Gistermorgen begonnen we lekker rustig aan. Pas tegen 8 uur waren we allemaal wakker. Terwijl de mannen de broodjes haalden, verhuisde ik onze tafel en stoelen naar de overkant. Het was al te heet om onder de luifel te gaan zitten in de volle zon. In de schaduw was het heerlijk, al vonden de jongens het wel erg koud en werden er vestjes uit de caravan gehaald. De caravan heeft iets magisch, het liefst gaan ze iedere 10 minuten even kijken of alles er nog in zit. En dan ook op allerlei knopjes drukken... Na het ontbijt werd het springkussen weer opgepompt en hingen ze omstebeurt aan de kabelbaan. Uiteraard werd dit na een uur wat minder gezellig en besloten we een stukje te gaan rijden. Het doel werd een Lidl in een grotere stad, met een mooie route over het eiland. Met lekkere broodjes en wat groente voor het avondeten reden we terug richting de camping. Vlak voor de camping is een strandje gemaakt, hier staan wat picknicktafels en het water is erg ondiep. Ideaal om de lunch op te eten en daarna een frisse duik te nemen. We zaten perfect in de schaduw, naast de Nederlandse buren met twee jonge meisjes van de camping. Na het zwemmen werd er een groot zandkasteel gebouwd. Ik las voor het eerst sinds tijden weer eens een tijdschrift en gooide ook wat zand uit de kasteelgrachten op het binnenplein. Wat een heerlijke relaxte middag! Rond 4 uur vonden we het weer mooi geweest. Op de camping speelden de kinderen meteen weer verder, totdat het eten op tafel stond. Uiteraard moesten we geregeld even meedoen, maar de kinderen samen speelden ook heerlijk.
Met een simpele pasta en saus werd er weer verder gespeeld. Rond 8 uur vonden we het mooi geweest en na een uitgebreide doucheronde lagen de jongens in bed. Om vervolgens nog ruim een uur te spoken. Niet zo gek hoor, ook in de caravan was het bloedheet. Het koelde eigenlijk niet echt af en ook wij hadden het lekker warm toen we ons bed opzochten.
Vanmorgen was Stan er alweer vroeg bij, verrassend vrolijk na een heel kort nachtje. Mats sliep door al het geklets heen. Hij werd pas wakker toen wij aangekleed en opgefrist waren en Stan zelfs al de broodjes bij de receptie had opgehaald. Helemaal trots alleen op de skelter met de zak brood. Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in de auto en reden we de camping af. Een van de mooiste stukjes natuur in Denemarken is Mons Klint: krijtrotsen die meer dan honderd meter hoog zijn met aan de ene kant de zee en de andere kant een bos. Het park ligt op een uur rijden van onze camping en we rijden net als gister door graanvelden en langs de kustlijn. De laatste paar kilometers gaan over een onverharde weg door het bos, erg mooi maar ook toeristisch.
We parkeren de auto bij het GeoCenter en verwisselen de slippers voor sneakers. Waterschoenen en flessen water gaan mee in de rugtas. We lopen de houten trappen op en zien al snel de zee ruim 100 meter onder ons liggen. In totaal dalen we 495 traptreden af, naar beneden is dit natuurlijk prima te doen. Als we bijna beneden zijn, komt een walgelijke stank ons tegemoet. Rotte eieren alsof je bij een vulkaan komt, maar dan ontstaan vanuit rotte aangespoelde zeeplanten. Het uitzicht maakt de stank wel enigszins goed, maar hier willen we niet lang blijven! We wandelen het kiezelstrand op in de hoop op minder stank. Gelukkig waait het een paar honderd meter en daar is de stank verdwenen. Het strandje ligt wel volledig in de zon. Ik wilde hier graag ‘s morgens op tijd heen om de rotsen mooi te kunnen fotograferen. We wandelen nog wat verder in de hoop wat schaduw te vinden, maar dit is er niet. Dan ploffen we maar neer bij de waterkant en smeren ons nog een keer goed in. De grote kiezelstenen zijn natuurlijk perfect speelgoed voor de jongens. De ene na de andere steen wordt in de zee gesmeten. Wij genieten van het mooie plaatje en de bootjes die voor de krijtrotsen in het water dobberen.
Na ruim een uur in de volle zon besluiten we terug te gaan. Het is hier heerlijk met het zeewindje, maar de zon schijnt echt op volle kracht. De wandeling terug over het kiezelstrand is prima te doen en halverwege verwisselen we de waterschoenen weer voor de sneakers. Op naar de 495 traptreden! In de warmte is het best zwaar, maar na iedere 100 treden is er een rustplaats met bankjes. Met 3 tussenstops wandelt zelfs Mats op eigen kracht weer naar boven. Stan zijn we meerdere keren kwijt, die rent als een malle met twee Nederlandse jongens de trappen op en wacht dan bij het volgende bankje. Moe maar voldaan arriveren we weer bij de auto.
Op de heenweg zijn we langs een ijstentje gereden en dit zien de jongens wel zitten als lunch. We rijden rustig terug naar het dorpje Mon. Bij het ijstentje kunnen we gelukkig ook een hamburger bestellen en zo zitten we heerlijk te lunchen. Via een verschrikkelijke supermarkt rijden we weer terug naar de camping.
We hebben Stan beloofd dat we gaan midgetgolfen als hij zich een hele dag netjes gedraagt. Dit lijkt te lukken, dus lopen we naar de receptie voor een paar stokken en balletjes. De meeste golfbaantjes liggen gelukkig in de schaduw en we vermaken ons prima met z’n viertjes. Terwijl de jongens daarna nog heerlijk spelen op het springkussen, relaxen wij bij de caravan en bereiden het eten. Het is dan nog steeds erg warm, het wordt nu tegen half 10 pas een beetje frisser. We vinden het met deze hitte dan ook een goed plan om morgen verder te trekken naar een camping met zwembad en strand. Die heb ik op internet geboekt, dus morgenochtend pakken we alles weer in en rijden we verder richting het vaste land van Denemarken.
Onze eerste indruk is dat het land prachtig is. Ontzettend rustig, heel veel landbouw en mooi onderhouden dorpjes. Overal wordt het graan geoogst, dus is er onderweg genoeg te zien. Het glooiende landschap is sowieso mooier dan ik had verwacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten