Met de kids in de Bourgogne

Direct na aankomst op camping Vue du Lac in de Bourgogne vond ik het aantal Nederlandse kinderen redelijk overweldigend. Stan vond het prachtig. Als ik wakker word, na onze eerste nacht op de camping, hoor ik overal stemmetjes en gehuil, het grootste nadeel van een kindvriendelijke camping. Ik haal de bestelde broodjes op met Mats en daarna ontbijten we met een vestje aan onder de luifel. Natuurlijk zitten de jongens meteen daarna op een skelter en daar blijven ze tot we ze meenemen naar een supermarkt. De uitleg van de buurman helpt niet echt en onderweg zoek ik een grotere supermarkt op in het dorpje Decize. In de Leclerc halen we meteen boodschappen voor het hele weekend. We rijden nog even het dorpje in voor een blik op de Loire en een bezoek aan de tourist information. Helaas hebben die lunchpauze en we stappen weer in voor de terugweg. Het landschap is mooi en zo zijn de extra kilometers geen straf. 

Terug bij de caravan eten we een broodje en dan moet er natuurlijk weer geskelterd worden. Mats is het snel zat omdat het niet lukt en we proberen hem in de warme caravan te laten slapen. Helaas zonder succes, maar hij vrolijkt er wel van op. Ik ga met hem een rondje lopen over de camping, van zandbak naar speeltuin en van het meertje via de kabelbaan en de ijsjeswinkel terug naar de caravan, we zijn zo ruim een uur verder. Stan is witheet als hij merkt dat we voor hem geen ijsje mee hebben, ondanks dat hij heerlijk gespeeld heeft en met de buurman naar een drone heeft gekeken. We hebben zelf ook een drone mee, maar het lukt nog niet erg om die mooi te laten vliegen. Als Stan met een nieuw ijsje tot bedaren is gebracht, gaan de jongens nog even lekker spelen. Ik snijd de groente en het vlees voor weer een rondje gourmetten. Dit doen we achter de caravan want ervoor branden we weg in de volle zon.

Na het eten gaat Christiaan met Mats douchen, terwijl ik met Stan de afwas ga doen. Die mag ik alleen wegwerken, hij zit al op een skelter voordat ik warm water heb. Na de afwas ga ik met Stan douchen, helaas is er alleen koud water beschikbaar. Even afzien, maar lekker schoon komen we weer bij de caravan, waar Mats net zijn tentje in kruipt. We drinken een kop koffie en eten een heerlijk aardbeiengebakje. Stan wil wel weer skelteren maar snapt uiteindelijk dat hij dat niet mag met zijn schone lijf. 'Mag ik dan please nog even voetballen?' We laten hem gaan en ik zie hoe hij stoer naar een vader toestapt om te vragen of hij mee mag doen. Uiteraard stapt hij in bij het winnende team en hij is erg trots op de 21-1 overwinning waaraan zijn bijdrage minimaal was. Maar hij kruipt wel tevreden in zijn bedje. Ik begin met het schrijven van m'n blog, ergens voelt het raar want zo spannend is deze reis niet, maar ik wil deze traditie nog wel even volhouden...

Vanmorgen konden we zowaar uitslapen. Pas om half 9 beginnen de jongens tegen elkaar te kletsen, lang nadat ik de eerste kinderstemmen alweer gehoord heb. We ontbijten rustig aan maar Stan is niet te houden. Zijn skeltervriendje staat op hem te wachten en daar speelt hij heerlijk mee. Rond half 12 stappen we in de auto. We willen ergens bij een meertje of riviertje spelen en picknicken. Het is even zoeken en we rijden weer een mooi rondje door de omgeving, voordat we bij een riviertje stoppen. Hier komen ook net 2 andere gezinnen van de camping aan. Wij eten eerst een broodje en gaan dan bij het water kijken, hun kinderen zijn ondertussen met hengels en schepnetjes op zoek naar visjes. Reuze interessant voor Stan en hij wandelt er lekker tussendoor. Mats vermaakt zich aan de waterkant en we genieten van dit mooie koele plekje. In de zon is het bloedheet geworden. We horen in de verte wat koeien loeien en het is een mooi gezicht als de beesten ook verkoeling komen zoeken in het riviertje, gelukkig wel op voldoende afstand. Rond 3 uur houden we het voor gezien en gaan terug naar de camping. 

Op de camping is het ook lekker heet. We hangen wat rond onder de schaduw van een boom naast de caravan, het is zelfs te heet om te skelteren. Mats wil wel met mij mee kijken bij het meertje. Als we voelen dat het water minder koud is dan verwacht, haal ik m'n zwempak en extra zonnebrandcreme. Uiteindelijk gaan ook Stan en Christiaan mee het water in, lekker verkoelend. Daarna wordt er geskelterd en met jeu de boules ballen gespeeld totdat het eten op tafel staat. Ook na het eten wordt er rondgecrossed. Christiaan neemt Stan en Mats mee voor de afwas, maar Mats rent toch liever naar mij toe in de caravan, iets te enthousiast met een valpartij als gevolg. Het is niet de eerste keer deze vakantie dat hij valt, maar hij komt ongelukkig op zijn neus terecht. Hij is ontroostbaar en zijn hele neus is dik. Ik twijfel of het niet gebroken is, maar dit is door de zwelling niet goed te zien. Hij kruipt bij me op schoot en valt even later in slaap, helemaal bekaf. Het is bloedheet in de caravan dus zijn tentje is geen optie, ik leg hem op het grote bed en hij slaapt verder. Af en toe huilt hij nog wat, maar ik besluit het maar een nachtje aan te zien. Nu is het weer wat afgekoeld en pikdonker, tijd om ook ons bed op te zoeken.

Even wennen... een vakantie zonder plannen

Maandag gaan we op vakantie. Het is nu woensdag, nog 5 nachtjes voor vertrek. Ik heb zojuist een camping geboekt voor de eerste 3 nachten. Even wennen dit...

De afgelopen 10 jaar hebben we de mooiste reizen gemaakt, van Amerika tot Zuid-Afrika en van Costa Rica tot Thailand. En weer terug naar Costa Rica, we hebben er 6 fantastische vakanties beleefd. Na de eerste zelf georganiseerde reis naar Amerika, werd ik gegrepen door het 'reis-virus'. Niet alleen de vakantie zelf, maar vooral de voorpret en napret vond ik heerlijk. Maanden van te voren een ticket boeken, een route uitstippelen, auto en hotel regelen en telkens weer opnieuw zoeken naar dat ene bijzondere plekje waar je een stukje unieke natuur kunt vinden. Heel veel weblogs lezen, Tripadvisor afstruinen en planningen maken, ik zal er wat uren mee bezig zijn geweest. Met resultaat, want de vakanties waren echt prachtig en de napret beleef ik nog dagelijks, als ik de mooie foto's terugzie of met de kinderen of vrienden herinneringen ophaal.

Ruim 6 jaar geleden ging ik zwanger op huwelijksreis, met het idee dat dit voorlopig de laatste verre reis zou zijn. Maar tijdens de zwangerschap ontdekte ik dat het helemaal niet nodig is om te stoppen met verre reizen. Als de kids nog niet naar school gaan, is het juist heerlijk om samen te reizen. Ook dat hebben wij mogen beleven, wat was het fantastisch om Stan en Mats mee te nemen naar Thailand, Canada, Amerika en Costa Rica. Dat kinderen daar op die leeftijd niets aan hebben, vind ik echt onzin, nog regelmatig noemen de jongens iets op dat ze tijdens een vakantie hebben gezien. Over het algemeen dingen die je nooit zult beleven in Europa. Maar goed, nu gaat Stan 'echt' naar school en zitten ook wij vast aan de schoolvakanties. Mats is twee en we hebben 4 volledige tickets nodig als we ergens naar toe willen vliegen. En dan zijn die vakanties financieel helaas niet meer haalbaar. Tel daarbij op dat wij van mijn moeder een caravan kunnen lenen en dan wordt kamperen in Europa best interessant. We besloten eerder dit jaar om met de caravan te gaan reizen en de bestemming te laten afhangen van het weer, met een sterke voorkeur voor Duitsland. Oftewel de keuze pas een week voor vertrek maken. Ik weet dat veel mensen helemaal niet op vakantie kunnen en dat dit echt een luxe probleem is, maar het voelde als afkicken van een hobby van de afgelopen 10 jaar. Want we gaan dus over 5 nachtjes weg en ik weet nu pas waarheen en dus niet naar Duitsland. Zonder ook maar een reisgids of weblog van een andere familie te lezen. Tripadvisor hielp mij alleen met het kiezen van de eerste camping. 

Ik moet er nog steeds aan wennen. Ondanks dat we het er al maanden over hebben en zelfs een weekje gingen kamperen om het uit te proberen. Zeeland de eerste week juni was heerlijk, vooral dankzij het prachtige weer en de lol die de kids op de camping hadden. Stan wil graag weer kamperen, het liefst op een camping met skelters. Mats maakt het allemaal niet uit, als hij maar bij ons is. Christiaan is ook snel tevreden en is de koelbox vast aan het warm(koud) draaien. En ik, ik schrok me rot toen ik van de week serieus naar de weersvoorspellingen ging kijken. We willen naar Duitsland, het liefst naar het Noorden. Maar belangrijker: we willen mooi weer. En dat gaat vanaf maandag dus niet lukken. Ik weet het, weersvoorspellingen kunnen er helemaal naast zitten. Maar als je alleen maar wolkjes met regendruppels, kans op neerslag dagenlang tussen de 50 en 80% en weerscijfers tussen de 4 en 6 ziet dan ga ik toch even de prijzen van vliegtickets naar tropische bestemmingen bekijken. En natuurlijk vielen die niet mee. 

We gaan naar Frankrijk, dat is nu besloten en de eerste camping is geboekt. No way dat ik dagenlang in de regen of dreigende bewolking op een camping ga zitten. Ik wil zon en mooie natuur en niet te ver rijden, dan is er de komende week maar een richting en die gaat naar het Zuiden. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat worden. En heel benieuwd hoe snel het went. In plaats van de kids meeslepen naar een natuurpark, mij door de kids mee te laten slepen naar een speeltuin. In plaats van super voorbereid al precies te weten welk restaurant, uitzichtpunt en strand een bezoek waard zijn, op de bonnefooi met Google Maps op pad te gaan. Geen boekje vol voorpret, maar hopelijk wel heel veel plezier in Frankrijk en napret! 

Tips en ideeën zijn welkom, de globale route loopt via Brussel / Reims naar de Puy de Dome en weer terug.