als de tijd voorbij is, hebben sommige kinderen de emmer half vol, terwijl bij ons net de bodem bedekt is. We besluiten de krabben niet langer te laten lijden in de emmer en tellen ze zelf. Mats en ik winnen met 11 kleine krabbetjes van Christiaan en Stan met 10 krabben. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Terwijl de wedstrijd wordt afgerond met het tellen van de krabben en de winnaars op het podium worden geplaatst, zoeken wij een bankje in de schaduw om een broodje te eten. We hebben zelf wat brood en beleg in een tas meegenomen, bij de meeste Deense activiteiten is alleen een slap frietje of vis te koop. Onze campingbroodjes smaken prima. Na het broodje kijken we nog even bij de krabben rond en dan begint de volgende show. Een herhaling van het ochtend programma, maar vanuit een andere hoek bekeken is het toch weer grappig om te zien. Als de zeehonden en mini-dolfijn hun eten gehad hebben, lopen we nog een keer binnen langs de expositie. Dan zie ik een trap naar beneden, in een soort koker kun je hier onderlangs de zeehonden en het dolfijnenbad lopen. We zien vooral krabbetjes op de zeebodem en Stan schrikt zich rot als er een zeehond langs het raam zwemt. Het einde van dit deel van de expositie is bij een trap naar het winkeltje en hier besluiten we ons bezoek aan Fjord & Bælt. Toch best de moeite waard voor een paar uurtjes, alhoewel het best een prijzig bezoekje is. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het is een uur of twee als we weer buiten staan en de zon schijnt lekker. We rijden via het stadje Odense naar huis. In Odense, de geboorteplaats van Hans Christiaan Anderson de schrijver, is veel te zien aan oude gebouwen. Het stadje heeft ook een gezellig centrum met diverse kinderspeeltuintjes. Die plaatsen ze hier tussen de caféterrassen, best slim! We eten een lekker ijsje, kijken rond in de basiliek en wandelen dan weer rustig terug naar de auto. Via een grote supermarkt rijden we terug naar de caravan. Op de camping aangekomen staan de jongens te springen: ze willen het zwembad in. Christiaan gaat met ze mee en ik kan even rustig een boekje lezen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Tegen etenstijd slaat het weer om, het gaat waaien en de bewolking neemt toe. Ik twijfel over ons plan om te gaan barbecuen. Als ik de lucht nog donkerder zie worden snijd ik het vlees en de groente in kleinere stukjes, dat wordt gourmetten. Als de mannen terug komen en weer aangekleed zijn, zetten we de gourmetpan aan. Op het moment dat ik het eerste stukje vlees op de plaat leg, begint het te spetteren. Het begint nog harder te waaien en overal om ons heen horen we mensen extra haringen de grond in slaan. Christiaan zet de luifel ook wat steviger vast. Even later hoost het, als een tropische stortbui slaat de regen op de luifel en natuurlijk ook erin. We herschikken de tafel en zitten droog, maar rustig eten is er niet meer bij. De luifel staat toch niet helemaal strak en er ontstaat een grote waterzak. Omstebeurt eten Christiaan en ik wat vlees of vis en duwen we het water van de luifel. Als het ietsje minder hard regent, rommel ik wat met de tentstokken zodat het water weer netjes uit zichzelf van de luifel afstroomt. De jongens vinden de regen absoluut niet leuk en als het ook nog begint te onweren krijgt Stan er buikpijn van. We zitten dicht bij elkaar nog wat te eten en kijken naar het vele water. 13 weken heeft het hier niet geregend en dit wordt in 1 avond goedgemaakt. De grond lijkt de regen op te slurpen, er ontstaan nauwelijks plassen. Na het eten klaart het gelukkig weer wat op en als ik de afwas heb gedaan is het bijna droog. We spelen nog een spelletje en dan is het bedtijd voor de kids. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De volgende morgen is er niets meer te merken van de regenbui, op een nat vloerkleed na. Het is wat bewolkt en minder warm dan de andere ochtenden, maar het zonnetje schijnt! Na het ontbijt gaan de jongens samen naar de speeltuin. Wij ruimen wat op en drinken rustig koffie. Met een shovel worden de wegen op de camping weer glad getrokken, er was toch flink wat aarde weggespoeld gisteravond. Mats vindt het een prachtig gezicht. Als Mats en ik naar de toiletten gaan, kunnen we Stan niet meer vinden. We zoeken in alle speeltuinen en Christiaan vindt hem bij een ander jochie in de tent, daar zit hij heerlijk met Lego te spelen. Even vergeten te zeggen waar hij was... Hij mag meekomen en voorlopig bij ons blijven. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vlakbij de camping is een natuurpark waar we willen gaan wandelen. We nemen de schoenen mee en rijden eerst naar het bezoekerscentrum. Na een korte bezichtiging van de expositie, over de herten in het park, stappen we met een kaart van de omgeving weer in de auto. We rijden naar een parkeerplaats langs de wandelroute die we willen lopen. Dit is ook het duikcentrum van het park. Als we aan de wandeling langs het strand beginnen, gaan er net een paar duikers te water. Leuk om te zien, aan de pakken zien we dat het water erg koud is. De wandeling loopt een stukje over een strandje en dan loopt het pad het bos in. Via een camping en nog meer bos komen we in het omheinde deel waar we herten kunnen spotten. Bij het toegangshek probeert een vrouw mij duidelijk te maken waar de herten zitten, maar helaas zie ik ze alleen wegspringen in de verte. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De wandeling is mooi, het bos is lekker rustig en de temperatuur is heerlijk om te lopen. We zoeken naar herten, maar Stan kijkt duidelijk naar de grond. Hij ziet verschillende mini-kikkertjes over het pad springen. Die zijn door de regenbui van gister waarschijnlijk verdwaald. We bekijken nog een uitzichttoren en wandelen in een rustig tempo de bijna 4 kilometer. Net voordat we weer door het hek gaan, ziet Stan als eerste een hert. Hij roept zo enthousiast dat het beest zich rot schrikt en weg springt. Ik kan nog net de kont van het hert op de foto zetten. Stan is wel erg trots dat hij toch nog een hert heeft gezien. Als we terug zijn bij het duikcentrum halen we broodjes en beleg uit de auto voor een picknick. We kunnen vanuit het bos mooi over het water kijken en zien heel veel bootjes langsvaren. Na de picknick rijden we het bos weer uit. We rijden door Middelfahrt, een klein stadje aan het water. Er is alleen weinig te beleven en met ons buik vol brood hebben we nog geen zin in een ijsje. De mannen willen vliegeren en we rijden naar een strandje vlakbij de camping. In het bos waaide het nog, maar als we bij het strandje zijn gaat de vlieger door een gebrek aan wind de lucht niet in. Dan gaan we weer terug naar de camping. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Nu is het mijn beurt om met de jongens te gaan zwemmen. Het is erg koud, dus ik beloof ze niets. Met de zwemkleren aan lopen we naar het zwembad en ondanks de kou (waar komt die wind nou weer vandaan?) vermaken de jongens zich prima in het water. Ze gaan weer continu van de glijbaan, soms samen van de gele bochtige glijbaan en af en toe stuurt Stan Mats alleen van de gele en gaat zelf van de snelle blauwe. Hier mag Mats alleen met mij of Christiaan vanaf in verband met het diepere water, maar Mats vindt de gele prima. Als hij het koud krijgt, zitten we lekker in het zonnetje uit de wind op een strandbed. Stan herkent wat jongens uit de speeltuin en gaat met hen nog even zwemmen in het diepe, daar kan ik hem goed in de gaten houden. Als Mats opgewarmd is, vindt hij het weer eens tijd voor een ijsje. We krijgen Stan mee en eten de ijsjes onderweg en bij de caravan op. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het weer is het tegenovergestelde van gisteravond, dus nu kunnen we wel vlees bakken op de skottelbraai. Na het eten ruimen wij wat spullen op en halen de vloerkleden alvast weg. We verwachten natte troep, maar alles is netjes opgedroogd. Dit scheelt morgenochtend weer, als we weer verder gaan trekken met de caravan. Terwijl wij bezig zijn, voetballen de jongens met onze Belgische buurkinderen, heerlijk als ze zo zelfstandig bezig zijn. We drinken nog een kop koffie en spelen een spelletje voordat we ze weer in bed leggen. Wij ruimen nog wat meer spullen op zodat we morgen echt op tijd weg kunnen. De temperatuur is nu ‘s avonds wel iets lager, fijn om weer goed te kunnen slapen! Morgen verlaten we de eilanden en rijden we Jutland in richting het merengebied. </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-38717178327086616632018-07-27T14:02:00.002-07:002018-07-27T14:02:30.633-07:00Rustige reis en dagje camping op Funen<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Van mijn plan om op tijd te vertrekken naar het volgende eiland komt weinig terecht. We worden pas tegen 9 uur wakker en ontbijten rustig aan. Stan claimt de skelter en rijdt nog wat rond over de camping, terwijl Mats ons goed helpt bij het inpakken en afbreken. Rond 11 uur koppelen we de caravan weer aan de auto en rijden we van de mooie rustige camping. Op naar Funen! Gisteravond heb ik een camping geboekt in Middelfahrt, zo’n 150 kilometer richting het vaste land. We rijden lange tijd over landweggetjes en heel veel rotondes totdat we eindelijk bij een snelweg komen. Dit is op Sealand, het eiland waar Kopenhagen ligt en dat wij overslaan deze reis. Tussen Sealand en Funen ligt een lange brug en vlak voor de brug stoppen we voor de lunch. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We rijden de picknickplaats bij de snelweg voorbij, volgens Google Maps is er een kilometer verder een strandje. Met broodjes, beleg en drinken wandelen we het strand op. We zitten hier heerlijk in het zonnetje met een zeewindje, waardoor de ruim 30 graden prima te doen is. Na het broodje smeren we ons goed in. De jongens spelen met zand en water en wij kijken naar de lange brug waar we zo overheen moeten. Het valt Christiaan als eerste op dat er file ontstaat op de brug en even later gaat de ene na de andere loeiende sirene de brug op: brandweer, ambulance en verschillende politie wagens. Wij blijven nog maar even zitten. Na een uurtje in de zon is het toch tijd om te vertrekken. Volgens Google valt de vertraging mee en andere routes zijn er niet, dus we rijden direct naar de tolpoortjes voor de brug. We betalen de 55 euro tol en mogen de brug op. Het staat bijna direct stil, maar we kunnen toch langzaam doorrijden. Van het ongeluk is niet veel meer te zien en met slechts een paar minuten vertraging bereiken we het eiland Funen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Onderweg naar Middelfahrt stoppen we nog een keer bij een Lidl. Vergeleken met de supermarkt van gister is dit een prachtige winkel. Omdat we de caravan en dus de koelkast toch bij ons hebben, slaan we wat vlees en ander eten in. Hierna is het nog een half uurtje naar de camping. De campings in Denemarken zijn niet goedkoop, als je iets van een speeltuin of zwembad wilt betaal je zeker 50 euro per nacht. Voor een paar euro meer zit je dan op een luxe camping, zoals Skovlund waar wij gaan overnachten. Al direct naast de ingang zien we het zwembad en de jongens zijn niet te houden. We krijgen een kaart van de camping met een paar mogelijke plaatsen mee en lopen eerst een rondje. We kiezen voor een rustig plekje met schaduw, wat wel nodig is in de hitte. De camping is op een heuvel aangelegd en veel plaatsen kijken uit over de zee. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De teleurstelling bij de jongens is groot als we toch echt eerst de caravan en luifel gaan neerzetten. Maar gelukkig helpen ze uiteindelijk even mee en dan staat om 6 uur alles zoals we willen. Het is nog bloedheet, dus het zwembad trekt ons ook wel aan. De jongens willen direct van een hoge glijbaan en zo belanden we in het koude water. Wel lekker verfrissend! Na een half uurtje plonsen lopen we terug naar de camping, waar we snel wat barbecue vlees en een pasta salade klaarmaken. Het is toch al na 8 uur voordat het eten op tafel staat, dus het wordt weer laat bedtijd. De wind gaat liggen, dus we kunnen nog even badmintonnen. Vooral Stan is fan en hij blijft oefenen tot we het badmintonracket uit zijn handen trekken en hem in bed leggen. De jongens slapen direct, het is al na 10 uur. Ook op deze camping is het ‘s avonds lekker rustig en ondanks het windje blijft het warm. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Om 8 uur zijn de jongens weer wakker en vooral Mats is toch nog wel moe. Hij hangt erbij en allebei zeuren ze om het zwembad en ijsjes. Na het ontbijt gooien we een was in de wasmachine en terwijl Christiaan en Stan badmintonnen lopen Mats en ik een rondje langs alle speeltuinen op de camping. De kabelbaan is een tegenvaller, je zit zo laag dat je benen over de grond gaan. In de volle zon zijn de meeste speeltuinen ook veel te warm, maar er is keuze genoeg! Schaduw vinden we uiteindelijk bij de geiten, die op en rond een heuveltje midden op de camping leven. Een Nederlands meisje komt net aan met wat sneeën brood en Mats mag haar helpen dit aan de geiten te geven. Het is toch wel schattig hoe hij met het meisje van een jaar of 4 aan de praat raakt. Ik blijf op een afstandje, totdat het meisje plotseling weggaat. Het brood is op :) Mats is helemaal verdrietig als ze niet meer terugkomt en ik weet hem met tranen in zijn ogen mee naar de caravan te nemen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Voor de lunch bakken we het resterende vlees en brood van gisteravond op en dan gaan we toch eindelijk zwemmen. We smeren ons nog een keer extra dik in. Het is redelijk rustig in het zwembad en de jongens genieten volop van de glijbanen. Door de wind is het best fris als je uit het water komt, dus we blijven zoveel mogelijk in en onder water. Stan niet, die sjeest ontelbaar veel keer van de blauwe snelle glijbaan. Even later speelt hij met een oudere Nederlandse jongen met een bal, terwijl Mats klappertandend klaar is met zwemmen. Ik ga met hem broodjes bestellen in de winkel en hij mag eindelijk een ijsje kopen. Het duurt even voordat Stan doorheeft dat zijn broertje en moeder een ijsje eten, maar hij verkiest het zwembad toch boven een ijsje. Na bijna 2 uur in het zwembad is het mooi geweest in de zon en halen we alsnog een ijsje voor Stan. En nog een voor Mats, die kan de hele dag wel ijs eten. Als we weer lekker doorgewarmd zijn bij de caravan gaan de jongens met Christiaan het stokken gooi spel spelen en een Belgisch buurjongetje sluit zich bij hen aan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We eten vandaag wat vroeger, zo laat als gister wil ik het niet maken voor de jongens. Mats kan tijdens het eten nog net zijn ogen open houden, maar valt om half 7 bij mij op schoot in slaap. Tja, is dit nu een middagslaapje of gaat hij de nacht doorslapen? Na de afwas ga ik met Stan douchen en daarna spelen we met z’n drieën een spelletje. Om half 9 krijgen we het antwoord: Mats is wakker en heeft honger. Hij krijgt nog wat M&M’s die we bij de koffie aten en we spelen een paar potjes Uno. Dan moet ook Mats nog even douchen. Op deze camping hebben ze een prachtige kinderbadkamer, met babybadjes, mini-wc’tjes en kleuterdouches. Als we Mats uitkleden komt er een Nederlands meisje binnen die ook gaat douchen. Mats vind het maar raar dat hij niet alleen gaat douchen en ook het meisje kijkt een beetje beteuterd. De moeder en ik hebben het wel gezellig terwijl de kids lekker onder het warme water staan. Weer helemaal schoon gaat Mats mee terug naar de caravan en dan is het toch weer na half 10. Snel tandenpoetsen en hopelijk slapen. Om 10 uur is het rustig. In afwachting van een spectaculaire bloedmaan loop ik nog een paar keer over de camping. Maar helaas, de maan laat lang op zich wachten en ziet er uiteindelijk uit als een gewone maan waar een wolkje voor hangt. Geen foto waard en het is bedtijd...</span></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-87421014856853370822018-07-25T13:24:00.001-07:002018-07-25T13:29:59.748-07:00Heerlijke hitte en prachtige stranden in Denemarken <span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Net als Nederland zucht Denemarken onder de hitte. Het is hier heerlijk warm en het zou vooral ‘s nachts best een paar graden minder heet mogen zijn. Maar we klagen niet, we genieten er volop van! Alle ideeen voor slecht weer op het eiland Falster kunnen bewaard worden voor een volgende vakantie! </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Gistermorgen begonnen we lekker rustig aan. Pas tegen 8 uur waren we allemaal wakker. Terwijl de mannen de broodjes haalden, verhuisde ik onze tafel en stoelen naar de overkant. Het was al te heet om onder de luifel te gaan zitten in de volle zon. In de schaduw was het heerlijk, al vonden de jongens het wel erg koud en werden er vestjes uit de caravan gehaald. De caravan heeft iets magisch, het liefst gaan ze iedere 10 minuten even kijken of alles er nog in zit. En dan ook op allerlei knopjes drukken... Na het ontbijt werd het springkussen weer opgepompt en hingen ze omstebeurt aan de kabelbaan. Uiteraard werd dit na een uur wat minder gezellig en besloten we een stukje te gaan rijden. Het doel werd een Lidl in een grotere stad, met een mooie route over het eiland. Met lekkere broodjes en wat groente voor het avondeten reden we terug richting de camping. </span><span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Vlak voor de camping is een strandje gemaakt, hier staan wat picknicktafels en het water is erg ondiep. Ideaal om de lunch op te eten en daarna een frisse duik te nemen. We zaten perfect in de schaduw, naast de Nederlandse buren met twee jonge meisjes van de camping. Na het zwemmen werd er een groot zandkasteel gebouwd. Ik las voor het eerst sinds tijden weer eens een tijdschrift en gooide ook wat zand uit de kasteelgrachten op het binnenplein. Wat een heerlijke relaxte middag! Rond 4 uur vonden we het weer mooi geweest. Op de camping speelden de kinderen meteen weer verder, totdat het eten op tafel stond. Uiteraard moesten we geregeld even meedoen, maar de kinderen samen speelden ook heerlijk.</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Met een simpele pasta en saus werd er weer verder gespeeld. Rond 8 uur vonden we het mooi geweest en na een uitgebreide doucheronde lagen de jongens in bed. Om vervolgens nog ruim een uur te spoken. Niet zo gek hoor, ook in de caravan was het bloedheet. Het koelde eigenlijk niet echt af en ook wij hadden het lekker warm toen we ons bed opzochten. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Vanmorgen was Stan er alweer vroeg bij, verrassend vrolijk na een heel kort nachtje. Mats sliep door al het geklets heen. Hij werd pas wakker toen wij aangekleed en opgefrist waren en Stan zelfs al de broodjes bij de receptie had opgehaald. Helemaal trots alleen op de skelter met de zak brood. Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in de auto en reden we de camping af. Een van de mooiste stukjes natuur in Denemarken is Mons Klint: krijtrotsen die meer dan honderd meter hoog zijn met aan de ene kant de zee en de andere kant een bos. Het park ligt op een uur rijden van onze camping en we rijden net als gister door graanvelden en langs de kustlijn. De laatste paar kilometers gaan over een onverharde weg door het bos, erg mooi maar ook toeristisch. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">We parkeren de auto bij het GeoCenter en verwisselen de slippers voor sneakers. Waterschoenen en flessen water gaan mee in de rugtas. We lopen de houten trappen op en zien al snel de zee ruim 100 meter onder ons liggen. In totaal dalen we 495 traptreden af, naar beneden is dit natuurlijk prima te doen. </span><span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Als we bijna beneden zijn, komt een walgelijke stank ons tegemoet. Rotte eieren alsof je bij een vulkaan komt, maar dan ontstaan vanuit rotte aangespoelde zeeplanten. Het uitzicht maakt de stank wel enigszins goed, maar hier willen we niet lang blijven! We wandelen het kiezelstrand op in de hoop op minder stank. Gelukkig waait het een paar honderd meter en daar is de stank verdwenen. Het strandje ligt wel volledig in de zon. Ik wilde hier graag ‘s morgens op tijd heen om de rotsen mooi te kunnen fotograferen. We wandelen nog wat verder in de hoop wat schaduw te vinden, maar dit is er niet. Dan ploffen we maar neer bij de waterkant en smeren ons nog een keer goed in. De grote kiezelstenen zijn natuurlijk perfect speelgoed voor de jongens. De ene na de andere steen wordt in de zee gesmeten. Wij genieten van het mooie plaatje en de bootjes die voor de krijtrotsen in het water dobberen. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Na ruim een uur in de volle zon besluiten we terug te gaan. Het is hier heerlijk met het zeewindje, maar de zon schijnt echt op volle kracht. De wandeling terug over het kiezelstrand is prima te doen en halverwege verwisselen we de waterschoenen weer voor de sneakers. Op naar de 495 traptreden! In de warmte is het best zwaar, maar na iedere 100 treden is er een rustplaats met bankjes. Met 3 tussenstops wandelt zelfs Mats op eigen kracht weer naar boven. Stan zijn we meerdere keren kwijt, die rent als een malle met twee Nederlandse jongens de trappen op en wacht dan bij het volgende bankje. Moe maar voldaan arriveren we weer bij de auto. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Op de heenweg zijn we langs een ijstentje gereden en dit zien de jongens wel zitten als lunch. We rijden rustig terug naar het dorpje Mon. Bij het ijstentje kunnen we gelukkig ook een hamburger bestellen en zo zitten we heerlijk te lunchen. Via een verschrikkelijke supermarkt rijden we weer terug naar de camping. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">We hebben Stan beloofd dat we gaan midgetgolfen als hij zich een hele dag netjes gedraagt. Dit lijkt te lukken, dus lopen we naar de receptie voor een paar stokken en balletjes. De meeste golfbaantjes liggen gelukkig in de schaduw en we vermaken ons prima met z’n viertjes. Terwijl de jongens daarna nog heerlijk spelen op het springkussen, relaxen wij bij de caravan en bereiden het eten. Het is dan nog steeds erg warm, het wordt nu tegen half 10 pas een beetje frisser. We vinden het met deze hitte dan ook een goed plan om morgen verder te trekken naar een camping met zwembad en strand. Die heb ik op internet geboekt, dus morgenochtend pakken we alles weer in en rijden we verder richting het vaste land van Denemarken. </span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span>
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Onze eerste indruk is dat het land prachtig is. Ontzettend rustig, heel veel landbouw en mooi onderhouden dorpjes. Overal wordt het graan geoogst, dus is er onderweg genoeg te zien. Het glooiende landschap is sowieso mooier dan ik had verwacht! </span><br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-75978546992353894022018-07-23T13:23:00.003-07:002018-07-23T13:23:27.582-07:00De rondreis door Denemarken met kinderen is begonnen!<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na de fantastische reis door Sri Lanka in mei, hebben we nog een vakantie tegoed dit jaar! Stan heeft 6 weken zomervakantie en de eerste 3 weken hiervan gaan we met de caravan weg. Mijn moeder heeft een caravan maar gebruikt ‘m niet, dus wij hebben de luxe dat we deze caravan een paar weken per jaar kunnen gebruiken. Begin juli halen we de caravan uit de stalling en na een snelle schoonmaakbeurt en check van tenten en stokken staat onze slaapplaats weer klaar voor gebruik! Vorig jaar gingen we vrij onverwacht naar Frankrijk, we wilden naar Denemarken maar de weersvoorspelling was te slecht. Onvoorbereid moest ik toen ontzettend wennen aan het kamperen met kinderen, zonder planning van activiteiten. Nu ben ik beter voorbereid: de route is gemaakt, de eerste campings en bootovertocht zijn geboekt en de jongens weten wat we gaan doen. We hebben er zin in! En die weersvoorspelling? Daar kijken we niet naar, we hebben onze warme vakantie al gehad dit jaar. Net als in Nederland is het trouwens al weken, zelfs maanden, prachtig weer in Denemarken. De voorspellingen zijn super!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Op zaterdag vertrekken we met een volle kofferbak via een heerlijke lunch met vrienden naar m’n moeders huis. Na het uitladen rijdt Christiaan nog een keer terug naar huis om de tweede volle kofferbak in te laden. Stoppen we voor 2 weken Sri Lanka alles in 2 koffers, voor 3 weken kamperen gaan er naast die 2 koffers nog veel meer spullen mee. We slapen in ‘t huis van m’n moeder en staan op zondag lekker vroeg op. Het is al warm als we om 8 uur de laatste spullen in de caravan en auto stoppen. Om half 9 vertrekken we richting het noorden. De Afsluitdijk kennen onze kinderen eigenlijk niet, Stan kijkt zijn ogen uit. Wij zijn vooral erg blij met de rust op de weg, wat rijdt dit heerlijk! Stonden we vorig jaar al in de file bij Utrecht, nu rijden we in een ruk door tot de grens. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Direct in Duitsland tanken we, maar het restaurant met speelplaats is gesloten. We stappen weer in de auto en stoppen een uurtje later bij een McDonalds. Ook hier is de speelplaats gesloten, maar de kids stappen toch weer blij in de auto met een speeltje en volle buik. Nu komen we bij Bremen en de eerste wegwerkzaamheden. Ik heb heel wat gelezen over de werkzaamheden bij Bremen, Hamburg en Lubeck en weet dat we er flink wat vertraging kunnen oplopen. Dit is een van de redenen dat we op zondag rijden, hopelijk valt het zonder vrachtverkeer mee. We hebben geluk, Google geeft regelmatig flinke files aan op de rest van onze route, maar uiteindelijk hebben we telkens niet meer dan 10 minuten vertraging. Aan de andere kant zien we een auto met pech staan en ja, dit levert echt kilometers stilstaand verkeer op. Wat een mazzel dat dit aan onze kant niet gebeurt! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Eigenlijk verloopt de rit ontzettend rustig. De achterbank houdt zich rustig en Christiaan kan lekker doorrijden. We stoppen nog een keer voor een plaspauze maar ondanks de aankondigingen gaan de jongens onverrichter zaken weer mee. Mats wordt moe en doet voor de verandering weer eens een tukkie ‘s middags. Ik zet even na 3 uur m’n telefoon aan voor de formule 1, dit kan Stan wel waarderen. Helaas is het 4G bereik in Noord-Duitsland niet zo best dus de auto’s staan regelmatig stil. Maar we kijken een uurtje en dan komen we aan bij de camping aan de Oostzee. De jongens kunnen niet wachten tot ze de pootjes van de caravan mogen uitdraaien en vechten erom wie mag draaien en wie het plankje mag neerleggen. We blijven hier maar een nachtje dus zetten we alleen de caravan neer. Stoelen eruit, bal en fietsje eruit en we kunnen lekker even zitten. Heel even natuurlijk, dan mogen we mee naar de speeltuin, het toiletgebouw en na een ijsje nog een keer de speeltuin. We hebben de broodjes van de lunch nog en besluiten die als picknick mee te nemen naar het strand. Het is een flinke wandeling over de camping, leuk om even rond te kijken. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het strand is zoals we dit in Noord-Holland gewend zijn: druk, vol met iets te stevige mensen en heel veel Duitsers. Het is al na 6 uur maar het strand en de zee liggen nog helemaal vol. Stan en Mats trekken direct hun surfpak aan en spelen heerlijk met het zand en zeewater. Voor de jongens hadden we ook naar Callantsoog kunnen gaan :) Het water is te koud om in te zwemmen, in ieder geval voor ons. Er valt genoeg te zien, onder andere een jetski en bootjes die uit de zee worden gehaald. De broodjes worden lekker opgegeten en daarna begint het bedtijd te worden. We lopen terug via een snellere weg en duiken nog even onder de douche om het zand weg te spoelen. Mats kijkt zijn ogen uit als een prachtige langharige hond gebruik maakt van de hondendouche. Eerst wilde hij niet geloven dat de douche voor honden is, er hangt een leuk bordje op, maar nu snapt hij de bedoeling. Na de douche is het bedtijd. Stan is bekaf en valt snel in slaap. Mats is dankzij zijn middagslaapje natuurlijk veel te wakker. Hij blijft maar tegen Stan kletsen en wordt boos als hij geen antwoord krijgt. Uiteindelijk vertellen we hem dat hij nu echt moet gaan slapen en dan is het stil in de caravan. De drukke weg loopt pal achter onze camping, dus echt stil wordt het deze nacht niet. We slapen wel prima! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Maandagmorgen begon voor Mats lekker op tijd, al voor 7 uur wilde hij naar de wc. Gelukkig hebben we die in de caravan en hij kruipt na het plassen nog even in zijn slaapzak. Maar slapen doet hij niet meer en wij ook niet. Hele verhalen worden verteld en liedjes gezongen. Even voor half 8 mag hij bij ons in bed en dan is Stan ook wakker. We gaan eruit, kleren aantrekken en het ontbijt klaarmaken. De mannen halen wat broodjes en na het ontbijt ruimen we de caravan weer in. We hebben nog even de tijd voor een potje voetbal en doen rustig aan, we hebben een plekje op de boot van 11.45 geboekt en het is nog maar een uurtje rijden. Ruim op tijd rijden we van de camping. Van de verwachte drukte voor de veerboot merken we weinig, het is ook hier lekker rustig op de weg. Een uur voor tijd arriveren we bij de haven, dit is het eindpunt van de weg. We worden opgesteld in lange rijen en wachten tot we aan de beurt zijn. Even de auto uit, goed insmeren en dan weer terug de auto in want het licht gaat op groen. Helaas mogen we nog niet mee met een vroegere boot. Om half 12 rijden we eindelijk richting de veerboot, met heel veel andere auto’s en kampeerwagens. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De veerboot is vergelijkbaar met de boot naar Texel alleen een maatje groter. De overtocht duurt 45 minuten dus we kunnen mooi op het dek gaan zitten. In de boot zijn diverse winkels en restaurantjes maar wij lopen direct door naar boven. Op het dek kunnen we een paar stoelen pakken en direct naast de railing neerzetten. Het valt mee met de kou, er staat een flinke wind, maar we zitten heerlijk in het zonnetje. Christiaan en Stan gaan een toilet en koffie zoeken en Mats en ik genieten van het uitzicht. Na de koffie en wat lekkers gaat de bel en mogen we de auto weer opzoeken. Het duurt even voordat we aan de beurt zijn, maar dan rijden we echt Denemarken in. We komen zowaar langs een bemande grenspost met heel veel mannetjes. Uiteraard gaat dit allemaal in een slakkengangetje. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Het is inmiddels lunchtijd en ik zoek wat restaurantjes op. We rijden Maribo binnen, de enige stad van betekenis op het eiland waar we ons nu bevinden. We vinden een perfecte parkeerplaats voor de caravan (zonder achteruit rij acties) en wandelen het stadje in. Het restaurantje dat ik heb uitgekozen wordt door de jongens afgekeurd, ze hebben alleen maar broodjes met groene blaadjes in de vitrine liggen. Veel te gezond. In het stadje vinden we een leuk binnenplaatsje met een terras en een paar speeltoestellen. En een menukaart, heel fijn! Toch even wennen weer zo’n nieuwe taal. Het duurt even voordat ik besef dat de tekst op het hele grote bord betekent dat je binnen moet bestellen en betalen. Het duurt dan ook even voor we onze lunch krijgen, maar deze is het wachten meer dan waard. Ik heb een Mexicaanse hamburger en die smaakt 300x beter dan de McD van gister. De jongens eten een pannenkoek en jagen andere kinderen weg bij de speeltoestellen. Delen is best lastig als je 3 of 6 bent... </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na de lunch lopen we nog even verder het stadje in, we willen wel wat Kronen in onze portemonnee. We ontdekken dat Stans slipper stuk is (herhaling van vorig jaar...) en kopen een nieuw paar. Best een uitdaging in zo’n ministadje. We wandelen weer terug naar de auto en caravan en dan is het nog een kwartiertje rijden naar de camping. Ik heb de camping, met Nederlandse eigenaren, vooraf geboekt. Dit blijkt overbodig, het is niet zo druk. We kunnen zelf een plaatsje kiezen en dit wordt uiteraard een plaats direct naast de speeltuin. Mats viel in de auto weer in slaap en wordt niet zo fris wakker. Hij hangt erbij en wil niet helpen. Stan is natuurlijk snel in de speeltuin te vinden. We pakken nu alle spullen uit de caravan en zetten de luifel op. We blijven hier wel een paar nachten en kunnen vooral de schaduw van de luifel goed gebruiken. Het heeft hier al 13 weken niet geregend en dit is te zien aan het dorre gras, het lijkt Zuid-Frankrijk wel. We mogen ook niet barbecuen en in heel Denemarken is open vuur verboden. Dat wordt geen skottelbraai...</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Om een uur of 5 staat alles zoals we willen en ga ik met de jongens mee naar de speeltuin. Die is echt helemaal prima, inclusief kabelbaan, springkussen en schommels. Stan kijkt met een scheef oog meermaals naar de skelters die naast de camper van de buren staan, maar daar is niemand. Als de buren terug zijn van een wandeling, durft hij na lang twijfelen zelf te vragen of hij een skelter mag lenen. Zoals ik al verwachtte, blijken de skelters van de camping te zijn en binnen no time scheurt Stan erop weg. Mats heeft zijn loopfietsje mee, gelukkig maar want hij is te klein voor de skelters. De jongens spelen heerlijk en wij wisselen elkaar af bij de kabelbaan. Na de heerlijke lunch hebben we niet zoveel honger en ik bak een zak meegebrachte poffertjes op. Lekker! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Nog voordat de tafel afgeruimd is, zijn de jongens weer naar de speeltuin vertrokken. Ze vermaken zich prima met elkaar en twee Nederlandse meisjes van de overkant, met wie Stan zowaar de skelter wil delen. Voetballen op de trampoline wordt de avondinvulling. Met pikzwarte voeten komen ze rond 9 uur terug bij de caravan. Tijd voor een voetenbadje en dan snel naar bed. Het duurt zeker nog een half uur voordat de jongens rustig zijn, ze kletsen en klieren maar natuurlijk wordt het uiteindelijk stil. Het is hier overigens heerlijk rustig op de camping, er zijn wel meer kinderen maar huilen en gillen doen ze nauwelijks. En nu liggen ze allemaal lekker te slapen. Het wordt nu helaas helemaal bewolkt, ik keek uit naar een ongerepte sterrenhemel. Maar die zien we vast nog wel een keer deze week, de weersvoorspellingen zijn hier net zo mooi als in Nederland!</span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-91400967108829421472018-05-13T09:16:00.003-07:002018-05-13T09:16:55.307-07:00Olifanten in Pinnawela verzorgen en zien badderen<br />
<div class="MsoNormal">
Woensdagmiddag even voor 4 uur komen we aan in Pinnawela.
Dit dorpje is bekend om de Pinnawela Elephant Orphanage, een olifantenopvang
waar zeer gemengde berichten over te vinden zijn: er zou niet goed voor de
olifanten gezorgd worden maar het baden van de olifanten in de rivier zou wel
erg mooi zijn om te zien. Na de ellende met de toeristische olifantenindustrie
in Thailand, kan het hier voor ons alleen maar meevallen. In Thailand zagen we
talloze toeristen op de rug van een olifant zitten, zingend, feestend, soms
lallend. En die arme olifanten maar zwoegen met een veel te zwaar rek op hun
nek. Het rijden op olifanten gebeurt in Sri Lanka ook, maar niet door ons. In
de Pinnawela Orphanage is dit niet toegestaan. Daarbij heb ik het Elephant
Freedom Project gevonden op internet. Een stichting vangt mannetjes olifant
Nilame op en zorgt ervoor dat hij een luxe leventje kan leiden. Toeristen
betalen om een dagdeel voor de olifant te zorgen, uiteraard onder begeleiding.
Dit lijkt mij een veel mooiere ervaring dan het gebruiken van een olifant voor
een wandeling door het mooie landschap. Als we Pinnawela binnenrijden, zien we
een olifant lopen met een paar mensen erbij, zal dit Nilame zijn? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Omdat de olifanten van de Orphanage in de rivier voor de
hotels zwemmen, mogen we zonder toegangskaartje niet naar het hotel voor 16
uur. Als we 10 minuten te vroeg aankomen bij de toegangsweg naar het hotel,
worden we inderdaad tegengehouden. We gaan even kijken in een winkeltje en zien
de olifanten terug lopen van de rivier naar het opvangcentrum. Daarna kunnen we
zonder problemen doorrijden. Het laatste hotel mag natuurlijk wel wat luxer
zijn dan de vorige en met het Elephant Bay Hotel lijkt dit te zijn gelukt. Als
we arriveren, krijgen we een fris welkomstdrankje en als ik de overnachtingen
betaald heb, worden de koffers naar de kamers gebracht. We hebben de mooiste
kamers: op de laagste verdieping met uitzicht over de rivier. M’n moeder heeft
het grootste balkon, dus daar gaan we zitten. Helaas regent en onweert het als
we arriveren, dus kunnen we niet zwemmen. We eten en drinken wat op het balkon,
totdat het weer voldoende is opgeknapt om te gaan zwemmen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het begint al te schemeren als we het zwembad inspringen,
wat gelukkig niet zo koud is. We zwemmen een half uurtje en genieten van de
zonsondergang. We zien een steeds grotere groep vogels over de rivier en het
hotel vliegen. Het blijken vliegende honden, een soort grote vleermuizen, te
zijn. Het zijn er honderden, telkens als we denken dat ze allemaal weg zijn,
komt er weer een zwerm aanvliegen. Het ziet er indrukwekkend uit, alleen maakt
Stan zich zorgen over alle vliegende honden poep. Als het donker wordt gaan we
uit het zwembad, even snel douchen en dan naar het restaurant voor het diner.
We bestellen wat simpele gerechten maar het duurt toch best lang voor het eten geserveerd
wordt. Helaas is het ook niet zo lekker als gehoopt, de kip is zelfs ronduit vies.
De patat en spaghetti smaken wel goed en daarmee krijgen we onze buiken weer
gevuld. Mats is zo moe dat hij bij mijn moeder op schoot in slaap valt. Ook
Stan is moe van de lange dag en de jongens liggen dan ook snel te slapen als we
ze in bed leggen. Wij drinken nog wat op het balkon en dan is er weer een
prachtige dag voorbij.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Donderdagochtend heb ik om 9 uur afgesproken bij het
Elephant Freedom Project. Stan en Mats zijn al voor 7 uur wakker. Wij willen
dat ze nog even in hun bed en tentje blijven, maar daar denken ze zelf heel
anders over. Voor 7 uur zitten ze samen op Stans bed achter het gordijn naar de
rivier te kijken. Er is nog geen olifant te zien, dat valt ze tegen. Christiaan en ik gaan
ook maar uit bed en zitten om half 8 klaar voor het ontbijt. Dit gaat ook
allemaal niet zo snel bij dit hotel. Terwijl we op onze toast en omelet wachten, verbazen we
ons over het mannetje dat het zwembad schoonmaakt. Vooral over zijn werktempo,
hij is echt een paar uur bezig om het zwembad schoon te maken. Na iedere zucht
wind liggen er weer bladeren in het zwembad, dus hij zou het oneindig kunnen
volhouden. Na het ontbijt pakken we de spullen en stappen in de bestelde
tuktuks. De tuktuk chauffeur wil ons duidelijk graag meer attracties laten zien.
Hij wil met ons naar de kruidentuin en hij kan ook een olifantenritje regelen.
We melden dat dit helemaal niet de bedoeling is, hij moet ons gewoon naar het
Elephant Freedom Project brengen. Het is een ritje van nog geen 10 minuten en
kost ook niet veel. We zijn een beetje door ons kleingeld heen en de chauffeur
stelt voor dat hij ons ’s middags ook weer ophaalt en dan kunnen we betalen.
Bijzonder dat ze zoveel vertrouwen in ons hebben, we krijgen het nummer en dan
rijden ze weg. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
We worden welkom geheten bij het Elephant Freedom Project en krijgen een kop koffie. We hebben nog voldoende tijd om
ons goed in te smeren met zonnebrandcrème en anti-muggenlotion. Dan krijgen we
uitleg over het programma, wij hebben het ochtendprogramma met lunch
afgesproken. Hier doen maximaal 10 mensen aan mee, maar naast ons is er één
Australische vrouw aanwezig. We hebben 2 begeleiders, Sri Lankanen die
werkervaring opdoen bij het Project. Het zijn twee enthousiaste mannen die ook leuk zijn met de kinderen. Uiteraard krijgen we ook uitleg over hoe we ons moeten gedragen bij de olifant. Het is geen huisdier, olifanten lijken veel meer op mensen dan honden en poezen. Ze zijn slim, onthouden alles en willen graag de baas zijn. We mogen de olifant niet boos maken vandaag, dus de olifant leidt ons. En we mogen niet bij de slurf en de staart in de buurt komen. Na de uitleg gaan we het olifantenontbijt maken. We moeten de mango snijden die Nilame straks als ontbijt krijgt. Daarna moeten we het olifantenbed schoonmaken. We lopen de heuvel op, waar Nilame en zijn mahout ons tegemoet lopen. Mats mag al direct zijn banaan aan de olifant geven. Tot mijn verbazing doet hij dat zonder blikken of blozen. Zo'n klein mannetje en zo'n grote olifant. De banaan is natuurlijk snel verdwenen. De mahout stuurt de olifant de berg af, die zien we straks terug.<br />
<br />
De olifant verblijft 's nachts op de heuvel met een prachtig uitzicht. 's Ochtends moet de olifantenpoep hier weggehaald worden. De kids en m'n moeder hebben hier niet zo'n zin in, dus Christiaan en ik krijgen lange handschoenen aangeboden. We gooien de grote drollen op de mesthoop, een geurig klusje. Als het nest weer schoon is, lopen we weer de heuvel af naar de doorgaande weg. Aan de overkant staat Nilame met de mahout. We gaan nu wandelen naar de ontbijtplek, over de doorgaande weg. We slenteren achter de olifant aan, terwijl begeleider Kasun ons allerlei wetenswaardigheidjes vertelt over de olifant. De mahout moet voorkomen dat de olifant iets sloopt langs de route, daarom schreeuwt hij regelmatig 'doorlopen'. Gelukkig krijgen we van de begeleiders paraplu's, het is echt bloedheet in de volle zon. De olifant ontbijt met een zelfgeplukte bananenboom, deze sleept hij naar een grasveldje. Als de banenenboom op is, krijgt hij onze mango als toetje. Stan en Mats geven heel wat stukken in de slurf, in de mond voeren gaat ze te ver. Nilame heeft een natte vieze tong, dus dat had ik ook beter kunnen laten. M'n moeder maakt de tas met mango leeg en dan mag de Australische haar ontbijt nog voeren. Na nog wat foto's is het tijd om terug te lopen naar het huis. Hier wordt Nilame gedoucht met de tuinslang. Uiteraard vinden de jongens het prachtig om de olifant nat te spuiten. <o:p></o:p><br />
<br />
Nu mag de olifant een dutje gaan doen en wij gaan terug voor wat drinken. M'n moeder, Christiaan en de kinderen bezoeken daarna een olifantenpoep fabriek, hier maken ze papier van de poep. Ik mag de kok, Kasun en de Australische helpen met het bereiden van de lunch. Ze noemen het een workshop en we krijgen ook veel uitleg over de gebruikte groenten en kruiden. Het is leuk om in de keuken bezig te zijn, we hebben leuke gesprekken en ik zorg ervoor dat er niet teveel chili aan de gerechten wordt toegevoegd, zodat m'n moeder en de kinderen de curries ook kunnen eten. We hebben een leuk gesprek over de rolverdeling, het verschil tussen Sri Lanka en Australie en Nederland is heel groot. In Sri Lanka moeten de vrouwen het hele huishouden nog verzorgen, waarbij het eten koken heel tijdrovend is. Groenten worden zelf verbouwd of op de markt gehaald. Als ik vertel dat wij de aardappelen en groenten gewoon voorgeschild in de supermarkt kopen, wordt ik vreemd aangekeken. Ik kijk vreemd op als we kokosmelk moeten gaan maken. Dat ken ik echt alleen maar uit een pak, ook tijdens de kookworkshop in Thailand stonden de groene pakken op het aanrecht. Maar hier wordt een gedroogde kokosnoot gepakt. Met een machete wordt deze in tweeën gehakt. Met een speciaal stoeltje met kokosrasp, dat in ieder Sri Lankaans huis zou staan, wordt de kokosnoot leeggeraspt. De Australische en ik mogen het eerst proberen. In 10 minuten hebben we nog maar een klein beetje kokosrasp uit de noot geraspt. De kokkin gaat daarna op het stoeltje zitten en heeft in 2 minuten de hele kokosnoot leeggeraspt. Dan heb je dus een bak met rasp, daar moet water aan worden toegevoegd. Door dit mengsel te kneden, ontstaat er kokosmelk. Het mengsel moet gezeefd worden. Dit kun je 2 keer doen met het rasp van een kokosnoot en zo halen we uit een halve kokosnoot ongeveer een halve liter kokosmelk. Als de curries op het vuur staan, komen Stan en Mats de keuken in met een stukje olifantenpoeppapier, ook dat was leuk.<br />
<br />
Nu is het tijd voor het leukste onderdeel van dit programma, vooral voor de olifant. We lopen naar de rivier aan de overkant van de weg. Als wij de rivier inlopen, ligt de olifant al te relaxen in het water. De mahout maakt een paar borstels van een kokosnoot en daarmee gaan we Nilame schoon schrobben. De jongens gaan enthousiast aan de slag en zijn erg lief voor de olifant. Doordat hij op z'n zij ligt, valt de grootte niet zo erg meer op. De mahout gaat ook meehelpen met schrobben, hij doet het gezicht en wij de rug en zij. Hij schrobt heel wat harder dan wij en we worden aangespoord om ook wat harder te schrobben. Er zit allerlei troep tussen de haren van de olifant en dit mag er allemaal uit. Het gespetter met water is natuurlijk altijd een feest, maar Mats vindt het echt prachtig om de olifant te aaien, kusjes te geven en water over hem heen te gieten. Wat een onwijs gave ervaring dit!<br />
<br />
Als we terugkomen van het badderen, staat de lunch al op tafel. Het smaakt mij prima, de jongens eten alleen rijst met worst en genieten daarna van een lekker bolletje ijs. Nu is het programma van vandaag afgelopen, het was echt fantastisch! Zo mooi om te zien hoe een olifant een heerlijk leventje kan leiden en een beetje te mogen helpen om dit mogelijk te maken! Als wij de spullen in de tas stoppen, begint het keihard te regenen. We moeten nog even wachten op de tuktuks en in de tussentijd gaat het alleen maar harder onweren en regenen. Van de vijf stappen van het huis naar de tuktuk ben ik doorweekt en onderweg zien we grote stukken weg blank staan. Dit betekent helaas ook dat we straks niet kunnen zwemmen. Het is nu half 3 en tot 4 uur zouden we de olifanten in de rivier moeten kunnen zien, vanuit het zwembad. Maar als we terug zijn in het hotel, zien we de laatste olifanten de rivier uitlopen, ook gevlucht voor het slechte weer. Op het balkon worden we ook nat, de regen waait dwars voor het hotel langs. We gaan maar even in de lobby zitten en bestellen wat te drinken. Mats gaat even slapen in zijn tentje.<br />
<br />
Gelukkig klaart het weer wat op en ik ga met m'n moeder een rondje lopen langs de souvenirwinkeltjes. Helaas hebben deze ook bijna allemaal de deur op slot gedraaid met het noodweer. Ik scoor wel een paar mooie olifanten-nek-knuffels voor de jongens, maar we gaan morgen nog wel even terug. Als we terugkomen is het in ieder geval helemaal opgehouden met onweren, dus we kunnen gaan zwemmen. De regen heeft het zwemwater helaas erg afgekoeld. Mats springt wel in het water, maar gaat er direct klappertandend weer uit. Christiaan gaat met hem douchen en m'n moeder, Stan en ik genieten weer van het uitzicht op de rivier terwijl het donker wordt. De vliegende honden komen ook weer tevoorschijn en vliegen in grote aantallen langs. Als het bijna donker is gaan wij ook douchen en dan gaan we naar het restaurant. Hier zitten een paar medewerkers een spel te spelen. Het lijkt op een combi van biljarten en sjoelen en wij kijken even hoe het spel gespeeld wordt. We worden uitgenodigd om mee te spelen, erg leuk om zo het spelletje te leren. Ondertussen bestel ik wat te eten. Als de jongens ons alleen laten met het spel, komt het eten al op tafel. We weten dus niet wie er zou winnen, maar het wachten ging zo wel erg snel. Het eten smaakt gelukkig een stuk beter dan gisteravond. Na het eten willen de jongens weer naar bed, het is al bijna 9 uur en ze zijn bekaf. Wij zitten daarna nog lang bij mijn moeder op 't balkon, genieten van ons laatste avondje Sri Lanka.<br />
<br />
De laatste dag blijven we in het hotel tot we om 16 uur worden opgehaald door een taxibusje. Tijdens het ontbijt zien we de eerste olifanten de rivier inlopen. We kijken even toe, maar ze blijven erg ver weg. Als we onze zwemkleren aantrekken, komen er al meer olifanten de rivier in en ze komen ook wat dichterbij. We zien de olifanten vanuit het zwembad, wat een luxe! Het is een prachtig gezicht om de olifanten in de rivier te zien lopen en spelen. Een paar olifanten worden met een ketting vastgelegd, maar de meeste olifanten kunnen wel vrij bewegen. We kijken vanuit het zwembad, van dichterbij en vanaf ons balkon, hier kunnen we geen genoeg van krijgen. Tegen 12 uur gaan de olifanten weer terug naar de opvang voor hun lunch. Wij gaan een rondje lopen langs de souvenirswinkeltjes. We eten een ijsje en kopen wat leuke shirtjes, sleutelhangers en kettinkjes. Vooral de jongens zijn er dolgelukkig mee. We eten nog een ijsje en lopen dan terug naar het hotel voor de lunch. Na de lunch gaat m'n moeder weer olifanten kijken met de jongens, terwijl Christiaan en ik de koffers inpakken en nog snel even douchen. We eten nog wat aardbeien bij de olifanten en dan begint het weer te regenen. De mahouts brengen de olifanten nu weg voordat de onweer begint en zo nemen we afscheid van de olifanten terwijl het noodweer losbreekt. Een mooi moment om te vertrekken.<br />
<br />
Tijdens de rit van 2 1/2 uur naar de luchthaven zien we nog een keer Sri Lanka: de chaotische wegen met tuktuks, brommers, auto's en bussen; de rijstvelden en landbouwgrond; de huizen waarvan meestal alleen de benedenverdieping gebruikt wordt; de tempels van boeddhisten en hindoes die naast moskeeën en kerken staan; de winkeltjes die van alles en nog wat verkopen en de prachtige kleding met als meest bijzondere stuk de vetrollenjurk. Op de luchthaven aangekomen, kunnen we direct doorlopen. We zijn al ingecheckt en de controles gaan erg snel. Zo houden we nog tijd over om onze laatste Sri Lankaanse roepies uit te geven. Helaas wordt op de luchthaven alleen in dollars gerekend en moeten we met een creditcard betalen. We eten nog wat en dan gaan we naar het vliegtuig. We vliegen pas om 21.25 uur en de jongens houden het gelukkig goed vol. Tijdens de vlucht naar Mombai slapen wij allemaal een beetje. We gaan als een van de laatsten van boord en wachten op de wandelwagen. Dan worden we met de bus naar de luchthaven gebracht. Ondanks dat we al digitale boardingpassen hebben, worden we gewijzigd bij de transfer controle. We moeten geprinte boardingpassen hebben. En als ik die heb geregeld, word ik teruggestuurd voor stempels. Het schiet allemaal niet op, maar uiteindelijk mogen we - mannen en vrouwen gescheiden - door de controle. Dan gaan we koffie drinken en dan eindelijk... gaan we naar het KLM vliegtuig. De jongens vonden Jet Airways prima, maar het blauwe vliegtuig is duidelijk favoriet. We vliegen hiermee in ruim 8 uur naar Schiphol. Mats slaapt al voordat we opgestegen zijn. Stan kijkt net als ik eerst nog een filmpje. Eten hoeven we niet meer. Als het licht wordt uitgedaan, gaan wij ook maar even slapen. De vlucht verloopt rustig en als we wakker worden kijken we nog een filmpje voordat we ontbijten en de landing wordt ingezet. Patricia komt ons ophalen en dan zit de vakantie er echt helemaal op!</div>
<br />joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-75125947269693830432018-05-10T10:38:00.001-07:002018-05-10T10:38:44.568-07:00Met de kids in de trein door Sri Lanka - van Ella naar Nanu-Oya<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">De laatste ochtend in Ella genieten we nog even van het prachtige uitzicht over de ‘Ella-gap’. Een prachtig uitzicht, maar veel meer heeft het hotel van Buddhi ons niet te bieden. We krijgen wel weer een lekker ontbijtje en dan rijdt er een busje voor. Het busje brengt ons naar het station in Ella en haalt ons in Nanu-Oya op, om ons daarna naar Nuwara Eliya te brengen. Zo hoeven wij niet op de bagage te letten in de trein en hebben we meteen het vervoer van en naar het station geregeld. Kost een paar roepies maar dan heb je ook wat. In ieder geval een hele vriendelijke chauffeur. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">We zijn ruim op tijd op het station en moeten nog een half uurtje wachten voordat de trein arriveert. Dit is geen straf, er is veel te zien. Het stationnetje is redelijk oud en kent, net als in de trein, een duidelijke klasse-indeling. De meeste toeristen gaan naar rechts richting de 1e klasse en de locals gaan naar links voor de 3e klasse. WIj hebben kaartjes geboekt voor de 2e klasse met een stoelreservering. We mogen dus in het midden van het station blijven wachten. Je kunt hier zo de spoorrails oplopen om een paar foto’s te maken en zoals overal op toeristische hotspots komen we andere Nederlanders tegen. Vlak voor de geplande vertrektijd wordt er een ouderwetse bel geluid en wordt het traject van de trein omgeroepen. Helaas komt er dan nog geen trein. Maar met nog geen 10 minuten vertraging rolt de trein binnen in Ella. Wij vinden onze stoelen in een bijna lege wagonruimte. Er zit nog 1 stel in en er zijn 10 banken. We zetten de ramen open (dat kan dus in de 1e klasse met airco niet) en hangen uit het raam als we uit Ella wegrijden. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Ella ligt op ruim 1.000 meter boven zeeniveau en we reizen tot 1.850 meter hoogte en dan weer iets omlaag naar Nanu-Oya. We hebben direct na Ella al een prachtig uitzicht over de vallei, met natuurlijk de prachtige Ravana waterval. Daarna rijden we langs de bergen omhoog, met zicht op het prachtige groene Sri Lanka. We rijden door en langs dorpjes waar we zo bij de mensen in de achtertuin kunnen kijken. Zo krijgen we een goed beeld van de traditionele levenswijze van de Sri Lankanen. Wassen en groente verbouwen zijn de dagelijkse bezigheden die we veel zien terugkomen. Overal zie je tuktuks en natuurlijk de vele theeplantages. Vrouwen die theeblaadjes plukken of in de schaduw pauzeren. We stoppen bij alle kleine stationnetjes, waar meestal alleen maar mensen instappen in de derde klasse. Het spoor is grotendeels 1-baans, bij een groter station passeren we een tegemoetkomende trein. Nu kunnen we goed zien hoe de derde klasse eruit ziet: Donkere wagons waar de mensen opeengepakt zitten en staan. De enkele blanke toerist die tussen de vele locals zit, zien we met een doekje voor de neus zitten. Wij kunnen vanuit de 2e klasse niet naar de 3e klasse lopen (en andersom dus ook niet). Dit voelt toch best raar, wat een verschil, wat voor de locals toch ook niet prettig kan voelen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">De reis duurt ruim 3 uur en verveelt geen moment. Op een groter station komt er een grote groep Sri Lankanen en een Brits stel onze ruimte binnen. Wij moeten onze banken met alle open ramen afstaan, maar houden nog genoeg ruimte over om lekker uit het raam te hangen. Stan en Mats vinden dit ook het leukste van alles. Mats zit uiteindelijk bovenop een stoel en Stan staat op een bank. Dit mag niet van de conducteur, maar die komt gelukkig niet zo vaak langs. Het mooiste vinden de jongens de tunnels, waar we er een stuk of 15 van tegenkomen. Pikdonker is het in die tunnels, waarin ze natuurlijk niet met hoofd en handen naar buiten mogen. Zodra we weer de tunnel uit zijn, steken ze hun koppies weer uit het raam. De Sri Lankaanse medereizigers vinden dit duidelijk ook erg leuk en er worden veel foto’s van de jongens gemaakt. We genieten alle vijf volop van deze treinreis, er is zoveel te zin. Als we bovenin de bergen zijn, begint de lucht te betrekken en even later regent het hard. Helaas moeten de ramen nu wel dicht. Ik open ze af en toe nog om wat foto’s te schieten, maar het landschap is lang niet zo mooi in de wolken. We zijn nu wel al bijna in Nanu-Oya en we eten snel de meegenomen koekjes op en ruimen onze spullen op. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">In Nanu-Oya stappen veel mensen uit, vooral de toeristen. Het is best een groot station, waar we zelfs via een brug over de spoorrails lopen. Als we het station uitlopen staat onze chauffeur voor onze neus. Hij heeft de bus iets verderop geparkeerd en we worden flink nat voordat we de bus instappen. Het is nu nog 20 minuten rijden naar ons hotel. Nuwara Eliya is een uitvalsbasis voor een paar prachtige wandelingen in de bergen. Maar het is vooral bekend als Little England, niet alleen vanwege het regenachtige klimaat. De Engelse kolonisten brachten de theecultuur hier tot leven en in veel grote sjieke hotels kun je genieten van een echte High Tea. Dit lijkt ons met de kinderen geen goed idee. We gaan eerst naar het hotel waar we direct na het inchecken wat te eten voor de lunch bestellen. Het is al twee uur en we hebben best honger. Het koken duurt een half uur dus we hebben alle tijd om het grote Engels huis te bekijken. Er zijn 3 hotelkamers en een grote gezamenlijke ruimte met een heerlijk bankstel. Vanaf de bank kijk je tot in de nok van het huis. Rondom zijn balkonnetjes en het hele huis is voorzien van prachtige houten vloeren. Een plaatje van een huis, mooi onderhouden ook. En de bedden met warme dekens zien er ontzettend comfortabel uit! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Voordat het eten klaar is, loop ik alvast naar beneden om het vervoer voor morgen te regelen. We blijven hier maar een nachtje en hebben dus een taxibusje nodig. Terwijl ik dit uitleg aan een van de medewerkers, wijs ik naar een bordje. Met deze beweging sla ik een bord met pasta uit de handen van een andere medewerker die net aan komt lopen. Hij kijkt verschrikt en boos, daar gaat een half uur kookwerk. Gelukkig was het mijn eigen bord eten en we laten alles toch maar op tafel zetten. Het eten smaakt wel ok, de broodjes kaas van Mats en mijn moeder smaken prima, mijn resterende pasta is smaakloos. We besluiten vanavond ergens anders te gaan eten. Na het eten gaan we naar boven, waar m’n moeder Mats in bed legt. Hij gaat zowaar even een tukkie doen. Wij zitten lekker op de banken en Stan zit een filmpje te kijken. Ik zoek een restaurantje voor de avond, wat nog niet meevalt. M’n moeder wil eigenlijk geen rijst meer en de kinderen zijn daar ook geen fan van. Dan blijven alleen de luxe Engelse hotel-restaurants over, waar ik niet naar toe wil met de jongens. Uiteindelijk vind ik nog een heel nieuw familie-restaurant dat goede recensies krijgt. Die gaan we even testen!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Als Mats weer wakker is en Stan z’n filmpje los kan laten, maken we ons klaar om op pad te gaan. Er worden twee tuktuks gebeld en die brengen ons naar het restaurant dat zij bij de tuktuk chauffeurs niet bekend is. Ze brengen ons toch naar het Grand Hotel, wat in dezelfde straat ligt. Met Google Maps loos ik de tuktuk toch naar het juiste restaurant. Dit is een sfeerloos hok wat officieel nog niet open is. We worden wel hartelijk welkom geheten en de kinderen krijgen direct een kleurplaat. We bestellen het eten en verbazen ons over het gebrek aan andere gasten. Op een groepje van 4 mensen na, zijn we vanavond de enige klanten. Het eten is verrassend lekker, het wordt zoals de naam ‘The Sizzle’ al beloofd, sissend heet opgediend. Alleen de patat is vies en slap, maar gelukkig smaken de kipnuggets de kinderen ook prima. We bestellen ook nog een sissling toetje: ijs en brownies die in sissend hete chocoladesaus worden geserveerd, heerlijk! Na het eten krijgen de kinderen nog een ballon en even later stappen we blij in de tuktuks naar het hotel. Daar gaan de kinderen lekker slapen. Wij zitten nog even in de woonkamer en gaan dan ook op tijd slapen. Gelukkig maar, want we zijn op tijd wakker. De gordijnen houden de zon niet tegen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">We krijgen een heerlijk ontbijt en pakken de koffers weer in. Het regent alweer, gelukkig blijven we hier niet langer. Een busje komt ons om 11 uur ophalen. De route van vandaag is vrij lang maar prachtig. We rijden direct door de theeplantages, die hier nog indrukwekkender zijn dan vanuit de trein. Tussen de theeplantages zien we overal kleine stukjes landbouwgrond waar mensen hard aan het werk zijn. Langs de weg staan talloze groentestalletjes en we kopen zelfs wat verse aardbeien. We stoppen bij een waterval en de chauffeur laat ons ook uitstappen bij een te toeristische handwerkwinkel met allerlei houten beelden. Hij loodst ons wel direct door de winkel heen naar een trap die naar het dak leidt. Een heel goed idee want het uitzicht is bizar mooi. Ongelooflijk, hier kunnen we echt een tijd naar kijken. Watervallen, theeplantages, een meer, landbouwgrond, bijzondere gebouwen, er is zoveel te zien! Helaas vinden de jongens het veel te warm, dus na een paar minuten ga ik met de jongens de winkel in. Christiaan en m’n moeder krijgen nog wat uitleg van de chauffeur, terwijl ik met Stan een prachtig souveniertje voor hem uitkies. Even later rijden we weer verder. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">We zijn gewisseld van stoel en Stan zit nu bij Christiaan achterin de bus. Hij heeft wel een reispilletje gegeten, maar na een kwartiertje meldt hij dat hij zich niet lekker voelt. Even de auto uit lucht al op en dan mag hij van de chauffeur op de voorstoel zitten. Dit helpt zeker en hij vindt het maar wat leuk om alles goed te kunnen zien. Mats zit direct achter ons en die wil uiteraard ook naar voren, helaas. We rijden verder naar een restaurantje, wat nog even op zich laat wachten. De restaurants waar we langs rijden serveren alleen lokaal eten, wat volgens de chauffeur veel te ‘spicy’ voor ons is. Het restaurant waar hij ons uiteindelijk naar toe brengt is een soort megakantine, maar ze serveren wel tosti’s en patat. Dit smaakt gelukkig prima. Mats kijkt zijn ogen uit, de mensen eten hier rijst met hun handen! Hij gaat brutaal bij een tafeltje staan kijken, oeps. Na een uurtje rijden we weer verder, nog anderhalf uur te gaan. Stan is lekker opgeknapt van het eten. Het is inmiddels gaan regenen en dit gaat flink hard. We rijden door veel dorpjes, zien talloze bouwmaterialen winkeltjes. Ieder winkeltjes is in een ding gespecialiseerd. Je kunt alles kopen maar waar? Het is best druk op de weg en erg hard rijden we niet, maar dat geeft niet als je ogen tekort komt. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Even voor 4 uur komen we aan in Pinnawela, waar ons laatste hotel staat. Hier vertel ik morgen over, maar het is vooral een huis van de olifanten! </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-78827024324109393222018-05-07T05:00:00.000-07:002018-05-07T05:00:04.181-07:00Een dagje rondom Ella<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De laatste ochtend bij Max Safari Villa worden we erg vroeg wakker. Gister de wekker om 5 uur, vandaag vindt Mats 6 uur een mooie tijd om kleren aan te trekken. We weten hem nog een uur zoet te houden met filmpjes, Stan wordt nogal boos als hij blijft praten. Terwijl de jongens een filmpje kijken, suffen wij tot half 8 door. Dan is het tijd om nog even te douchen en de koffers in te pakken. Om 9 uur krijgen we een lekker ontbijt en om 10 uur staat de chauffeur voor ons klaar. De jongens vinden het duidelijk jammer dat we Max gaan verlaten, ze vonden het hier erg leuk, vooral omdat er continu gewerkt werd aan nieuwe kamers. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We rijden vandaag naar Ella, de bergen in. We rijden langs het Udawalawe nationaal park en zien zowaar nog een olifant en wat aapjes. Doordat we zo vroeg wakker werden, ben ik erg moe. Ik kan mijn ogen dan ook niet open houden. De chauffeur stopt onderweg bij een bank om wat geld te halen, dan word ik goed wakker. We zien prachtige rijstvelden onderweg, afgewisseld met kleine theeplantages. Uiteindelijk rijden we echt de bergen in. We verbazen ons over de chauffeur die alleen maar in versnelling 4 wil rijden en raar opkijkt als de bus dan nauwelijks de berg op wil. Inhalen is er niet bij in die versnelling, het is nog een wonder dat de motor niet afslaat. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vlak voor Ella rijden we langs de Ravana Falls, een gigantische waterval die drukbezocht wordt. Met enige moeite vinden we een parkeerplaats. De chauffeur blijft in de auto terwijl wij naar de voet van de waterval lopen, in de bocht van de doorgaande weg. Het is een mooi gezicht, er komt flink veel water uit de bergen. Er staat een groot bord met ‘up-to-date dead casualties = 36’ maar toch wagen diverse mannen zich in de waterval. Wij blijven op een uitzichtpunt. We hoeven alleen maar heel vaak nee te zeggen tegen straatverkopers, daarvan lopen er genoeg. Na een kwartiertje gaan we terug naar de bus en dan is het nog een kwartier rijden naar Ella. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De chauffeur is geregeld door het hotel, maar weet helaas niet waar we moeten zijn. Hij zoekt en vraagt en uiteindelijk vindt hij het weggetje de berg op. Dit weggetje is vrij steil en erg smal, maar met wat manouvreren komen we boven bij een bord van Ella Mountain View Guest Inn. Hier is alleen maar een trap naar beneden en half afgeronde bouwwerken. Ik loop de 5 trappen af naar beneden en vind na enig zoeken de eigenaar van het hotel, Buddhi. Het is eigenlijk een Home stay en supersimpel. Buddhi en zijn broer (of vriend?) brengen alle spullen de 5 trappen af. Het uitzicht is fantastisch en daar komen we voor. We krijgen koffie en thee en de koffers worden in de kamers gezet. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Helaas kunnen we verder niets krijgen, dus overleggen we wat we doen voor de lunch. M’n moeder gaat even op bed liggen en wij lopen naar het dorpje. Na de 5 trappen ben ik buiten adem, zou het door de hoogte komen? Gelukkig is het dorpje niet ver als je over het spoor loopt. We wandelen over de bielzen naar het stationnetje. Over het spoor lopen is in Sri Lanka heel gewoon, we zien meerdere mensen deze route nemen. Stan en Mats vinden het maar raar maar lopen even later vrolijk mee. We gaan eerst naar het station om de treinkaartje voor overmorgen alvast op te halen. Helaas krijg ik die zonder paspoort niet mee. Dan wandelen we verder, om vervolgens met een Tuktuk naar een door mij vooraf uitgekozen restaurantje te rijden. In AK Restori serveren ze van alles. We zijn laat voor de lunch maar van harte welkom. De drankjes en de patat voor de kinderen zijn er snel en zijn ook snel op, er is honger! Onze broodjes laten vervolgens nog drie kwartier op zich wachten, maar smaken erg goed. We lopen nog een stukje door het dorpje, kopen een watermeloen en ijsjes en nemen dan de Tuktuk terug naar boven naar het hotel. De eerste Tuktuk kan de berg niet op, dus wordt er een andere bijgeroepen die de steile helling wel opkomt met ons achterin.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Bij het hotel is toch eigenlijk weinig te beleven. Ja het uitzicht is mooi en veranderd door de wolken continu. Maar er is geen stoel die lekker zit en dankzij de werkzaamheden van de buren is er nogal veel herrie. M’n moeder wil wel mee voor een drankje en diner in het dorp, dus laten we twee taxi’s komen. We gaan naar het Chill café waar je inderdaad heerlijk kunt chillen, wat kunt drinken en eten. Een typisch backpackers restaurant/café! Er zijn 3 verdiepingen en de bovenste is ingericht met zitzakken. Helaas is er geen plekje meer vrij voor ons, dus gaan we op de 2e zitten. Mats heeft duidelijk alweer honger en we verwachten dat het eten weer lang op zich laat wachten. We bestellen hamburgers, broodjes en pasta en moeten inderdaad even wachten. Maar nu zijn we daarop voorbereid en met autootjes en ander speelgoed vermaken we de jongens tot het eten gebracht wordt. Dit smaakt verrassend goed. Na het eten spelen we nog even en dan nemen we weer een taxi terug naar het hotel, waar we allemaal op tijd in bed liggen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanaf hier schrijft Stan een beetje mee, dus het verhaaltje is lekker gedetailleerd ;)</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen wilden we rustig aan doen, maar helaas waren de jongens weer vroeg wakker. De gordijnen hielden dan ook geen zonnestraal tegen en het wordt al voor 6 uur licht. Toen ook de trein toeterend langs kwam, zat Mats rechtop in zijn tentje. Opnieuw mocht hij even een filmpje kijken bij ons in bed. Stan lag bij oma, ook al vroeg met zijn fotocamera te spelen. Om 8 uur kwam hij bij ons en keken de jongens samen nog even een filmpje. Om 9 uur werd het ontbijt geserveerd. Een tafel vol, met vooral erg lekkere pannenkoeken. Tijdens ons ontbijt kwam er een wesp langsvliegen. Die vloog erg langzaam doordat hij een rups in zijn pootjes had. Buddhi hielp ons bij het regelen van de treinreis morgen, we hebben weinig zin om op onze bagage te letten. Een chauffeur gaat dit voor ons regelen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na het ontbijt kwam het dochtertje van de eigenaar even bij ons kijken. We deden lekker relaxed. Na een flinke insmeer beurt was het tijd om wat te gaan doen. Buddhi bestelde twee tuktuks voor ons, zodat we naar de 9 Arches Bridge konden gaan. De chauffeurs overlegden uitgebreid over wat het ritje moest kosten, we wilden graag dat ze op ons zouden wachten. Uiteindelijk vroegen ze 7,50 euro per tuktuk. M’n moeder wilde niet te ver lopen, dus was de keuze voor de tuktuks ideaal. Waar alle busjes op de parkeerplaats moesten stoppen, konden wij doorrijden tot bij een glibberig pad de berg af. Hier konden we de brug al zien. Het paadje door het bos zag er niet echt toegankelijk uit. M’n moeder besloot van het uitzicht te gaan genieten en de Tuktuk chauffeur pakte Mats op. Hij accepteerde dat zowaar en nu gingen we maar op pad. Het was maar zo’n 200 meter lopen en klauteren door het bos, maar ik was blij dat Mats gedragen werd door de chauffeur. Het pad kwam uit bij de spoorbrug. Dit is een hele oude brug die helemaal van stenen is gebouwd met jaja, 9 bogen. Een mooi gezicht! Naast de trein is een theeplantage en daar werden zowaar theeblaadjes geplukt. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Na een paar eerste foto’s van het mooie uitzicht op de brug, liepen wij net als heel veel andere mensen over het spoor over de brug. Aan de andere kant van de brug was een tunnel, maar die vonden Stan en Mats te donker. We konden wel goed zwaaien naar oma. Stan ging aan de politie agent vragen wanneer de trein zou komen. Gelukkig hoefden we maar een kwartier te wachten. Met een fles water en koekjes was dat zo voorbij. Voordat de trein kwam, liepen we weer terug over de brug. De trein was al lang van te voren te horen. Hij kwam al toeterend naar ons toe. Er rijden hier geen treinen zoals in Nederland, maar echte ouderwetse dieseltreinen. De locomotief was heel lang en groot. Erachter hingen wagons met mensen die uit de deuren en ramen hingen. Mooi om te zien hoe de locomotief over de brug reed. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Toen de trein voorbij was, zagen wij onze tuktuk chauffeur niet meer. Christiaan tilde Mats daarom maar op en ik hielp Stan het pad op. Na vijf meter had de tuktuk chauffeur ons wel gevonden en hij liep achter Christiaan aan. Mijn moeder had gezelschap gekregen van de andere tuktuk chauffeur die helaas geen woord Engels sprak. Maar het uitzicht was mooi! We gingen weer terug naar de tuktuk, waar de chauffeurs druk aan het overleggen waren. Er stonden andere mensen bij de tuktuks te wachten, maar gelukkig waren die van ons. Het was weer een hele wandeling terug naar de parkeerplaats. De weg ging nu vrij steil omhoog en een van de tuktuks kon dat niet aan. Dus werden mijn moeder en de jongens in een tuktuk gezet en Christiaan en ik in de andere. ‘If he stops, you have to walk’ zei de Engelssprekende chauffeur. Lekker dan! En inderdaad, na ruim 100 meter stopte onze tuktuk. Christiaan en ik mochten nu de steile berg zelf oplopen. Gelukkig konden we daar weer in de tuktuk van bijkomen terwijl we naar een restaurantje werden gebracht. Met een flinke fooi voor de Engelssprekende en Mats dragende chauffeur namen we afscheid. Wij genoten van een lekkere lunch. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Een van de restaurantjes en bracht mijn moeder en de jongens met een tuktuk terug naar het hotel, terwijl Christiaan en ik nog wat boodschappen en treinkaartjes gingen halen. Toen we net de straat op liepen, begon het keihard te regenen en te onweren. M’n moeder en de jongens waren net op tijd terug bij het hotel, maar wij liepen in een zeiknat dorpje. Bij het treinstation kregen we met enige moeite de vooraf bestelde treinkaart mee, nu hoeven we morgen niet in de rij te staan. Het goot nu echt keihard, maar we waren al bijna bij het hotel. Zeiknat kwamen we daar aan, maar het was wel een lekkere wandeling. Helaas was de stroom uitgevallen. Nu zitten we alweer een paar uur naar de regen te luisteren. Er valt zoveel regen dat de waterval, die we gister bezochten en mooi wit was, nu vies bruin en nog veel groter is. Gelukkig doet de stroom het wel weer. Straks gaan we weer een hapje eten in een restaurantje in het dorpje. We worden morgen vast weer vroeg wakker gemaakt, dus we gaan op tijd naar bed. In afwachting van wat de mooiste treinreis van Sri Lanka moet worden! </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-7882126365655352622018-05-05T09:20:00.002-07:002018-05-05T09:20:26.907-07:00Olifantjes bekijken in Udawalawe<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Helaas begint de vrijdagochtend niet zo goed als ik wilde. Mijn moeder was gister niet fit en de nacht is ook niet goed verlopen. Terwijl Christiaan de kinderen klaar maakt voor het ontbijt, regel ik een Tuktuk naar Tangalle. Op advies van de hoteleigenaar gaan we naar een privé kliniek. M’n moeder en ik rijden er in 20 minuten heen, maar helaas zijn we op het verkeerde adres. We geven nogmaals aan dat we naar het private hospital willen en dan brengt de Tuktuk ons naar het gewone ziekenhuis. Hier zijn we zeker verkeerd. Wat een chaos en armoede! We rijden weer weg en gelukkig zie ik iets verder het logo van de juiste kliniek. We hoeven niet lang te wachten en na een kort gesprekje met een dokter krijgt m’n moeder 5 medicijnen voorgeschreven. Kost wel 3 euro, met nog 10 euro voor het consult een diepte investering. Nu maar hopen dat het snel helpt! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We tuktukken terug naar het hotel waar we nog een ontbijtje krijgen. Christiaan en de kinderen zijn inmiddels omgekleed en klaar om te gaan zwemmen. We mogen gelukkig een kamer houden tot we om half 2 worden opgehaald, dus we kunnen rustig nog even zwemmen, op het balkon genieten van het mooie uitzicht en onze watermeloen opeten. Nog voor half 2 staat de bus klaar en laden we de koffers in. Het is nog geen 2 uur rijden naar Udawalawe Nationaal Park, waar het hotel vlakbij ligt. We rijden van dorpje naar dorpje over hele rustige wegen en het landschap is weer prachtig. De chauffeur is geregeld door het hotel, dus we hoeven dit keer gelukkig niet te zoeken. Max Safari Villa is een soort luxe homestay, Max is de regelaar, zijn ouders koken en zijn continu aanwezig en hij heeft nu 3 kamers. Met airco, gelukkig, want het is echt bloedheet. Er worden twee bungalows bijgebouwd en Stan en Mats kijken rustig toe hoe er hard gewerkt wordt.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We bespreken ons plan voor deze dagen met Max, hij adviseert ons om vandaag nog naar de Elephant Transit Home te gaan. Dit olifanten opvang centrum is het enige centrum in Sri Lanka waar wees-olifantjes of olifantjes waarvan de moeder is weggelopen worden opgevangen. De olifantjes leven in de jungle en komen 5 keer per dag melk drinken in het Transit Home. Rondom deze voedertijden kun je het centrum bezoeken. We wandelen er op tijd heen en eten nog een ijsje. Het centrum gaat helaas echt pas open als het voedertijd is, dus we moeten nog even wachten. Het is helemaal niet druk, we zijn maar met een stuk of 15 andere toeristen. Na het betalen van de entreebewijzen gaan we op een soort tribune zitten. Hiervandaan hebben we prima zicht op de olifanten die in groepjes van 4 worden toegelaten tot de melkafgifte. Daarna kunnen de olifanten genieten van wat vers gesneden bladeren. Als alle olifanten melk hebben gehad, worden ze weer weggejaagd. Het duurt maar een half uurtje, maar het is leuk om de olifanten zo te zien. Aangezien de wandeling naar het centrum toch best lang bleek te zijn, nemen we terug een Tuktuk. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Terug bij het hotel is er nog net tijd om te douchen, voordat het eten wordt geserveerd; een Sri Lankaans rijstbuffet. De kinderen en m’n moeder eten wat rijst met fruit en Christiaan en ik eten van alles een beetje. Het smaakt prima, zelfs groenten die ik in Nederland niet hoef zijn hier best lekker. Het eten wordt wel bijna koud opgediend, wat hier heel normaal is maar waar wij niet aan kunnen wennen. Na het eten brengen we de kinderen naar bed, morgen moeten we weer vroeg op. Wij blijven nog even kletsen met een Spaans stel die vooral benieuwd zijn hoe het is om met kleine kinderen te reizen. Altijd leuke gesprekken! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Vanmorgen ging de wekker extreem vroeg. Om 5 uur werden we wakker om om half 6 te vertrekken voor de safari. Gelukkig was mijn moeder genoeg opgeknapt om mee te gaan. Allemaal kleren aan en gaan! Dit duurde ietsje langer maar om kwart voor 6 reden we toch echt in de safari-auto richting het nationale park. De safari parken staan hier vooral bekend om de goede mogelijkheid om olifanten in het wild te spotten. Verder zou het een tegenvaller zijn in vergelijking met safari’s in Zuid-Afrika, in veel reviews wordt aangegeven dat je vooral andere safari-auto’s ziet. Maar een prima eerste safari-mogelijkheid voor de kinderen, en wij zien vast ook wel wat leuks. Het is een kwartiertje rijden naar de ingang, waar Christiaan in de rij mag voor een toegangskaart. Als we dan eindelijk op weg zijn, de zon is inmiddels al helemaal op, moet de chauffeur ons nog inschrijven bij het hek. En dan mogen we eindelijk echt op safari! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Al na 100 meter zien we verderop in de bosjes de eerste olifant. Even later rijden we tussen de waterbuffels door, die lopen op de weg en langs de auto’s. Voor Stan en Mats zijn dit koeien en die vinden ze prachtig. Iets verderop ligt een groep waterbuffels in een vijver een modderbad te nemen, dit is echt een leuk gezicht. Gelukkig valt het met de hoeveelheid safari-auto’s wel mee. Het eerste kwartier zien we er nog een paar en daarna nauwelijks meer. De chauffeur laat ons heel even naar de eerste olifant kijken en rijdt dan verder naar een klein meertje. We spotten al snel een mini-krokodil en mooie vogels. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Aan de andere kant van het water lijkt een steen te liggen, wat een dode waterbuffels blijkt te zijn. Dat ruiken we als we dichterbij komt, ongelooflijk die stank. Toch zet de chauffeur de auto stil, het is ook wel een mooi gezicht dat dode beest met een vogel erop. Als er ook een krokodil aan komt zwemmen, wordt het plaatje nog mooier. De vogel houdt de krokodil goed in de gaten en vliegt ervandoor als deze te dichtbij komt. De krokodil neemt dan genoegen met een hap dode waterbuffel. Het beest ligt er al een week en nadat de krokodil onder water aan het beest scheurt, is de lucht helemaal niet te harden. Maar het is wel een mooi gezicht hoe de krokodil een hap koe verorbert, ook de jongens vinden dit mooi om te zien. Als de krokodil nog een hap neemt worden we lichtelijk onpasselijk en vragen we de chauffeur door te rijden. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">We rijden nu rustig aan een rondje door het park en zien heel veel dieren. Er leven ruim 500 olifanten en heel veel pauwen in het park. Om de haverklap zien we wel zo’n mooie vogel in het gras of op een dode boomtak, van jong tot oud. Er vliegen nog veel meer mooie vogeltjes in het rond, van parkietjes tot roofvogels. We zien twee soorten apen, de schattige zwarthoofd aapjes en de brutale makaken die ons dak onder poepen. Nog meerdere keren zien we waterbuffels en olifanten. Een uil, een neushoornvogel, een overstekend hert, iedere paar minuten is er wel iets te zien. En tussendoor is het landschap ook prachtig. Veel afwisselender dan in Zuid-Afrika, het ene moment rijd je tussen de dichte struiken of langs een meertje en even verderop is er veel minder begroeiing en kun je weer beter dieren spotten. Nee, er is geen Big 5 te vinden, maar wij vinden deze safari evengoed fantastisch! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Kers op de taart is een viertal olifanten, waaronder een baby, die heel dicht bij de auto blijven eten. We kunnen ze nog net niet aanraken, maar wat is dit mooi. Een flinke flashback naar Zuid-Afrika krijg ik bij het zien van een olifantenpiemel. In 2010 was het Laura die hier zwaar van onder de indruk was, nu zijn het mijn moeder en Stan. Vooral Stan vindt het reuze interessant en hij verbaast zich erover dat de piemel ingeschoven wordt. Je moet het een keer zien, ik zal de foto’s achterwege laten... Hierna rijden we het park weer uit, we hebben onze 4 uur makkelijk vol gemaakt. De autostoelen achterop een terreinwagen zitten niet lekker meer, maar we hebben allemaal een mooie ochtend gehad. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Bij het hotel krijgen we nu een ontbijt, wat ook meteen onze lunch is. Dit smaakt erg lekker, er zijn pannenkoekjes, roti, vers fruit en gebakken eieren. Helaas blijkt het stroom niet te werken, er wordt ergens een transformator vervangen. Hierdoor werkt natuurlijk ook de airco niet. In het park was het nog bewolkt en koel, maar na het ontbijt gaat de zon schijnen en wordt het weer bloedheet. M’n moeder gaat nog even op bed liggen en ik probeer Mats ook zover te krijgen dat we even gaan slapen. Maar helaas, hier heeft hij geen zin in. Als het echt te warm wordt, brengt Max ons naar een hotel in de buurt waar we kunnen zwemmen. Het eerste hotel van Udawalawe, 25 jaar geleden geopend en een schoolvoorbeeld van vergane glorie. Er lopen nog tuinmannen rond, maar er moet nodig groot onderhoud plaatsvinden. Het zwembad kan nog net en is lekker verkoelend. Vooral Mats houdt het heel lang vol in het water, er is een pierebadje waar hij lekker in kan springen. Na een paar uur horen we de onweersklappen en lijkt de regen dichterbij te komen. We drogen ons af en kleden ons aan, om daarna met een paar tuktuks weer naar het hotel te gaan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">De regen zet niet door en het is nog steeds bloedheet, we hebben ook nog geen stroom. We krijgen wel weer wat trek en daarom neem ik Stan mee naar een winkeltje verderop. Mats is erg boos dat hij niet mee mag, maar ik verwacht een stukje te moeten lopen. Dan blijkt er aan het eind van het straatje al een winkeltje te zitten, waar Stan mag uitkiezen wat we meenemen. Het vrouwtje in het mini-winkeltje vindt Stan duidelijk erg leuk, ze roept zelfs haar kinderen erbij en knijpt hem in zijn wang waar hij lekker verlegen van wordt. Hij kiest wat chips en nootjes voor papa en een cake met roze bovenkant voor zichzelf. Als we terugkomen heeft Max net een drankje en koekjes op tafel gezet, maar Mats wil ook liever zo’n roze cake. Dus daar ga ik opnieuw met een kind naar het winkeltje. Met nog een zak chips en een cakeje gaan we weer terug naar het hotel. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Als eindelijk de airco weer werkt, neemt m’n moeder Mats mee naar haar kamer voor een tukkie, wat gelukkig wel werkt. Ik kan rustig even douchen terwijl Stan een filmpje kijkt. Om half 8 is het diner klaar en dan wil Mats eigenlijk niet meer wakker worden. Het eten is vergelijkbaar met gisteravond en het smaakt mij eigenlijk niet zo goed meer. Ondanks alle kruiden lijkt alles op elkaar en de kip vol met botten en de aubergine gaan er vandaag echt niet in. De kinderen en m’n moeder eten ook bijna niets, waardoor meer dan de helft van het eten terug naar de keuken gaat. Sorry... Na het eten mogen de jongens nog heel even een filmpje kijken en dan is het bedtijd. Ook voor ons eigenlijk, we zijn best moe. Ik type nog even een verslagje en we drinken nog wat, voordat de zaterdag hier weer voorbij is. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;">Morgen gaan we verder naar Ella, dit ligt hoger in de bergen en daar is het koeler. Hopelijk dat mijn moeder hierdoor snel weer wat meer energie heeft. En dat het droog blijft, want dan kunnen we genieten van een ander mooi uitzicht! </span></div>
<div>
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-76564504542405103342018-05-03T10:25:00.002-07:002018-05-03T10:27:15.947-07:00Boeddha in een grot en genieten aan het strand<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Woensdagochtend gaan de ogen maar met moeite open. De nacht was warm zonder airco. Honden die langs onze kamer liepen en blaften wekten ons veel te vroeg. Om 8 uur gingen we ontbijten en daarna werden de koffers in een busje geladen. We namen afscheid van Badula en zijn familie en reden weer terug naar de kust. Een broer (of vriend, heel vaag!) van Badula brengt ons weg. Hij rijdt in een oud busje zonder airco, maar met de ramen open is goed te doen. Grootste voordeel is de versnellingsbak in plaats van automaat, hierdoor rijden we veel relaxter door de bergen!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Onderweg bezochten we de Mulkirigala Rock Temple. Inderdaad, een tempel in en op een rots. Met de wandeling van gister nog in de benen, werd dit best een uitdaging. Met een graad of 30 en nauwelijks wind was het echt lekker weer voor een wandeling over 430 trappen. Wilden we dit echt? Na de eerste twee flinke trappen besloot mijn moeder niet verder mee naar boven te gaan. Onder het mom van ‘nu we er toch zijn’ besloten wij in ieder geval tot het eerste terras te lopen om een paar grottempels te bekijken. De jongens gaan redelijk fit omhoog, het einde van de eerste trap is al snel in zicht. Maar helaas, dan zijn we pas op de helft. Mats z’n korte pootjes beginnen als eerste op te geven, maar hij bereikt het terras mooi wel. Het zweet gutst van ons af, wat een hitte. We worden beloond met een paar prachtige grottempels vol liggende, zittende en staande boeddha’s. ‘Boeddha ligt in bed, maar ze heeft haar ogen open’, aldus Mats. Ook Stan is onder de indruk, vooral door de grote voeten. De jongens stellen bijzondere vragen: ‘is boeddha nep? Was hij echt jarig? Woont boeddha in een berg?’ Het is in de grot iets koeler dan buiten, dus we blijven rustig rondkijken tot we weer zijn bijgekomen. We krijgen nog een armbandje met ‘good karma from boeddha’ en dan keren we weer terug. We kunnen nog een paar terrassen bekijken, maar het zweet gutst bij ons allevier van ons lijf, dus dat is geen goed idee. De trap naar beneden is vooral voor Mats een uitdaging, maar tussen ons in loopt hij dapper mee. Oma zit lekker op een bankje te lezen en heeft een handdoekje en water klaar liggen. Als we weer helemaal beneden zijn, drinken we een drankje van een straatverkoopster. Mats rent iets te snel voor ons uit naar de bus. Zo bereikt hij als eerste de straatverkopers naast de bus. Ze tillen hem op en willen hem knuffelen, ‘ah cute baby’. ‘Ik ben geen baby meer’ zegt hij snikkend voor hij zich huilend in mijn armen stort. De straatverkopers snappen er niets van :)</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">We stappen weer in de bus voor het laatste uurtje naar Tangalle. We waren van plan om onderweg te gaan lunchen, maar als Mats in slaap valt vraag ik de chauffeur om door te rijden naar het hotel. Net als de vorige chauffeur houdt hij lang vol dat hij het hotel wel weet te vinden, maar dat valt toch tegen. Raar dat ze hier nauwelijks Google Maps gebruiken, terwijl het feilloos werkt. Na 2 keer bellen en 3 keer iemand onderweg vragen, weet hij het juiste paadje te vinden. We hobbelen nog 2 kilometer over een onverharde weg en dan bereiken we het resort. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Het Seven Turtles Resort ligt buiten de bewoonde wereld aan het strand. Het is een mooi klein hotel met maar 10 kamers, maar wel met zwembad en restaurant. Als we de kamers hebben bekeken, gaan we eerst lunchen. Het is al kwart voor 2 als we eindelijk lunch bestellen, waar we nog een uur op moeten wachten. Helaas voor ons is er net door twee grotere groepen lunch besteld en het tempo ligt hier extreem laag. De eigenaar verontschuldigde zich, er zijn medewerkers op vakantie. Mats is redelijk overstuur maar dan eindelijk komt zijn pannenkoek. Onze clubsandwiches smaken prima, maar morgen lunchen we ergens anders. Direct na de lunch wordt mij gevraagd om het diner alvast te kiezen, zodat ze dat wel op tijd kunnen serveren. Idioot... maar ik bestel toch maar het een en ander om te voorkomen dat we ‘s avonds weer zo lang moeten wachten. Tijdens het wachten had ik al gekeken naar restaurantjes in de buurt, maar dat lijkt mij allemaal niets of is niet lopend bereikbaar. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Met de lunch blijkt dat mijn moeder niet fit is, ze heeft last van haar buik en vertrekt naar haar kamer. Wij trekken na de lunch onze zwemkleding aan en koelen af in het zwembad. De kinderen vermaken zich ontzettend goed met z’n tweetjes en houden het heel lang uit in het water. Als we verschrompeld zijn, gaan we naar onze kamer. We kijken uit op het zwembad, de bar en het strand, vanaf een heerlijk groot balkon. Echt een mooi plekje, in alle rust, maar met alles wat je nodig hebt voor een paar dagen relaxen! Ik koos dit hotel uit omdat er een paar kilometer verderop een schildpadden programma is, je kunt hier ‘s avonds mee het strand op om schildpadden eieren te zien leggen. Wij hebben dit al twee keer mogen beleven in Costa Rica, maar mijn moeder heeft het nog nooit gezien. Doordat ze niet fit is komt het er misschien niet van, maar we zitten hier toch helemaal prima!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Het eten ‘s avonds wordt verrassend snel geserveerd. Nou ja, het komt maar 5 minuten later dan we hadden aangegeven. M’n moeder is in haar bed gebleven. De kip die ik voor haar besteld heb, valt in goede aarde bij Mats. De jongens krijgen pasta met kaas en dat smaakt ze prima. Mijn tonijnsteak is misschien wel de lekkerste die ik ooit gegeten heb! Na het eten komt de ober bij ons. Hij vertelt dat er schildpaddeneieren begraven zijn en dat er een kans is dat de baby schildpadjes vanavond uit komen. We zouden hier nog een uur voor moeten wachten. Dit is wel haalbaar met de jongens en we bestellen een beker ijs om ze nog even bezig te houden. De beker is in no time leeg en Stan en Mats willen meer. Stan gaat zelf bij de ober een nieuwe vragen, zijn verlegenheid verdwijnt als hij iets echt wil. Zijn bestelling in het Engels lukt, maar eigenlijk hoeft hij geen ijs meer. Nu hebben Christiaan en ik ook nog iets.</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">We maken het uur vol met een filmpje op de iPad en het zoeken van krabben op het strand. De krabbetjes zijn heel snel en rennen hun holletje in als je naar ze toe gaat, maar we zien er toch een paar lopen. Ook de straathonden zijn op krabbenjacht. Na ruim een uur gaat Christiaan met de ober kijken bij het schildpaddennest. Je ziet hier helemaal niets van, behalve dat de ober in het zand heeft aangegeven waar het is. Voor Stan en Mats wil hij wel een schildpadje helpen door wat zand weg te graven, het zou toch al uit het ei en aan het graven zijn. Pas als de ober diep aan het graven is, begrijp ik dat het schildpadje nog lang niet op het strand was, uiteindelijk blijkt het nog maar net uit het ei te zijn. De klimtocht door het zand maakt de schildpadjes normaal gesproken sterk genoeg om ook de sparteltocht naar de zee te kunnen maken. Het mini-schildpadje dat de ober tevoorschijn tovert uit het zand is helemaal nergens toe in staat. De honden die al die tijd achter ons staan vormen sowieso al een flinke barrière. Dit mini-schildpadje is niet meer te redden, de ober begraaft het met het ei dat hij ook laat zien in het nest en sluit dit weer met zand. Dat er mensen om ons heen staan die misschien wel geloven dat het schildpadje het toch gaat redden verbaast me. Stan en Mats geloven dit gelukkig wel, ik ga ze maar niet vertellen dat er voor hen een schildpadje vermoord is. Het wordt nu echt laat voor ze en zonder veel moeite krijgen we ze in bed. Gelukkig kunnen we morgen uitslapen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">Vanmorgen werd Mats al vroeg wakker. Vanuit zijn tentje riep hij dat zijn deken kwijt was. Ook met zijn lakentje over zich heen gaat hij niet echt meer slapen. Even later roept hij weer en om even na 7 uur neem ik hem maar mee in ons grote bed. Helaas is het dan voorbij met de rust, hij wil helemaal niet meer slapen, hij wil spelen. Pfff toch jammer dat de jetlag alweer voorbij is. Stan slaapt bij mijn moeder en komt even na 8 uur onze kamer inlopen, net wakker. We kleden ons aan en gaan naar het ontbijt. M’n moeder gaat wel mee, maar honger heeft ze niet. Het gaat wel ietsje beter dan gister en na het ontbijt gaan we met z’n 5en zwemmen. Het is bewolkt en minder heet dan gister, heerlijk! Na een uur vinden we het wel weer mooi geweest en gaan we snel douchen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">De jongens willen niet naar het strand, Mats vindt de hoge golven zelfs eng, dus besluiten we om voor de lunch naar het stadje Tangalle te gaan. Twee stranden verderop, maar via een omweg in 20 minuten te bereiken. M’n moeder blijft in het hotel en we twijfelen even of we Mats ook niet beter in het hotel kunnen laten, hij is huilerig en duidelijk moe. Maar hij wil zelf met ons mee en niet naar bed, dus stappen we met z’n vieren in een Tuktuk. Mats bij mij op schoot en hij valt al snel in slaap. We rijden eerst naar een apotheek, de jongens hebben allebei diverse plekken op hun huid met warmte uitslag of andere irritatie. Hier koopt Christiaan met Stan een zalfje voor en dan laten we ons naar een restaurant brengen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">De Tuktuk chauffeur brengt ons naar een afgelegen restaurant aan het strand. Het ziet er niet heel bijzonder uit en er zit verder niemand. Maar ‘good food’ en het tijdstip van half 2 overtuigen ons om hier te gaan lunchen. Geen slechte keuze want de pizza’s smaken erg lekker en gaan helemaal op. Ondertussen horen we onweer, terwijl de lucht niet echt veranderd is. Nou ja, vanuit het restaurant gezien dan. Als we weer naar de Tuktuk lopen, zien we een pikzwarte lucht achter het stadje, daar regent het duidelijk al!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">We willen nog wat dingen kopen en de chauffeur weet waar we moeten zijn. We rijden dwars door het stadje wat er lekker bedrijvig uitziet. Als hij stopt voor een winkel met petjes (en heeeel veel andere zooi) roept hij ‘hurry, rain will come soon!’ terwijl wij uit de Tuktuk klimmen. In sneltreinvaart kiezen we 3 petjes uit en terwijl Christiaan betaalt, loop ik de winkel alvast uit. Er staat een Tuktuk voor de winkel en ik zie pas op het laatste moment dat dit niet de onze is. Hè, maar waar is onze Tuktuk dan? Ik sta even te wachten en haal de kinderen alvast uit de winkel, maar nog geen Tuktuk te vinden. Pas als Christiaan er ook is, komt de chauffeur aangelopen. Hij is aangehouden door de politie omdat hij niet voor deze winkel stil mocht staan. Nou staan in Sri Lanka altijd overal op de meest onmogelijke plaatsen tuktuks, dus dit is een beetje vreemd. We hebben nog nauwelijks politie agenten in functie gezien in Sri Lanka en dachten dat zo ongeveer alles mocht...</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">De politieagent heeft een stalletje in de markt. Terwijl de chauffeur probeert zijn rijbewijs terug te krijgen, kunnen wij nog mooi een watermeloen kopen voor morgen. De chauffeur krijgt zijn rijbewijs niet terug. Hij moet eerst naar het politiebureau om 1000 roepies (5 euro) te betalen en met het betalingsbewijs krijgt hij zijn rijbewijs weer terug. Hij wil ons eerst terugbrengen naar het hotel, volgens mij omdat het noodweer eraan komt. Hij moet toch terug naar Tangalle om zijn dochter van school te halen. Voor ons prima, al snapt Stan niet dat je zonder rijbewijs nog steeds in een Tuktuk kan rijden. Als we wegrijden spettert het al en als we het stadje uitrijden barst het noodweer los. De Tuktuk kan enigszins afgesloten worden met tentzeil, maar de regen slaat evengoed naar binnen. Wij verwachten dat het bij het hotel ook wel noodweer zal zijn, maar even later rijden we over een droge weg. We nemen de regen wel mee, want als we aankomen bij het hotel barst het daar ook los. Als ik de chauffeur vraag wat dit ritje kostte, verbaas ik mij over de lage prijs. Nog geen 10 euro voor een uur rijden en uren op ons wachten. We betalen ook maar zijn boete en een beetje fooi, dit was weer een leuk middagje. Als ik bij onze kamer kom, heeft Stan het verhaal over de politie al aan oma verteld. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">We drinken weer wat op ons balkon tot het stopt met regenen. Stan en ik gaan een stukje wandelen over het strand en Mats gaat met oma nog even een tukkie doen. Nou ja, hij gaat mee naar oma’s kamer. Als Stan en ik nog geen half uur later terug zijn, komt Mats vrolijk terug. Hij heeft even met oma gekletst, nee natuurlijk niet geslapen... We doen een spelletje en dan wil Stan heel graag nog een keer zwemmen. Nu kan het nog, in de komende hotels hebben we geen zwembad. Dus vooruit, zwembroeken weer aan en gaan. We blijven erin totdat het bijna donker wordt. Dan weer even snel douchen en kleren aan voor het diner. M’n moeder gaat nu wel mee eten, nou ja ze kijkt naar het eten en neemt een wortel. De jongens eten weer lekker pasta en Christiaan spuugt nog net niet zijn ananas uit. Oeps, dat stond niet bij zijn kipgerecht op de kaart... Mijn curry met garnalen is onwijs lekker, alleen jammer dat de rijst nog bijna rauw is. Echt, die curry zou ik wel willen inpakken en meenemen voor de komende weken, heerlijk! Bij het opruimen van de tafel zeg ik tegen de ober dat de rijst niet lekker was, veel te hard. Binnen een paar minuten staat er een andere medewerker (de kok?) aan tafel om uit te leggen dat dit basmati rijst is en zo hoort. Nou uh... zo hard? Maar het is goed bedoeld en ik bedank hem voor de heerlijke curry. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17.41pt;">We spelen nog een spelletje na het eten en gaan dan naar de kamer. Na nog een spelletje is het voor de jongens bedtijd. Mats leest ons zijn boek voor, dit kent hij inmiddels uit zijn hoofd. Nog even tanden poetsen en wat zalf smeren en ze gaan heerlijk slapen. Wij drinken nog een kop koffie op het balkon en maken het ook niet laat. Benieuwd wat ons morgen te wachten staat, na de lunch worden we opgehaald door de eigenaar van het volgende hotel: Max Safari Villa: op naar de olifanten!</span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-47064543988677938382018-05-01T09:42:00.001-07:002018-05-01T09:54:12.509-07:00Sinhajara regenwoud wandeling met de kids<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Oei wat ging die wekker vroeg vanmorgen! Om half 8 zouden we ontbijten dus om 7 uur uit bed. Dat viel even tegen na twee dagen uitslapen. Tegen 8 uur werd het ontbijt geserveerd, een prima eitje met toast. Het duurde daarna nog even voordat de lunchpakketten klaar waren, maar voor 9 uur zaten we in jungle-wandel-outfit in een busje met de ramen open. Het ritje van 13 kilometer duurde wel even, er werd even gestopt voor wat fruit en hier en daar een praatje gemaakt. Ook wees Badula ons op wat interessante plekken en dieren. In een klein dorpje vlakbij het regenwoud werd de bus geparkeerd. Wij mochten gaan lopen. In de volle zon, bloedheet natuurlijk, liepen we langs rijstvelden waar mensen hard aan het werk waren. Langs theeplantages waar blaadjes geplukt werden. Langs een schooltje waar de kindjes heel rustig stil zaten. Langs allerlei vruchtenbomen met heerlijk geurende bladeren. Langs de rivier met uitzicht op de jungle. Wat was het heet... maar wel mooi! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Het duurde bijna een uur voordat we eindelijk bij het regenwoud aankwamen. Het bezoekerscentrum stelde helemaal niets voor, maar we konden er wel even zitten en wat fruit eten. In de schaduw was het wel iets koeler, maar het was natuurlijk lekker klam. We verruilden het grindpad voor een modderpad met hier en daar een rots of boomwortel, even beter opletten dus. De jongens liepen allebei lekker mee. Ze vertrouwden Badula inmiddels volledig en vooral Stan liep liever een meter achter de gids dan bij ons aan de hand. Vanaf de parkeerplaats liep er al een hond met ons mee, ook dit ging prima met Stan en Mats. Tegen lunchtijd werden de jongens wel wat moe en vervelend. Maar Badula verzon dan weer iets grappigs, zoals varens waarmee je kan stempelen op kleding, varens die dicht gaan als je ze aait en aapje spelen aan de liaan. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Via een hangbrug kwamen we bij een ander bezoekerscentrum, waar we nog wat fruit aten. Badula gaf aan dat we nog 45 minuten moesten lopen naar de waterval waar we naar toe wilden, dat vonden we nu echt te gek worden. De kinderen en oma werden wel wat moe en we moesten dezelfde weg ook weer terug. Het alternatief was nog een kwartier lopen naar een zwemplaats in de rivier met wat rotsen. Dat kunnen we aan de kinderen prima verkopen als een waterval en dus trokken we de tassen weer op de rug en wandelden verder. Terug over de wiebelbrug en verder het bos in. Mats vond het bos wel erg lang, hij wilde niet meer. Gelukkig kwamen we, net voor hij volledig instortte, aan bij de zwemplaats. Een prachtige plek, midden in de natuur, waar een groep Fransen en een paar locals aan het zwemmen waren. Dat de locals zich volledig insopten voor ze gingen zwemmen vond vooral Mats wel erg gek. De stroming was sterk, dus de kinderen konden alleen met ons in het water. Ondertussen aten we ook de koude rijst met pittige curry als lunch op, gelukkig hadden we voor de kinderen nog een ontbijtkoek en wat watermeloen. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Na de verfrissende duik gingen we vol goede moed op weg terug naar de bus. Mats stortte nu echt helemaal in, zijn korte pootjes wilden niet meer. Bij Christiaan op zijn nek zei hij dat hij wilde slapen, dat is niet zo handig. Gelukkig hield hij zijn ogen open en konden we een stukje lekker doorlopen. Stan liep nog vrolijk mee, totdat hij doorkreeg dat Mats werd gedragen. Dat wilde hij natuurlijk ook, maar dat gaat echt niet meer. Hij mocht voorop bij Badula lopen en hield het gelukkig wel vol. Na een dextrootje was Mats ook in staat om weer een stukje te lopen. Badula bracht ons nog bij een andere waterval, ook een mooi plekje! We waren allemaal blij dat we weer bij het bezoekerscentrum waren, het bos weer uit. We hadden op de heenweg wat tuktuks zien staan in een dorpje vlakbij het bezoekerscentrum en zagen dat wel als een goede optie om terug bij de bus te komen. We stopten even bij een soort winkeltje, waar we een koud drankje namen. Badula regelde twee tuktuks en zo kwamen we toch met twee blije kinderen weer bij de bus. We hebben een kilometer of 8 gewandeld met Badula, heuvel op en heuvel af, dus dat voelen onze ongeoefende benen wel!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Op de heenweg wees Badula ons op een theefabriekje en terug in de bus vroeg hij of we dit wilden bekijken. Weer enigszins bijgekomen in de Tuktuk en bus konden we dit wel aan. De bus bracht ons nog net niet helemaal naar binnen, waar we een setje schoenbeschermers en een haarkapje kregen. We konden al even binnen kijken in de fabriek. Hier waren allemaal vrouwen met een haarmutsje op bezig met het sorteren van theeblaadjes. Mats was er volledig van overtuigd dat dit Zwarte Pieten waren :) Netjes aangekleed en zonder fotocamera mochten we de fabriek betreden. We liepen naar boven waar de vers geplukte theeblaadjes werden gedroogd en verder van het takje geplukt. In een paar stappen wordt het vochtgehalte van de theeblaadjes terug gebracht tot 80% en dan mogen ze naar beneden. Hier worden de theeblaadjes gefermenteerd in ketels en dan verhit tot 120 graden. Nu krijgen de theeblaadjes het uiterlijk van de theeblaadjes zoals wij die kennen. Hierna volgen de stappen van het sorteren. Met oude sorteermachines worden de theeblaadjes in diverse stappen van elkaar gescheiden. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Wij vonden de fabriek erg ouderwets, het deed mij vooral aan de bamboe fabrieken in China denken. Veel vrouwen, zwaar werk en erg eentonig. Er stond wel een nieuwe sorteermachine, die op basis van kleur de blaadjes sorteert, dus in de toekomst zullen de oude sorteermachines wel vervangen worden. Maar dit is een kostbaar traject. De stappen tot het verhitten zijn in een paar uur klaar, maar de theeblaadjes hebben nog wel een paar dagen nodig om via de huidige sorteermachines in de uiteindelijke zak te komen voor de export. Vanuit deze fabriek wordt vooral geëxporteerd naar Japan en China. Uiteraard kregen we aan het einde van de rondleiding een kopje thee aangeboden, die ontzettend bitter smaakte. Geen pakje thee gekocht als souvenir. Maar wel erg leuk om dit proces ook eens te zien!</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Nu was de tour echt geëindigd en reden we terug naar het hotel. Toen ik Badula vroeg waarom de gebitten van veel Sri Lankanen zo vies rood zijn, werd er gestopt bij een klein winkeltje. Hij kreeg een pakketje bladeren voor een paar muntjes. In de bladeren zaten een paar gedroogde palmhart (heb ik hopelijk goed begrepen). Daar kauwen ze op en dan eten ze ondertussen de bladeren ook op. De eerste hap ging nog wel, maar na een paar keer goed kauwen ging ik bijna over m’n nek van de bittere smaak. Zo vies! De blaadjes heffen de bittere smaak enigszins op, maar ik had echt een pepermuntje en wat water nodig om weer een normale smaak in mijn mond te krijgen. ‘Mama, waarom eet je blaadjes?’ Uhm ja, je moet alles een keer proberen? Badula zei dat het niet hallucinerend werkt, maar mijn tong en gehemelte voelden verdoofd aan. Ook voelden mijn tanden alsof ik een bord verse spinazie op had, niet best! </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Terug bij het hotel waren we allemaal best gaar. We bestelden een drankje en namen een verfrissende douche, voordat we een uitgebreide rijsttafel kregen. Christiaan en ik hebben nog even een blik in de keuken geworpen, wat een werk om de curries te maken! Met 5 verschillende curries smaakte de rijst nog lekkerder dan gister. Vooral de milde kip curry smaakte erg goed! Badula kwam nog even kijken of het allemaal smaakte en legde uit wat we eigenlijk aan het eten waren: een pittige kip-curry, een zoete pompoen curry, een dal-knoflook curry, een koude ‘onkruid’-curry en een milde Jack-fruit curry die dus helemaal geen kip bevatte. Christiaan die een fruitcurry als favoriet aanwijst, wie had dat nou verwacht... Maar ik zag er ook echt kip in, ook na de uitleg van Badula. De vezelstructuur lijkt enorm op kipfilet, alleen aan de zaadjes merk je echt dat het geen kip is. En met een beetje curry kruiden smaakt alles lekker :) </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Tijdens het eten stortte Mats weer helemaal in, maar toch moesten er nog kikkers gezocht worden. Dit lukte gelukkig vrij snel, dus gingen we om 8 uur naar onze slaapkamer om de jongens in bed te leggen. Gister duurde het ruim een half uur tot ze gingen slapen, nu vroeg Stan na een paar minuten of we wat stiller wilden doen... Het hotel is zo gehorig als het maar kan, dus ze konden alle gesprekken horen. Wij hebben nog even wat foto’s bekeken en contact gehad met het thuisfront. Het zal vanavond niet laat worden, niet alleen onze benen zijn moe. Morgen gaan we via een rotstempel terug naar het strand, weer even bijkomen en relaxen! </span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-37510478469801860402018-04-30T08:46:00.002-07:002018-04-30T08:46:40.664-07:00Relaxed dagje aan het zwembad en onderweg naar het regenwoud<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Na opnieuw een redelijk lange nacht (we gingen er pas na twaalven in...) word ik weer net voor de wekker wakker. Ik pak alvast een koffer opnieuw in en hijs de kinderen in hun zwemkleding. De jongens mogen kiezen tussen strand en zwembad en willen bij het zwembad blijven. Lekker makkelijk, dat scheelt een hoop zand! Het ontbijt gaat er weer goed in en na een flinke insmeerbeurt gaan we naar het zwembad. De jongens gaan meteen het koude water in en wij relaxen naast het zwembad. Af en toe koelen we af in het water, maar het is mij echt te koud om lang in het water te blijven. M’n moeder leest de krant en ik type een blogje. Ondertussen krijgen we een paar lekkere vruchtensapjes geserveerd en zo gaat de ochtend snel voorbij. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">We hebben om half 2 een taxibusje geregeld en lunchen daarvoor met een tosti van het hotel. De apen laten zich nog heel even zien, maar maken er gelukkig niet zo’n puinhoop van als twee dagen geleden. Exact om half 2 worden de spullen in het busje geladen en gaan we op weg naar Deniyaya, een dorpje bij het Sinharaja regenwoud. De dame van het hotel zei dat de transfer anderhalf uur zou duren, wat ik voor ruim 80 km best een uitdaging vind. We doen er uiteindelijk 3 uur over, mede dankzij de vele festiviteiten langs de route (we vieren nog steeds dat Boeddha jarig was) en een extreem lange tankstop. De route loopt van het strand de bergen in en we passeren rijstvelden, theeplantages, honderdduizenden palmbomen en bamboe. We krijgen nauwelijks de tijd om van de mooie uitzichten te genieten, de buschauffeur scheurt lekker door. Uiteindelijk zien we ook wat oudere bomen: het regenwoud. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.8px;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;"></span><br /></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17.4px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText"; font-size: 17.41pt;">Eigenaar Dambula van Sinharaja Eco Villa zit ons voor zijn huisje op te wachten als we arriveren. Het onderkomen is heel simpel, de kamers zijn qua grootte en luxe het tegenovergestelde van het vorige hotel, maar het voldoet. We kletsen even met Dambula, leggen wat spullen op de kamer en kijken even rond. In de tuin staan diverse tropische planten en we zien wat vogeltjes vliegen. De lucht wordt steeds dreigender en als het dan begint te regenen barst het echt los. Het komt met bakken uit de lucht en een paar flinke onweersklappen maken het plaatje compleet. Tegen de tijd dat het droog wordt, is het al donker. Zodra de bui over is barst het geluid in de tuin los, we horen heel veel kikkertjes. Met de zaklamp kunnen we er een paar vinden, de jongens zoeken gezellig mee. Even later wordt de rijstmaaltijd geserveerd, dit smaakt prima. Na het eten gaat Stan direct weer op kikkerjacht en we helpen hem de hele tuin door. Mats is er al snel klaar mee en wil naar binnen. Daar gaan we douchen en dan leggen we de kinderen in bed. Omdat de kamer nogal klein is met 2 dubbele (smalle) bedden, leggen we de jongens samen in een bed. Dat is helaas geen succes en na een half uur mag Stan een bed opschuiven. Wij zullen ook niet heel laat naar bed gaan, morgen gaat de wekker al vroeg! Om half 8 ontbijt en daarna gaan we met Dambula wandelen in het regenwoud. We zijn benieuwd wat voor moois we daar kunnen zien!</span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-23010219604603561632018-04-30T00:04:00.003-07:002018-04-30T00:04:51.079-07:00Boeddha is jarig en iedereen viert feest<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Onze eerste nacht in Sri Lanka verloopt perfect. Een paar minuten voor mn wekker gaat, word ik wakker, half 9. Stan slaapt nog, net als Christiaan. Ik trek wat kleren aan en ga informeren tot hoe laat we mogen ontbijten. Dit kan gelukkig tot 10 uur. Ik informeer ook meteen naar een taxibusje voor morgen, dit is snel geregeld. Als ik terug kom in de kamer, stapt Stan ook net uit zijn bed. In de kamer naast ons is het nog stil. Om 9 uur maakt Christiaan m’n moeder wakker. Mats wilde bij haar logeren en ligt nog te slapen. Om half 10 zijn we wakker genoeg om te gaan ontbijten. Het ontbijtbuffet is lekker met veel vers fruit en een omelet naar keuze. De jongens mogen deze eerste ochtend zelf kiezen wat ze eten en dat zijn wat cakejes en heel veel stukken watermeloen. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Vandaag wordt de verjaardag van Boeddha gevierd. Gister zagen we onderweg al talloze lampionnen en de chauffeur vertelde er in gebrekkig Engels iets over. Het is een nationale vrije dag en het feest gaat ook op zondag door. Mensen zoeken elkaar op en delen eten en er zijn overal festiviteiten. We zijn benieuwd! Wel bijzonder dat ik hier vooraf in geen enkel blog of artikel over Sri Lanka iets over gelezen heb. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Na het ontbijt pakken we de tassen in en wandelen naar het strand. Het is lekker zonnig en bloedheet. Vlakbij het hotel lopen we langs een primary school met een tempel. Als we even staan te kijken, worden we uitgenodigd om onze schoenen uit te trekken en naar de monniken te komen. Een feest van herkenning voor Stan, de oranje gewaden herkent hij meteen van onze tempelbezoeken in Thailand. In een grote zaal zijn veel kinderen en die komen al snel op Stan en Mats af. Ze nemen ze mee naar een vijvertje waar flinke vissen in een klein laagje water zwemmen. Wij worden gewezen op het tempeltje, waar we op blote voeten (au, hete grond!) naar toe lopen. Hier zit een grote boeddha in een ruimte met veel schilderijen. Ook staat er een olifant met 7 poten. Bij boeddha en de olifant staan al diverse mandjes met offers. Als we de tempel hebben bekeken, lopen we weer naar beneden. We praten even met een van de leraren en hij legt uit hoe ze hier de verjaardag van Boeddha vieren. Het lijkt wel wat op ons Kerstfeest. We worden uitgenodigd voor het offermoment. Alle kinderen zitten in het tempeltje tegen de muur aan en wij sluiten aan. Een monnik brabbelt wat en de kinderen herhalen wat hij zegt. Ook wordt er wat gezongen. Het duurt maar een kwartiertje en dan staat iedereen weer op en is het tijd voor de lunch. Wij mogen ook aansluiten maar we hebben net ontbeten. Het was een prachtig spontaan bezoek en de mensen zijn hier ontzettend lief. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">We wandelen verder naar het strand. Het zeebriesje is meer dan welkom. We spelen weer even in de branding, in deze mooie baai zijn de golven minder hoog. Eigenlijk wel geschikt om te zwemmen, maar we hebben de zwemkleding niet aan. De broeken worden weer nat en als de jongens nog even samen in de golven spelen, wordt Mats overspoeld. Hij schrikt zich rot en is helemaal nat. We wandelen naar een barretje op het strand. Met een tuinslang spoel ik het meeste zand van de jongens af en dan drinken we een verse fruitmix. We zitten heerlijk met onze voeten in het zand. Na een uurtje rekenen we af en gaan op zoek naar een Tuktuk. De Tuktuk is hier de standaard taxi, je ziet ze werkelijk overal. Er kunnen 3 mensen achterin dus wij regelen er 2 voor een ritje naar het Fort in Galle. Voor iets meer dan 5 euro worden we daarheen gebracht. Onze Tuktuk bestuurder vertelt ons over het festival van vanavond. Nu branden de lampions nog niet en zien we een soort tenten langs de kant van de weg staan, dit moet ‘s avonds een grote lichtshow zijn. Hij vraagt of hij ons ook weer op mag halen en we spreken af hem te bellen. Stan en Mats vinden de tuktuks helemaal leuk. Stan mag een rondje rijden tussen de benen van onze chauffeur en rijdt zo trots als een pauw over een rotonde. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Het Fort is een Nederlands fort uit de VoC tijd met een grote stenen wal die het gebied beschermd heeft tegen de tsunami. Er staan veel koloniale gebouwen en de straatnamen zijn herkenbaar Nederlands. Het is ook een toeristisch stukje Sri Lanka en op deze feestdag is het lekker druk met Sri Lankanen. Vanaf de ingang van het fort wandelen we in een half uurtje naar het zuidelijkste punt. Hier eten we een ijsje met veel te veel kleurstof en we beklimmen de wal. Het uitzicht over zee, Galle en de jungle aan de overkant is mooi. De stranden zijn hier niet echt mooi en overbevolkt met alle Sri Lankanen. Er zijn duidelijk ook veel Sri Lankanen die niet zo gewend zijn aan blanke mensen, vooral Mats en Stan krijgen veel aandacht. Ohhh cute baby horen we vaak en Mats moppert boos terug ‘ik ben geen baby meer’. Wat de mensen dan ook wel weer grappig vinden. Op de foto gaan met Sri Lankaanse kinderen vinden de jongens ook helemaal niet nodig, jammer voor de papa die dat heel graag wilde. Stan en Mats lopen rond met hun kidizoom en maken de ene na de andere foto. De lucht gaat ondertussen van flink bewolkt naar pikzwart, terwijl we een stukje verder lopen naar de vuurtoren. Hier is ook een zwemstrand en daar ziet het letterlijk zwart van de mensen. Binnen de wal is het best warm en we zijn wel weer aan een drankje toe. Als we net in een restaurantje zitten, barst de regen los. Wij zitten lekker een half uurtje en als we weer verder gaan is de regen voorbij. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">We bezoeken wat winkeltjes en kijken rond tussen de oude gebouwen. Als we het fort zijn overgestoken staan we opnieuw op de stadswal, naast een groot plein. Hier zijn nog veel meer lampjes opgehangen en er staat zelfs een gigantische stellage vol met verlichting. Hier is vanavond vast iets te beleven! We kijken wat rond en zien de zon langzaam zakken. Het sfeertje is hier heel gezellig, er zijn veel mensen en bijna allemaal met kinderen. We overleggen even wat we met eten doen, het is zo druk dus we besluiten maar op tijd naar een restaurant te gaan. Dit vinden we vlakbij het plein. De tijd tussen binnen komen en het eten duurt Mats opnieuw te lang. Hij moppert en is boos. Terwijl Stan spelletjes speelt op de kidizoom wil Mats niets, nou ja hij wil zijn kipnuggets. Hij krijgt ze uiteindelijk en smult er lekker van, net als Stan die zijn hele bord leeg eet. Ook onze gerechten zijn prima en na het eten wandelen we terug naar het plein. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Het is nu helemaal donker en de lampionnen en de verlichting in de stellage branden. Op het plein is het nog drukker en vooral op de weg is het een gekkenhuis. Wegen zijn afgesloten en we zien enorm veel tuktuks. Op het plein lopen verschillende verkopers van troep, waaronder lichtgevende katapultjes. Ze zien er vrij onschuldig uit en Stan mag er een paar kopen. Even later hebben we blauwe vingers en duimen door het verkeerd gebruik van de katapult. Maar iedere keer dat het pijltje een paar meter de lucht in gaat is een overwinning. Bij de tempel op de hoek zien we wat activiteit. De boeddhisten vormen een ketting van mensen die de offers van de tempel naar een boeddha beeld in een ander tempeltje brengen. Ondertussen wordt er volop gebeden. Er zijn heel veel offers en jong en oud raakt ieder bakje en mandje met eten of bloemen even aan. Als dat is afgelopen is het na 7 uur en lijkt het festival afgelopen te zijn. Het is veel minder druk en we zien mensen naar de tempels en weg lopen. We bellen onze Tuktuk chauffeur en spreken af bij de ingang van het fort. Als we hierheen lopen, zien we waar alle mensen zijn gebleven. Achter het boeddha tempeltje is een gigantische eettent en er staan honderden mensen in de rij voor het eten. Aha, daarom was het niet druk in de restaurants...</span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">We lopen naar de ingang van het fort, langs nog meer prachtige koloniale gebouwen. Onderweg zien we ongelooflijk veel tuktuks en andere vervoersmiddelen. Alles is uit de schuur gehaald om mensen naar het festival te brengen, de ene Tuktuk nog gammeler dan de andere. Ook rijden er diverse pick-ups en zelfs koelwagens vol met mensen langs. Op de afgesproken tijd zijn we bij de ingang, maar onze Tuktuk is er nog niet. Na 10 minuten belt Christiaan hem toch maar even met alleen maar ‘I’m on my way’ als antwoord. Wij zitten hier prima naast de toegangspoort van het fort. Het is een grote optocht aan tuktuks en alles wat rijdt gaat met mensen erin het fort in. Het is onmogelijk om met woorden te beschrijven wat een indruk dit maakt. We vermoeden dat er nog een uitgang was van het fort, want er gingen zo ontzettend veel tuktuks in en er kwamen nauwelijks lege terug. We staan nog een half uurtje te wachten en dan is onze Tuktuk er eindelijk. Hij heeft een kennis met Tuktuk meegenomen en we stappen weer in. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Onze Tuktuk moet even aangeduwd worden, hiervoor zijn gelukkig snel mensen gevonden. Het is overal zo ontzettend druk op straat dat de Tuktuk chauffeur niet kan doorrijden. Eigenlijk is de weg van Galle naar Unawatuna een grote optocht langs alle verlichting. Wij vinden het prachtig om te zien. De Tuktuk van Christiaan en Stan neemt een andere, snellere route, maar onze chauffeur rijdt zoals beloofd langs alle versiering. Er lopen op sommige plekken heel veel mensen op straat en de 2-baans weg wordt ingenomen door 6 rijen tuktuks en scooters. Overal wordt getoeterd en het is een wonder dat er niemand botst. Meter voor meter leggen we de route af. Heen deden we er 10 minuten over, terug ruim 45 minuten. De tuktukchauffeur baalt duidelijk en nu we de files zien, snappen we niet dat hij niet heeft opgebeld dat we beter een andere Tuktuk konden nemen. Onze Tuktuk slaat nog een keer af maar opnieuw worden we weer snel aangeduwd. De chauffeur van Christiaan en Stan raakt de weg kwijt en daarom staan ze een kwartier op ons te wachten. Uiteindelijk wijs ik zelf maar de weg naar het hotel, de chauffeurs hebben duidelijk geen idee. Rond 9 uur komen we uiteindelijk aan bij het hotel. </span></span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 20.3px;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: ".SFUIText";"></span><br /></span></div>
