Donderdagochtend begint zoals alle dagen hier redelijk relaxed. Broodjes halen, koffie zetten, even spelen in de speeltuin. Na het ontbijt gooien we strandspullen in de kofferbak en gaan we op reis. Omdat we toch niet aan de westkust gaan kamperen, wil ik wel een dagje naar een aantal activiteiten rondom het Ringkobing Fjord. Fjorden zijn hier niet zoals we verwachten bergachtig, maar het is gewoon een stad met een meer dat in de zee uitmondt.
Het eerste doel is een zandsculpturenfestival dat uiteraard vlak bij het strand is gebouwd. Het is gelukkig niet zo heet vandaag en aan het strand een graadje of 25 en zonnig. Als we de locatie en een parkeerplaats hebben gevonden, smeren we ons eerst maar eens goed in. Op naar de zandkastelen! 40 mensen (grotendeels mannen) uit de hele wereld zijn naar het dorpje Sondervig afgereisd om met precisiegereedschap de mooiste sculpturen uit een berg zand te snijden. Het is erg mooi om te zien. Na een rondje langs de kunstwerken, eten we een meegebrachte watermeloen en dan mogen de jongens ook aan de slag. Er is een grote zandbak gemaakt met hetzelfde ideale zandsculptuur zand wat in de kunstwerken is gebruikt. Dat bouwt veel beter dan het zand op het strand! De kinderen (en wij ook!) vermaken ons prima hier! Het enige nadeel van het zand is dat het een soort klei lijkt dat overal aan blijft plakken. We zien dan ook nogal geel als we weer bij de auto komen.
Voor de lunch heb ik een cafeetje bij de vuurtoren Lyngvig Fyr bedacht. Als we hier aankomen lijken de lunchmogelijkheden wat tegen te vallen. In het winkeltje naast de vuurtoren verkopen ze wel heerlijke taart. We delen en eten verschillende stukken taart in de speeltuin. Het is zo lekker dat we nog een rondje taart halen. Natuurlijk mag er nog even gespeeld worden. De speeltuin bestaat voor een groot deel uit een evenwichtsbaan en Stan is de hele week al bezig met evenwicht: wat is het, kan je het kwijt raken? We gaan flink oefenen en hij loopt helemaal trots zelf over de evenwichtsbalk. Enthousiast rent hij terug naar het begin van het parcours en stoot daarbij zijn teen hard tegen een boomstronk. Pijn, bloed, krijsen... Christiaan neemt hem mee naar het toiletgebouw om zijn teen schoon te maken. Het lijkt mee te vallen, maar hij maakt nog meerdere keren duidelijk dat het flink pijn doet. Ondertussen ruimen Mats en ik onze rommel op. Ik informeer naar de mogelijkheid om de vuurtoren te beklimmen. Het is lekker druk, dus hier moeten we wel 45 minuten voor uittrekken. Uiteraard betalen we hier flink entree voor en het uitzicht bestaat uit duinen en zee... dat kennen we eigenlijk wel. Ik overleg met de mannen en het alternatief dat ik had bedacht vinden ze interessanter: een vliegtuig museum.
Het Deense Flymuseum ligt bij een mini-vliegveldje aan de andere kant van het Fjord. De hemelsbrede 15 kilometer is via de weg dan ook een stuk langer en tegen 3 uur komen we aan bij het museum. Onze jongens en vliegtuigen is bij voorbaat een succes, maar de reactie van Mats is goud waard. Terwijl ik de toegangskaartjes afreken, kijkt hij alvast om het hoekje van het museum. Oh mama, ik zie allemaal vliegtuigen, wat gaaf veel! En het zijn er inderdaad heel veel! Je krijgt een idee van het ontstaan van vliegtuigen, inclusief de eerste uitvoeringen met fietsbanden en een zadel. Ook staan er delen van passagiersvliegtuigen waar we in mogen. Diverse zweefvliegtuigen hangen aan het plafond. Het grootste deel van de collectie bestaat uit kleine trainingsvliegtuigjes en militaire vliegtuigen. Bommenwerpers, verkenners, transportvliegtuigen en ook de bijbehorende materialen zoals jeeps, heftrucks en bomwagentjes ontbreken niet. Er staan ook een aantal helicopters.
Bij ieder toestel staat uitleg in het Deens, Duits en Engels en ik mag bij heel veel bordjes een vertaling aan Stan geven, hij vindt het echt interessant. De reddingshelicopters zijn ook mooi om van dichtbij te zien, helaas mogen we hier niet in. Terwijl wij door de hallen lopen, horen en zien we een klein vliegtuigje heel vaak landen en opstijgen. Ook als we met een ijsje in de speeltuin zitten, vliegt het vliegtuigje nog een paar keer voorbij. Tegen half 5 hebben we alles gezien en gaan we weer richting de camping.
Omdat we geen zin hebben om nog eten te koken, besluiten we in het dorpje naast de camping een snackbar op te zoeken. Als we door het dorpje rijden, veranderen we dit plan in een pizzeria. Het terras van de pizzeria ligt bijna naast een spoorwegovergang en naast een soort vijvertje. Uiteraard glijdt Mats al snel uit en zit hij met een half natte broek aan tafel, maar dat maakt hem niets uit. De pizza’s komen redelijk snel op tafel en smaken erg goed. Wat een prima afsluiting van deze mooie dag!
Vrijdag doen we het echt rustig aan, vandaag hebben we geen plannen behalve dat we ergens een lunch moeten scoren. Paul, het vriendje van de overkant, is al naar Legoland geweest en heeft daar een mooie Lego bus gekocht. De jongens vinden dat ze deze bus wel in elkaar kunnen zetten en ze beginnen vol goede moed in de schaduw op een kleed. Het wordt natuurlijk een rommeltje met z’n drieën en uiteindelijk wordt er met van alles gespeeld en verdwijnt de Lego bus weer in de doos. Paul gaat met zijn ouders naar Aarhus en wij gaan op pad voor de lunch. In het dorpje Ry zit een bakkertje die we eerder hadden moeten ontdekken. We kopen verschillende broodjes en gebak en nemen alles mee naar het haventje. Als al het lekkers op is, zoeken we naar een huurbootje. Maar behalve kano’s is er niets te huur. En kanoën op zo’n groot meer zien we niet zitten. Christiaan en Stan proberen nog eens de vlieger de lucht in te krijgen, maar helaas werkt de wind weer niet mee. Aan het begin van de middag komen we dan ook weer terug op de camping. Tijd genoeg om heerlijk te spelen en natuurlijk te zwemmen!
We barbecuen en daarna komt Paul ook weer terug. De jongens kunnen nog even samen spelen, want morgen gaat Paul naar Nederland. Alle hoeken van de speeltuin worden nog een keer opgezocht en de groep Nederlandse kindjes lijkt steeds groter te worden. Om half 10 vinden we het mooi geweest. Het is inmiddels flink afgekoeld en ik zit met warme kleren aan nog even te lezen voor de tent.
Vanmorgen even voor 8 uur, de verwachte vertrektijd van ‘de overkant’, vroeg ik de jongens of ze Paul nog gedag wilden zeggen en ze stonden beide direct naast hun bed. Snel kleren aan en zwaaien! We zwaaien ze uit bij de uitgang van de camping, waar we meteen de broodjes ophalen voor het ontbijt. De deur van het winkeltje gaat net open, we zijn nog niet eerder zo vroeg geweest. Om kwart voor negen zijn we al klaar met eten. Het is vandaag trouwens best fris, ontbijten bij minder dan 20 graden zijn we niet gewend. We trekken dan ook voor de eerste keer lange broeken aan. Het gaat waarschijnlijk regenen op de camping, dus dit is een ideale dag om er weer op uit te trekken. Na alle mooie verhalen over Aarhus wil ik nog een keer terug, nu echt de stad in. Dankzij ons vroege ontbijt kunnen we ook lekker op tijd op pad en voor 10 uur zitten we al in de auto.
In Aarhus rijden we naar Dokk1, de parkeergarage in de haven. Geen gewone parkeergarage, maar een autobewaarsysteem. Er zijn 20 vakken, het lijkt alsof je een autowasstraat in rijdt. Dan moet iedereen de auto uit en de antenne moet van het dak. We verlaten zelf de box en dan zakt de auto de grond in. We wachten even en dan zien we de auto helemaal onder de grond verdwijnen. Mats vindt het maar niets, krijgen we onze auto nog wel terug? Wij vinden het wel een grappig systeem. De locatie van de parkeergarage is prima, we wandelen zo langs de haven de binnenstad in. In de haven liggen een aantal oude schepen en een universitair onderzoeksschip waarop we een kijkje kunnen nemen. Vooral het oude schip met heel veel touwen en kanonnen aan boord maakt indruk.
Op zaterdag is het gezellig druk in Aarhus. Het is de tweede stad van Denemarken en het winkelgebied is dan ook best groot. We kijken even rond bij een kerk en lopen dan langs de winkels richting het ARoS kunstmuseum. Onderweg zie ik het dakterras waarover ik een tip kreeg. Vanaf het dakterras bovenop warenhuis Salling is een halve brug gebouwd. Hierin zit een glasplaat waardoor je naar de winkelende mensen recht onder je kunt kijken. Het dakterras biedt ook een prachtig uitzicht over de stad. Dankzij een dikke glazen balustrade is het terras en de brug veilig te bezoeken met de kids. Stan en Mats zijn meestal erg voorzichtig met hoogte, maar ze hebben duidelijk geen hoogtevrees. De meeste volwassenen gaan voorzichtig langs de kant naar het uiteinde van de brug, maar Stan kan het niet laten om even te springen. Terwijl ik vooral geniet van het uitzicht, raken de jongens niet uitgekeken op die mini-mensen onder ons. Uiteraard zijn we hier niet alleen, dus we moeten weer plaats maken voor anderen. We gaan naar beneden, eerst eens koffie drinken bij Starbucks. Het is ook bijna lunchtijd, dus de koffie halen we via een bakkerij. De worstenbroodjes en kaneelcakes smaken heerlijk en de koffie natuurlijk ook.
