Groetjes uit Botswana, volg ons op Polarsteps

Tijdens andere vakanties postte ik regelmatig updates op dit blog. In Botswana is WiFi echter schaars en 4g niet aanwezig. Daarom schrijf ik nu mijn blogs in Polar Steps:

https://www.polarsteps.com/JoseLuken/1136216-botswana-2019

Africa here we come!

Wat heb ik veel teruggekeken in de tijd de afgelopen maanden. 9 jaar om precies te zijn, want toen besteedde ik al mijn vrije tijd aan het voorbereiden van een bijzondere reis door Zuid-Afrika, een 'rondje Johannesburg - Hluhluwe - Kruger'. Morgen vliegen we weer naar Johannesburg. En opnieuw heb ik er ontzettend veel tijd in gestopt: hotelletjes uitzoeken, activiteiten vergelijken, blogs lezen, twijfelen of het allemaal wel kan met jonge kinderen... maar we gaan het gewoon doen!

Vandaag begon mijn vakantie een paar uur te vroeg. Stan en Mats waren nog een dagje naar de BSO zodat wij ons werk konden afmaken. Helaas dacht Stan zijn buik daar anders over en appte de BSO tegen lunchtijd dat hij echt ziek was. Laptop in de tas en het zieke mannetje opgehaald. Op de bank knapte hij wel weer op, maar fit is hij zeker niet. Hopen dat het morgen meevalt!

En nu staan de koffers klaar, gelukkig hebben we ruimte genoeg met 4 stuks ruimbagage. Zoveel ruimte dat we ook maar de koelbox meenemen, kan wel eens handig zijn onderweg. Slaaptentje voor Mats, kadootjes voor in het vliegtuig, en natuurlijk een flinke stapel kleren. Oh ja en natuurlijk een lading fotocamera's en tablets en heeeel veel snoertjes! De weersvoorspellingen voor Botswana zijn niet zo ingewikkeld: het is er erg droog en dus elke dag zonnig en richting de 30°C, gelukkig koelt het daar wel lekker af 's avonds. Aan de hoge temperaturen zijn we inmiddels aan gewend geraakt, dus kom maar op met die warmte!

Morgen om 7 uur worden we naar Schiphol gebracht voor een lange dag vliegveld en vliegtuig. Hopelijk gaat alles voorspoedig en arriveren we rond 22 uur in het hotel. Tijdsverschil is er niet, hoe fijn! We hebben er ongelooflijk veel zin in, vinden het ook wel een beetje spannend maar ik hoop en geloof dat we een topreis gaan maken. Ik doe mijn best om af en toe een blogje te posten en Stan wil ook graag wat typen, maar we zouden zomaar eens een aantal dagen geen wifi kunnen hebben... That's Africa :)

Waar gaan we in 2019 heen?

Wat doen we volgend jaar met de vakanties? Een vraag die ik meestal stel op de terugweg van een reis. Dit jaar was het niet makkelijk om een antwoord te geven. Mijn eerste gedachte was om, net als dit jaar, een verre reis te maken in de meivakantie (nog betaalbaar) en in de zomervakantie te kamperen. Maar de meivakantie begint in 2019 voor ons met een familie weekend, dus dan blijft er niet genoeg tijd over voor een verre reis. Een jaar zonder verre reis is mij vorig jaar niet echt goed bevallen. Maar wat is er mogelijk in de zomervakantie?

Een rondje vliegticketprijzen stemt mij somber. Wat een geld... veel tickets zijn meer dan €1000 pp en we hebben er 4 nodig. Ik overweeg de Amerikaanse westkust. De kinderen zijn (net als ik) dol op de films van Free Willy. Hoe gaaf zou het zijn om orka's te spotten in de wateren onder Vancouver? Maar al snel kom ik erachter dat Mats niet mee mag op zo'n boot, te jong en te klein. Ook een bezoek aan de Boeing fabriek in Seattle, voor mijn vliegtuig-fan-familie echt een must-do, is voor hem letterlijk nog te hoog gegrepen. Zo daalt deze bestemming weer op mij lijstje, die bewaren we voor over een paar jaar.

Als ik echt naar mijn bucket-list kijk, blijven er twee bestemmingen bovendrijven: twee watervallen die ik met eigen ogen wil aanschouwen. De Iguaçu Falls in Argentinië/Brazilië valt af door de bizarre ticket prijzen. De Victoria Falls streep ik door in verband met malaria. Dan zie ik op één dag een nieuw project binnenkomen op mijn werk en een inspirerend reisblog via een Facebook group. Allebei vol met prachtige foto's van... Botswana! Olifanten, stokstaartjes, Afrikaanse zonsondergang. Even waan ik mij terug in Zuid-Afrika, waar ik in 2010 ten huwelijk werd gevraagd. Ik zoek contact met de schrijfster van het blog, hoe ging het met de malaria medicatie? Ik 'spreek' nog een paar mensen en de verhalen over de malaria medicatie vallen mij niet tegen. Geen van de kinderen had er last van en de vakanties waren - hoe kan het ook anders - fantastisch.

Ik stap over mijn malaria-angst heen en verdiep mij in Botswana. Wat een prachtig land en wat een mooie combinatie met de Victoria Falls. Botswana heeft een bijzonder toerismebeleid: high value - low impact. Oftewel: toeristen moeten veel geld opbrengen en weinig schade aanbrengen aan de natuur. Het tweede punt is natuurlijk fantastisch, het eerste punt wordt voor ons wat lastiger. Ik vraag een offerte op bij een gespecialiseerd reisbureau en land met beide benen weer op de grond. 4000€. Per persoon. Exclusief vliegreis. Dat gaat ons budget ver, heel ver, te boven. Ik kijk weer verder naar andere bestemmingen, maar Botswana blijft aantrekken. De enige ongeorganiseerde reizen die ik op blogs tegenkom zijn met een huurauto met daktent. Dat gaan wij niet doen. Kamperen is best leuk, maar niet zo leuk dat ik op een auto wil slapen. Middenin een nationaal park met wilde dieren zonder hek om de camping. Echt niet...

Af en toe lees ik toch ook dat mensen 'budget' hotels vinden. Ik speur alle 38 AirBnB's in Botswana af. Meer zijn er niet buiten de hoofdstad. Ik vind meer en meer informatie op Tripadvisor. Niet alleen over betaalbare hotels en lodges, maar ook over te gave activiteiten. Een zoutpan met flamingo's, een canyon, een bezoek aan een stokstaartfamilie, de Okavango delta, Chobe park met 60 tot 80.000 olifanten. Wat heeft Botswana ontzettend veel te bieden! In een weekend in oktober zet ik alle informatie in een overzicht. De totaalprijs van tickets, hotels, enkele activiteiten en een flinke 4x4 auto blijven ver onder de eerder ontvangen offerte. Het blijft een gigantisch bedrag, maar toch nog lager dan het bedrag dat we in 2018 aan vakanties hebben uitgegeven (Sri Lanka & Denemarken & Sicilië, oei). Maar we kunnen dan wel 3 volle weken naar dit prachtige land. En naar de Victoria Falls in Zimbabwe, te bereiken vanuit een stadje in het noorden van Botswana.

Ik overleg maar weer eens met Christiaan. Ja, het is veel geld. Ja, we kunnen dit nu nog makkelijk met de jongens doen (slapen in één kamer, ze stellen nog niet teveel eisen). Ja, waarom doen we het niet gewoon? Christiaan en ik overleggen op ons werk, want we hebben wel iets meer dan drie weken vrij nodig. Het mag. En dan doen we het gewoon. We boeken vliegtickets naar Johannesburg. Ik huur een 4x4 Hilux. Ik reserveer de eerste hotels via booking.com en stuur e-mails naar andere accommodaties. Ieder blog dat ik lees over Botswana maakt mij enthousiaster.

Ik lees een boek over mensen die jarenlang in Botswana wonen. In het boek staan ook foto's, die Stan en Mats uitgebreid bekijken. Een neushoorn zonder hoorn, stropers en militairen. Een paar hyena's die een zebra opeten. Ik begin met de voorbereiding voor de safari's: wie weet wat we daar gaan zien. Mats vertelt op de crèche dat hij naar Botswana gaat en dat hyena's daar alles opeten, ook kindjes. Oeps, even een stapje terugnemen in de voorbereiding. Maar oh wat hebben de jongens er zin in: drie weken in een safari auto! Giraffen, zebra's, olifanten, zolang ze maar geen hyena's zien is het fantastisch.

En nu is het december en is alles geregeld. Alleen de activiteiten boeken we ter plekke, de rest staat vast. We zijn zelfs al bij een tropendokter geweest. Met een verrassend bericht: er is geen malaria in Botswana in onze reisperiode. Met één DTP-prik voor mij stonden we weer buiten. Heb ik mij daarom zo druk gemaakt. Nog 7 maanden voorpret en dan is het zover: we brengen onze jongens naar een voor hen nieuw continent. Ik ben zo benieuwd!!!

Jelling Viking museum en twee dagen lol in Legoland

De laatste zondag van onze vakantie begint fris, het is kouder dan de andere dagen en we beginnen weer met een lange broek aan. Na het ontbijt rennen de jongens naar de speeltuin en daar zijn ze uren zoet. Skelteren, springkussen springen, glijbanen roetsjen, er is genoeg te doen! Wij drinken rustig een bak koffie en halen dan het grondzeil weg. De overburen hadden een vieze prutzooi onder hun zeil, dus wij verwachten ook wat schoonmaakwerk. Maar het valt mee, het zeil is droog. We hoeven er alleen wat gras vanaf te kloppen. We ruimen meteen de caravan eens goed op, na twee weken is het al best een rommel. We zien de meeste buren vandaag vertrekken, het is een stuk rustiger op de camping dan vorige week. Voor de lunch hebben we nog wat broodjes en knakworst, dus we blijven op de camping. Aan het begin van de middag wil ik wel op pad, zo’n dag niets doen is toch echt niets voor mij. 

Vorig jaar kochten we visnetjes voor de jongens in Frankrijk en die hebben we hier nog helemaal niet gebruikt. We zoeken op Google Maps een paar beekjes en rijden er naar toe. Helaas staan de beekjes door de droogte volledig droog of zijn helemaal overwoekerd. We rijden off-road naar een heel klein meertje, maar ook hier is geen water te bekennen. Als laatste optie rijden we nog naar de oever van een groter meer. Hier is een heel klein strandje, waar ook wat mensen zwemmen. Bij het strandje is een steigertje en jawel hoor, na even in het water turen zien we kleine visjes. Omdat we nog in een lange broek en vest rondlopen, proberen we eerst wat te vissen vanaf het steigertje. Dit lukt niet, de vissen zwemmen uiteraard gewoon weg. Stan gaat als eerste vol goede moed het water in. Tot onze verbazing weet hij even later een visje in zijn net te hengelen. Deze gaat direct in het emmertje dat al klaar staat met water. Die ene vis geeft moed en even later staan we allemaal tot de knieën in het water. Mats in z’n onderbroek, die uiteraard toch nat wordt. Stan begint eindelijk te snappen dat stil staan met je net onder water meer zin heeft dan in het wilde weg hengelen. Zo trots als een pauw hijst hij even later 6 visjes tegelijk in zijn netje, ze zwommen zomaar boven zijn netje. 

Als er 15 visjes opgevist zijn, vinden we het mooi geweest. Mats heeft inmiddels al droge kleren aan en wij krijgen het ook wel fris. Het water van de visjes wordt al wat warm, dus tijd om ze los te laten. Trotse Stan laat ze er een voor een uit zwemmen. De spullen gaan weer in de auto en we rijden terug naar de camping. Hier maak ik een fajita achtig prutje dat prima smaakt op een paar wraps. Het wordt alweer fris, maar de jongens hebben daar in de speeltuin geen last van. Nog even skelteren, want morgen gaan we de camping verlaten. De volgende dag komen we er bij het uitchecken achter dat we hier toch echt een week hebben gestaan. Birkhede camping bij Ry was een prima plaats voor een langere tijd, er is hier genoeg te doen, zowel in de buurt voor ons als op de camping voor de jongens. 

We rijden op maandag naar Billund, Legoland. Er zitten wat uren tussen de uitchecktijd van Birkhede en de inchecktijd van Legoland, dus zoek ik op internet nog een leuke activiteit. Ik lees iets over een museum in Jelling en daar stoppen we na een uurtje rijden. We bezoeken eerst even een supermarkt voor de lunch en eten voor de avond. De lunch gooien we met een picknickkleed in een tas. In Jelling is een grote archeologische vindplaats uit het Viking tijdperk. Er staan twee grote stenen met runen (vikingschrift) op de begraafplaats voor een mooi kerkje. We bekijken de stenen en het kerkje en gooien dan het kleed neer op een mooi veld. De broodjes smaken prima en ondertussen kijken we rond op de vindplaats. 

De geschiedenis gaat hier terug naar het jaar 773. Voor de jongens lastig te plaatsen. Maar dit wordt iets makkelijker als we het naastgelegen vikingmuseum bezoeken. Een echte aanrader dit museum: het is onlangs opnieuw ingericht en zeer interactief. We lopen direct door naar de expositie over de Vikingen. Stan en Mats schrijven allebei op een touchscreen hun naam in Runen. We leren weer iets bij over Koning Blauwtand (die van de Bluetooth). Met een joystick zweven we rond over het gebied, zowel in de tijd van voor de Vikingen (toen was er nog niets) en diverse periodes tijdens en na de Vikingen. Dit is ook te bekijken op een interactieve tafel met projecties vanaf boven. Met een draaiknop scrol je door de jaren heen en zie je wandelaars en veel dieren veranderen in paard en wagen en uiteindelijk auto’s. Er zijn nog veel meer interessante museumstukken en onverwacht lopen we zo een uur rond in het museum. We bezoeken uiteraard het dakterras, van waar je een prachtig uitzicht hebt op de hele vindplaats. Er staan twee verrekijkers, waarvan ik mij eerst afvraag waarom die daar staan, je hebt geen verrekijker nodig om het gebied te bekijken. Maar Stan kijkt er wel meteen in en ontdekt zo dat het beeld in de verrekijker van vroeger is. Met knopjes kun je switchen van jaartal en zo zie je het gebied levensecht door de jaren heen. Heel gaaf gemaakt! 

Als we alle expositie stukken hebben bekeken, lopen we weer terug naar de auto. Mats is er moe van geworden, maar gelukkig staat de auto met caravan niet ver. Nu is het nog een klein half uurtje rijden naar Billund. We merken dat we snel dichterbij komen doordat de vliegtuigen steeds lager over ons heen vliegen. Billund heeft een serieus vliegveld en vliegtuigen uit alle hoeken van de wereld landen hier. We rijden langs de Lego fabriek waar de menshoge legoblokken in de tuin liggen. Nu begint het voor de jongens te leven en ze zien steeds meer Lego borden langs de weg. De camping, onderdeel van Legoland Holiday Village, ligt op 500 meter afstand van het attractiepark. Van enige rust is hier weinig te merken, we staan dan ook in de rij voor het inchecken. Natuurlijk maken we de eerste Lego foto van de jongens en dan zijn we aan de beurt. We krijgen een plaats toegewezen vooraan op de camping. 

Het opzetten van de tent gaat weer snel met z’n viertjes en dan hebben we nog een uurtje de tijd voor het eten. We wandelen de camping over, van speeltuin naar speeltuin. Het is hier gigantisch groot met allerlei vakantiehuisjes en een hele grote camping. Helemaal achteraan ligt een grote speeltuin naast een kinderboerderij. Na een snel bezoek aan de ezels en konijnen, holt Mats naar de kabelbaan. Eindelijk weer een kabelbaan :) Stan traint zijn evenwicht en even later springen de jongens weer over een springkussen. Er zijn hier volgens mij alleen maar gezinnen met kinderen, dus het is gezellig druk. 

Ik kwam in de supermarkt toevallig wat Thaise mix curry tegen, dus ik kook vandaag rijst met wat gerechten erbij. Eigenlijk niet handig in een caravan met een klein kooktoestel, maar met de sateetjes op de gourmetplaat kan het net. Het smaakt best lekker allemaal en dankzij het late tijdstip hebben de jongens ook wel honger. ‘S Middags hebben de jongens al ontdekt dat je hier skelters kunt huren. Ik vind het eerst onzin, ze zaten vanmorgen nog op een skelter. Maar de Mooncars hier zijn 4-persoons en dat is wel weer grappig. Helaas zijn de grootste skelters allemaal verhuurd als wij naar het winkeltje gaan. We kiezen dan voor een 2-persoons met een plankje erbij. Hier kan ik samen met de jongens op en dan rijden we van de skelterparkeerplaats naar de caravan. Klein stukje, maar best vermoeiend! Bij de caravan neemt Stan het over en Christiaan gaat met de jongens op pad. Ik werk de afwas even weg en dan is het uur alweer bijna voorbij. Bij het terugbrengen van de skeltersleutel lopen we langs de ijsjes en chocola in het winkeltje, die kan ik natuurlijk niet laten liggen. Mats is dolgelukkig met zijn Minion ijsje, gelukkig maar want dat kost hier zomaar 2,50 euro... Na het ijsje en koffie met wat lekkers is het mooi geweest, de jongens gaan naar bed. Wij zitten om even na 10 uur al in het donker en het is fris, dus we gaan lekker op tijd naar bed. 

Dinsdagmorgen duurt het niet lang voordat Stan beseft ‘joepie, vandaag gaan we echt naar Legoland’ en daarna stuiteren de jongens door de caravan. Stan haalt de broodjes uit het winkeltje en we ontbijten lekker rustig aan. Het park gaat toch pas om 10 uur open en we zijn er vlakbij. Om even voor 10 uur wandelen we die kant op. Voor wie nog nooit in Legoland geweest is en kids tussen de 3 en 12 jaar heeft: gewoon gaan! Het kost een paar euro maar het is echt een fantastische ervaring. Nu ik dit schrijf zijn we er twee dagen geweest en het was elke euro waard. Twee dagen was voor ons ideaal, zodat we rustig aan alles konden bezoeken, Stan en Mats omstebeurt een attractie mochten kiezen en de jongens rustig meerdere keren in een attractie konden gaan en we zelf ook relaxte dagen hebben gehad. 

De hoogtepunten van twee dagen Legoland: 

De Flying Eagle: de achtbaan waar Stan het na verhalen van campingvrienden al over had. Na aankomst lopen we meteen door. Mats mag er ook in, hij twijfelt enorm maar we halen hem over. Ja het gaat snel maar nee het is niet eng. Na 3  bochten vindt hij het wel eng en na 5 bochten kruipt hij onder mijn arm. Hij vindt het helemaal niets en komt er nog net niet huilend uit. Stan daarentegen vindt het fantastisch en hij zou het liefst meteen weer gaan. 

Mats wil vooral heel graag in de Legotrein. We kunnen het station van de grote Legotrein niet meteen vinden en lopen langs de Monorail. Een prima alternatief, zo’n trein in de lucht. Vanuit de Monorail zien we een vriendje van de vorige camping in een Duplotreintje rijden, dus daar gaan we ook meteen maar in. Het treintje is uiteindelijk Mats zijn favoriet, maar Stan vindt het veel te sloom. De Duplo vliegtuigjes vindt Stan ook wel ok en dan is hij weer aan de beurt om te kiezen. Het wordt de onderzeeër, wat eigenlijk meer een filmpje is waarna je een aquarium in loopt. Erg mooi gemaakt: de Lego duikboten en duikers zie je in een gigantisch bassin met haaien en talloze andere vissen. Er zijn verschillende drukknopjes te vinden, waarmee je een luchtpomp activeert. De kunst is natuurlijk om precies op het knopje te drukken als er een vis boven zwemt, zodat deze ondersteboven door de luchtbubbels afdrijft. Na een uitgebreid bezoek aan het aquarium lopen we door naar de Lego toren. Hierin zit je op een ronde bank ik een cabine die al draaiende omhoog gaat, zodat je een mooi uitzicht hebt over het hele park. Het is erg warm vandaag en dit is in de glazen cabine natuurlijk extra heet. We drinken en eten wat en dan vinden we een ruimte waar je met Lego kunt zwemmen. In het Lego Friends thema is een soort zwembad gemaakt, volgestort met blauwe Lego steentjes. Tijd om even rustig binnen te spelen!

We wandelen weer terug naar de ingang en daar zien we het stationnetje van de Lego trein. Maar ook de safari auto’s, waar de jongens in willen. We rijden eerst een rondje in het treintje, eten een hotdog en dan mogen ze op zoek naar de Big 5 van Lego. Prachtig aangelegd, compleet met Afrikaanse muziek, rijden we met z’n vieren in een safari auto door het park. We wandelen verder langs het Piratenthema, waar je met waterspuiten op boten kunt schieten. Maar in die boten zitten mensen met dezelfde waterkanonnen, dus de kans is groot dat je nat wordt. Mats vindt het maar niets dat hij nat wordt, dus we gaan niet in de boot. Qua temperatuur kan het prima en er staat dan ook een lange rij voor de boten, waar duidelijk staat vermeld ‘You will get wet’. We lopen verder en komen bij een kasteel, waar net een show wordt opgevoerd. Iets met een gouden legoblok, een prinses en wat andere figuren. Voor het kasteel ligt een diepe gracht, waarin van grote hoogte met salto’s in wordt gesprongen. Stan vindt het zo mooi dat we nog 3 keer naar (een deel van) de show kijken. 

Christiaan en Stan gaan nog in een soort bootjes die heel hard rond varen, precies hetzelfde systeem als in De Beekse Bergen. We lopen door naar de brandweerkazerne. In wedstrijdvorm kun je hierin: snel de brandweerwagen door middel van een pomp naar de brand rijden. Dan snel uit de wagen en water pompen, dat je in een gat moet spuiten. Als de brand geblust is, moet je snel weer in de wagen terug rijden. Het is duidelijk dat de wagens met maar 1 of geen ouder kansloos zijn, dus terwijl Christiaan en de jongens al even in de rij staan, besluit ik ook maar mee te helpen. Lekker even actief zijn in de bloedhitte. Daarna zoeken we verkoeling bij de pinguïns, maar helaas is het alleen in het pinguinverblijf heel koud en daar kunnen we door glas naar kijken. Er wordt een (powerpoint) presentatie gegeven over de pinguïns, maar het leukste is natuurlijk om met je neus op het glas naar de dieren te kijken. 

Na een ijsje te hebben gegeten, besluiten we om ons op te splitsen. De rijen voor de achtbanen worden korter en Stan en Christiaan willen snelheid en actie. Terwijl zij in de draak (via heel veel Lego presentaties in een kasteel nog een klein stukje snelheid in de achtbaan), de X-Treme racers (in auto’s door een voor Stan iets te snelle achtbaan) en de Tempel (vanuit een auto schieten op lichtjes) gaan, loop ik met Mats nog een keer naar het treintje, de safari auto’s en de Duplo speeltuin. Hij wil ook wel in de bakjesdraaimolen, een mini reuzenrad. De bakjes zijn mij veel te klein dus de eerste keer moet hij van mij alleen. Daarna mag ik niet eens meer mee en gaat hij er nog 3 keer in, hij vindt het prachtig. Ook de paardendraaimolen doet hij alleen, dat kleine mannetje wordt plotseling wel heel groot. Gelukkig speelt hij ook nog heerlijk met de Duplo in de speeltuin. 

We hebben afgesproken bij de Lego Shop voor in het park, maar besluiten toch nog een keer door te lopen naar de Flying Eagle. De wachttijd is nog meer dan een half uur, dus kiezen we voor de Lego Canoe. Mats wil eigenlijk niet, die bootjes gaan wel heel snel van een glijbaan, maar ik haal hem over en gelukkig is dat nu wel een succes. De kano’s varen eerst door een prachtige canyon met allerlei Lego presentaties. En als laatste gaan we inderdaad van de glijbaan het water in, met een natte broek voor Christiaan en Stan als gevolg. Gelukkig is het nog steeds warm. We lopen nog een keer naar de Lego trein en dan neemt Mats Stan mee in de bakjesdraaimolen, wat een lol hebben de jongens samen. Dan is het bijna 7 uur en stoppen de attracties. Wij dineren in het park. Daarna kunnen we nog even rondkijken in Miniland (de met Lego nagemaakte wereld) voordat we om 8 uur het park uit moeten. Het is nog steeds erg warm en we sjokken terug naar de camping. Christiaan en ik zijn bekaf, wat een dag vol activiteiten! De jongens liggen toch nog een tijd te kletsen in bed, ze hebben zoveel aan elkaar te vertellen over alle Lego en achtbanen. 

Vanmorgen begon de dag weer op een normale tijd, om half 9 haalde Christiaan wat broodjes en dekten we de tafel. Omdat de weersvoorspellingen niet zo goed zijn met onweer en regen, zetten we de luifel nog even extra stevig vast. Even na 10 uur lopen we weer naar het park, op naar de bootjes waar we gister niet aan toe zijn gekomen! Het is nog best rustig in het park en we kunnen zo doorlopen. In een soort piratenthema varen de bootjes eerst langs haaien en een kasteel, daarna varen we een donkere tunnel in. Iets te donker voor onze jongens, echt oog voor de mooie Lego presentaties hebben ze niet. Langs een waterval varen we weer naar buiten, waar we merken dat we niet alleen van de waterval nat worden. Het is zachtjes gaan regenen, hopelijk valt het mee! Opnieuw splitsen we ons op. Stan wil met mij in de Tempel, maar ik haal hem over om eerst in de grote ronde boten door de wildwaterbaan te gaan. Hier was het gister hartstikke druk, maar nu in de regen staat er nauwelijks een rij. Als we in de boot varen, is het al gestopt met regenen. Maar helaas worden we alsnog drijfnat, doordat we precies op de verkeerde plek in de boot zitten. Onderaan de glijbaan, die we wel heel gaaf vinden, krijgen we een gigantische plens water in ons nek. Best fris! 

We gaan alsnog in de Tempel schieten naar de lichtjes en omdat er geen rij staat, gaan we meteen maar nog een keer. Daarna neemt Stan mij mee naar de Draak, die vond hij toch leuker dan de X-Treme racers. We moeten wat langer wachten omdat er een technisch mankement is met de wagen. We wachten geduldig en kijken naar de lege karretjes die als test langsrijden. En dan mogen we toch echt. Stan liet het gister voorkomen alsof hij de Lego presentaties maar saai vond, maar hij wijst mij nu van alles aan. Het stukje achtbaan op het einde gaat inderdaad wel heel snel voorbij. Het is alweer tijd om naar Christiaan en Mats te lopen, zij zijn uiteraard in de treintjes en draaimolens geweest. Na een bak koffie en wat lekkers gaan we in de kinder bootjes, nou ja volgens mij zijn ze voor kinderen maar er gaan heel wat volwassenen in. Het is best een leuk tochtje langs Arabische paleizen, Thaise tempels en het Vrijheidsbeeld en Capitool. Daar zitten toch heel wat Lego steentjes in! 

Via opnieuw een stukje schoonspringshow, lopen we naar de pinguïns. Om 1 uur worden ze gevoerd en dit hebben we gister gemist. We lopen langs de Polar achtbaan waar Stan nog niet in is geweest. Op het plaatje lijkt het net of deze over de kop gaat, en de leeftijdsgrens is het hoogste van alle achtbanen, maar uiteindelijk krijg ik hem zover dat we erin gaan. Dit is wat mij betreft de leukste achtbaan van het park: heel veel bochten, lekker snel en een verrassing op het einde. Als we denken dat de rit er alweer op zit, rijden we een tunnel in. Daar staan we een paar seconde stil, voordat we een meter of 5 omlaag vallen. Maag in de keel en dan weer vooruit een paar bochten in. Met een blik op het pinguïn verblijf zit de rit er dan echt op. Stan vindt het toch ook wel gaaf en hij vertelt meteen dat hij nog een keer met Christiaan gaat. We spreken af dat hij niet mag verklappen dat je naar beneden valt en dat hij moet kijken of papa schrikt. Alleen al om dit geheimpje heeft hij de grootste lol. Binnen 10 minuten zijn we weer terug bij Christiaan en Mats, dus ze kunnen nog wel een keer in de achtbaan voordat de pinguïns gevoerd worden. Dit voeren stelt overigens helemaal niets voor, dus we eten ondertussen een broodje en gaan dan weer verder. 

Mats en ik laten Christiaan en Stan achter en lopen weer naar de safari-auto’s en de Lego trein. Daarna wil Mats weer even rustig in het zwembad spelen, we bouwen een kerk die bijna net zo hoog is als hijzelf. Nadat de kerk vakkundig gesloopt is, kunnen we nog even in de bakjesdraaimolen en dan gaan we naar Christiaan en Stan. Stan wil graag nog een keer in de Flying Eagle, dus ga ik met hem in de lange rij staan. Christiaan en Mats gaan nog een keer in de kano’s en staan beneden te kijken als wij in de achtbaan zitten. Stan vindt het echt prachtig! We hebben nu alle attracties minimaal een keer gedaan, de shows gezien en we vinden het wel mooi geweest. De jongens mogen nog een keer kiezen wat ze graag willen en na een laatste rondje in de wildwaterbaan en de draaimolens wandelen we nog een keer door Miniland. Dit deel van Legoland is al 50 jaar oud, met hier en daar wel wat nieuwe onderdelen. De jongens vinden het mooi, er zijn zoveel leuke details te zien en vooral de bewegende onderdelen zijn een succes: treinen, boten en sluizen, het vliegveld, ze kunnen hier zeker nog een tijd rondkijken. Via de Lego Shop beëindigen we het bezoek aan Legoland en om 7 uur lopen we met natuurlijk een paar dozen Lego het park uit. 

Bij de caravan ga ik pannenkoeken bakken, terwijl de jongens hun ‘mooie schone Lego’ uitpakken. Als het eten op tafel komt, heeft Mats zijn Cars autootjes al af en Stan weet nu dat zijn technisch Lego best ingewikkeld is. Na het eten spelen we nog een uurtje met de Lego en als Mats ook de vrachtwagen af heeft, is het bedtijd. Ze zijn vol van de Lego, wat hebben ze genoten deze dagen! En wij ook, dit attractiepark is echt ontzettend leuk! Het heeft schandalig veel geld gekost, niet alleen de toegang en de camping maar ook het eten, drinken en ijsjes lopen lekker op. Maar dit park biedt niet alleen veel lol voor de kids, we hebben zelf ook weer ontdekt hoe leuk achtbanen zijn :)

Morgen moeten we voor 11 uur weer van de camping af rijden. We gaan dan naar Noord-Duitsland, een nichtje van Christiaan bezoeken. Daar kunnen we blijven slapen en dan rijden we vrijdag terug naar Zijdewind. Denemarken zit er alweer op en het was fantastisch! We hebben ontzettend veel geluk gehad met het weer, op de fikse regenbui in Middelfahrt en de weinige druppels in Ry en vandaag in Legoland na, hebben we perfect vakantieweer gehad! De mooie musea, natuur, prachtige campings en leuke mensen: alles wat men over Denemarken als meest kindvriendelijke vakantieland schrijft en zegt is zeker waar! We komen vast nog eens terug, al is het alleen maar voor de verkeersschool in Legoland waar je 7 jaar voor moet zijn en het waterpark van Lalandia naast onze camping, waarvoor je een zwemdiploma moet hebben om er echt van te genieten. 

Zandsculturen en musea, er is hier zoveel te doen!

Donderdagochtend begint zoals alle dagen hier redelijk relaxed. Broodjes halen, koffie zetten, even spelen in de speeltuin. Na het ontbijt gooien we strandspullen in de kofferbak en gaan we op reis. Omdat we toch niet aan de westkust gaan kamperen, wil ik wel een dagje naar een aantal activiteiten rondom het Ringkobing Fjord. Fjorden zijn hier niet zoals we verwachten bergachtig, maar het is gewoon een stad met een meer dat in de zee uitmondt. 

Het eerste doel is een zandsculpturenfestival dat uiteraard vlak bij het strand is gebouwd. Het is gelukkig niet zo heet vandaag en aan het strand een graadje of 25 en zonnig. Als we de locatie en een parkeerplaats hebben gevonden, smeren we ons eerst maar eens goed in. Op naar de zandkastelen! 40 mensen (grotendeels mannen) uit de hele wereld zijn naar het dorpje Sondervig afgereisd om met precisiegereedschap de mooiste sculpturen uit een berg zand te snijden. Het is erg mooi om te zien. Na een rondje langs de kunstwerken, eten we een meegebrachte watermeloen en dan mogen de jongens ook aan de slag. Er is een grote zandbak gemaakt met hetzelfde ideale zandsculptuur zand wat in de kunstwerken is gebruikt. Dat bouwt veel beter dan het zand op het strand! De kinderen (en wij ook!) vermaken ons prima hier! Het enige nadeel van het zand is dat het een soort klei lijkt dat overal aan blijft plakken. We zien dan ook nogal geel als we weer bij de auto komen. 

Voor de lunch heb ik een cafeetje bij de vuurtoren Lyngvig Fyr bedacht. Als we hier aankomen lijken de lunchmogelijkheden wat tegen te vallen. In het winkeltje naast de vuurtoren verkopen ze wel heerlijke taart. We delen en eten verschillende stukken taart in de speeltuin. Het is zo lekker dat we nog een rondje taart halen. Natuurlijk mag er nog even gespeeld worden. De speeltuin bestaat voor een groot deel uit een evenwichtsbaan en Stan is de hele week al bezig met evenwicht: wat is het, kan je het kwijt raken? We gaan flink oefenen en hij loopt helemaal trots zelf over de evenwichtsbalk. Enthousiast rent hij terug naar het begin van het parcours en stoot daarbij zijn teen hard tegen een boomstronk. Pijn, bloed, krijsen... Christiaan neemt hem mee naar het toiletgebouw om zijn teen schoon te maken. Het lijkt mee te vallen, maar hij maakt nog meerdere keren duidelijk dat het flink pijn doet. Ondertussen ruimen Mats en ik onze rommel op. Ik informeer naar de mogelijkheid om de vuurtoren te beklimmen. Het is lekker druk, dus hier moeten we wel 45 minuten voor uittrekken. Uiteraard betalen we hier flink entree voor en het uitzicht bestaat uit duinen en zee... dat kennen we eigenlijk wel. Ik overleg met de mannen en het alternatief dat ik had bedacht vinden ze interessanter: een vliegtuig museum. 

Het Deense Flymuseum ligt bij een mini-vliegveldje aan de andere kant van het Fjord. De hemelsbrede 15 kilometer is via de weg dan ook een stuk langer en tegen 3 uur komen we aan bij het museum. Onze jongens en vliegtuigen is bij voorbaat een succes, maar de reactie van Mats is goud waard. Terwijl ik de toegangskaartjes afreken, kijkt hij alvast om het hoekje van het museum. Oh mama, ik zie allemaal vliegtuigen, wat gaaf veel! En het zijn er inderdaad heel veel! Je krijgt een idee van het ontstaan van vliegtuigen, inclusief de eerste uitvoeringen met fietsbanden en een zadel. Ook staan er delen van passagiersvliegtuigen waar we in mogen. Diverse zweefvliegtuigen hangen aan het plafond. Het grootste deel van de collectie bestaat uit kleine trainingsvliegtuigjes en militaire vliegtuigen. Bommenwerpers, verkenners, transportvliegtuigen en ook de bijbehorende materialen zoals jeeps, heftrucks en bomwagentjes ontbreken niet. Er staan ook een aantal helicopters. 

Bij ieder toestel staat uitleg in het Deens, Duits en Engels en ik mag bij heel veel bordjes een vertaling aan Stan geven, hij vindt het echt interessant. De reddingshelicopters zijn ook mooi om van dichtbij te zien, helaas mogen we hier niet in. Terwijl wij door de hallen lopen, horen en zien we een klein vliegtuigje heel vaak landen en opstijgen. Ook als we met een ijsje in de speeltuin zitten, vliegt het vliegtuigje nog een paar keer voorbij. Tegen half 5 hebben we alles gezien en gaan we weer richting de camping. 

Omdat we geen zin hebben om nog eten te koken, besluiten we in het dorpje naast de camping een snackbar op te zoeken. Als we door het dorpje rijden, veranderen we dit plan in een pizzeria. Het terras van de pizzeria ligt bijna naast een spoorwegovergang en naast een soort vijvertje. Uiteraard glijdt Mats al snel uit en zit hij met een half natte broek aan tafel, maar dat maakt hem niets uit. De pizza’s komen redelijk snel op tafel en smaken erg goed. Wat een prima afsluiting van deze mooie dag! 

Vrijdag doen we het echt rustig aan, vandaag hebben we geen plannen behalve dat we ergens een lunch moeten scoren. Paul, het vriendje van de overkant, is al naar Legoland geweest en heeft daar een mooie Lego bus gekocht. De jongens vinden dat ze deze bus wel in elkaar kunnen zetten en ze beginnen vol goede moed in de schaduw op een kleed. Het wordt natuurlijk een rommeltje met z’n drieën en uiteindelijk wordt er met van alles gespeeld en verdwijnt de Lego bus weer in de doos. Paul gaat met zijn ouders naar Aarhus en wij gaan op pad voor de lunch. In het dorpje Ry zit een bakkertje die we eerder hadden moeten ontdekken. We kopen verschillende broodjes en gebak en nemen alles mee naar het haventje. Als al het lekkers op is, zoeken we naar een huurbootje. Maar behalve kano’s is er niets te huur. En kanoën op zo’n groot meer zien we niet zitten. Christiaan en Stan proberen nog eens de vlieger de lucht in te krijgen, maar helaas werkt de wind weer niet mee. Aan het begin van de middag komen we dan ook weer terug op de camping. Tijd genoeg om heerlijk te spelen en natuurlijk te zwemmen! 

We barbecuen en daarna komt Paul ook weer terug. De jongens kunnen nog even samen spelen, want morgen gaat Paul naar Nederland. Alle hoeken van de speeltuin worden nog een keer opgezocht en de groep Nederlandse kindjes lijkt steeds groter te worden. Om half 10 vinden we het mooi geweest. Het is inmiddels flink afgekoeld en ik zit met warme kleren aan nog even te lezen voor de tent. 

Vanmorgen even voor 8 uur, de verwachte vertrektijd van ‘de overkant’, vroeg ik de jongens of ze Paul nog gedag wilden zeggen en ze stonden beide direct naast hun bed. Snel kleren aan en zwaaien! We zwaaien ze uit bij de uitgang van de camping, waar we meteen de broodjes ophalen voor het ontbijt. De deur van het winkeltje gaat net open, we zijn nog niet eerder zo vroeg geweest. Om kwart voor negen zijn we al klaar met eten. Het is vandaag trouwens best fris, ontbijten bij minder dan 20 graden zijn we niet gewend. We trekken dan ook voor de eerste keer lange broeken aan. Het gaat waarschijnlijk regenen op de camping, dus dit is een ideale dag om er weer op uit te trekken. Na alle mooie verhalen over Aarhus wil ik nog een keer terug, nu echt de stad in. Dankzij ons vroege ontbijt kunnen we ook lekker op tijd op pad en voor 10 uur zitten we al in de auto.

In Aarhus rijden we naar Dokk1, de parkeergarage in de haven. Geen gewone parkeergarage, maar een autobewaarsysteem. Er zijn 20 vakken, het lijkt alsof je een autowasstraat in rijdt. Dan moet iedereen de auto uit en de antenne moet van het dak. We verlaten zelf de box en dan zakt de auto de grond in. We wachten even en dan zien we de auto helemaal onder de grond verdwijnen. Mats vindt het maar niets, krijgen we onze auto nog wel terug? Wij vinden het wel een grappig systeem. De locatie van de parkeergarage is prima, we wandelen zo langs de haven de binnenstad in. In de haven liggen een aantal oude schepen en een universitair onderzoeksschip waarop we een kijkje kunnen nemen. Vooral het oude schip met heel veel touwen en kanonnen aan boord maakt indruk. 

Op zaterdag is het gezellig druk in Aarhus. Het is de tweede stad van Denemarken en het winkelgebied is dan ook best groot. We kijken even rond bij een kerk en lopen dan langs de winkels richting het ARoS kunstmuseum. Onderweg zie ik het dakterras waarover ik een tip kreeg. Vanaf het dakterras bovenop warenhuis Salling is een halve brug gebouwd. Hierin zit een glasplaat waardoor je naar de winkelende mensen recht onder je kunt kijken. Het dakterras biedt ook een prachtig uitzicht over de stad. Dankzij een dikke glazen balustrade is het terras en de brug veilig te bezoeken met de kids. Stan en Mats zijn meestal erg voorzichtig met hoogte, maar ze hebben duidelijk geen hoogtevrees. De meeste volwassenen gaan voorzichtig langs de kant naar het uiteinde van de brug, maar Stan kan het niet laten om even te springen. Terwijl ik vooral geniet van het uitzicht, raken de jongens niet uitgekeken op die mini-mensen onder ons. Uiteraard zijn we hier niet alleen, dus we moeten weer plaats maken voor anderen. We gaan naar beneden, eerst eens koffie drinken bij Starbucks. Het is ook bijna lunchtijd, dus de koffie halen we via een bakkerij. De worstenbroodjes en kaneelcakes smaken heerlijk en de koffie natuurlijk ook. 

Vanaf het dakterras konden we het ARoS kunstmuseum al zien liggen, daar wandelen we nu makkelijk naar toe. Het museum is een gigantisch gebouw met 8 verdiepingen. Bovenop het gebouw is een regenboogbrug gebouwd, wat de reden is van ons bezoek. Nu we er toch zijn, bezoeken we eerst een paar andere verdiepingen met kunst. Wij bezoeken zelden musea en al zeker geen kunstmusea. De eerste expositie die we bezoeken bestaat uit allerlei grote installaties. Een kunstenaar heeft een jongen gebouwd die, zittend op zijn hurken, 7 meter hoog is. Het beeld is levensecht en erg indrukwekkend. De andere kunstwerken zijn heel afwisselend: van een hoop textiel afval, foto’s van scheepswrakken, een bekraste auto tot een tafel vol attributen gemaakt van klei. Volgens Stan is dit de enige echte kunst, want kunst is gemaakt van klei... 

De volgende verdieping die we bekijken hangt vol met abstracte moderne kunst. We worden er niet echt blij van en besluiten nu direct door te lopen naar de regenboogbrug. Het is een heel gedoe met de liften, de weinige beschikbare liften worden door veel te veel mensen gebruikt. Met de wandelwagen is de trap geen optie, de verdiepingen zijn hier een meter of 10 hoog. Maar we komen er uiteraard toch en dan staan we plotseling in een kleurrijk glazen omhulsel dat volledig in de kleuren van de regenboog is gebouwd. Iedere glasplaat heeft een andere kleurtint. Het uitzicht is prachtig en de kleuren maken het heel bijzonder. Het is wel bloedheet in de regenboogbrug. Stan ligt dan ook liever met zijn hoofd boven de luchtgaten dan dat hij de stad bekijkt. We lopen twee rondjes langs alle kleuren en dan nemen we weer een paar liften om bij de uitgang te komen. 

Buiten staat ook nog een kunstwerk waar we even gaan kijken. Als de jongens in de vliegende walvis klimmen, begint het plotseling te regenen. Een mooi moment om te schuilen bij een restaurantje voor een drankje. Hier is het echter zo benauwd, dat we alleen even schuilen voor de regen. Dit duurt geen 5 minuten en dan wandelen we weer door, op zoek naar een ijssalon. We wandelen weer richting de haven maar komen geen ijsjes tegen. Bij de bushalte is een befaamde streetfood hal, hier verwacht ik wel lekkere ijsjes te kunnen vinden. We hebben de lunch nog in ons buik, dus de gerechten van over de hele wereld zijn voor ons niet interessant. Er staan foodtrucks met een hele grote diversiteit aan voedsel, maar een lekker ijsje vinden we niet. De hal is wel gezellig ingericht, maar ook hier is het eigenlijk te warm. We lopen dus weer door en als we verder ook geen ijsjes tegenkomen, gaan we weer naar Dokk1. We betalen ons parkeergeld en krijgen dan het nummer van de box waar de auto wordt teruggebracht. Als we hier aan komen lopen, komt de auto bijna direct uit de vloer weer omhoog. Mats slaakt een zucht van opluchting. 

Een paar kilometer ten zuiden van het stadscentrum liggen stranden en een natuurpark. Eerder deze vakantie zagen we vanuit de verte een paar herten in een bos en in dit park zou je herten kunnen voeren en aaien. Ik verwacht hier ook wel een ijscoman te vinden, maar opnieuw komt mijn verwachting niet uit. Als we de jongens de keuze geven tussen hertjes kijken en een ijsje, kiezen ze verrassend snel voor de herten. We parkeren de auto en lopen naar het hek. En inderdaad, daar staan al wat herten die door diverse mensen worden gevoerd met wortels. De herten komen direct op ons af. Eerst vindt Mats dat nog leuk, Stan is al wat angstig. Maar als Mats een paar meter van ons af staat en er een hert op hem afloopt, zet hij het op een krijsen. Herten zijn dus vooral leuk van een afstandje. Stan is zelf het hek al weer doorgerend en wil alleen nog maar weg. Ons bezoek aan het hertenpark heeft dus nog geen 5 minuten geduurd. 

We kijken nog even aan de overkant van de weg, hier loopt het park langs het strand. Vanaf een bankje zien we bootjes, waaronder een aantal zeilboten die deelnemen aan een WK dat deze week in Aarhus plaats vindt. De afstand is echter te groot om het goed te zien. We stappen weer in de auto en rijden terug richting de stad, onderweg hebben we wel een stalletje met ijsjes gezien. De ijsjes smaken uiteraard prima en dan vinden we het wel mooi geweest. Via een supermarkt rijden we weer terug naar de camping. Er zijn maar weinig kindjes om mee te spelen en Stan en Mats moeten hun draai weer even vinden. Uiteindelijk is er nog een groepje Nederlandse meisjes waar Stan het mee kan vinden en daar speelt hij ook na het eten nog een uurtje mee. Dan spelen we samen nog een potje Uno en is het bedtijd voor de boys. Morgen gaan we nog een dagje relaxen op de camping en dan is het alweer tijd voor Legoland! 

Rondtoeren in het merengebied en een eerste bezoek aan Aarhus

We worden vandaag weer ietsje later wakker. De jongens slapen tot een uur of 8 door en dankzij de bomen rondom onze caravan schijnt de zon niet direct vol op ons huisje. Ik duik nog even onder de douche terwijl Christiaan met de jongens de broodjes haalt. Na het ontbijt breken we de luifel af en ruimen we de laatste spullen op. Rond 11 uur vertrekken we van de camping, op naar het vaste land - Jutland. Onze eerste stop onderweg is vlak na de brug. In het stadje Frederica is een prachtig park met een leuke speelplaats voor de jongens. We houden ze nog even voor dat we gaan wandelen, maar als ze de skelters zien, zijn ze niet meer te houden. Er is echt een prachtige skelterbaan aangelegd, inclusief twee tankstations en een werkend stoplicht. Gelukkig zijn de skelters goed instelbaar en kunnen Mats en Stan er allebei prima op rijden. Wij halen een kop koffie en ploffen neer op een picknickbank. De jongens crossen in het rond, wat een heerlijk gezicht. 

Na de koffie komen de jongens ook wat drinken en eten en Mats klaagt als eerste over vermoeide benen. Niet zo gek, die korte pootjes trappen als een malle om snel vooruit te komen. Er rijdt een treintje in het park rond en er is nog meer te zien, dus we nemen ze mee het park in. We kopen kaartjes voor het treintje en rijden in 20 minuten door het park. Mooi, hebben we dat ook meteen gezien. Het is inmiddels al lekker warm. We wandelen nog even naar de geiten en een soort grottenstelsel, voordat we de broodjes uit de caravan halen voor een snelle lunch. Terwijl Christiaan alles uit de caravan ophaalt, bietst Mats alvast wat meloen van een gezin uit Denemarken. Leuke mensen die net als iedereen hier prima Engels spreken. Stan is weer even op een skelter aan het rijden en als hij bij de picknicktafel komt, kunnen we met moeite een driftbui voorkomen. Mats laat trots zijn meloenschillen zien en daar had Stan natuurlijk ook wel zin in... maar de bak met meloen is leeg. Gelukkig komt Christiaan dan met de broodjes en kunnen we de buiken daarmee vullen. Na het eten mogen de jongens nog even skelteren en dan stappen we weer in de auto. 

Via een supermarkt rijden we verder naar het noorden. Ter hoogte van Arhus in het midden van het vaste land ligt een merengebied dat we willen ontdekken. De camping die ik had uitgekozen heeft voldoende plaats. We mogen zelf een plekje uitkiezen dus lopen we weer met een kaart over een camping. De keuze is snel gemaakt, met de zon aan de achterkant van de caravan en met zicht op de skelterbaan en speeltuin. Ideaal! Ook hier zagen we het zwembad al naast de ingang liggen. De jongens helpen gelukkig even mee met het opzetten van de luifel, met de belofte dat we daarna kunnen gaan zwemmen. Voordat de laatste haring in de grond is geslagen, staat Stan al met zijn zwembroek aan. Mats volgt snel en ik trek ook m’n zwempak aan. Het zwembad heeft weer een mooie grote glijbaan en daar gaan we direct vanaf. Oef, dat water is koud! Vanaf de glijbaan land je in een diep bad, dus Mats kan niet alleen. Ik ga een aantal keer met hem mee, maar het is vooral erg koud als je uit het water klimt. We zwemmen nog even in het grote diepe zwembad en dan gaan we afdrogen. Stan is nogal dwars en rent nog een keer naar de glijbaan terwijl we al aan het afdrogen zijn. Doei Stan, dat is niet de bedoeling. Mats en ik lopen naar de caravan en Stan komt even later achter ons aan rennen. 

We eten vandaag wraps met een kip/paprika prutje, wat gelukkig lekker snel klaar is. Na het zwemmen gaan de jongens heerlijk spelen. Er zijn hier veel Nederlandse kinderen en ze vermaken zich prima. Ze willen absoluut niet naar bed, dus tegen de tijd dat ze erin gaan slapen ze direct. Wij zitten nog even voor de luifel, het is nog steeds best warm. 

Dinsdagochtend is het voor de eerste keer niet heel warm als we wakker worden. De luifel is ook helemaal vochtig, net als het gras. Het is dan ook niet zonnig. Na het ontbijt wandelen we naar het meer waaraan de camping ligt, hiervoor dalen we de heuvel nog wat verder af. In het meer liggen diverse stijgers om vanaf te zwemmen of te kanoën. Het waait hier een stuk harder dan op de kampeerplaats en het voelt allesbehalve warm aan. Het meer trekt mij dan ook niet echt aan. Ondertussen wordt er door wat jongeren wel enthousiast gezwommen in het meer, vooral rondom een opblaastrampoline. Zij liever dan wij, het water is nog een stuk kouder dan in het zwembad. Ook kanoën zien we niet zitten, de lucht is veel te dreigend. Als de jongens even gaan spelen in een zandbak begint het zelfs te regenen. Ik ga alvast terug naar de caravan om de was binnen te halen. Als de regen doorzet komen de mannen snel achter mij aan. 

We hebben weinig zin om met de kans op nog meer regen op de camping te blijven. We pakken wat spullen en rijden naar het stadje Silkeborg. Hier wandelen we even rond in de binnenstad maar Mats is erg ongezellig. Blijkbaar heeft hij honger want na een vers gekocht broodje knapt hij weer wat op. We wandelen naar het riviertje dat door het stadje loopt. Hier vandaan vertrekken diverse boten voor tochten over de meren en er worden kano’s en bootjes verhuurd. Alle motorbootjes zijn helaas verhuurd, alhoewel de prijs ons ook niet meeviel. Voor 32 euro een uurtje varen in een klein bootje is best wel veel.... We besluiten met de auto nog wat verder rond te touren langs de meren. Ten zuiden van het meer ligt het hoogste punt van Denemarken, op de top van Himmelbergjet. Als we hier aankomen is het een grote drukte van kinderen die aan een soort circus deelnemen. Er is ook een mooie speeltuin en we wandelen natuurlijk ook nog even naar het uitzichtpunt. Het is nog een flinke wandeling naar het water, dus dat laten we. Terug op het speelplein kopen we een ijsje en daarna spelen de jongens ook nog even met wat circusattributen. Het valt nog niet mee om de kunstjes uit te voeren, zoals lopen op klossen, hoelahoepen en meer ouderwetse spelletjes. Er wordt nog wat muziek gemaakt en dan sluit een clown de kermis af. Wij stappen weer in de auto en rijden terug naar de camping. 

Het weer is lekker opgeklaard en Christiaan en de jongens gaan nog even zwemmen. Ik bereid alvast het eten voor. Na het zwemmen wordt er geskelterd en worden de skelters met stoepkrijt versierd. De jongens zien er niet uit van viezigheid maar ze hebben het erg leuk. De buurkinderen mogen de afwas doen en Mats helpt graag mee. Hij haalt ook een emmertje water en staat trots aan tafel met een afwasborstel. Er gaat heel wat water over zijn vieze benen, dus hij hoeft toch niet te douchen. Als de afwas klaar is, wordt het ook bedtijd. Wij praten nog even met de buren en maken plannen voor de volgende dag. De jongens liggen er laat in en wij gaan niet veel later naar bed. 

Vanmorgen werden we weer rustig wakker en begonnen pas om 9 uur met het ontbijt. Het plan om op tijd naar Aarhus te rijden werd uitgesteld en uiteindelijk kwamen we pas om 11 uur bij de op 1 na grootste stad van Denemarken. We gaan naar Den Gamle By, het oudste openluchtmuseum ter wereld (volgens de Denen). Midden in het centrum van de stad zijn huisjes uit diverse periodes en gebieden van Denemarken herbouwd. We gaan terug in de tijd: de periode rond 1700, 1800 en 1900. Er rijden paardenkoetsjes rond en we wandelen van huisje naar huisje. Een groot aantal mensen in traditionele kleding voert acts op. Zo zien we een groepje meisjes de was doen op wasborden (‘hadden ze echt nog geen wasmachine?’). De jongens raken vooral onder de indruk van een showtje waarin een jong zwanger echtpaar uit huis wordt gegooid. Ze hadden geen geld meer om de huur te betalen en de huisbaas gooit letterlijk hun spullen uit het raam. Stan en Mats komen er nog meerdere keren op terug gedurende de dag. We wandelen door naar de opstelplaats van de paardenkoetsen en laten ons een paar minuten rondrijden. Verder spelen we wat ouderwetse spellen, sjoelen is favoriet, mag Mats een rondje in een hele oude zweefmolen en bekijken we een oude drukkerij en wat huisjes. 

Het is plotseling bijna 1 uur en de jongens hebben honger. We kunnen zo snel geen bakker of broodjes vinden, dus eten we wat koeken en meloen met een pakje drinken op het plein. Daarna kijken we nog rond bij een expositie over de kleding van de koningin, een speelgoedmuseum en een garage uit de tijd van de eerste T-Ford. Uiteraard mogen de jongens in zo’n oude auto plaats nemen. Stan vond het wel raar dat het geen echte garage is maar een fietsenmaker, wat is het toch lastig voor te stellen dat er toen nog geen autogarages waren. Ik vond de oude telefooncentrale erg leuk: achter een winkeltje is een werkende centrale uit 1927 opgesteld. Met diverse ouderwetse toestellen kunnen we zelf testen hoe het werkt. Natuurlijk kennen de jongens een telefoonhoorn wel van speelgoed, maar we merken duidelijk een generatieverschilletje. Die draaischijf is raar en in een hoorn praten eigenlijk ook. Mats vraagt letterlijk waar de hoorn dan voor is... Via het nieuwere deel met winkelcentra en een bioscoop lopen we naar de uitgang, genoeg museum gezien vandaag! 

Naast het openluchtmuseum ligt de botanische tuin van Aarhus, wat bekend staat om de gigantische Greenhouse. Het gebouw is herkenbaar en vanuit alle hoeken van het park te zien. In het Greenhouse, dat gratis toegankelijk is, zijn 4 klimaten nagemaakt. In kleine kassen bekijken we een mediterraans gebied, een woestijnklimaat en een gematigd bos, met de bijbehorende planten en geluiden. In het gematigde bos staat een bordje ‘pas op voor gorilla’s’ en terwijl Stan nog zegt ‘nee hoor mama, dat kan niet echt’, schrikt hij zich rot als hij apengeluiden hoort. In de grootste kas is een tropisch regenwoud nagemaakt, inclusief talloze vlinders. Binnen deze jungle is onderscheid gemaakt tussen vegetatie uit Afrika, Azië en Amerika en we herkennen diverse tropische planten. Het is natuurlijk lekker warm en vooral na het beklimmen van een wenteltrap staat het zweet op ons voorhoofd. Tijd om weer af te koelen met een ijsje!

Na een heerlijke ijskoffie en voor de jongens een waterijsje, lopen we het Greenhouse uit voor een wandeling door de botanische tuin. Ook buiten is de vegetatie gesorteerd op regio te bezichtigen. We wandelen tussen de kleine paadjes door. Mats moet plotseling naar het toilet, dus loopt Christiaan nog een keer terug naar het Greenhouse. Stan en ik wandelen er via de paadjes achteraan. Na het betere boomklauter werk laat Stan nog een keer zien hoe lenig hij is. Omdat ik nog een foto wil maken van het Greenhouse, vraag ik hem de wandelwagen vast te houden. We staan op een helling en voordat hij het doorheeft rent hij achter de wagen aan. Die komt tot stilstand maar niet voordat Stan eroverheen gerold is. Gelukkig zonder zich te bezeren, anders was het wel lullig geweest hoeveel lol wij, maar ook andere mensen in het park, om zijn showtje hadden. Hij kan er zelf ook hard om lachen nadat hij de wagen weer rechtop heeft gezet en naar boven is getrokken door zijn vader. Onze wandelwagen heeft alle hoeken van de wereld gezien en heel wat meegemaakt, maar deze dans spande wel de kroon. 

We wandelen weer terug naar de auto, het is mooi geweest in het park. Bij de auto twijfelen we nog even of we verder de stad in willen of terug gaan naar de camping. We gaan terug via een supermarkt, we zijn nog een paar dagen op deze camping dus kunnen nog wel een dag naar Aarhus. We hebben nog bijna niets van de stad gezien. Volgens de campingburen is de stad echt de moeite waard. In plaats van nog een paar dagen naar de westkust te gaan, hebben we besloten om hier te blijven. We zullen de laatste 3 nachten in Denemarken op de camping naast Legoland verblijven, dit heb ik alvast geboekt. Wel zo makkelijk om maar een paar honderd meter van het park te zitten. Morgen gaan we wel een dagje naar de westkust, een flink stuk rijden maar ik ben wel benieuwd naar het Deense waddengebied. 

Rondtoeren in het merengebied en een eerste bezoek aan Aarhus

We worden vandaag weer ietsje later wakker. De jongens slapen tot een uur of 8 door en dankzij de bomen rondom onze caravan schijnt de zon niet direct vol op ons huisje. Ik duik nog even onder de douche terwijl Christiaan met de jongens de broodjes haalt. Na het ontbijt breken we de luifel af en ruimen we de laatste spullen op. Rond 11 uur vertrekken we van de camping, op naar het vaste land - Jutland. Onze eerste stop onderweg is vlak na de brug. In het stadje Frederica is een prachtig park met een leuke speelplaats voor de jongens. We houden ze nog even voor dat we gaan wandelen, maar als ze de skelters zien, zijn ze niet meer te houden. Er is echt een prachtige skelterbaan aangelegd, inclusief twee tankstations en een werkend stoplicht. Gelukkig zijn de skelters goed instelbaar en kunnen Mats en Stan er allebei prima op rijden. Wij halen een kop koffie en ploffen neer op een picknickbank. De jongens crossen in het rond, wat een heerlijk gezicht. 

Na de koffie komen de jongens ook wat drinken en eten en Mats klaagt als eerste over vermoeide benen. Niet zo gek, die korte pootjes trappen als een malle om snel vooruit te komen. Er rijdt een treintje in het park rond en er is nog meer te zien, dus we nemen ze mee het park in. We kopen kaartjes voor het treintje en rijden in 20 minuten door het park. Mooi, hebben we dat ook meteen gezien. Het is inmiddels al lekker warm. We wandelen nog even naar de geiten en een soort grottenstelsel, voordat we de broodjes uit de caravan halen voor een snelle lunch. Terwijl Christiaan alles uit de caravan ophaalt, bietst Mats alvast wat meloen van een gezin uit Denemarken. Leuke mensen die net als iedereen hier prima Engels spreken. Stan is weer even op een skelter aan het rijden en als hij bij de picknicktafel komt, kunnen we met moeite een driftbui voorkomen. Mats laat trots zijn meloenschillen zien en daar had Stan natuurlijk ook wel zin in... maar de bak met meloen is leeg. Gelukkig komt Christiaan dan met de broodjes en kunnen we de buiken daarmee vullen. Na het eten mogen de jongens nog even skelteren en dan stappen we weer in de auto. 

Via een supermarkt rijden we verder naar het noorden. Ter hoogte van Arhus in het midden van het vaste land ligt een merengebied dat we willen ontdekken. De camping die ik had uitgekozen heeft voldoende plaats. We mogen zelf een plekje uitkiezen dus lopen we weer met een kaart over een camping. De keuze is snel gemaakt, met de zon aan de achterkant van de caravan en met zicht op de skelterbaan en speeltuin. Ideaal! Ook hier zagen we het zwembad al naast de ingang liggen. De jongens helpen gelukkig even mee met het opzetten van de luifel, met de belofte dat we daarna kunnen gaan zwemmen. Voordat de laatste haring in de grond is geslagen, staat Stan al met zijn zwembroek aan. Mats volgt snel en ik trek ook m’n zwempak aan. Het zwembad heeft weer een mooie grote glijbaan en daar gaan we direct vanaf. Oef, dat water is koud! Vanaf de glijbaan land je in een diep bad, dus Mats kan niet alleen. Ik ga een aantal keer met hem mee, maar het is vooral erg koud als je uit het water klimt. We zwemmen nog even in het grote diepe zwembad en dan gaan we afdrogen. Stan is nogal dwars en rent nog een keer naar de glijbaan terwijl we al aan het afdrogen zijn. Doei Stan, dat is niet de bedoeling. Mats en ik lopen naar de caravan en Stan komt even later achter ons aan rennen. 

We eten vandaag wraps met een kip/paprika prutje, wat gelukkig lekker snel klaar is. Na het zwemmen gaan de jongens heerlijk spelen. Er zijn hier veel Nederlandse kinderen en ze vermaken zich prima. Ze willen absoluut niet naar bed, dus tegen de tijd dat ze erin gaan slapen ze direct. Wij zitten nog even voor de luifel, het is nog steeds best warm. 

Dinsdagochtend is het voor de eerste keer niet heel warm als we wakker worden. De luifel is ook helemaal vochtig, net als het gras. Het is dan ook niet zonnig. Na het ontbijt wandelen we naar het meer waaraan de camping ligt, hiervoor dalen we de heuvel nog wat verder af. In het meer liggen diverse stijgers om vanaf te zwemmen of te kanoën. Het waait hier een stuk harder dan op de kampeerplaats en het voelt allesbehalve warm aan. Het meer trekt mij dan ook niet echt aan. Ondertussen wordt er door wat jongeren wel enthousiast gezwommen in het meer, vooral rondom een opblaastrampoline. Zij liever dan wij, het water is nog een stuk kouder dan in het zwembad. Ook kanoën zien we niet zitten, de lucht is veel te dreigend. Als de jongens even gaan spelen in een zandbak begint het zelfs te regenen. Ik ga alvast terug naar de caravan om de was binnen te halen. Als de regen doorzet komen de mannen snel achter mij aan. 

We hebben weinig zin om met de kans op nog meer regen op de camping te blijven. We pakken wat spullen en rijden naar het stadje Silkeborg. Hier wandelen we even rond in de binnenstad maar Mats is erg ongezellig. Blijkbaar heeft hij honger want na een vers gekocht broodje knapt hij weer wat op. We wandelen naar het riviertje dat door het stadje loopt. Hier vandaan vertrekken diverse boten voor tochten over de meren en er worden kano’s en bootjes verhuurd. Alle motorbootjes zijn helaas verhuurd, alhoewel de prijs ons ook niet meeviel. Voor 32 euro een uurtje varen in een klein bootje is best wel veel.... We besluiten met de auto nog wat verder rond te touren langs de meren. Ten zuiden van het meer ligt het hoogste punt van Denemarken, op de top van Himmelbergjet. Als we hier aankomen is het een grote drukte van kinderen die aan een soort circus deelnemen. Er is ook een mooie speeltuin en we wandelen natuurlijk ook nog even naar het uitzichtpunt. Het is nog een flinke wandeling naar het water, dus dat laten we. Terug op het speelplein kopen we een ijsje en daarna spelen de jongens ook nog even met wat circusattributen. Het valt nog niet mee om de kunstjes uit te voeren, zoals lopen op klossen, hoelahoepen en meer ouderwetse spelletjes. Er wordt nog wat muziek gemaakt en dan sluit een clown de kermis af. Wij stappen weer in de auto en rijden terug naar de camping. 

Het weer is lekker opgeklaard en Christiaan en de jongens gaan nog even zwemmen. Ik bereid alvast het eten voor. Na het zwemmen wordt er geskelterd en worden de skelters met stoepkrijt versierd. De jongens zien er niet uit van viezigheid maar ze hebben het erg leuk. De buurkinderen mogen de afwas doen en Mats helpt graag mee. Hij haalt ook een emmertje water en staat trots aan tafel met een afwasborstel. Er gaat heel wat water over zijn vieze benen, dus hij hoeft toch niet te douchen. Als de afwas klaar is, wordt het ook bedtijd. Wij praten nog even met de buren en maken plannen voor de volgende dag. De jongens liggen er laat in en wij gaan niet veel later naar bed. 

Vanmorgen werden we weer rustig wakker en begonnen pas om 9 uur met het ontbijt. Het plan om op tijd naar Aarhus te rijden werd uitgesteld en uiteindelijk kwamen we pas om 11 uur bij de op 1 na grootste stad van Denemarken. We gaan naar Den Gamle By, het oudste openluchtmuseum ter wereld (volgens de Denen). Midden in het centrum van de stad zijn huisjes uit diverse periodes en gebieden van Denemarken herbouwd. We gaan terug in de tijd: de periode rond 1700, 1800 en 1900. Er rijden paardenkoetsjes rond en we wandelen van huisje naar huisje. Een groot aantal mensen in traditionele kleding voert acts op. Zo zien we een groepje meisjes de was doen op wasborden (‘hadden ze echt nog geen wasmachine?’). De jongens raken vooral onder de indruk van een showtje waarin een jong zwanger echtpaar uit huis wordt gegooid. Ze hadden geen geld meer om de huur te betalen en de huisbaas gooit letterlijk hun spullen uit het raam. Stan en Mats komen er nog meerdere keren op terug gedurende de dag. We wandelen door naar de opstelplaats van de paardenkoetsen en laten ons een paar minuten rondrijden. Verder spelen we wat ouderwetse spellen, sjoelen is favoriet, mag Mats een rondje in een hele oude zweefmolen en bekijken we een oude drukkerij en wat huisjes. 

Het is plotseling bijna 1 uur en de jongens hebben honger. We kunnen zo snel geen bakker of broodjes vinden, dus eten we wat koeken en meloen met een pakje drinken op het plein. Daarna kijken we nog rond bij een expositie over de kleding van de koningin, een speelgoedmuseum en een garage uit de tijd van de eerste T-Ford. Uiteraard mogen de jongens in zo’n oude auto plaats nemen. Stan vond het wel raar dat het geen echte garage is maar een fietsenmaker, wat is het toch lastig voor te stellen dat er toen nog geen autogarages waren. Ik vond de oude telefooncentrale erg leuk: achter een winkeltje is een werkende centrale uit 1927 opgesteld. Met diverse ouderwetse toestellen kunnen we zelf testen hoe het werkt. Natuurlijk kennen de jongens een telefoonhoorn wel van speelgoed, maar we merken duidelijk een generatieverschilletje. Die draaischijf is raar en in een hoorn praten eigenlijk ook. Mats vraagt letterlijk waar de hoorn dan voor is... Via het nieuwere deel met winkelcentra en een bioscoop lopen we naar de uitgang, genoeg museum gezien vandaag! 

Naast het openluchtmuseum ligt de botanische tuin van Aarhus, wat bekend staat om de gigantische Greenhouse. Het gebouw is herkenbaar en vanuit alle hoeken van het park te zien. In het Greenhouse, dat gratis toegankelijk is, zijn 4 klimaten nagemaakt. In kleine kassen bekijken we een mediterraans gebied, een woestijnklimaat en een gematigd bos, met de bijbehorende planten en geluiden. In het gematigde bos staat een bordje ‘pas op voor gorilla’s’ en terwijl Stan nog zegt ‘nee hoor mama, dat kan niet echt’, schrikt hij zich rot als hij apengeluiden hoort. In de grootste kas is een tropisch regenwoud nagemaakt, inclusief talloze vlinders. Binnen deze jungle is onderscheid gemaakt tussen vegetatie uit Afrika, Azië en Amerika en we herkennen diverse tropische planten. Het is natuurlijk lekker warm en vooral na het beklimmen van een wenteltrap staat het zweet op ons voorhoofd. Tijd om weer af te koelen met een ijsje!

Na een heerlijke ijskoffie en voor de jongens een waterijsje, lopen we het Greenhouse uit voor een wandeling door de botanische tuin. Ook buiten is de vegetatie gesorteerd op regio te bezichtigen. We wandelen tussen de kleine paadjes door. Mats moet plotseling naar het toilet, dus loopt Christiaan nog een keer terug naar het Greenhouse. Stan en ik wandelen er via de paadjes achteraan. Na het betere boomklauter werk laat Stan nog een keer zien hoe lenig hij is. Omdat ik nog een foto wil maken van het Greenhouse, vraag ik hem de wandelwagen vast te houden. We staan op een helling en voordat hij het doorheeft rent hij achter de wagen aan. Die komt tot stilstand maar niet voordat Stan eroverheen gerold is. Gelukkig zonder zich te bezeren, anders was het wel lullig geweest hoeveel lol wij, maar ook andere mensen in het park, om zijn showtje hadden. Hij kan er zelf ook hard om lachen nadat hij de wagen weer rechtop heeft gezet en naar boven is getrokken door zijn vader. Onze wandelwagen heeft alle hoeken van de wereld gezien en heel wat meegemaakt, maar deze dans spande wel de kroon. 

We wandelen weer terug naar de auto, het is mooi geweest in het park. Bij de auto twijfelen we nog even of we verder de stad in willen of terug gaan naar de camping. We gaan terug via een supermarkt, we zijn nog een paar dagen op deze camping dus kunnen nog wel een dag naar Aarhus. We hebben nog bijna niets van de stad gezien. Volgens de campingburen is de stad echt de moeite waard. In plaats van nog een paar dagen naar de westkust te gaan, hebben we besloten om hier te blijven. We zullen de laatste 3 nachten in Denemarken op de camping naast Legoland verblijven, dit heb ik alvast geboekt. Wel zo makkelijk om maar een paar honderd meter van het park te zitten. Morgen gaan we wel een dagje naar de westkust, een flink stuk rijden maar ik ben wel benieuwd naar het Deense waddengebied.