<br />
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".SFUIText";"><span style="font-size: x-small;">Ohja, er is toch een groot verschil tussen kerst en de verjaardag van Boeddha. Er wordt namelijk geen drank geschonken... pas in het hotel kunnen we een biertje en cocktail bestellen. Die smaken prima! De kinderen worden nu wel wat vervelend en we nemen de drankjes mee naar de kamer. Als de jongens om 10 uur in bed liggen, zitten wij nog een paar uur voor de kamers op het balkon. De temperatuur is heerlijk, hier zijn we snel aan gewend! Wat een bijzondere dag was dit, vooral door de spontane activiteiten, fantastisch om dit festival bij te mogen wonen! Gefeliciteerd boeddha :) </span></span></div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-64650151261684867402018-04-29T22:17:00.000-07:002018-04-29T22:20:23.840-07:00Naar Sri Lanka met de kids en oma<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Eindelijk is het zover, we vliegen vandaag naar Sri Lanka! We slapen de nacht voor vertrek bij mijn moeder en op vrijdag zitten we om 7 uur 's ochtends beneden. Koos brengt ons met de bus naar Schiphol, waar het ontzettend druk is. Op de A4 stonden we al in de file, gelukkig hadden we tijd genoeg. Ook in de vertrekhallen staan lange rijen, gelukkig hebben we de wandelwagen mee en worden we daarmee naar een kortere rij gestuurd. Vervolgens moeten we naar de douane en handbagage controle, hier is ook geen doorkomen aan. Als we 20 minuten in de rij hebben gestaan en eindelijk bij het poortje zijn, worden we naar een andere vertrekhal gestuurd. Hal 3 is vol, in hal 2 is het gelukkig een stuk rustiger. Zo houden we toch nog even tijd over voor een broodje en een kop koffie.</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Als we bij de gate aankomen, is het boarden al begonnen. We kunnen rustig doorlopen en aan boord gaan van de Jet Airways. Een Indiase budgetmaatschappij, maar eigenlijk een prima vlucht! De jongens vechten heel even om wie er bij het raam mag zitten (Stan wint) en Mats wil dan in het midden. Eens even kijken hoe lang we het volhouden met die twee naast elkaar. Ook voor de landingsbaan staat een file, dus stijgen we uiteindelijk pas rond 12 uur op. Een vlucht van ruim 8 uur te gaan en die gaat verrassend snel voorbij. De jongens vermaken zich prima! Ik heb net als voor de vorige reizen een lading kadootjes gekocht en als de stoelriemen los zijn, mogen ze de eerste uitpakken. Dit zijn kidizoom camera's en vooral Stan is er dolgelukkig mee. Hij vermaakt zich met spelletjes, terwijl Mats urenlang filmpjes kijkt op de tablet.</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Het eten is niet lekker en de stewardessen veel minder aardig dan bij de KLM, maar we krijgen genoeg en de vlucht verloopt rustig. Als Mats klaagt over buikpijn kruipt hij bij mij op schoot en valt in slaap. Stan pakt de tablet en kijkt ook wat filmpjes, tot Mats weer wakker wordt en de tablet weer opeist. Na een uur of vier worden ze een beetje vervelend, maar met nog een kadootje is de sfeer weer goed. Pokemon kaarten doen wonderen... Naar de wc gaan is in een vliegtuig altijd een hele belevenis. Stan durft het wel aan, maar ik mag pas doortrekken als hij de wc uit is. Mats weet het niet zo goed meer maar schrikt zich helemaal rot als ik de wc doortrek en zijn poep weggezogen wordt zonder water. Grote ogen en daarna mag ik ook bij hem niet meer doortrekken waar hij bij is...</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Na 8 uur komt Mombai in zicht op de kaart en Stan vindt de wereldkaart in het entertainment systeem erg interessant. Hij ziet zo dat we een paar rondjes vliegen, en dan begint het de jongens wel te lang te duren. Een uurtje later kunnen we eindelijk landen en dan krijgen de jongens gelukkig weer wat energie. Het duurt even voordat we de wandelwagen krijgen en als laatste komen we uit de slurf. We moeten een flink stuk lopen en na nog een check van de bagage staan we bij de gate voor onze volgende vlucht. Ondanks het tijdstip (9 uur NL tijd) houden de jongens het goed vol. Voor de vlucht van 2 uur naar Colombo moeten we met de bus naar het vliegtuig. Een flinke rit over het vliegveld, ontzettend interessant natuurlijk tussen al die grote vliegtuigen door. We vertrekken netjes op tijd en de jongens vallen uitgeput in slaap. Nou ja, Stan meteen. Mats mag bij het raam en oma zit tussen ze in. Stan slaapt bij het opstijgen al maar Mats kletst nog even door. De vlucht gaat al slapend vrij snel en dan mogen we als laatste van boord in Sri Lanka.</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Het is hier half 5 's ochtends als we door de immigrations moeten en de koffers kunnen ophalen. Dit gaat best soepel en als we in de aankomsthal zijn, is onze chauffeur nergens te bekennen. Na een kwartiertje zoeken besluit ik toch maar mijn Nederlandse contactpersoon te bellen, belachelijk vroeg maar ik wil wel weten waar we aan toe zijn. Hij belt met de chauffeur en 10 minuten later worden we alsnog opgehaald. We worden naar een prima busje met airco gebracht. Ik had deze trip vooraf geboekt zodat we onszelf een paar uur zouden bezig houden. Als we nu naar een hotel gaan om te slapen, hakt die nacht zonder slaap er nog langer in. Nu rijden we twee uur voor een bezoek aan een schildpadden opvangcentrumpje. In wat betonnen bakken zitten baby schildpadjes en een paar grote gehandicapte schildpadden. Met onze schildpadden ervaring in Costa Rica is dit niet echt een noemenswaardig bezoek, maar Stan vindt het wel leuk en wij strekken even de benen.</span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;"><br /></span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Daarna rijden we een klein stukje naar een boottocht over de Madu rivier. De rivier mondt uit in de oceaan en is omringd door mangrovebossen. We varen door de mangroven en komen dan op de brede rivier. Hier kunnen we een aantal eilandjes bezoeken. De kapitein brengt ons aan land bij het kaneeleiland, waar kaneelbomen groeien. Van de takken maken ze kaneelstokjes, best interessant om eens te zien. De leguaan die hier rond loopt is ook een foto waard. Na een kwartier meldt Mats dat hij moet poepen... nou is dit eilandje enorm klein dus ik verwacht geen wc. Gelukkig blijkt dat er wel te zijn en we wandelen achter een huisje naar het wc-hutje. Ik moet wel lachen om de wc-pot die zonder aansluiting op water in het midden van het hutje staat. Mats vindt het niet zo leuk dat er geen toiletbril op de pot zit. Als hij vervolgens ook ziet dat de wc niet doorgetrokken kan worden, hoeft hij spontaan niet meer te poepen. We kunnen weer naar de boot.</span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">We varen met een lekker gangetje over de rivier. Ik zit aardig te suffen, dat ene uurtje slaap was toch wat weinig. Na een uur zit de boottocht er weer op. We drinken wat en stappen dan weer in ons busje. Op ons verzoek brengt de chauffeur ons naar een restaurant aan het strand waar ze pizza's hebben. We bestellen wat te drinken en pizza's en dan mogen de jongens even 'pootjezwemmen'. Het zeewater is lekker en de golven hoog. We staan lekker in de branding te springen totdat de broeken nat zijn. De pizza's komen even later en smaken prima. Daarna speelt Christiaan nog even met de jongens in de branding en nu zijn ook de shirts nat. We drinken nog wat en dan haal ik droge kleding uit het busje. Weer enigszins opgeknapt zitten we even later in het busje. </span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">De chauffeur brengt ons nu naar het Tsunami foto museum. De jongens willen niet mee en mogen in de auto blijven bij de chauffeur, Gelukkig maar, want de foto's zijn erg aangrijpend. De beelden van het water op straten en in hotels kennen we allemaal nog wel, maar met de persoonlijke verhalen en foto's van dode mensen is het museum niet geschikt voor kinderen. Vlak bij het museum staan een boeddha en herdenkingsbeeld, ook indrukwekkend.</span></div>
<div style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Het is nu nog een half uurtje rijden naar Unawatuna, vooral dankzij de foute route die de chauffeur rijdt duurt het nog wat langer. Op mijn advies keert hij toch om, het weggetje is inmiddels zo smal geworden dat we een andere auto niet kunnen passeren. De chauffeur moet even zoeken en dan arriveren we eindelijk bij het hotel. De warmte slaat als een deken om ons heen. Heerlijk, ik houd zo van de tropische hitte!</span></div>
<div style="color: black; font-family: -webkit-standard;">
<br /></div>
<br />
<div style="color: black; font-family: -webkit-standard;">
</div>
<br />
<div style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.301961); -webkit-text-size-adjust: none; -webkit-text-stroke-width: 0px; color: #454545; font-family: ".sf ui text"; font-size: 17px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<span style="font-family: ".sfuitext"; font-size: 17pt;">Het Thambapanni Retreat is een mooi kleinschalig hotel op een paar honderd meter van het strand van Unawatuna. Er is een zwembad en een restaurant en de kamers zijn heerlijk groot met een airco. We hebben twee kamers naast elkaar. Nadat we de koffers een beetje hebben uitgepakt, rapen we de moed bij elkaar en trekken we de zwemkleding aan. Het zwembad is koud, maar hierdoor frissen we lekker op. Als we even wat gaan drinken, zie ik een boom bewegen. Jahoor, apen! Ze klauteren door de bomen en springen in de gigantische bamboestammen. Dan zitten ze recht boven ons. Ohoh... er komt al snel wat naar beneden vallen. Apenpoep! Netjes naast ons, maar dat was vast niet de bedoeling. Het is niet toevallig dat alle poep binnen een meter van ons valt. Ik vertel Stan maar niet dat het ook op zijn slipper zit. Als er poep in het zwembad valt, willen de kinderen niet meer zwemmen. We gaan 'schuilen' onder een overkapping en kijken nog even naar de apen. Dan douchen we en wandelen we naar het restaurant. Het duurt even voordat het eten klaar is en Mats houdt nog maar net zijn ogen open. Hij klaagt over honger en tot onze verbazing gaat hij dat zelf ook tegen de ober vertelleun. We kijken even in de keuken en dan is zijn tosti klaar. Daar krijgt hij weer wat energie van en we genieten allemaal van een lekkere hap eten. Zonder moeite leggen we de jongens daarna in bed. Mijn ogen vallen ook bijna dicht, het is half negen... Na een kop koffie en het bewonderen van wat vuurvliegjes sluiten wij ook de ogen in een prima bed. Ik ben benieuwd hoe laat we morgen wakker worden...</span></div>
</div>
</div>
joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-88193627508000859352017-08-12T13:41:00.001-07:002017-08-12T13:41:34.309-07:00Kinderspeelparken, vulkanen en bovenop de berg in de Puy de Dome<p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span class="s1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Het koelt niet meer af die nacht en we slapen slecht. We worden wakker met een strakblauwe lucht. Vandaag mag Stan iets leuks kiezen om te doen en dat wordt een soort pretpark. Parque Mirabel is nog geen kwartier rijden vanaf de camping. Het is een grote speeltuin met kinderboerderij en heel veel picknick plaatsen. Allesbehalve nieuw maar wel met wat schaduw tussen de bomen. De mannen klimmen en klauteren en gaan hard van de glijbaan. De leukste glijbaan is voorzien van banden waar je in moet zitten. Stan roetsjt blij naar beneden en komt verkeerd om op het eindpunt. We hebben gelukkig wat brood en beleg meegenomen, het eten en drinken is hier echt schreeuwend duur. Als wij een broodje eten, komen er een aantal wolken tevoorschijn. Daarna kunnen we ook het deel van de speeltuin zonder schaduw ontdekken. De opblaaspiratenboot is ook een succes, ook hierin zit een glijbaan. Stan vindt het prachtig maar Mats vindt het nogal eng. Als hij een keer te mij samen is geweest, durft hij ook alleen. Maar het duurt heel lang voordat hij dit lachend doet. Als laatste gaan we naar het water speeltuintje, hier heeft vooral Stan lol in het ijskoude water. Met droge kleren aan stappen er even later weer in de auto. </span></p><p class="p2" style="margin: 0px; line-height: normal; min-height: 20.3px;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><span class="s1"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEincGCghlsfw0cO3iu3smxnAhNXdRE-KanINH6KhbEtwMHAf-KHMFOx6BZ1yJTH0hzBvqHBEfRY0mIChJ5c1874UnNDZF-7qyOLG4hUYsTxLklTHU6EpCXPU4pcrXr6Zhm0-ObVKPmxTlbg/s640/blogger-image-1157615615.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEincGCghlsfw0cO3iu3smxnAhNXdRE-KanINH6KhbEtwMHAf-KHMFOx6BZ1yJTH0hzBvqHBEfRY0mIChJ5c1874UnNDZF-7qyOLG4hUYsTxLklTHU6EpCXPU4pcrXr6Zhm0-ObVKPmxTlbg/s640/blogger-image-1157615615.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWJ5hnWSEt28F-DOHmWXuzBWyctAaQ8wCrE0Bhp8ZIaY4vkZlM3Z9NTd9Gz5BenFTVk_-UTtjUjVbtxoN5LoCAQN1EmeU6vO0v98CP0IYm4et0D4xAIe5jTMElqqTuUzkz27W2uxeJJ8l/s640/blogger-image--789706992.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWJ5hnWSEt28F-DOHmWXuzBWyctAaQ8wCrE0Bhp8ZIaY4vkZlM3Z9NTd9Gz5BenFTVk_-UTtjUjVbtxoN5LoCAQN1EmeU6vO0v98CP0IYm4et0D4xAIe5jTMElqqTuUzkz27W2uxeJJ8l/s640/blogger-image--789706992.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4hOZhW8u3ryH2op1CDqTaQXrq_6XIFgc01RKG_-NLyE3Jq0AfLkHBdHOgdSggTxeqRuptm0HnjpYiykFOIXwnOV2lsz-dcgd7oGFnBIiyPC-tqEUaUDjQo3gDVtVHimDJGulD3Yt_Nmu/s640/blogger-image-1160897293.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix4hOZhW8u3ryH2op1CDqTaQXrq_6XIFgc01RKG_-NLyE3Jq0AfLkHBdHOgdSggTxeqRuptm0HnjpYiykFOIXwnOV2lsz-dcgd7oGFnBIiyPC-tqEUaUDjQo3gDVtVHimDJGulD3Yt_Nmu/s640/blogger-image-1160897293.jpg"></a></div></div></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span class="s1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Op de camping is het ook lekker warm en hier trekken we de zwemkleding aan. Stan en ik gaan eerst zwemmen, Mats ligt nog te slapen in de auto. Het water in het zwembad is mij veel te koud, maar ik zet even door omdat Stan graag wil duiken. De zwembandjes moeten dus af en dan wil ik wel dicht bij hem in de buurt zijn. Hij duikt mijn onderwater camera een aantal keer op en we spelen wat met een balletje. Net als ik het zat ben, komen Christiaan en Mats. Zij vinden het water ook veel te koud en gaan in 't pierenbadje zitten. Dit zwembad bezoek blijft lekker kort. Bij de caravan trekken we weer andere kleren aan en spelen nog even. Dan is het bijna tijd om te gaan paardrijden, Mats kan haast niet wachten. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span class="s1" style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Een kwartier voor de afgesproken tijd zijn we bij de paardjes, maar helaas zitten er net andere kindjes op die een half uur mogen stappen met ze. Ik geef aan bij het meisje die de paarden verzorgd dat we een afspraak hadden, maar zij blijkt nergens van te weten, het meisje van gister is er niet. Ik leg uit wat er is afgesproken en ze vraagt ons om een half uur later terug te komen. De speeltuin is dichtbij, dus daar vermaken we ons wel even. Als we de paardjes weer terug zien komen, halen we de jongens uit het klimtoestel en lopen weer terug. Maar tot mijn verbazing is het paardenmeisje er niet meer en zet het meisje dat er nu bij loopt, dezelfde als gisteravond, net een ander kind op het paardje waar Mats op op rijden. Het is al bijna half 7 en dus weer de laatste ronde. Ik zeg in mijn beste Frans tegen het meisje dat we een afspraak hebben, maar ze wil mij niet begrijpen. Stan begrijpt de situatie en wordt al verdrietig en ik ben ook behoorlijk boos geworden. Ik loop naar de campingeigenaar, die mij doodleuk vertelt dat het niet mogelijk is om een afspraak te maken. Met een huilende Mats op mijn arm vraag ik hem of dit dan hun manier is om met klanten om te gaan. Na flink boos te zijn geworden, zegt hij toe dat Stan en Mats nog wel een rondje mogen als het andere kindje terug komt. Ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee, maar ja dat kun je een kind van 2 niet uitleggen. We wachten dus een half uurtje bij de andere paardjes, voorkomen dat er weer een ander kind op 'Stan' zijn paardje vandoor gaat en dan is het eindelijk zover... de caps gaan op (veel te groot) en we mogen een half uur met de paardjes rondlopen. De blije koppies van de jongens maken veel goed! We wandelen over de camping en vooral Mats vindt het prachtig. Stan zijn paardje is nogal sterk en trekt een paar keer de teugels uit zijn handen, dus hij is het al snel zat. Na 20 minuten zijn we weer terug. Mats heeft het nog dagen over het babypaardje waar hij op mocht rijden. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguQLVYk61NuPCDZLnmuqdacqg5nvE2L6h7TDAEdmIupAiWpp2noynTqmIjzug9L38mrE_1CbnLiRESuqp4NpsrtohI83-_bmA9SL4HvMgoRtdjGoRL7j-P68CChyp1zOffSI5YxUQan2CL/s640/blogger-image--211049876.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguQLVYk61NuPCDZLnmuqdacqg5nvE2L6h7TDAEdmIupAiWpp2noynTqmIjzug9L38mrE_1CbnLiRESuqp4NpsrtohI83-_bmA9SL4HvMgoRtdjGoRL7j-P68CChyp1zOffSI5YxUQan2CL/s640/blogger-image--211049876.jpg"></a></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Het is al laat en ik flans snel wat te eten in elkaar. Na een snel spelletje frisbee en jeu de boules is het bedtijd voor de jongens, gelukkig is de temperatuur nu beter dan gisteravond. We gaan op tijd naar bed en voor de eerste keer deze vakantie zet ik een wekker. We gaan de Puy de Dome op met een treintje en die schijnt laat in de ochtend nogal druk en vol te zijn. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Als de wekker gaat duurt het nog even voordat we allemaal uit bed komen. Ik haal de bestelde broden op en koop treinkaartjes bij de receptie. We verzamelen snel wat spullen voor een picknick en rijden dan naar de voet van de vulkaan Puy de Dome. Vroeger kon je met de auto naar boven rijden, maar sinds een paar jaar moet je de laatste paar kilometer lopen of met een treintje. Voor ons is het treintje ideaal, de kinderen vinden het prachtig. Ze klagen alleen bij de auto al over de kou en we zijn vergeten om vestjes of jassen mee te nemen. Dat wordt nog wat boven... Gelukkig is het in het treinstation en de panorama trein lekker warm. Het uitzicht is fantastisch vanuit de trein, wat een mooi gebied. Het is weer mooi weer, er zijn wel wolken maar het zicht is prima. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvYHFo17vpzkcJ7K45FEM510EgjxDOoL5q1ReOQLMLN7rrvuFHBrjw1aVWABky2XwT4-CyY4-DKX1BrQD-ow4p8-r2uyDsSsLWxBv_rwuI1RbWj5O9jJ2tIe-SnFAI_vbPDzARiJ_RReWy/s640/blogger-image-591707554.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvYHFo17vpzkcJ7K45FEM510EgjxDOoL5q1ReOQLMLN7rrvuFHBrjw1aVWABky2XwT4-CyY4-DKX1BrQD-ow4p8-r2uyDsSsLWxBv_rwuI1RbWj5O9jJ2tIe-SnFAI_vbPDzARiJ_RReWy/s640/blogger-image-591707554.jpg"></a></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Na een kwartiertje zijn we op het eindstation gearriveerd, bijna boven op de berg. Het is hier 13 graden en het waait behoorlijk, dus koud is het zeker. We kijken wat rond en vinden een plekje uit de wind en in de zon. Het is nog een trap oplopen om bij de top te komen, waar een ruïne en een klein museumpje zijn gebouwd. We halen de jongens over om mee te gaan naar boven, snoepjes en een warm picknickkleed zijn hierbij van grote waarde. Boven zitten we lekker in het zonnetje en Christiaan en ik lopen omstebeurt een rondje om het volledige uitzicht op de andere vulkanen te bekijken. Het is ronduit prachtig!</span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMRnLn-VE8qu52EDAW980hvatFAZF-olsJDvZupFnI1nOvYmsxDF_YXfsb8XUYoEROqxy5Gavzk9lwPFWdxJ63eFJlEX9lyy58zGw_P2nJPTSGa2Ymq8eJfyGZByHXU3wYh7Ma0uq9FiKx/s640/blogger-image-184472723.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMRnLn-VE8qu52EDAW980hvatFAZF-olsJDvZupFnI1nOvYmsxDF_YXfsb8XUYoEROqxy5Gavzk9lwPFWdxJ63eFJlEX9lyy58zGw_P2nJPTSGa2Ymq8eJfyGZByHXU3wYh7Ma0uq9FiKx/s640/blogger-image-184472723.jpg"></a><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMRnLn-VE8qu52EDAW980hvatFAZF-olsJDvZupFnI1nOvYmsxDF_YXfsb8XUYoEROqxy5Gavzk9lwPFWdxJ63eFJlEX9lyy58zGw_P2nJPTSGa2Ymq8eJfyGZByHXU3wYh7Ma0uq9FiKx/s640/blogger-image-184472723.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpj_WjSaqTkw3qw2cd_wX0JoQPwaJidpDvwa25fKfzYQLn52F0vSux4m6qCMDWOODvTZXSli3HE_b81oVJ40D_zci6iBbqobioWqMbg_IFRN3WL-JnwGJVksANCsDycrRwiIRETMOPVpVx/s640/blogger-image--458995974.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpj_WjSaqTkw3qw2cd_wX0JoQPwaJidpDvwa25fKfzYQLn52F0vSux4m6qCMDWOODvTZXSli3HE_b81oVJ40D_zci6iBbqobioWqMbg_IFRN3WL-JnwGJVksANCsDycrRwiIRETMOPVpVx/s640/blogger-image--458995974.jpg"></a></div></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Na een kort rondje museum wandelen we weer naar beneden. Hier drinken we een heerlijke kop koffie en eten een lekker pannenkoekje. De terugweg met het treintje is al net zo'n feest voor de jongens als de heenweg en veel te snel zijn we weer beneden. Het is pas 12 uur als we weer in de auto stappen en we gaan op zoek naar een picknickplek. Die vinden we op een mooie parkeerplaats met uitzicht op Clermont-Ferrand. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">We overwegen de stad te gaan bezoeken, maar kiezen toch voor een dino-park voor kindere, Paleopolis. Dit is 3 kwartier rijden en dan kan Mats mooi even slapen onderweg. Daar denkt hij zelf heel anders over en hij blijft de hele weg wakker. De moeheid slaat toe en hij wil alleen nog maar op een graafmachine of opgetild worden. In het park kun je van alles leren over paleontologie. Een stapje te intellectueel voor Stan, maar we verwachten dat hij de dino's erg leuk vindt. Dat is ook zo, maar de bewegende dino's vindt hij toch wel eng. Met een bewegingssensor komen de nagemaakte dino's 'tot leven' en hij vergeet spontaan dat er geen dino's meer bestaan. Hij vindt het museum en de interactieve spelletjes wel erg leuk en er is ook buiten genoeg te spelen. Na een uur of twee hebben we het hele park wel gezien, eigenlijk is dit niet zo'n goede keuze met kinderen onder de 8 jaar, het is ook nogal prijzig. Ik koop voor belachelijk veel geld nog wat drinken en dan stappen we in de auto. Mats slaapt al voordat we de parkeerplaats afrijden, helemaal op. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgja4K1qywGbB6z6GsPE29ZBcUMG6p9tnqnv8JRPc0oo71Yp-2sWOeT0eIeeuQPu3T_IRJDWerlrZ8fnLYxn-suQJcEvEOC2BvaSEadAR7SylOU0y3lw57-W09EPaYB58nSJZYvNBQXblex/s640/blogger-image--1815579160.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgja4K1qywGbB6z6GsPE29ZBcUMG6p9tnqnv8JRPc0oo71Yp-2sWOeT0eIeeuQPu3T_IRJDWerlrZ8fnLYxn-suQJcEvEOC2BvaSEadAR7SylOU0y3lw57-W09EPaYB58nSJZYvNBQXblex/s640/blogger-image--1815579160.jpg"></a></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">In plaats van een half uurtje terug rijden naar de camping, kunnen we nu beter nog iets verder rijden. We rijden terug via de Gorges de Chouvigny, een prachtige bergweg langs de rivier Sioule. We stoppen nog ergens om een paar vissen te vangen in het water, terwijl we omstebeurt bij de slapende Mats in de auto wachten. Zo heeft hij ruim een uur de tijd om bij te slapen. Als we in een dorpje bij de camping stoppen om wat te kopen, is hij spontaan klaarwakker. Hij is helaas niet vrolijk wakker geworden, maar heeft nog een paar kilometer om bij te trekken. We besluiten bij het restaurant op de camping te gaan eten, we hebben geen zin om nog eten te kopen en te koken. </span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Bij de caravan spelen we nog even en om 7 uur zijn we bij het restaurant. Er is nog niemand, maar we mogen niet plaatsnemen. Het restaurant is vol, als ik doorvraag blijkt dat ze niet genoeg eten in huis hebben. Wat een kansloos verhaal, we zijn nu echt helemaal klaar met deze camping. We hebben onszelf en de kids hamburger met frites beloofd en gaan op zoek naar een alternatief restaurant. We zien alleen traditionele Franse restaurants, met bizar hoge prijzen en ingewikkelde gerechten. Een kwartier later zitten we bij de McDonalds. Het smaakt eigenlijk best goed en de jongens eten meer dan alle andere avonden. We nemen nog een ijsje toe en dan rijden we weer terug naar de camping. Het was een lange dag en we liggen niet veel later allemaal heerlijk te slapen. Morgen rijden we door naar het Zuiden, op nog geen uur afstand ligt de camping waar we nog vijf nachten vakantie gaan vieren met Mariska, Jan-Peter, Noortje en Jente. We hebben er zin in!</span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"></span></p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAMAFsy-UXeIepNXnRyMkUYFv7LsUItXTrRuE61mfXNy65dT0sVgAnpmwtA5KPWCzeOC_xujTmQ5sCa_8tXRFbHqCPqT2KxHxTkjya_Uwzg5ONBMYdfdG2aAxYfufE2jl232N-YWBw_y_S/s640/blogger-image--1065343273.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAMAFsy-UXeIepNXnRyMkUYFv7LsUItXTrRuE61mfXNy65dT0sVgAnpmwtA5KPWCzeOC_xujTmQ5sCa_8tXRFbHqCPqT2KxHxTkjya_Uwzg5ONBMYdfdG2aAxYfufE2jl232N-YWBw_y_S/s640/blogger-image--1065343273.jpg"></a></div><br><p></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p><p class="p1" style="margin: 0px; line-height: normal;"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br></span></p>joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-74352056999167232692017-08-12T12:40:00.001-07:002017-08-12T12:40:57.751-07:00Prachtig park in Decize voor de kinderen en door naar de vulkanenVandaag is onze laatste dag op camping Vue du Lac en we besluiten iets leuks voor de kids te gaan doen. Na een laat ontbijt en een paar rondjes op de skelters, stappen we in de auto. We rijden weer naar het dorpje Decize, waar we eerder boodschappen haalden. We rijden dwars door het dorpje en zien een soort spookstadje, alles is dicht op maandagmorgen. Een wandeling door 'centre ville' slaan we over en we parkeren de auto aan het begin van een prachtige laan. Aan het einde zou een mooi parkje moeten zijn, de laan is alleen veel langer dan verwacht. Ik haal de auto op en neem de rest mee naar het einde van de laan. <div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfirytmKIGRyNJo6GT1WwmMtoxy6KqjfIn8dl7hvCRGOee4Y3OoB7eIZTEXkxOiArS4rEZwBhQGuhBsvH2QcHsXc_y-Dhz8jKs-Nlju2r77nVI3997lNvFqKs1GM8Fb-zv1V62ZgtqM4LV/s640/blogger-image--1968613132.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfirytmKIGRyNJo6GT1WwmMtoxy6KqjfIn8dl7hvCRGOee4Y3OoB7eIZTEXkxOiArS4rEZwBhQGuhBsvH2QcHsXc_y-Dhz8jKs-Nlju2r77nVI3997lNvFqKs1GM8Fb-zv1V62ZgtqM4LV/s640/blogger-image--1968613132.jpg"></a></div><br></div><div>Hier is inderdaad een prachtig parkje aangelegd, aan het water. Er zijn allerlei speeltuintjes, voor kleine en grotere kinderen. Er is een restaurantje naast, waar we lekker lunchen. De kinderen leven zich lekker uit op de speeltoestellen en als het erg warm wordt, lopen we naar de waterspeeltuin. Het water is ijskoud maar de jongens vermaken zich prima met de fonteinen, waterspuit en andere kinderen. Mats komt klappertandend bij ons en krijgt weer droge kleren aan. Stan speelt nog even door terwijl Mats met Christiaan nog een keer van de hobbeldebobbel glijbaan gaat. Als ze uitgespeeld zijn, beloven we ze een ijsje en we rijden weer naar de Leclerc supermarkt. </div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd8cRjqe6yzHatvymHnhftzSN8P61bJVqrXtJn2G-tqzKI2gKWYVjNJK0-0PFQDsGTWzzwuUrJM8Jrbd2gMyJ4_LvS-KJzqvyXabANh994Rc9UF1IqnekIAvztIfdc5wjzp9S4eMVI9kO9/s640/blogger-image-1713645983.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd8cRjqe6yzHatvymHnhftzSN8P61bJVqrXtJn2G-tqzKI2gKWYVjNJK0-0PFQDsGTWzzwuUrJM8Jrbd2gMyJ4_LvS-KJzqvyXabANh994Rc9UF1IqnekIAvztIfdc5wjzp9S4eMVI9kO9/s640/blogger-image-1713645983.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4vcOS96rSFEyKtcQdU275ITqmmxci67y3W-SEnUS3t8weQUyYco11LtP_BJm4Z9MtOGZNf6i0nAtu5vUZTDIFo2igQlfJ6cHC7sbrsXqouBPsr_7gt-0xpvn5d1qq3_euTwh3xQ6AR6sh/s640/blogger-image-712616951.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4vcOS96rSFEyKtcQdU275ITqmmxci67y3W-SEnUS3t8weQUyYco11LtP_BJm4Z9MtOGZNf6i0nAtu5vUZTDIFo2igQlfJ6cHC7sbrsXqouBPsr_7gt-0xpvn5d1qq3_euTwh3xQ6AR6sh/s640/blogger-image-712616951.jpg"></a></div><br></div><br></div><div>We halen weer boodschappen voor een paar dagen en zoeken naar een paar visnetten, die helaas niet te vinden zijn, heb je zo'n megawinkel, maar de beloofde visnetjes krijgen de kids niet. Wel een lekker ijsje en daarna rijden we weer naar de camping. We bedenken ons onderweg dat we helemaal geen snoep meer hebben, dus we stoppen nog even bij de minisupermarkt in Fours. En jawel, hier liggen naast de snoepjes nog een paar visnetjes. </div><div><br></div><div>Op de camping is het bloedheet. Skelteren is geen optie en we zitten zelf ook niet lekker. Als de boodschappen zijn opgeruimd, stappen we weer in de auto en rijden naar het riviertje van eerder deze week. Met de voeten in het water en in de schaduw is het heerlijk. De kids vermaken zich prima met hun visnetjes en wij trekken een blikje bier open. Met wat hulp van Christiaan heeft Stan het vissen snel onder de knie en er belanden meer dan 10 visjes in zijn netje en in de emmer. Ook Mats is helemaal trots als hij met papa een visje uit het water haalt. Na een uurtje klimmen we weer op de oever en dan lopen er net een heleboel koeien langs de erfafscheiding. De koeien hebben een doel: verkoeling zoeken in het water. Opnieuw is het een mooi gezicht om de koeien in het water te zien, we kunnen het nu nog beter zien dan de vorige keer. Als de koeien afgekoeld zijn, lopen wij net als zij weg van de rivier. Bij de caravan bak ik het eten en we zitten lekker achter de caravan in de schaduw. Opnieuw wordt de avond gevuld met skelteren en voetballen. Mats is bekaf en belandt op tijd in bed. Stan volgt als het donker wordt. Er is storm voorspeld, dus wij slaan nog een paar haringen erbij en ruimen alvast wat spullen op. Het blijft warm en de wind brengt nauwelijks verkoeling. Pas om half 5 's nachts barst het zogenaamde noodweer los en dan koelt het eindelijk wat af.</div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTPmboYFwFncia2VMBZnnk8vEloOGGSdr6hfMUaEyIbJeE5-I376I4qUJk6WS8rllUBfB5TIsTudPyDoFWkN7T-m0mKi48Z68LAqwvcP3kURf4uMKpKdOay4MQUuOpkPCn-3PWh2csJbK/s640/blogger-image-1711035887.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtTPmboYFwFncia2VMBZnnk8vEloOGGSdr6hfMUaEyIbJeE5-I376I4qUJk6WS8rllUBfB5TIsTudPyDoFWkN7T-m0mKi48Z68LAqwvcP3kURf4uMKpKdOay4MQUuOpkPCn-3PWh2csJbK/s640/blogger-image-1711035887.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiczpPJoPyRtyOsM56zxlw-8_Ji8ph00SDZoF4eUU-p4hGxwSnmpGTa3385P_e5vTzxAwM_LBZHCzTfqrDbvlI9Qqs4p50N6tnfYeZoYa1wkd5rAdSieWwkTfzMoqORqbrLv8PeoafXTE4V/s640/blogger-image--1817447293.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiczpPJoPyRtyOsM56zxlw-8_Ji8ph00SDZoF4eUU-p4hGxwSnmpGTa3385P_e5vTzxAwM_LBZHCzTfqrDbvlI9Qqs4p50N6tnfYeZoYa1wkd5rAdSieWwkTfzMoqORqbrLv8PeoafXTE4V/s640/blogger-image--1817447293.jpg"></a></div><br></div><br></div><div>Op dinsdag stappen we rustig aan uit bed en we eten het restant brood van gister op, ik ben vergeten een vers broodje te bestellen en dan krijg je niets... na het broodje pakken we de caravan in. Stan speelt nog heerlijk op de skelters en Mats wil graag nog in de zandbak graven. Als de jongens uitgespeeld zijn, stoppen we net de kaatste spullen in de bankjes van de caravan en rond half 12 rijden we voorgoed van de camping weg. Een mooie camping hoor, Vue du Lac, vooral voor de kinderen. De koude douches, slechte WiFi en rommelige ontvangst en vertrek maken het voor ons geen aanrader. Stan denkt er heel anders over, dankzij de skelterbaan is dit de allermooiste camping van de hele wereld. Hij heeft er tenslotte al 5 gezien...</div><div><br></div><div>We rijden naar het zuiden, voornamelijk over rustige landweggetjes. Onderweg zoeken we naar een bakker of supermarkt om wat te kopen voor de lunch, maar helaas vinden we weinig en de winkeltjes die we vinden zijn alweer dicht voor de lunch, we krijgen toch echt honger en met hulp van Google vinden we uiteindelijk een truckersrestaurant. Het zit vol met chauffeurs en een paar andere toeristen, het lijkt wel een kantine. De huisgemaakte pasta smeekt heerlijk en de kids zijn blij met hun ijsjes als toetje. Ze vermaken zich met kleurpotloden en een hagedisje. Het hagedisje lijkt tikkertje ook wel leuk te vinden, maar na een tik of 10 vind ik het mooi geweest, we gaan verder! </div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUgU_jefqy3Na3LmkxkbVA9eH67lwBNwKj7jVCFcTCM8igpEui0tR2A287nqXOlKHe_pnOD6uO8US7qdpSOU3cVuPRRCD8pqs7aLowOMuBTHNjnEt4e5JTTrq6wyu82RwxzSQ7i8iXpiv7/s640/blogger-image-484685490.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUgU_jefqy3Na3LmkxkbVA9eH67lwBNwKj7jVCFcTCM8igpEui0tR2A287nqXOlKHe_pnOD6uO8US7qdpSOU3cVuPRRCD8pqs7aLowOMuBTHNjnEt4e5JTTrq6wyu82RwxzSQ7i8iXpiv7/s640/blogger-image-484685490.jpg"></a></div><br></div><div>We hebben nog ruim een uur te gaan en rijden nog steeds niet op een snelweg, maar de route is weer prachtig. <span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Voor de vakanties koop ik altijd wat kadootjes voor de jongens en ze zijn er ook dit keer weer blij mee. Het helpt goed om ze bezig te houden op de achterbank, kleuren en tekenen is veruit favoriet. Ik geef ze na de lunch een kadootje en de autobingo is een schot in de roos. Mats kleurt rustig alle vakjes in en valt dan in slaap. Stan en ik pakken het serieuzer aan: 25 items van koe tot stoplicht en van brug tot politieagent mogen pas weggekruist worden als we ze zien. Ik vind het ook een leuk spel omdat je heel anders naar de omgeving gaat kijken. Strobalen is zo'n item, die zie je in Nederland zelden, maar in Frankrijk zijn ze ontelbaar. Een windmolen daarentegen hebben we 100 km lang niet gezien, dat kun je je in Nederland niet meer voorstellen. De tijd vliegt voorbij en dan rijden we camping Ranch des Volcans op, een van de eerste campings als je vanuit het noorden Parc Naturel Regional des Volcans d'Auvergne inrijdt. Ik ben wel toe aan wat Amerikaanse invloeden en vulkanen hebben op ons allemaal een grote aantrekkingskracht. Stan weet nog heel goed te vertellen over het bezoek aan de Volcan Poas in Costa Rica, ik heb hem wel even uitgelegd wat de verschillen zijn tussen de actieve vulkanen in Costa Rica en de dode vulkanen in dit gebied.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">De camping doet zeker Amerikaans aan, de plaatsen zijn netjes in rijtjes aan verharde weggetjes aangelegd en er staan veel campers. De eigenaar spreekt prima Engels en er zijn paardjes. We zoeken een mooie schaduwplek uit en een vriendelijke Franse buurman helpt ons de caravan enigszins recht in het vak te zetten. D</span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">an ga ik met de jongens op zoek naar de paardjes en we bekijken meteen de hele camping. De paardjes vinden we niet, maar we zien wel tipi-tenten, lelijke stacaravans en gedateerde sanitairgebouwen. En heel veel Fransen, we zien slechts twee auto's met Nederlands kenteken. Christiaan haalt ondertussen de luifel en andere spullen uit de caravan. Als wij terugkomen bij de caravan, staat Christiaan met een andere Franse buurman en zijn zoon de luifel op te zetten. We helpen even mee en de tent staat snel. Stan en Mats hebben de grootste lol met het timmeren op een paar eikeltjes. Tijd voor een drankje! </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHb3cS0TZ2W-f5NX1kwbEkTBKEMcVU42cNIqIKbyIrrBtfkEB94Z8cX2_UuYSogJvk9_JQssXuANc9QWThLn6RIPmrthi7svk5qRiFDStsYYq49AksAc138eUg4HzllGyKgfdfcIuEEo5k/s640/blogger-image--916219350.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHb3cS0TZ2W-f5NX1kwbEkTBKEMcVU42cNIqIKbyIrrBtfkEB94Z8cX2_UuYSogJvk9_JQssXuANc9QWThLn6RIPmrthi7svk5qRiFDStsYYq49AksAc138eUg4HzllGyKgfdfcIuEEo5k/s640/blogger-image--916219350.jpg"></a></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">De jongens spelen met de jeu de boules ballen en de voetbal, de plekken naast ons zijn leeg dus er is ruimte genoeg. Helaas rijdt een buurman over een watergevulde bal heen, bal geplet. De jongens zijn er helemaal verdrietig van en als ik boos naar de buurman loopt komt hij even later met een paar euro om nieuwe ballen te kopen. Stan is blij maar Mats snapt er niets van, het maakt flink indruk. Even later zien ze een buurjongen met zijn hond spelen, de hond vangt de frisbee. Dit is natuurlijk erg interessant en even kater gooien ze omstebeurt ook de frisbee naar de hond. Zonder elkaars taal te begrijpen spelen ze lekker samen en de hond heeft de grootste lol, totdat hij dorst krijgt en in de tent verdwijnt. We oefenen nog even met onze eigen frisbee en dan is het tijd om te eten, te douchen en te gaan slapen.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">De woensdag begint lekker warm en rustig. Er is hier een ruimte met Amerikaanse wasmachines dus daar kan onze vuile was mooi in. We wachten tot het klaar is, spelen ondertussen een paar spelletjes en dan gaan we weer eens boodschappen doen. De Leclerc vlakbij de camping is zon'n hypermarche die ik van vroeger herinner. Groots zoals de Walmart in Amerika maar met heel veel vers vlees, vis en fruit. Er is ook een gigantische speelgoedafdeling en naast de nieuwe jeu de boules ballen schaffen we een paar waterpistooltjes aan. Het bbq vlees ziet er hier heerlijk uit dus daar slaan we wat van in en natuurlijk hebben we alweer honger, dus er gaan een vers brood en gebakjes mee. Als ik thuis zo boodschappen zou doen gaan we failliet, maar het is vakantie... </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Het eten gaat in de elektrische koelbox en we rijden richting de bergen voor een picknick. Het is al later dan verwacht, dus we stoppen bij de eerste picknicktafel die we tegenkomen, toevallig met een mooi uitzicht op een kasteelruine. Het brood en vooral de aardbeiengebakjes smaken heerlijk en Stan heeft allerlei vragen over het kasteel. Na het eten willen we een riviertje opzoeken. De riviertjes die we op de kaart zien, hebben we onderweg naar de supermarkt al bezocht en die staan droog. We rijden verder het park in en uiteindelijk naar een klein meertje. Net voordat we daar aankomen, valt Mats in slaap. We stoppen maar kort bij het meertje, je zit er in de volle zon en er zijn weinig visjes, geen plek waarvoor we Mats wakker willen maken. Ik zie een ander meertje op de kaart, nog een stukje rijden verder weg. </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Met de autobingo in de hand vliegt de tijd om en dit meertje ziet er beter uit. Christiaan blijft nog even bij de slapende Mats in de auto als Stan en ik met de visnetjes naar het strandje lopen. Er is hier een soort zwembad in het water gemaakt, compleet met badmeester. Zelf heb ik geen badpak meegenomen en Stan wil liever vissen, we gaan dus maar niet bij het zwembad zitten. Wat een mooi plekje, tussen de bergen, met af en toe een bootje dat langs vaart en lekker veel schaduw van de bomen. Vissen met een netje is hier kansloos, het water wordt op een paar meter van de kant al diep. De hengelaars naast ons vangen overigens ook niets. Toch is er genoeg te zien en met het gooien van stenen in het water vermaken we ons nog een uur, Christiaan en Mats hebben ons dan ook gevonden.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJt53n5h0UzbO7iCdIesrCMorw5oTr5MW327pto1b3wGp1MGkxghSWyzKlkuQBUz8c5yPNIhq66847p-uUr_qpOvvHMSaM_-u1PUPWpS6zNs6w5BPPtFgfYtwQt_EgyqPmnmSULcv3CfXk/s640/blogger-image-1614635147.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJt53n5h0UzbO7iCdIesrCMorw5oTr5MW327pto1b3wGp1MGkxghSWyzKlkuQBUz8c5yPNIhq66847p-uUr_qpOvvHMSaM_-u1PUPWpS6zNs6w5BPPtFgfYtwQt_EgyqPmnmSULcv3CfXk/s640/blogger-image-1614635147.jpg"></a></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">We zijn een aardig eindje afgedwaald van de camping en Stan heeft zijn bingokaart bijna vol als we eindelijk weer op de camping aankomen. Het is bloedheet op de camping en de waterpistolen brengen wat verkoeling terwijl we het eten voorbereiden. Ik kijk met de jongens nog even bij de paardjes, Mats wil dolgraag paardje rijden. Maar het is niet mogelijk om na het eten op een paardje te rijden, dus spreken we af voor morgen. Het is ruim 30 graden en zonder een zuchtje wind blijft de warmte hangen. Rond half tien brengen we de jongens toch naar bed, terwijl we er zelf niet aan moeten denken om in de hete caravan te gaan liggen. Gelukkig is de caravan van veel luxe voorzien en een ventilator brengt voldoende verkoeling om ook Stan te laten slapen. Tegen 12 uur is het nog niet afgekoeld en dan gaan we toch maar slapen. Wat een zweetnacht.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div>joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-16884135323709823012017-08-12T08:59:00.001-07:002017-08-12T08:59:35.614-07:00Rondtoeren en een waterval bezoeken in de MorvanVanmorgen werden we wakker gemaakt door een opgewekte Mats. Zijn neus was nog flink dik maar hij leek er geen last van te hebben. Mooier is hij er niet van geworden maar hopelijk trekken de zwelling en blauwe plekken snel weg. Helaas waren we vergeten een broodje te bestellen dus het ontbijt bestond uit oud brood en rijstwafels. Vergeleken met gister viel het weer wat tegen, flink veel bewolking en af en toe een paar spetters, maar het was niet koud. <div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz5I4pCR-S81xquzGAp6Ymcvxp5LCxQoVn9WZsXG3J0bWgZ65PiqaY_m53h653bxl9mUeyBO89obNMG-VBMj64lelZ0jcXrOu2Z3PznBHSRnQxvszNuQZqzcreDpR2NRfazbl0V6vt8fnq/s640/blogger-image--820971835.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz5I4pCR-S81xquzGAp6Ymcvxp5LCxQoVn9WZsXG3J0bWgZ65PiqaY_m53h653bxl9mUeyBO89obNMG-VBMj64lelZ0jcXrOu2Z3PznBHSRnQxvszNuQZqzcreDpR2NRfazbl0V6vt8fnq/s640/blogger-image--820971835.jpg"></a></div><br></div>Na het ontbijt hebben we wat spulllen bij elkaar gezocht en zijn we richting het natuurgebied Morvan gereden. Het mobiele bereik is net zo dramatisch als de WiFi op de camping, daardoor duurde het even voordat we de route konden laden. Het eerste doel was een waterval, de cascades du Dragne. De route was erg mooi, door bossen en landbouwgebieden. De Morvan heeft een glooiend landschap, de heuvels volgen elkaar snel op en alles is redelijk groen. <div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYJrtgyQVqxMJuUs1iegGA_mduwNHeYyvxvYlCXJPQLar07DOFPFt07gFhqejO7p55OAHljGI8T0b1i3DLq55Q9RwOLCRuJNHJPwviaG-K2ljsCsJHesBVxLbf3zL4QX5S8lCJJBxLSnM/s640/blogger-image--29134080.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYJrtgyQVqxMJuUs1iegGA_mduwNHeYyvxvYlCXJPQLar07DOFPFt07gFhqejO7p55OAHljGI8T0b1i3DLq55Q9RwOLCRuJNHJPwviaG-K2ljsCsJHesBVxLbf3zL4QX5S8lCJJBxLSnM/s640/blogger-image--29134080.jpg"></a></div><br></div><div>Na een uurtje bereikten we het gehucht Dragne, waar de watervallen goed staan aangegeven. Het was alleen even zoeken naar een parkeerplaats, hiervoor zijn nauwelijks voorzieningen. We wandelden eerst een paar honderd meter door het het gras, voordat we het donkere bos inliepen. De wandelwagen kon een heel stuk mee en daardoor was Mats nog fit toen we aan de afdaling naar de waterval begonnen. Hier en daar waren roze pijlen en stippen gespoten die Stan vol enthousiasme zocht. Het klauteren naar beneden ging verrassend makkelijk met de jongens en al snel stonden we bij het beekje dat uit de waterval stroomt. Na een korte klauterpartij stonden we tegenover de waterval van een paar meter hoog. We hebben veel mooiere en imposantere watervallen gezien in de wereld, maar de blik van Mats toen hij zelf de waterval bereikte was goud waard. Hij was duidelijk wel onder de indruk van het vallende water en de spetters als je iets te dichtbij stond.</div><div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUwaGQ5co_ZZ-GQP_vsm_b0Q_ABiKTflgshPSkxVO9NaRGNBaagvP5hiWkSFXyVC3PX4YFSfi2N5NhlelaCo71NB2GqZLN8dLuWY8rr6RPFxVBM1th70_vzvRkYYNkbi6UXoFjSXbRQsyF/s640/blogger-image-319794030.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUwaGQ5co_ZZ-GQP_vsm_b0Q_ABiKTflgshPSkxVO9NaRGNBaagvP5hiWkSFXyVC3PX4YFSfi2N5NhlelaCo71NB2GqZLN8dLuWY8rr6RPFxVBM1th70_vzvRkYYNkbi6UXoFjSXbRQsyF/s640/blogger-image-319794030.jpg"></a></div><br></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-QeCIMxBiuS9YYzUOsqvrJrKObb2EeGxHiYEnd1_VWZI5-OkdABB6DCUCYjIb7zVG1oXPY-pmXw0Rh779M45t0TLvi1NA3PfMRAYO79kPiovuLFaFwHNOImk6TbyqXHlea2Jmb8QuHao/s640/blogger-image--41443771.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-QeCIMxBiuS9YYzUOsqvrJrKObb2EeGxHiYEnd1_VWZI5-OkdABB6DCUCYjIb7zVG1oXPY-pmXw0Rh779M45t0TLvi1NA3PfMRAYO79kPiovuLFaFwHNOImk6TbyqXHlea2Jmb8QuHao/s640/blogger-image--41443771.jpg"></a></div><br></div><br></div><div>De waterval hadden we snel bekeken en toen was het tijd om te genieten van dit mooie groene plekje. We hadden de beek helemaal voor ons alleen, we hebben slechts een paar andere wandelaars gezien in de paar uur die we bij de waterval hebben doorgebracht. Ik had wat popcorn, drinken en een picknickkleed meegenomen. Terwijl dit werd weggewerkt, bedachten Stan en Christiaan hoe ze een dam in de beek wilden bouwen. Mats hielp ook dapper mee met het verslepen van stenen, takken en zand. De mannen zijn een uurtje lekker bezig geweest. Toen we honger kregen, zijn we weer naar de auto geklommen. Tot mijn verrassing liepen Stan en Mars enthousiast en zonder te klagen naar boven, terwijl mijn kuiten aardig begonnen te branden. Mats was wel blij toen hij weer in de wandelwagen mocht, maar deze klimpartij was duidelijk geen probleem voor de kinderen. </div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6577NWX9yZrVlpiWA4dgjgb9nsO8BxB8hmogRN24Lu4iN9WRnaZj5iGccChpV7PUbF09huSzcGOh8QoFQN52nCYu0OyDQCVw2D2_E3ioZaynRoGuTTimD5tZ-aHgL7eqkNZvgGBE0k4F_/s640/blogger-image--673730325.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6577NWX9yZrVlpiWA4dgjgb9nsO8BxB8hmogRN24Lu4iN9WRnaZj5iGccChpV7PUbF09huSzcGOh8QoFQN52nCYu0OyDQCVw2D2_E3ioZaynRoGuTTimD5tZ-aHgL7eqkNZvgGBE0k4F_/s640/blogger-image--673730325.jpg"></a></div><br></div><div>In de Morvan liggen een aantal meertjes en bij twee daarvan werd op de site aangegeven dat er ook voorzieningen zijn voor watersport en horeca. We reden naar het dichtstbijzijnde stuwmeer, waar we nog flink moesten zoeken naar iets eetbaars. De supermarkten zijn sowieso dicht op zondagmiddag en restaurantjes zagen we niet. Google gaf alleen een snackbar aan op de kaart en die vonden we: een afgesloten snackwagen. Ik had de hoop al bijna opgegeven toen we toch een terrasje zagen en gelukkig konden we hier om 3 uur wat te eten bestellen. We zaten er heerlijk, de bewolking was deels weggetrokken en de temperatuur helemaal prima. De omelet smaakte ook nog eens goed en met een volle buik gingen we om 4 uur weer verder. We zaten inmiddels een uurtje rijden van de camping af en dit was voor de jongens genoeg tijd om flink te slapen. Ze waren bij de camping niet wakker te krijgen, zelfs mijn vraag of Stan niet wilde skelteren werd met slaperig gemormel beantwoord. </div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVR-BORWROdJ8FKzJ2s0fVTHaZ9j0Y-5vbv1tSukTiZQciFe1k8yCiNQjr1N1F0NnUTcjsn9dyPyftGZUeAJVQP3NMwkklW21RpCrBKpaFLvGPra8oEjU2Cet5IvPrylqLZkbKAhoWZfu3/s640/blogger-image--2112247306.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVR-BORWROdJ8FKzJ2s0fVTHaZ9j0Y-5vbv1tSukTiZQciFe1k8yCiNQjr1N1F0NnUTcjsn9dyPyftGZUeAJVQP3NMwkklW21RpCrBKpaFLvGPra8oEjU2Cet5IvPrylqLZkbKAhoWZfu3/s640/blogger-image--2112247306.jpg"></a></div><br></div><div>Bij de tent hebben de jongens nog een tijdje gehangen, totdat Stan z'n skeltervriendje hem kwam halen. Uiteraard was het meteen weer dolle pret op de skelterbaan. Door de late lunch was de honger ver te zoeken, dus voor ons doen gingen we pas laat eten koken. De rijst met kipnuggets en curry smaakte toch prima. Na de spelletjes, voetballen in de schemering, afwas en een hoognodige douchepartij gingen de kids pas laat slapen, ik ben benieuwd of ze hierdoor ook ietsje langer uitslapen morgen... </div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoZNqKVgk8ZjXoKOTA-pF_vd9hcQw4CmbjUWtUKT45exsjmF0F60FcXYAg1QK_COfdS0idG0lX0y1zhPzoJVfyyEBN5y3adoXaveKjlaYC7W2txrGg_sSc5BfW-Xxmp2Ppsf2t9ixk1Src/s640/blogger-image--1369013669.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoZNqKVgk8ZjXoKOTA-pF_vd9hcQw4CmbjUWtUKT45exsjmF0F60FcXYAg1QK_COfdS0idG0lX0y1zhPzoJVfyyEBN5y3adoXaveKjlaYC7W2txrGg_sSc5BfW-Xxmp2Ppsf2t9ixk1Src/s640/blogger-image--1369013669.jpg"></a></div><br></div><div><br></div></div>joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-90135227230666836882017-08-12T08:56:00.001-07:002017-08-12T08:56:33.234-07:00Naar Frankrijk met kinderen en caravanDe vakantie begint dit keer niet op Schiphol maar bij oma voor de deur. Na het weekje oefenen in Zeeland gaan we nu voor het eerst echt kamperen met de kinderen. Maandagmorgen pakken we thuis de auto vol en laden bij mijn moeder haar caravan in. De laatste dingen pakken kost meer tijd dan verwacht en pas na 10 uur rijden we met caravan van het pad af, op naar Frankrijk. Ik heb de eerste camping gereserveerd op 500 km afstand vanaf mijn moeder. De kinderen vinden het net als ik maar raar dat we Schiphol voorbij rijden, we gaan toch op vakantie? Zoals ik al eerder schreef, het is even wennen...<div><br></div><div>Christiaan is al aardig gewend aan het rijden met de caravan, alleen nog niet aan het benzineverbruik. Al in Nederland hebben we oponthoud, het verkeer zit niet mee. Na ruim twee uur rijden stoppen we bij Hazeldonk, we lunchen en tanken nog in Nederland. In België schiet het verkeer helemaal niet op, vooral bij Antwerpen staan veel files door ongevallen. Mijn verwachting om rond etenstijd op de camping te arriveren lijkt kansloos. In België stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen en we nog wel wat lekkers lusten en even later stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen... pas in Frankrijk rijdt het echt lekker door. Stan en Mats gedragen zich prima achterin, ze zijn lekker aan het kleuren en met spinners aan het spelen. Opnieuw hebben we de tablets niet nodig om de achterbank rustig te houden, fijn! Mats valt rond 5 uur in slaap en dan blijven we doorrijden. Om 7 uur arriveren we bij de camping.</div><div><br></div><div>Camping 'au bord de l'Aisle' is een typische doorreiscamping, nog geen 5 kilometer van de snelweg. Er zijn een paar speeltuintjes, een gigantische trampoline en een simpel maar enigszins verwarmd zwembad. Na aankomst zetten we de caravan neer, sluiten het stroom aan en gaan eten in het restaurant. Nou ja een soort snackbar, maar de buiken zijn snel gevuld. Tijdens het eten begint het flink hard te regenen en daarom besluiten we de luifel nog maar in de caravan te laten. Het is weer even puzzelen om alle spullen in de auto en caravan te stoppen, maar we krijgen de bedden aan kant en alle spullen droog. We zijn best moe van de reis, alleen Mats heeft bijgeslapen in de auto en kletst lekker verder in zijn tentje. Even na tien uur liggen we allemaal plat.</div><div><br></div><div>We zijn de volgende morgen lekker fris na een redelijk lange nacht. We ontbijten in de caravan. De jongens slapen op het bed achterin de caravan, waar we tot hun verbazing ook een tafel met bankjes van kunnen maken. De verse croissants smaken prima! <span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Het weer valt niet tegen, het is niet warm maar in ieder geval droog. </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Terwijl de kids daarna op hun (loop)fiets de camping en speeltuin ontdekken, zetten wij de luifel op. We zijn wel even bezig om alle tassen en kratten leeg te maken en de caravan in te richten. We ontdekken dat er toch een paar dingen ontbreken in onze bagage, waaronder de schoenen van Stan. Als wij klaar zijn met uitpakken, beginnen de jongens wat vervelend te worden. Tijd voor actie.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWhfEQEqumVRBMpMu5U14RfgEEBpcQHrpHguliX6KkRG0PQkgeGBJ2-Lu6b1J0zym-23h0OIAYLLGy2DsVrRmSxL4FLt7xoQlMyDzRL9v-iPgHJzozrkTUP9WUmYVHnGKC69Csk0Ca6gRp/s640/blogger-image-1306086126.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWhfEQEqumVRBMpMu5U14RfgEEBpcQHrpHguliX6KkRG0PQkgeGBJ2-Lu6b1J0zym-23h0OIAYLLGy2DsVrRmSxL4FLt7xoQlMyDzRL9v-iPgHJzozrkTUP9WUmYVHnGKC69Csk0Ca6gRp/s640/blogger-image-1306086126.jpg"></a></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">'s Middags gaan we naar Reims om nieuwe schoenen voor Stan en wat boodschappen te halen. Het is een half uurtje rijden naar de stad en we zoeken eerst een benzinepomp op. Ondertussen zoek ik op Tripadvisor naar een plekje voor de lunch. We halen wat stokbrood en smeerkaas en parkeren de auto naast een ruïne. Tripadvisor bracht ons weer eens naar een mooi plekje: in de ruïne zit een prachtige openbare speeltuin. Naast een groot klimtoestel is er een leuk huisje waar de jongens in willen eten. We zitten ruim een uur op dit prachtige plekje, nog geen 500 meter van de kathedraal. Daar wandelen we vervolgens naar toe. Het gebouw is prachtig aan de buitenkant, ondanks - of voor de jongens misschien wel dankzij - de gigantische stijgers. De buitenkant kan inderdaad wel een opfrisbeurt gebruiken. Van binnen is de kathedraal minder bijzonder en we staan al snel weer buiten. </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheQGwwXwGF-3BwBEQ6lf5jJFIz2HYHXHU-aiKz082_AxB3chB_aJfiKUZfbzz9db0Ho7t7AamFGGQQpHl-QsMfbwhojPsRXNDJNdrT8GbSAABo745-USuiBlxFjyyPXUPHUhMiVRSXOuNz/s640/blogger-image-572077200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheQGwwXwGF-3BwBEQ6lf5jJFIz2HYHXHU-aiKz082_AxB3chB_aJfiKUZfbzz9db0Ho7t7AamFGGQQpHl-QsMfbwhojPsRXNDJNdrT8GbSAABo745-USuiBlxFjyyPXUPHUhMiVRSXOuNz/s640/blogger-image-572077200.jpg"></a></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Tijd voor zonnebrand, het begint lekker warm te worden. We lopen een rondje door de stad, op zoek naar schoenen en wat boodschappen. Helaas zijn er weinig schoenen zaken die kinderschoenen verkopen en al helemaal niet in de juiste maat. Als we de hele binnenstad gezien hebben, gaan we voor een drankje naar het plein bij de kathedraal. Hier kunnen de jongens lekker rondrennen op een autoloos plein, de betonblokken liggen hier duidelijk met een reden. Wij wachten op het terras tot we de bestelling kunnen doorgeven en dit duurt lang. Te lang en ondertussen zien we de lucht donker worden. Zonder drankje stappen we weer op en met een flinke snelheid zijn we nog net voor de regen bij de auto. We rijden nu naar een gigantische shoppingmall waar we in de grote Intersport wel slagen voor schoenen. De outdoor winkel en speelgoedzaak ernaast bezoeken we ook en met alles dat we nodig hadden (en meer, ideaal die uitverkoop!) stappen we weer in de auto. Het is alweer etenstijd als we op de camping aankomen. Op de skottelbraai warmen we wat poffertjes op en dan kunnen we nog even spelen voordat we naar bed gaan.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Woensdag beginnen we na het ontbijt in het zwembad. We zijn te vroeg en moeten even de zwembad schoonmaker afwachten. Het water is lekker fris, alleen Stan heeft daar geen last van. Een half uurtje houden we het vol en dan krijg ik Stan met moeite mee. Er is een ouder Frans stel in het zwembad en de man, zeker een opa volgens Stan, maakt indruk door op zijn handen door het diepe water te lopen. We douchen tot we weer doorgewarmd zijn en dan eten we een broodje bij de caravan. Het zonnetje is lekker doorgebroken en het wordt goed warm. Langs de camping is een hek geplaatst met daarachter een pad langs de rivier Aisle. We gaan vol goede moed wandelen en de jongens gaan op hun fiets mee. De eerste keer bergaf fietsen is voor allebei even wennen, ze vallen net niet tegelijkertijd. De lol van het fietsen is er snel af en die laten we dus maar in de berm staan. De rivier is erg helder en we zien de vissen zwemmen. Maar de meeste aandacht gaat uit naar de paardjes van de camping, die op het pad staan te grazen. Vooral Mats is gek op paardjes en wil helemaal niet verder lopen. We drinken nog wat op een mooi plekje bij de rivier en dan wandelen we weer terug. De rest van de middag wordt er in de speeltuin gespeeld en gekeken naar andere caravans en campers die worden neergezet. Stan is onder de indruk van de afstandsbestuurbare caravan van een Nederlands stel, zo'n mover lijkt hem wel wat.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXTWb0eWX6740Ob54HXYu4kxMkbL1Tox0r3_BsVdF-qJPgei6JncM9zBpBgwM0gg48uuP3k_XAWEl7QrgB1mbXiJ1pr41hqEUIuFMk1T-G_alobEXlKvAgT6hGWyHQO50ipSmjNL44IE7M/s640/blogger-image-1880718208.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXTWb0eWX6740Ob54HXYu4kxMkbL1Tox0r3_BsVdF-qJPgei6JncM9zBpBgwM0gg48uuP3k_XAWEl7QrgB1mbXiJ1pr41hqEUIuFMk1T-G_alobEXlKvAgT6hGWyHQO50ipSmjNL44IE7M/s640/blogger-image-1880718208.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYITTvsq7Y4-r0pr4TuNfYnwoUIWItGTz0IXBVRxTtNFMa3ARJU1BPHYI3Q01vxAxf_dGX7I-I686HTbdEtFgDQTm5dKQ-6CjgmXvD6fzszjHo5uU_1jyMaq-IaRwBOMHcabsc6LhqbhG9/s640/blogger-image-1459759301.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYITTvsq7Y4-r0pr4TuNfYnwoUIWItGTz0IXBVRxTtNFMa3ARJU1BPHYI3Q01vxAxf_dGX7I-I686HTbdEtFgDQTm5dKQ-6CjgmXvD6fzszjHo5uU_1jyMaq-IaRwBOMHcabsc6LhqbhG9/s640/blogger-image-1459759301.jpg"></a></div><br></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Aan het eind van de middag halen we wat boodschappen en ijsjes. We hebben een klein gourmetsetje gekocht en deze doet het verrassend goed. Na het lekkere eten gaan Christiaan en Stan afwassen. Dit beviel ze gisteravond zo goed dat Stan bijna staat te springen van blijheid als hij weer mag afwassen. </span><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Kijken hoe lang we dit gaan volhouden! </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Ik bel ondertussen met de camping waar we morgen naar toe willen en ze hebben in ieder geval een plekje voor 2 nachten. Mats en ik gaan weer naar de speeltuin en na de koffie wil Mats graag naar bed, helemaal bekaf zonder middagslaapje en de hele dag buiten. Stan volgt iets later en als het flink afkoelt buiten volgens wij ook. Morgen weer verder reizen!</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">We stappen redelijk op tijd uit bed en pakken voor en na het ontbijt de spullen weer in. Helaas regent het vandaag en het ziet er niet naar uit dat de zon nog gaat schijnen. Als het iets minder hard regent, breken we de luifel af en dan zitten de spullen snel in de caravan. We reizen vandaag zo'n 300 kilometer naar het zuiden. Na 2 uur rijden over de snelweg, zoek ik voor de lunch een restaurantje. Google adviseert een brasserie vlakbij de snelweg en bij gebrek aan wegrestaurants rijden we de tolweg af. De brasserie is verrassend chique en drukbezocht voor een donderdag. De hamburgers smaken overheerlijk en de parkeerplaats is groot genoeg om nog even te voetballen voordat we weer in de auto stappen. </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">We gaan de snelweg niet meer op, de laatste 150 kilometer gaan over D-wegen. In Nederland kan je je dit nauwelijks voorstellen, maar de snelweg is ruim 130 kilometer omrijden dus we gaan voor de kortste route. Een prachtige route, dwars door verlate dorpjes, prachtige bossen en langs enorm veel landbouw en weilanden. Af en toe wanen we ons echt in de Middeleeuwen, hier heeft de tijd stilgestaan. Er is geen kip op de weg, we komen nauwelijks iemand tegen en in de dorpjes is ook geen mens te zien. We rijden rustig en de reis duurt veel langer dan gepland. De 3 1/2 uur die Google opgaf worden er bijna 6, gelukkig weer bijna zonder gemopper op de achterbank. Stan krijgt wel wat last van buikpijn, in Thailand en Costa Rica moest hij ook aan de primatour om zonder te kotsen de bergwegen door te komen. We dwingen hem weer om een half pilletje te eten en ik weet hoe smerig ze zijn. Het kost dan ook wat moeite, maar het helpt wel. Mats valt lekker in slaap en Stan wordt weer wat vrolijker. Hij mag een tijdje spelletjes doen op mijn telefoon, maar hij kijkt ook lekker met ons mee naar buiten. Wat is reizen met kinderen dan toch leuk. Kunnen de zonnebloemen echt zelf hun hoofd buigen voor de regen? Hoe maken ze zoveel strobalen? Handig toch dat die verkeersborden hetzelfde zijn als in Nederland! zijn een paar mooie vragen en uitspraken vanaf de achterbank. En dan eindelijk zijn we bij de camping Vue du Lac, een camping die ik thuis op internet vond en uitkoos vanwege de Nederlandse eigenaren en de kindvriendelijke faciliteiten. Nog voor we de camping op rijden is de eerste speeltuin al gespot en als ik naar de receptie loop, zitten Stan en Mats al op een graafmachine in de zandbak. Zij vinden het al leuk, nu wij nog.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYbZKgyTtrNgocIpsrtm9RvcrNMB6ptgVbeFriQlYYLuLZVAbZOEWr54z7j9k5pDuXIVnApyN6oFkHcXGSEy-9PcenWJZNgjATu-gvhtlCtKiHNiS7T98TCxg2wX_d1iBqv2N1-q1q4AL6/s640/blogger-image--1993531342.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYbZKgyTtrNgocIpsrtm9RvcrNMB6ptgVbeFriQlYYLuLZVAbZOEWr54z7j9k5pDuXIVnApyN6oFkHcXGSEy-9PcenWJZNgjATu-gvhtlCtKiHNiS7T98TCxg2wX_d1iBqv2N1-q1q4AL6/s640/blogger-image--1993531342.jpg"></a></div><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">De eigenaresse van de camping toont mij een beschikbare plek, hier kunnen we zelfs 8 nachten blijven. Pal voor de skelterbaan en met uitzicht op het meertje. Ondanks de regenbui die losbarst zie ik dit wel zitten. Ik schrijf ons in en dan rijden we de auto naar de kampeerplaats. Ondanks de regen zitten de jongens al snel op een skelter. Mats is natuurlijk net even te klein voor de meeste skelters en hij raakt gefrustreerd als de trekkertjes het niet goed doen. Geen meter baan is vlak en bergop fietsen valt natuurlijk flink tegen. Terwijl ik de jongens door de skelterbaan duw, wordt Christiaan geholpen door een vriendelijke buurman. De kampeerplaats loopt teveel af om de caravan recht te kunnen stellen. Buurman graaft een kuiltje en op zijn aanwijzingen lukt het Christiaan om de caravan kaarsrecht te zetten. Ideaal! Het fantastische schepje van buurman wordt bewonderd en na mijn opmerking dat mijn vader ook zo'n schepje had, vindt Christiaan een oeroud exemplaar in de disselbak. Thanks pap, dat kunnen we in vervolg zelf ook. </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Met de kids erbij zetten we snel de luifel op en ik kook wat pasta in de caravan. We eten onder de luifel terwijl de regen doortikt. </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Na het eten heeft Stan geen tijd voor de afwas, er moet natuurlijk weer geskelterd worden. Het is droog geworden. Het is lekker druk op de baan en het is leuk om te zien hoe de jongens elkaar helpen. Mats gaat achterop bij een nieuw vriendje en Stan heeft een maatje gevonden met wie hij om en om duwt en geduwd wordt de heuvel op. En dan zo hard mogelijk naar beneden... het gaat telkens net goed. Mats komt bij me met een volle luier en wil naar zijn tentje. Hij slaapt al als Stan ontdekt dat een grote groep ouders en kinderen aan het voetballen is. Hij sluit aan bij het winnende team en we horen hem harder juichen dan alle anderen als er weer gescoord wordt. Helemaal bezweet komt hij wat drinken en dan kan hij ook zijn bed in. Het is al bijna tien uur en het wordt donker. Wij hangen een lampje op en drinken nog wat, weer een dag voorbij!</span></div><div><br></div>joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-683010214942199629.post-60662582095628048682017-07-29T13:23:00.001-07:002017-08-12T08:57:41.443-07:00Met de kids in de BourgogneDirect na aankomst op camping Vue du Lac in de Bourgogne vond ik het aantal Nederlandse kinderen redelijk overweldigend. Stan vond het prachtig. Als ik wakker word, na onze eerste nacht op de camping, hoor ik overal stemmetjes en gehuil, het grootste nadeel van een kindvriendelijke camping. Ik haal de bestelde broodjes op met Mats en daarna ontbijten we met een vestje aan onder de luifel. Natuurlijk zitten de jongens meteen daarna op een skelter en daar blijven ze tot we ze meenemen naar een supermarkt. De uitleg van de buurman helpt niet echt en onderweg zoek ik een grotere supermarkt op in het dorpje Decize. In de Leclerc halen we meteen boodschappen voor het hele weekend. We rijden nog even het dorpje in voor een blik op de Loire en een bezoek aan de tourist information. Helaas hebben die lunchpauze en we stappen weer in voor de terugweg. Het landschap is mooi en zo zijn de extra kilometers geen straf. <div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8T0bl6h4qrWl8s-molemONIn_Jiub_fCbaFCfo61c5zo_4cCgZZgF2AWIY78oNrhTAn38Ak3jcFM42shKvkezHInqETx_2ZbpWnL2UMAzumuIPtoUV9xM3UtV3zV7zeOPBlcO45v1yJf5/s640/blogger-image-1146594559.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8T0bl6h4qrWl8s-molemONIn_Jiub_fCbaFCfo61c5zo_4cCgZZgF2AWIY78oNrhTAn38Ak3jcFM42shKvkezHInqETx_2ZbpWnL2UMAzumuIPtoUV9xM3UtV3zV7zeOPBlcO45v1yJf5/s640/blogger-image-1146594559.jpg"></a></div><br></div><div>Terug bij de caravan eten we een broodje en dan moet er natuurlijk weer geskelterd worden. Mats is het snel zat omdat het niet lukt en we proberen hem in de warme caravan te laten slapen. Helaas zonder succes, maar hij vrolijkt er wel van op. Ik ga met hem een rondje lopen over de camping, van zandbak naar speeltuin en van het meertje via de kabelbaan en de ijsjeswinkel terug naar de caravan, we zijn zo ruim een uur verder. Stan is witheet als hij merkt dat we voor hem geen ijsje mee hebben, ondanks dat hij heerlijk gespeeld heeft en met de buurman naar een drone heeft gekeken. We hebben zelf ook een drone mee, maar het lukt nog niet erg om die mooi te laten vliegen. Als Stan met een nieuw ijsje tot bedaren is gebracht, gaan de jongens nog even lekker spelen. Ik snijd de groente en het vlees voor weer een rondje gourmetten. Dit doen we achter de caravan want ervoor branden we weg in de volle zon.</div><div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMzh59QeeDg2qLs6fvwqLRznfwC1H36fKMNMEkJgWCQrRwRjTGp8xP3t2cnzvNIFSzGXZJv8OoX2w6L2bq39-jgOpXcJfVUfyN3K6KRvDfbU5R_V_0oWYZqgdVr9kWp7Lxb0jrTAJjoBdM/s640/blogger-image-213764363.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMzh59QeeDg2qLs6fvwqLRznfwC1H36fKMNMEkJgWCQrRwRjTGp8xP3t2cnzvNIFSzGXZJv8OoX2w6L2bq39-jgOpXcJfVUfyN3K6KRvDfbU5R_V_0oWYZqgdVr9kWp7Lxb0jrTAJjoBdM/s640/blogger-image-213764363.jpg"></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div><div class="separator" style="clear: both;">Na het eten gaat Christiaan met Mats douchen, terwijl ik met Stan de afwas ga doen. Die mag ik alleen wegwerken, hij zit al op een skelter voordat ik warm water heb. Na de afwas ga ik met Stan douchen, helaas is er alleen koud water beschikbaar. Even afzien, maar lekker schoon komen we weer bij de caravan, waar Mats net zijn tentje in kruipt. We drinken een kop koffie en eten een heerlijk aardbeiengebakje. Stan wil wel weer skelteren maar snapt uiteindelijk dat hij dat niet mag met zijn schone lijf. 'Mag ik dan please nog even voetballen?' We laten hem gaan en ik zie hoe hij stoer naar een vader toestapt om te vragen of hij mee mag doen. Uiteraard stapt hij in bij het winnende team en hij is erg trots op de 21-1 overwinning waaraan zijn bijdrage minimaal was. Maar hij kruipt wel tevreden in zijn bedje. Ik begin met het schrijven van m'n blog, ergens voelt het raar want zo spannend is deze reis niet, maar ik wil deze traditie nog wel even volhouden...</div></div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div><div class="separator" style="clear: both;">Vanmorgen konden we zowaar uitslapen. Pas om half 9 beginnen de jongens tegen elkaar te kletsen, lang nadat ik de eerste kinderstemmen alweer gehoord heb. We ontbijten rustig aan maar Stan is niet te houden. Zijn skeltervriendje staat op hem te wachten en daar speelt hij heerlijk mee. Rond half 12 stappen we in de auto. We willen ergens bij een meertje of riviertje spelen en picknicken. Het is even zoeken en we rijden weer een mooi rondje door de omgeving, voordat we bij een riviertje stoppen. Hier komen ook net 2 andere gezinnen van de camping aan. Wij eten eerst een broodje en gaan dan bij het water kijken, hun kinderen zijn ondertussen met hengels en schepnetjes op zoek naar visjes. Reuze interessant voor Stan en hij wandelt er lekker tussendoor. Mats vermaakt zich aan de waterkant en we genieten van dit mooie koele plekje. In de zon is het bloedheet geworden. We horen in de verte wat koeien loeien en het is een mooi gezicht als de beesten ook verkoeling komen zoeken in het riviertje, gelukkig wel op voldoende afstand. Rond 3 uur houden we het voor gezien en gaan terug naar de camping. </div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpSrL-lHlTW0Ved3EhR4F17mvKmqfBUb8xKLngUzZLUXi4d0rljxLucV2pxBRV8rQ7kjDKe9aKixYXlMtdbfTUiHDX1-wLYkABD2uH8o0__EK-L6BWy0lV94DdmI-ZiVmItifVJpyH0dy/s640/blogger-image--440485194.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpSrL-lHlTW0Ved3EhR4F17mvKmqfBUb8xKLngUzZLUXi4d0rljxLucV2pxBRV8rQ7kjDKe9aKixYXlMtdbfTUiHDX1-wLYkABD2uH8o0__EK-L6BWy0lV94DdmI-ZiVmItifVJpyH0dy/s640/blogger-image--440485194.jpg"></a></div><br></div><div class="separator" style="clear: both;">Op de camping is het ook lekker heet. We hangen wat rond onder de schaduw van een boom naast de caravan, het is zelfs te heet om te skelteren. Mats wil wel met mij mee kijken bij het meertje. Als we voelen dat het water minder koud is dan verwacht, haal ik m'n zwempak en extra zonnebrandcreme. Uiteindelijk gaan ook Stan en Christiaan mee het water in, lekker verkoelend. Daarna wordt er geskelterd en met jeu de boules ballen gespeeld totdat het eten op tafel staat. Ook na het eten wordt er rondgecrossed. Christiaan neemt Stan en Mats mee voor de afwas, maar Mats rent toch liever naar mij toe in de caravan, iets te enthousiast met een valpartij als gevolg. Het is niet de eerste keer deze vakantie dat hij valt, maar hij komt ongelukkig op zijn neus terecht. Hij is ontroostbaar en zijn hele neus is dik. Ik twijfel of het niet gebroken is, maar dit is door de zwelling niet goed te zien. Hij kruipt bij me op schoot en valt even later in slaap, helemaal bekaf. Het is bloedheet in de caravan dus zijn tentje is geen optie, ik leg hem op het grote bed en hij slaapt verder. Af en toe huilt hij nog wat, maar ik besluit het maar een nachtje aan te zien. Nu is het weer wat afgekoeld en pikdonker, tijd om ook ons bed op te zoeken.</div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkKiyRZE53T2NwxZpLbCEB0_NWIME8Hlo8xXWckJA-sEQkVC-20wVcmgJs3GQ7GPe6Nqtq1mey5Y4qNLBhGhC5ZiCttUVRj-6O1Kc0UZal67spXO9rHr_noj4nvQAPBDC7_JhID1MMR2Y/s640/blogger-image--2109655401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkKiyRZE53T2NwxZpLbCEB0_NWIME8Hlo8xXWckJA-sEQkVC-20wVcmgJs3GQ7GPe6Nqtq1mey5Y4qNLBhGhC5ZiCttUVRj-6O1Kc0UZal67spXO9rHr_noj4nvQAPBDC7_JhID1MMR2Y/s640/blogger-image--2109655401.jpg"></a></div><br></div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div><div class="separator" style="clear: both;"><br></div>joselukenhttp://www.blogger.com/profile/02414098283950336069noreply@blogger.com0