Vanaf het dakterras konden we het ARoS kunstmuseum al zien liggen, daar wandelen we nu makkelijk naar toe. Het museum is een gigantisch gebouw met 8 verdiepingen. Bovenop het gebouw is een regenboogbrug gebouwd, wat de reden is van ons bezoek. Nu we er toch zijn, bezoeken we eerst een paar andere verdiepingen met kunst. Wij bezoeken zelden musea en al zeker geen kunstmusea. De eerste expositie die we bezoeken bestaat uit allerlei grote installaties. Een kunstenaar heeft een jongen gebouwd die, zittend op zijn hurken, 7 meter hoog is. Het beeld is levensecht en erg indrukwekkend. De andere kunstwerken zijn heel afwisselend: van een hoop textiel afval, foto’s van scheepswrakken, een bekraste auto tot een tafel vol attributen gemaakt van klei. Volgens Stan is dit de enige echte kunst, want kunst is gemaakt van klei...
De volgende verdieping die we bekijken hangt vol met abstracte moderne kunst. We worden er niet echt blij van en besluiten nu direct door te lopen naar de regenboogbrug. Het is een heel gedoe met de liften, de weinige beschikbare liften worden door veel te veel mensen gebruikt. Met de wandelwagen is de trap geen optie, de verdiepingen zijn hier een meter of 10 hoog. Maar we komen er uiteraard toch en dan staan we plotseling in een kleurrijk glazen omhulsel dat volledig in de kleuren van de regenboog is gebouwd. Iedere glasplaat heeft een andere kleurtint. Het uitzicht is prachtig en de kleuren maken het heel bijzonder. Het is wel bloedheet in de regenboogbrug. Stan ligt dan ook liever met zijn hoofd boven de luchtgaten dan dat hij de stad bekijkt. We lopen twee rondjes langs alle kleuren en dan nemen we weer een paar liften om bij de uitgang te komen.
Buiten staat ook nog een kunstwerk waar we even gaan kijken. Als de jongens in de vliegende walvis klimmen, begint het plotseling te regenen. Een mooi moment om te schuilen bij een restaurantje voor een drankje. Hier is het echter zo benauwd, dat we alleen even schuilen voor de regen. Dit duurt geen 5 minuten en dan wandelen we weer door, op zoek naar een ijssalon. We wandelen weer richting de haven maar komen geen ijsjes tegen. Bij de bushalte is een befaamde streetfood hal, hier verwacht ik wel lekkere ijsjes te kunnen vinden. We hebben de lunch nog in ons buik, dus de gerechten van over de hele wereld zijn voor ons niet interessant. Er staan foodtrucks met een hele grote diversiteit aan voedsel, maar een lekker ijsje vinden we niet. De hal is wel gezellig ingericht, maar ook hier is het eigenlijk te warm. We lopen dus weer door en als we verder ook geen ijsjes tegenkomen, gaan we weer naar Dokk1. We betalen ons parkeergeld en krijgen dan het nummer van de box waar de auto wordt teruggebracht. Als we hier aan komen lopen, komt de auto bijna direct uit de vloer weer omhoog. Mats slaakt een zucht van opluchting.
Een paar kilometer ten zuiden van het stadscentrum liggen stranden en een natuurpark. Eerder deze vakantie zagen we vanuit de verte een paar herten in een bos en in dit park zou je herten kunnen voeren en aaien. Ik verwacht hier ook wel een ijscoman te vinden, maar opnieuw komt mijn verwachting niet uit. Als we de jongens de keuze geven tussen hertjes kijken en een ijsje, kiezen ze verrassend snel voor de herten. We parkeren de auto en lopen naar het hek. En inderdaad, daar staan al wat herten die door diverse mensen worden gevoerd met wortels. De herten komen direct op ons af. Eerst vindt Mats dat nog leuk, Stan is al wat angstig. Maar als Mats een paar meter van ons af staat en er een hert op hem afloopt, zet hij het op een krijsen. Herten zijn dus vooral leuk van een afstandje. Stan is zelf het hek al weer doorgerend en wil alleen nog maar weg. Ons bezoek aan het hertenpark heeft dus nog geen 5 minuten geduurd.
We kijken nog even aan de overkant van de weg, hier loopt het park langs het strand. Vanaf een bankje zien we bootjes, waaronder een aantal zeilboten die deelnemen aan een WK dat deze week in Aarhus plaats vindt. De afstand is echter te groot om het goed te zien. We stappen weer in de auto en rijden terug richting de stad, onderweg hebben we wel een stalletje met ijsjes gezien. De ijsjes smaken uiteraard prima en dan vinden we het wel mooi geweest. Via een supermarkt rijden we weer terug naar de camping. Er zijn maar weinig kindjes om mee te spelen en Stan en Mats moeten hun draai weer even vinden. Uiteindelijk is er nog een groepje Nederlandse meisjes waar Stan het mee kan vinden en daar speelt hij ook na het eten nog een uurtje mee. Dan spelen we samen nog een potje Uno en is het bedtijd voor de boys. Morgen gaan we nog een dagje relaxen op de camping en dan is het alweer tijd voor Legoland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten