Christiaan is al aardig gewend aan het rijden met de caravan, alleen nog niet aan het benzineverbruik. Al in Nederland hebben we oponthoud, het verkeer zit niet mee. Na ruim twee uur rijden stoppen we bij Hazeldonk, we lunchen en tanken nog in Nederland. In België schiet het verkeer helemaal niet op, vooral bij Antwerpen staan veel files door ongevallen. Mijn verwachting om rond etenstijd op de camping te arriveren lijkt kansloos. In België stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen en we nog wel wat lekkers lusten en even later stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen... pas in Frankrijk rijdt het echt lekker door. Stan en Mats gedragen zich prima achterin, ze zijn lekker aan het kleuren en met spinners aan het spelen. Opnieuw hebben we de tablets niet nodig om de achterbank rustig te houden, fijn! Mats valt rond 5 uur in slaap en dan blijven we doorrijden. Om 7 uur arriveren we bij de camping.
Camping 'au bord de l'Aisle' is een typische doorreiscamping, nog geen 5 kilometer van de snelweg. Er zijn een paar speeltuintjes, een gigantische trampoline en een simpel maar enigszins verwarmd zwembad. Na aankomst zetten we de caravan neer, sluiten het stroom aan en gaan eten in het restaurant. Nou ja een soort snackbar, maar de buiken zijn snel gevuld. Tijdens het eten begint het flink hard te regenen en daarom besluiten we de luifel nog maar in de caravan te laten. Het is weer even puzzelen om alle spullen in de auto en caravan te stoppen, maar we krijgen de bedden aan kant en alle spullen droog. We zijn best moe van de reis, alleen Mats heeft bijgeslapen in de auto en kletst lekker verder in zijn tentje. Even na tien uur liggen we allemaal plat.
We zijn de volgende morgen lekker fris na een redelijk lange nacht. We ontbijten in de caravan. De jongens slapen op het bed achterin de caravan, waar we tot hun verbazing ook een tafel met bankjes van kunnen maken. De verse croissants smaken prima! Het weer valt niet tegen, het is niet warm maar in ieder geval droog. Terwijl de kids daarna op hun (loop)fiets de camping en speeltuin ontdekken, zetten wij de luifel op. We zijn wel even bezig om alle tassen en kratten leeg te maken en de caravan in te richten. We ontdekken dat er toch een paar dingen ontbreken in onze bagage, waaronder de schoenen van Stan. Als wij klaar zijn met uitpakken, beginnen de jongens wat vervelend te worden. Tijd voor actie.
's Middags gaan we naar Reims om nieuwe schoenen voor Stan en wat boodschappen te halen. Het is een half uurtje rijden naar de stad en we zoeken eerst een benzinepomp op. Ondertussen zoek ik op Tripadvisor naar een plekje voor de lunch. We halen wat stokbrood en smeerkaas en parkeren de auto naast een ruïne. Tripadvisor bracht ons weer eens naar een mooi plekje: in de ruïne zit een prachtige openbare speeltuin. Naast een groot klimtoestel is er een leuk huisje waar de jongens in willen eten. We zitten ruim een uur op dit prachtige plekje, nog geen 500 meter van de kathedraal. Daar wandelen we vervolgens naar toe. Het gebouw is prachtig aan de buitenkant, ondanks - of voor de jongens misschien wel dankzij - de gigantische stijgers. De buitenkant kan inderdaad wel een opfrisbeurt gebruiken. Van binnen is de kathedraal minder bijzonder en we staan al snel weer buiten.
Tijd voor zonnebrand, het begint lekker warm te worden. We lopen een rondje door de stad, op zoek naar schoenen en wat boodschappen. Helaas zijn er weinig schoenen zaken die kinderschoenen verkopen en al helemaal niet in de juiste maat. Als we de hele binnenstad gezien hebben, gaan we voor een drankje naar het plein bij de kathedraal. Hier kunnen de jongens lekker rondrennen op een autoloos plein, de betonblokken liggen hier duidelijk met een reden. Wij wachten op het terras tot we de bestelling kunnen doorgeven en dit duurt lang. Te lang en ondertussen zien we de lucht donker worden. Zonder drankje stappen we weer op en met een flinke snelheid zijn we nog net voor de regen bij de auto. We rijden nu naar een gigantische shoppingmall waar we in de grote Intersport wel slagen voor schoenen. De outdoor winkel en speelgoedzaak ernaast bezoeken we ook en met alles dat we nodig hadden (en meer, ideaal die uitverkoop!) stappen we weer in de auto. Het is alweer etenstijd als we op de camping aankomen. Op de skottelbraai warmen we wat poffertjes op en dan kunnen we nog even spelen voordat we naar bed gaan.
Woensdag beginnen we na het ontbijt in het zwembad. We zijn te vroeg en moeten even de zwembad schoonmaker afwachten. Het water is lekker fris, alleen Stan heeft daar geen last van. Een half uurtje houden we het vol en dan krijg ik Stan met moeite mee. Er is een ouder Frans stel in het zwembad en de man, zeker een opa volgens Stan, maakt indruk door op zijn handen door het diepe water te lopen. We douchen tot we weer doorgewarmd zijn en dan eten we een broodje bij de caravan. Het zonnetje is lekker doorgebroken en het wordt goed warm. Langs de camping is een hek geplaatst met daarachter een pad langs de rivier Aisle. We gaan vol goede moed wandelen en de jongens gaan op hun fiets mee. De eerste keer bergaf fietsen is voor allebei even wennen, ze vallen net niet tegelijkertijd. De lol van het fietsen is er snel af en die laten we dus maar in de berm staan. De rivier is erg helder en we zien de vissen zwemmen. Maar de meeste aandacht gaat uit naar de paardjes van de camping, die op het pad staan te grazen. Vooral Mats is gek op paardjes en wil helemaal niet verder lopen. We drinken nog wat op een mooi plekje bij de rivier en dan wandelen we weer terug. De rest van de middag wordt er in de speeltuin gespeeld en gekeken naar andere caravans en campers die worden neergezet. Stan is onder de indruk van de afstandsbestuurbare caravan van een Nederlands stel, zo'n mover lijkt hem wel wat.
Aan het eind van de middag halen we wat boodschappen en ijsjes. We hebben een klein gourmetsetje gekocht en deze doet het verrassend goed. Na het lekkere eten gaan Christiaan en Stan afwassen. Dit beviel ze gisteravond zo goed dat Stan bijna staat te springen van blijheid als hij weer mag afwassen. Kijken hoe lang we dit gaan volhouden! Ik bel ondertussen met de camping waar we morgen naar toe willen en ze hebben in ieder geval een plekje voor 2 nachten. Mats en ik gaan weer naar de speeltuin en na de koffie wil Mats graag naar bed, helemaal bekaf zonder middagslaapje en de hele dag buiten. Stan volgt iets later en als het flink afkoelt buiten volgens wij ook. Morgen weer verder reizen!
We stappen redelijk op tijd uit bed en pakken voor en na het ontbijt de spullen weer in. Helaas regent het vandaag en het ziet er niet naar uit dat de zon nog gaat schijnen. Als het iets minder hard regent, breken we de luifel af en dan zitten de spullen snel in de caravan. We reizen vandaag zo'n 300 kilometer naar het zuiden. Na 2 uur rijden over de snelweg, zoek ik voor de lunch een restaurantje. Google adviseert een brasserie vlakbij de snelweg en bij gebrek aan wegrestaurants rijden we de tolweg af. De brasserie is verrassend chique en drukbezocht voor een donderdag. De hamburgers smaken overheerlijk en de parkeerplaats is groot genoeg om nog even te voetballen voordat we weer in de auto stappen.
We gaan de snelweg niet meer op, de laatste 150 kilometer gaan over D-wegen. In Nederland kan je je dit nauwelijks voorstellen, maar de snelweg is ruim 130 kilometer omrijden dus we gaan voor de kortste route. Een prachtige route, dwars door verlate dorpjes, prachtige bossen en langs enorm veel landbouw en weilanden. Af en toe wanen we ons echt in de Middeleeuwen, hier heeft de tijd stilgestaan. Er is geen kip op de weg, we komen nauwelijks iemand tegen en in de dorpjes is ook geen mens te zien. We rijden rustig en de reis duurt veel langer dan gepland. De 3 1/2 uur die Google opgaf worden er bijna 6, gelukkig weer bijna zonder gemopper op de achterbank. Stan krijgt wel wat last van buikpijn, in Thailand en Costa Rica moest hij ook aan de primatour om zonder te kotsen de bergwegen door te komen. We dwingen hem weer om een half pilletje te eten en ik weet hoe smerig ze zijn. Het kost dan ook wat moeite, maar het helpt wel. Mats valt lekker in slaap en Stan wordt weer wat vrolijker. Hij mag een tijdje spelletjes doen op mijn telefoon, maar hij kijkt ook lekker met ons mee naar buiten. Wat is reizen met kinderen dan toch leuk. Kunnen de zonnebloemen echt zelf hun hoofd buigen voor de regen? Hoe maken ze zoveel strobalen? Handig toch dat die verkeersborden hetzelfde zijn als in Nederland! zijn een paar mooie vragen en uitspraken vanaf de achterbank. En dan eindelijk zijn we bij de camping Vue du Lac, een camping die ik thuis op internet vond en uitkoos vanwege de Nederlandse eigenaren en de kindvriendelijke faciliteiten. Nog voor we de camping op rijden is de eerste speeltuin al gespot en als ik naar de receptie loop, zitten Stan en Mats al op een graafmachine in de zandbak. Zij vinden het al leuk, nu wij nog.
De eigenaresse van de camping toont mij een beschikbare plek, hier kunnen we zelfs 8 nachten blijven. Pal voor de skelterbaan en met uitzicht op het meertje. Ondanks de regenbui die losbarst zie ik dit wel zitten. Ik schrijf ons in en dan rijden we de auto naar de kampeerplaats. Ondanks de regen zitten de jongens al snel op een skelter. Mats is natuurlijk net even te klein voor de meeste skelters en hij raakt gefrustreerd als de trekkertjes het niet goed doen. Geen meter baan is vlak en bergop fietsen valt natuurlijk flink tegen. Terwijl ik de jongens door de skelterbaan duw, wordt Christiaan geholpen door een vriendelijke buurman. De kampeerplaats loopt teveel af om de caravan recht te kunnen stellen. Buurman graaft een kuiltje en op zijn aanwijzingen lukt het Christiaan om de caravan kaarsrecht te zetten. Ideaal! Het fantastische schepje van buurman wordt bewonderd en na mijn opmerking dat mijn vader ook zo'n schepje had, vindt Christiaan een oeroud exemplaar in de disselbak. Thanks pap, dat kunnen we in vervolg zelf ook. Met de kids erbij zetten we snel de luifel op en ik kook wat pasta in de caravan. We eten onder de luifel terwijl de regen doortikt.
Na het eten heeft Stan geen tijd voor de afwas, er moet natuurlijk weer geskelterd worden. Het is droog geworden. Het is lekker druk op de baan en het is leuk om te zien hoe de jongens elkaar helpen. Mats gaat achterop bij een nieuw vriendje en Stan heeft een maatje gevonden met wie hij om en om duwt en geduwd wordt de heuvel op. En dan zo hard mogelijk naar beneden... het gaat telkens net goed. Mats komt bij me met een volle luier en wil naar zijn tentje. Hij slaapt al als Stan ontdekt dat een grote groep ouders en kinderen aan het voetballen is. Hij sluit aan bij het winnende team en we horen hem harder juichen dan alle anderen als er weer gescoord wordt. Helemaal bezweet komt hij wat drinken en dan kan hij ook zijn bed in. Het is al bijna tien uur en het wordt donker. Wij hangen een lampje op en drinken nog wat, weer een dag voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten