Na de fantastische reis door Sri Lanka in mei, hebben we nog een vakantie tegoed dit jaar! Stan heeft 6 weken zomervakantie en de eerste 3 weken hiervan gaan we met de caravan weg. Mijn moeder heeft een caravan maar gebruikt ‘m niet, dus wij hebben de luxe dat we deze caravan een paar weken per jaar kunnen gebruiken. Begin juli halen we de caravan uit de stalling en na een snelle schoonmaakbeurt en check van tenten en stokken staat onze slaapplaats weer klaar voor gebruik! Vorig jaar gingen we vrij onverwacht naar Frankrijk, we wilden naar Denemarken maar de weersvoorspelling was te slecht. Onvoorbereid moest ik toen ontzettend wennen aan het kamperen met kinderen, zonder planning van activiteiten. Nu ben ik beter voorbereid: de route is gemaakt, de eerste campings en bootovertocht zijn geboekt en de jongens weten wat we gaan doen. We hebben er zin in! En die weersvoorspelling? Daar kijken we niet naar, we hebben onze warme vakantie al gehad dit jaar. Net als in Nederland is het trouwens al weken, zelfs maanden, prachtig weer in Denemarken. De voorspellingen zijn super!
Op zaterdag vertrekken we met een volle kofferbak via een heerlijke lunch met vrienden naar m’n moeders huis. Na het uitladen rijdt Christiaan nog een keer terug naar huis om de tweede volle kofferbak in te laden. Stoppen we voor 2 weken Sri Lanka alles in 2 koffers, voor 3 weken kamperen gaan er naast die 2 koffers nog veel meer spullen mee. We slapen in ‘t huis van m’n moeder en staan op zondag lekker vroeg op. Het is al warm als we om 8 uur de laatste spullen in de caravan en auto stoppen. Om half 9 vertrekken we richting het noorden. De Afsluitdijk kennen onze kinderen eigenlijk niet, Stan kijkt zijn ogen uit. Wij zijn vooral erg blij met de rust op de weg, wat rijdt dit heerlijk! Stonden we vorig jaar al in de file bij Utrecht, nu rijden we in een ruk door tot de grens.
Direct in Duitsland tanken we, maar het restaurant met speelplaats is gesloten. We stappen weer in de auto en stoppen een uurtje later bij een McDonalds. Ook hier is de speelplaats gesloten, maar de kids stappen toch weer blij in de auto met een speeltje en volle buik. Nu komen we bij Bremen en de eerste wegwerkzaamheden. Ik heb heel wat gelezen over de werkzaamheden bij Bremen, Hamburg en Lubeck en weet dat we er flink wat vertraging kunnen oplopen. Dit is een van de redenen dat we op zondag rijden, hopelijk valt het zonder vrachtverkeer mee. We hebben geluk, Google geeft regelmatig flinke files aan op de rest van onze route, maar uiteindelijk hebben we telkens niet meer dan 10 minuten vertraging. Aan de andere kant zien we een auto met pech staan en ja, dit levert echt kilometers stilstaand verkeer op. Wat een mazzel dat dit aan onze kant niet gebeurt!
Eigenlijk verloopt de rit ontzettend rustig. De achterbank houdt zich rustig en Christiaan kan lekker doorrijden. We stoppen nog een keer voor een plaspauze maar ondanks de aankondigingen gaan de jongens onverrichter zaken weer mee. Mats wordt moe en doet voor de verandering weer eens een tukkie ‘s middags. Ik zet even na 3 uur m’n telefoon aan voor de formule 1, dit kan Stan wel waarderen. Helaas is het 4G bereik in Noord-Duitsland niet zo best dus de auto’s staan regelmatig stil. Maar we kijken een uurtje en dan komen we aan bij de camping aan de Oostzee. De jongens kunnen niet wachten tot ze de pootjes van de caravan mogen uitdraaien en vechten erom wie mag draaien en wie het plankje mag neerleggen. We blijven hier maar een nachtje dus zetten we alleen de caravan neer. Stoelen eruit, bal en fietsje eruit en we kunnen lekker even zitten. Heel even natuurlijk, dan mogen we mee naar de speeltuin, het toiletgebouw en na een ijsje nog een keer de speeltuin. We hebben de broodjes van de lunch nog en besluiten die als picknick mee te nemen naar het strand. Het is een flinke wandeling over de camping, leuk om even rond te kijken.
Het strand is zoals we dit in Noord-Holland gewend zijn: druk, vol met iets te stevige mensen en heel veel Duitsers. Het is al na 6 uur maar het strand en de zee liggen nog helemaal vol. Stan en Mats trekken direct hun surfpak aan en spelen heerlijk met het zand en zeewater. Voor de jongens hadden we ook naar Callantsoog kunnen gaan :) Het water is te koud om in te zwemmen, in ieder geval voor ons. Er valt genoeg te zien, onder andere een jetski en bootjes die uit de zee worden gehaald. De broodjes worden lekker opgegeten en daarna begint het bedtijd te worden. We lopen terug via een snellere weg en duiken nog even onder de douche om het zand weg te spoelen. Mats kijkt zijn ogen uit als een prachtige langharige hond gebruik maakt van de hondendouche. Eerst wilde hij niet geloven dat de douche voor honden is, er hangt een leuk bordje op, maar nu snapt hij de bedoeling. Na de douche is het bedtijd. Stan is bekaf en valt snel in slaap. Mats is dankzij zijn middagslaapje natuurlijk veel te wakker. Hij blijft maar tegen Stan kletsen en wordt boos als hij geen antwoord krijgt. Uiteindelijk vertellen we hem dat hij nu echt moet gaan slapen en dan is het stil in de caravan. De drukke weg loopt pal achter onze camping, dus echt stil wordt het deze nacht niet. We slapen wel prima!
Maandagmorgen begon voor Mats lekker op tijd, al voor 7 uur wilde hij naar de wc. Gelukkig hebben we die in de caravan en hij kruipt na het plassen nog even in zijn slaapzak. Maar slapen doet hij niet meer en wij ook niet. Hele verhalen worden verteld en liedjes gezongen. Even voor half 8 mag hij bij ons in bed en dan is Stan ook wakker. We gaan eruit, kleren aantrekken en het ontbijt klaarmaken. De mannen halen wat broodjes en na het ontbijt ruimen we de caravan weer in. We hebben nog even de tijd voor een potje voetbal en doen rustig aan, we hebben een plekje op de boot van 11.45 geboekt en het is nog maar een uurtje rijden. Ruim op tijd rijden we van de camping. Van de verwachte drukte voor de veerboot merken we weinig, het is ook hier lekker rustig op de weg. Een uur voor tijd arriveren we bij de haven, dit is het eindpunt van de weg. We worden opgesteld in lange rijen en wachten tot we aan de beurt zijn. Even de auto uit, goed insmeren en dan weer terug de auto in want het licht gaat op groen. Helaas mogen we nog niet mee met een vroegere boot. Om half 12 rijden we eindelijk richting de veerboot, met heel veel andere auto’s en kampeerwagens.
De veerboot is vergelijkbaar met de boot naar Texel alleen een maatje groter. De overtocht duurt 45 minuten dus we kunnen mooi op het dek gaan zitten. In de boot zijn diverse winkels en restaurantjes maar wij lopen direct door naar boven. Op het dek kunnen we een paar stoelen pakken en direct naast de railing neerzetten. Het valt mee met de kou, er staat een flinke wind, maar we zitten heerlijk in het zonnetje. Christiaan en Stan gaan een toilet en koffie zoeken en Mats en ik genieten van het uitzicht. Na de koffie en wat lekkers gaat de bel en mogen we de auto weer opzoeken. Het duurt even voordat we aan de beurt zijn, maar dan rijden we echt Denemarken in. We komen zowaar langs een bemande grenspost met heel veel mannetjes. Uiteraard gaat dit allemaal in een slakkengangetje.
Het is inmiddels lunchtijd en ik zoek wat restaurantjes op. We rijden Maribo binnen, de enige stad van betekenis op het eiland waar we ons nu bevinden. We vinden een perfecte parkeerplaats voor de caravan (zonder achteruit rij acties) en wandelen het stadje in. Het restaurantje dat ik heb uitgekozen wordt door de jongens afgekeurd, ze hebben alleen maar broodjes met groene blaadjes in de vitrine liggen. Veel te gezond. In het stadje vinden we een leuk binnenplaatsje met een terras en een paar speeltoestellen. En een menukaart, heel fijn! Toch even wennen weer zo’n nieuwe taal. Het duurt even voordat ik besef dat de tekst op het hele grote bord betekent dat je binnen moet bestellen en betalen. Het duurt dan ook even voor we onze lunch krijgen, maar deze is het wachten meer dan waard. Ik heb een Mexicaanse hamburger en die smaakt 300x beter dan de McD van gister. De jongens eten een pannenkoek en jagen andere kinderen weg bij de speeltoestellen. Delen is best lastig als je 3 of 6 bent...
Na de lunch lopen we nog even verder het stadje in, we willen wel wat Kronen in onze portemonnee. We ontdekken dat Stans slipper stuk is (herhaling van vorig jaar...) en kopen een nieuw paar. Best een uitdaging in zo’n ministadje. We wandelen weer terug naar de auto en caravan en dan is het nog een kwartiertje rijden naar de camping. Ik heb de camping, met Nederlandse eigenaren, vooraf geboekt. Dit blijkt overbodig, het is niet zo druk. We kunnen zelf een plaatsje kiezen en dit wordt uiteraard een plaats direct naast de speeltuin. Mats viel in de auto weer in slaap en wordt niet zo fris wakker. Hij hangt erbij en wil niet helpen. Stan is natuurlijk snel in de speeltuin te vinden. We pakken nu alle spullen uit de caravan en zetten de luifel op. We blijven hier wel een paar nachten en kunnen vooral de schaduw van de luifel goed gebruiken. Het heeft hier al 13 weken niet geregend en dit is te zien aan het dorre gras, het lijkt Zuid-Frankrijk wel. We mogen ook niet barbecuen en in heel Denemarken is open vuur verboden. Dat wordt geen skottelbraai...
Om een uur of 5 staat alles zoals we willen en ga ik met de jongens mee naar de speeltuin. Die is echt helemaal prima, inclusief kabelbaan, springkussen en schommels. Stan kijkt met een scheef oog meermaals naar de skelters die naast de camper van de buren staan, maar daar is niemand. Als de buren terug zijn van een wandeling, durft hij na lang twijfelen zelf te vragen of hij een skelter mag lenen. Zoals ik al verwachtte, blijken de skelters van de camping te zijn en binnen no time scheurt Stan erop weg. Mats heeft zijn loopfietsje mee, gelukkig maar want hij is te klein voor de skelters. De jongens spelen heerlijk en wij wisselen elkaar af bij de kabelbaan. Na de heerlijke lunch hebben we niet zoveel honger en ik bak een zak meegebrachte poffertjes op. Lekker!
Nog voordat de tafel afgeruimd is, zijn de jongens weer naar de speeltuin vertrokken. Ze vermaken zich prima met elkaar en twee Nederlandse meisjes van de overkant, met wie Stan zowaar de skelter wil delen. Voetballen op de trampoline wordt de avondinvulling. Met pikzwarte voeten komen ze rond 9 uur terug bij de caravan. Tijd voor een voetenbadje en dan snel naar bed. Het duurt zeker nog een half uur voordat de jongens rustig zijn, ze kletsen en klieren maar natuurlijk wordt het uiteindelijk stil. Het is hier overigens heerlijk rustig op de camping, er zijn wel meer kinderen maar huilen en gillen doen ze nauwelijks. En nu liggen ze allemaal lekker te slapen. Het wordt nu helaas helemaal bewolkt, ik keek uit naar een ongerepte sterrenhemel. Maar die zien we vast nog wel een keer deze week, de weersvoorspellingen zijn hier net zo mooi als in Nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten