Na een warme nacht begint de dag weer lekker zonnig. De jongens mogen vandaag kiezen uit een dolfijn en zeehond of een kasteel met ridders. De keuze valt op de dolfijnenshow en dus gaan we naar Fjord & Bælt, een soort mini-ecomare. Het is nog geen uur rijden naar een haventje waar het centrum is gevestigd. Wij hadden het iets groter verwacht, maar de kids zijn tevreden als ze begrijpen dat vlak na onze aankomst de zeehondenshow begint. We hebben nog net even tijd om ons goed in te smeren en een paar opgezette zeehonden en andere zeedieren te bekijken. Echt een show hebben ze niet, maar het voeren van de dieren gaat gepaard met uitleg (in het Deens en een klein beetje Duits) en twee zeehonden die naar een bal springen. Prima show :) Direct daarna begint de dolfijnenshow, er zwemt een mini-dolfijn in het natuurlijke bad. Deze wordt ook gevoerd en springt zowaar ook een keer uit het water. Het applaus is groot.
Na de shows kijken we rond bij een expositie. We verbazen ons over de grote bakken met levende krabben, niet om de beestjes maar om hoe ermee omgegaan wordt. Iedereen pakt de krabben uit het water en er is zelfs een soort sjoelbak gemaakt waarin wedstrijdjes kunnen worden gehouden. Stan snapt er helemaal niets van, maar voor de Denen is dit heel gewoon. Om 12 uur staat ‘fun with crabs’ op het programma en dit blijkt een wedstrijdje krabben vangen te zijn. Een touwtje met een knijper aan een stokje en in de knijper een stukje vis, meer is er niet voor nodig om de krabben uit het water te hengelen. Alle kinderen krijgen een stokje en lege emmer en als iedereen klaar staat kan het feest beginnen. De Denen halen de ene na de andere krab aan het touwtje en knijpertje uit het water, mijn jongens staan er met grote ogen naar te kijken. Mats probeert het stoer, maar staat te rillen als de bewegende krab boven water komt. Als ik hem help vindt hij het leuk, totdat ik een iets te grote krab uit het water hengel. De krab valt bijna naast de emmer en de lol is er bijna af. Ik mag hem alleen nog helpen met kleine krabben. Als de tijd voorbij is, hebben sommige kinderen de emmer half vol, terwijl bij ons net de bodem bedekt is. We besluiten de krabben niet langer te laten lijden in de emmer en tellen ze zelf. Mats en ik winnen met 11 kleine krabbetjes van Christiaan en Stan met 10 krabben.
Terwijl de wedstrijd wordt afgerond met het tellen van de krabben en de winnaars op het podium worden geplaatst, zoeken wij een bankje in de schaduw om een broodje te eten. We hebben zelf wat brood en beleg in een tas meegenomen, bij de meeste Deense activiteiten is alleen een slap frietje of vis te koop. Onze campingbroodjes smaken prima. Na het broodje kijken we nog even bij de krabben rond en dan begint de volgende show. Een herhaling van het ochtend programma, maar vanuit een andere hoek bekeken is het toch weer grappig om te zien. Als de zeehonden en mini-dolfijn hun eten gehad hebben, lopen we nog een keer binnen langs de expositie. Dan zie ik een trap naar beneden, in een soort koker kun je hier onderlangs de zeehonden en het dolfijnenbad lopen. We zien vooral krabbetjes op de zeebodem en Stan schrikt zich rot als er een zeehond langs het raam zwemt. Het einde van dit deel van de expositie is bij een trap naar het winkeltje en hier besluiten we ons bezoek aan Fjord & Bælt. Toch best de moeite waard voor een paar uurtjes, alhoewel het best een prijzig bezoekje is.
Het is een uur of twee als we weer buiten staan en de zon schijnt lekker. We rijden via het stadje Odense naar huis. In Odense, de geboorteplaats van Hans Christiaan Anderson de schrijver, is veel te zien aan oude gebouwen. Het stadje heeft ook een gezellig centrum met diverse kinderspeeltuintjes. Die plaatsen ze hier tussen de caféterrassen, best slim! We eten een lekker ijsje, kijken rond in de basiliek en wandelen dan weer rustig terug naar de auto. Via een grote supermarkt rijden we terug naar de caravan. Op de camping aangekomen staan de jongens te springen: ze willen het zwembad in. Christiaan gaat met ze mee en ik kan even rustig een boekje lezen.
Tegen etenstijd slaat het weer om, het gaat waaien en de bewolking neemt toe. Ik twijfel over ons plan om te gaan barbecuen. Als ik de lucht nog donkerder zie worden snijd ik het vlees en de groente in kleinere stukjes, dat wordt gourmetten. Als de mannen terug komen en weer aangekleed zijn, zetten we de gourmetpan aan. Op het moment dat ik het eerste stukje vlees op de plaat leg, begint het te spetteren. Het begint nog harder te waaien en overal om ons heen horen we mensen extra haringen de grond in slaan. Christiaan zet de luifel ook wat steviger vast. Even later hoost het, als een tropische stortbui slaat de regen op de luifel en natuurlijk ook erin. We herschikken de tafel en zitten droog, maar rustig eten is er niet meer bij. De luifel staat toch niet helemaal strak en er ontstaat een grote waterzak. Omstebeurt eten Christiaan en ik wat vlees of vis en duwen we het water van de luifel. Als het ietsje minder hard regent, rommel ik wat met de tentstokken zodat het water weer netjes uit zichzelf van de luifel afstroomt. De jongens vinden de regen absoluut niet leuk en als het ook nog begint te onweren krijgt Stan er buikpijn van. We zitten dicht bij elkaar nog wat te eten en kijken naar het vele water. 13 weken heeft het hier niet geregend en dit wordt in 1 avond goedgemaakt. De grond lijkt de regen op te slurpen, er ontstaan nauwelijks plassen. Na het eten klaart het gelukkig weer wat op en als ik de afwas heb gedaan is het bijna droog. We spelen nog een spelletje en dan is het bedtijd voor de kids.
De volgende morgen is er niets meer te merken van de regenbui, op een nat vloerkleed na. Het is wat bewolkt en minder warm dan de andere ochtenden, maar het zonnetje schijnt! Na het ontbijt gaan de jongens samen naar de speeltuin. Wij ruimen wat op en drinken rustig koffie. Met een shovel worden de wegen op de camping weer glad getrokken, er was toch flink wat aarde weggespoeld gisteravond. Mats vindt het een prachtig gezicht. Als Mats en ik naar de toiletten gaan, kunnen we Stan niet meer vinden. We zoeken in alle speeltuinen en Christiaan vindt hem bij een ander jochie in de tent, daar zit hij heerlijk met Lego te spelen. Even vergeten te zeggen waar hij was... Hij mag meekomen en voorlopig bij ons blijven.
Vlakbij de camping is een natuurpark waar we willen gaan wandelen. We nemen de schoenen mee en rijden eerst naar het bezoekerscentrum. Na een korte bezichtiging van de expositie, over de herten in het park, stappen we met een kaart van de omgeving weer in de auto. We rijden naar een parkeerplaats langs de wandelroute die we willen lopen. Dit is ook het duikcentrum van het park. Als we aan de wandeling langs het strand beginnen, gaan er net een paar duikers te water. Leuk om te zien, aan de pakken zien we dat het water erg koud is. De wandeling loopt een stukje over een strandje en dan loopt het pad het bos in. Via een camping en nog meer bos komen we in het omheinde deel waar we herten kunnen spotten. Bij het toegangshek probeert een vrouw mij duidelijk te maken waar de herten zitten, maar helaas zie ik ze alleen wegspringen in de verte.
De wandeling is mooi, het bos is lekker rustig en de temperatuur is heerlijk om te lopen. We zoeken naar herten, maar Stan kijkt duidelijk naar de grond. Hij ziet verschillende mini-kikkertjes over het pad springen. Die zijn door de regenbui van gister waarschijnlijk verdwaald. We bekijken nog een uitzichttoren en wandelen in een rustig tempo de bijna 4 kilometer. Net voordat we weer door het hek gaan, ziet Stan als eerste een hert. Hij roept zo enthousiast dat het beest zich rot schrikt en weg springt. Ik kan nog net de kont van het hert op de foto zetten. Stan is wel erg trots dat hij toch nog een hert heeft gezien. Als we terug zijn bij het duikcentrum halen we broodjes en beleg uit de auto voor een picknick. We kunnen vanuit het bos mooi over het water kijken en zien heel veel bootjes langsvaren. Na de picknick rijden we het bos weer uit. We rijden door Middelfahrt, een klein stadje aan het water. Er is alleen weinig te beleven en met ons buik vol brood hebben we nog geen zin in een ijsje. De mannen willen vliegeren en we rijden naar een strandje vlakbij de camping. In het bos waaide het nog, maar als we bij het strandje zijn gaat de vlieger door een gebrek aan wind de lucht niet in. Dan gaan we weer terug naar de camping.
Nu is het mijn beurt om met de jongens te gaan zwemmen. Het is erg koud, dus ik beloof ze niets. Met de zwemkleren aan lopen we naar het zwembad en ondanks de kou (waar komt die wind nou weer vandaan?) vermaken de jongens zich prima in het water. Ze gaan weer continu van de glijbaan, soms samen van de gele bochtige glijbaan en af en toe stuurt Stan Mats alleen van de gele en gaat zelf van de snelle blauwe. Hier mag Mats alleen met mij of Christiaan vanaf in verband met het diepere water, maar Mats vindt de gele prima. Als hij het koud krijgt, zitten we lekker in het zonnetje uit de wind op een strandbed. Stan herkent wat jongens uit de speeltuin en gaat met hen nog even zwemmen in het diepe, daar kan ik hem goed in de gaten houden. Als Mats opgewarmd is, vindt hij het weer eens tijd voor een ijsje. We krijgen Stan mee en eten de ijsjes onderweg en bij de caravan op.
Het weer is het tegenovergestelde van gisteravond, dus nu kunnen we wel vlees bakken op de skottelbraai. Na het eten ruimen wij wat spullen op en halen de vloerkleden alvast weg. We verwachten natte troep, maar alles is netjes opgedroogd. Dit scheelt morgenochtend weer, als we weer verder gaan trekken met de caravan. Terwijl wij bezig zijn, voetballen de jongens met onze Belgische buurkinderen, heerlijk als ze zo zelfstandig bezig zijn. We drinken nog een kop koffie en spelen een spelletje voordat we ze weer in bed leggen. Wij ruimen nog wat meer spullen op zodat we morgen echt op tijd weg kunnen. De temperatuur is nu ‘s avonds wel iets lager, fijn om weer goed te kunnen slapen! Morgen verlaten we de eilanden en rijden we Jutland in richting het merengebied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten