Woensdagmiddag even voor 4 uur komen we aan in Pinnawela.
Dit dorpje is bekend om de Pinnawela Elephant Orphanage, een olifantenopvang
waar zeer gemengde berichten over te vinden zijn: er zou niet goed voor de
olifanten gezorgd worden maar het baden van de olifanten in de rivier zou wel
erg mooi zijn om te zien. Na de ellende met de toeristische olifantenindustrie
in Thailand, kan het hier voor ons alleen maar meevallen. In Thailand zagen we
talloze toeristen op de rug van een olifant zitten, zingend, feestend, soms
lallend. En die arme olifanten maar zwoegen met een veel te zwaar rek op hun
nek. Het rijden op olifanten gebeurt in Sri Lanka ook, maar niet door ons. In
de Pinnawela Orphanage is dit niet toegestaan. Daarbij heb ik het Elephant
Freedom Project gevonden op internet. Een stichting vangt mannetjes olifant
Nilame op en zorgt ervoor dat hij een luxe leventje kan leiden. Toeristen
betalen om een dagdeel voor de olifant te zorgen, uiteraard onder begeleiding.
Dit lijkt mij een veel mooiere ervaring dan het gebruiken van een olifant voor
een wandeling door het mooie landschap. Als we Pinnawela binnenrijden, zien we
een olifant lopen met een paar mensen erbij, zal dit Nilame zijn?
Omdat de olifanten van de Orphanage in de rivier voor de
hotels zwemmen, mogen we zonder toegangskaartje niet naar het hotel voor 16
uur. Als we 10 minuten te vroeg aankomen bij de toegangsweg naar het hotel,
worden we inderdaad tegengehouden. We gaan even kijken in een winkeltje en zien
de olifanten terug lopen van de rivier naar het opvangcentrum. Daarna kunnen we
zonder problemen doorrijden. Het laatste hotel mag natuurlijk wel wat luxer
zijn dan de vorige en met het Elephant Bay Hotel lijkt dit te zijn gelukt. Als
we arriveren, krijgen we een fris welkomstdrankje en als ik de overnachtingen
betaald heb, worden de koffers naar de kamers gebracht. We hebben de mooiste
kamers: op de laagste verdieping met uitzicht over de rivier. M’n moeder heeft
het grootste balkon, dus daar gaan we zitten. Helaas regent en onweert het als
we arriveren, dus kunnen we niet zwemmen. We eten en drinken wat op het balkon,
totdat het weer voldoende is opgeknapt om te gaan zwemmen.
Het begint al te schemeren als we het zwembad inspringen,
wat gelukkig niet zo koud is. We zwemmen een half uurtje en genieten van de
zonsondergang. We zien een steeds grotere groep vogels over de rivier en het
hotel vliegen. Het blijken vliegende honden, een soort grote vleermuizen, te
zijn. Het zijn er honderden, telkens als we denken dat ze allemaal weg zijn,
komt er weer een zwerm aanvliegen. Het ziet er indrukwekkend uit, alleen maakt
Stan zich zorgen over alle vliegende honden poep. Als het donker wordt gaan we
uit het zwembad, even snel douchen en dan naar het restaurant voor het diner.
We bestellen wat simpele gerechten maar het duurt toch best lang voor het eten geserveerd
wordt. Helaas is het ook niet zo lekker als gehoopt, de kip is zelfs ronduit vies.
De patat en spaghetti smaken wel goed en daarmee krijgen we onze buiken weer
gevuld. Mats is zo moe dat hij bij mijn moeder op schoot in slaap valt. Ook
Stan is moe van de lange dag en de jongens liggen dan ook snel te slapen als we
ze in bed leggen. Wij drinken nog wat op het balkon en dan is er weer een
prachtige dag voorbij.
Donderdagochtend heb ik om 9 uur afgesproken bij het
Elephant Freedom Project. Stan en Mats zijn al voor 7 uur wakker. Wij willen
dat ze nog even in hun bed en tentje blijven, maar daar denken ze zelf heel
anders over. Voor 7 uur zitten ze samen op Stans bed achter het gordijn naar de
rivier te kijken. Er is nog geen olifant te zien, dat valt ze tegen. Christiaan en ik gaan
ook maar uit bed en zitten om half 8 klaar voor het ontbijt. Dit gaat ook
allemaal niet zo snel bij dit hotel. Terwijl we op onze toast en omelet wachten, verbazen we
ons over het mannetje dat het zwembad schoonmaakt. Vooral over zijn werktempo,
hij is echt een paar uur bezig om het zwembad schoon te maken. Na iedere zucht
wind liggen er weer bladeren in het zwembad, dus hij zou het oneindig kunnen
volhouden. Na het ontbijt pakken we de spullen en stappen in de bestelde
tuktuks. De tuktuk chauffeur wil ons duidelijk graag meer attracties laten zien.
Hij wil met ons naar de kruidentuin en hij kan ook een olifantenritje regelen.
We melden dat dit helemaal niet de bedoeling is, hij moet ons gewoon naar het
Elephant Freedom Project brengen. Het is een ritje van nog geen 10 minuten en
kost ook niet veel. We zijn een beetje door ons kleingeld heen en de chauffeur
stelt voor dat hij ons ’s middags ook weer ophaalt en dan kunnen we betalen.
Bijzonder dat ze zoveel vertrouwen in ons hebben, we krijgen het nummer en dan
rijden ze weg.
We worden welkom geheten bij het Elephant Freedom Project en krijgen een kop koffie. We hebben nog voldoende tijd om
ons goed in te smeren met zonnebrandcrème en anti-muggenlotion. Dan krijgen we
uitleg over het programma, wij hebben het ochtendprogramma met lunch
afgesproken. Hier doen maximaal 10 mensen aan mee, maar naast ons is er één
Australische vrouw aanwezig. We hebben 2 begeleiders, Sri Lankanen die
werkervaring opdoen bij het Project. Het zijn twee enthousiaste mannen die ook leuk zijn met de kinderen. Uiteraard krijgen we ook uitleg over hoe we ons moeten gedragen bij de olifant. Het is geen huisdier, olifanten lijken veel meer op mensen dan honden en poezen. Ze zijn slim, onthouden alles en willen graag de baas zijn. We mogen de olifant niet boos maken vandaag, dus de olifant leidt ons. En we mogen niet bij de slurf en de staart in de buurt komen. Na de uitleg gaan we het olifantenontbijt maken. We moeten de mango snijden die Nilame straks als ontbijt krijgt. Daarna moeten we het olifantenbed schoonmaken. We lopen de heuvel op, waar Nilame en zijn mahout ons tegemoet lopen. Mats mag al direct zijn banaan aan de olifant geven. Tot mijn verbazing doet hij dat zonder blikken of blozen. Zo'n klein mannetje en zo'n grote olifant. De banaan is natuurlijk snel verdwenen. De mahout stuurt de olifant de berg af, die zien we straks terug.
De olifant verblijft 's nachts op de heuvel met een prachtig uitzicht. 's Ochtends moet de olifantenpoep hier weggehaald worden. De kids en m'n moeder hebben hier niet zo'n zin in, dus Christiaan en ik krijgen lange handschoenen aangeboden. We gooien de grote drollen op de mesthoop, een geurig klusje. Als het nest weer schoon is, lopen we weer de heuvel af naar de doorgaande weg. Aan de overkant staat Nilame met de mahout. We gaan nu wandelen naar de ontbijtplek, over de doorgaande weg. We slenteren achter de olifant aan, terwijl begeleider Kasun ons allerlei wetenswaardigheidjes vertelt over de olifant. De mahout moet voorkomen dat de olifant iets sloopt langs de route, daarom schreeuwt hij regelmatig 'doorlopen'. Gelukkig krijgen we van de begeleiders paraplu's, het is echt bloedheet in de volle zon. De olifant ontbijt met een zelfgeplukte bananenboom, deze sleept hij naar een grasveldje. Als de banenenboom op is, krijgt hij onze mango als toetje. Stan en Mats geven heel wat stukken in de slurf, in de mond voeren gaat ze te ver. Nilame heeft een natte vieze tong, dus dat had ik ook beter kunnen laten. M'n moeder maakt de tas met mango leeg en dan mag de Australische haar ontbijt nog voeren. Na nog wat foto's is het tijd om terug te lopen naar het huis. Hier wordt Nilame gedoucht met de tuinslang. Uiteraard vinden de jongens het prachtig om de olifant nat te spuiten.
Nu mag de olifant een dutje gaan doen en wij gaan terug voor wat drinken. M'n moeder, Christiaan en de kinderen bezoeken daarna een olifantenpoep fabriek, hier maken ze papier van de poep. Ik mag de kok, Kasun en de Australische helpen met het bereiden van de lunch. Ze noemen het een workshop en we krijgen ook veel uitleg over de gebruikte groenten en kruiden. Het is leuk om in de keuken bezig te zijn, we hebben leuke gesprekken en ik zorg ervoor dat er niet teveel chili aan de gerechten wordt toegevoegd, zodat m'n moeder en de kinderen de curries ook kunnen eten. We hebben een leuk gesprek over de rolverdeling, het verschil tussen Sri Lanka en Australie en Nederland is heel groot. In Sri Lanka moeten de vrouwen het hele huishouden nog verzorgen, waarbij het eten koken heel tijdrovend is. Groenten worden zelf verbouwd of op de markt gehaald. Als ik vertel dat wij de aardappelen en groenten gewoon voorgeschild in de supermarkt kopen, wordt ik vreemd aangekeken. Ik kijk vreemd op als we kokosmelk moeten gaan maken. Dat ken ik echt alleen maar uit een pak, ook tijdens de kookworkshop in Thailand stonden de groene pakken op het aanrecht. Maar hier wordt een gedroogde kokosnoot gepakt. Met een machete wordt deze in tweeën gehakt. Met een speciaal stoeltje met kokosrasp, dat in ieder Sri Lankaans huis zou staan, wordt de kokosnoot leeggeraspt. De Australische en ik mogen het eerst proberen. In 10 minuten hebben we nog maar een klein beetje kokosrasp uit de noot geraspt. De kokkin gaat daarna op het stoeltje zitten en heeft in 2 minuten de hele kokosnoot leeggeraspt. Dan heb je dus een bak met rasp, daar moet water aan worden toegevoegd. Door dit mengsel te kneden, ontstaat er kokosmelk. Het mengsel moet gezeefd worden. Dit kun je 2 keer doen met het rasp van een kokosnoot en zo halen we uit een halve kokosnoot ongeveer een halve liter kokosmelk. Als de curries op het vuur staan, komen Stan en Mats de keuken in met een stukje olifantenpoeppapier, ook dat was leuk.
Nu is het tijd voor het leukste onderdeel van dit programma, vooral voor de olifant. We lopen naar de rivier aan de overkant van de weg. Als wij de rivier inlopen, ligt de olifant al te relaxen in het water. De mahout maakt een paar borstels van een kokosnoot en daarmee gaan we Nilame schoon schrobben. De jongens gaan enthousiast aan de slag en zijn erg lief voor de olifant. Doordat hij op z'n zij ligt, valt de grootte niet zo erg meer op. De mahout gaat ook meehelpen met schrobben, hij doet het gezicht en wij de rug en zij. Hij schrobt heel wat harder dan wij en we worden aangespoord om ook wat harder te schrobben. Er zit allerlei troep tussen de haren van de olifant en dit mag er allemaal uit. Het gespetter met water is natuurlijk altijd een feest, maar Mats vindt het echt prachtig om de olifant te aaien, kusjes te geven en water over hem heen te gieten. Wat een onwijs gave ervaring dit!
Als we terugkomen van het badderen, staat de lunch al op tafel. Het smaakt mij prima, de jongens eten alleen rijst met worst en genieten daarna van een lekker bolletje ijs. Nu is het programma van vandaag afgelopen, het was echt fantastisch! Zo mooi om te zien hoe een olifant een heerlijk leventje kan leiden en een beetje te mogen helpen om dit mogelijk te maken! Als wij de spullen in de tas stoppen, begint het keihard te regenen. We moeten nog even wachten op de tuktuks en in de tussentijd gaat het alleen maar harder onweren en regenen. Van de vijf stappen van het huis naar de tuktuk ben ik doorweekt en onderweg zien we grote stukken weg blank staan. Dit betekent helaas ook dat we straks niet kunnen zwemmen. Het is nu half 3 en tot 4 uur zouden we de olifanten in de rivier moeten kunnen zien, vanuit het zwembad. Maar als we terug zijn in het hotel, zien we de laatste olifanten de rivier uitlopen, ook gevlucht voor het slechte weer. Op het balkon worden we ook nat, de regen waait dwars voor het hotel langs. We gaan maar even in de lobby zitten en bestellen wat te drinken. Mats gaat even slapen in zijn tentje.
Gelukkig klaart het weer wat op en ik ga met m'n moeder een rondje lopen langs de souvenirwinkeltjes. Helaas hebben deze ook bijna allemaal de deur op slot gedraaid met het noodweer. Ik scoor wel een paar mooie olifanten-nek-knuffels voor de jongens, maar we gaan morgen nog wel even terug. Als we terugkomen is het in ieder geval helemaal opgehouden met onweren, dus we kunnen gaan zwemmen. De regen heeft het zwemwater helaas erg afgekoeld. Mats springt wel in het water, maar gaat er direct klappertandend weer uit. Christiaan gaat met hem douchen en m'n moeder, Stan en ik genieten weer van het uitzicht op de rivier terwijl het donker wordt. De vliegende honden komen ook weer tevoorschijn en vliegen in grote aantallen langs. Als het bijna donker is gaan wij ook douchen en dan gaan we naar het restaurant. Hier zitten een paar medewerkers een spel te spelen. Het lijkt op een combi van biljarten en sjoelen en wij kijken even hoe het spel gespeeld wordt. We worden uitgenodigd om mee te spelen, erg leuk om zo het spelletje te leren. Ondertussen bestel ik wat te eten. Als de jongens ons alleen laten met het spel, komt het eten al op tafel. We weten dus niet wie er zou winnen, maar het wachten ging zo wel erg snel. Het eten smaakt gelukkig een stuk beter dan gisteravond. Na het eten willen de jongens weer naar bed, het is al bijna 9 uur en ze zijn bekaf. Wij zitten daarna nog lang bij mijn moeder op 't balkon, genieten van ons laatste avondje Sri Lanka.
De laatste dag blijven we in het hotel tot we om 16 uur worden opgehaald door een taxibusje. Tijdens het ontbijt zien we de eerste olifanten de rivier inlopen. We kijken even toe, maar ze blijven erg ver weg. Als we onze zwemkleren aantrekken, komen er al meer olifanten de rivier in en ze komen ook wat dichterbij. We zien de olifanten vanuit het zwembad, wat een luxe! Het is een prachtig gezicht om de olifanten in de rivier te zien lopen en spelen. Een paar olifanten worden met een ketting vastgelegd, maar de meeste olifanten kunnen wel vrij bewegen. We kijken vanuit het zwembad, van dichterbij en vanaf ons balkon, hier kunnen we geen genoeg van krijgen. Tegen 12 uur gaan de olifanten weer terug naar de opvang voor hun lunch. Wij gaan een rondje lopen langs de souvenirswinkeltjes. We eten een ijsje en kopen wat leuke shirtjes, sleutelhangers en kettinkjes. Vooral de jongens zijn er dolgelukkig mee. We eten nog een ijsje en lopen dan terug naar het hotel voor de lunch. Na de lunch gaat m'n moeder weer olifanten kijken met de jongens, terwijl Christiaan en ik de koffers inpakken en nog snel even douchen. We eten nog wat aardbeien bij de olifanten en dan begint het weer te regenen. De mahouts brengen de olifanten nu weg voordat de onweer begint en zo nemen we afscheid van de olifanten terwijl het noodweer losbreekt. Een mooi moment om te vertrekken.
Tijdens de rit van 2 1/2 uur naar de luchthaven zien we nog een keer Sri Lanka: de chaotische wegen met tuktuks, brommers, auto's en bussen; de rijstvelden en landbouwgrond; de huizen waarvan meestal alleen de benedenverdieping gebruikt wordt; de tempels van boeddhisten en hindoes die naast moskeeën en kerken staan; de winkeltjes die van alles en nog wat verkopen en de prachtige kleding met als meest bijzondere stuk de vetrollenjurk. Op de luchthaven aangekomen, kunnen we direct doorlopen. We zijn al ingecheckt en de controles gaan erg snel. Zo houden we nog tijd over om onze laatste Sri Lankaanse roepies uit te geven. Helaas wordt op de luchthaven alleen in dollars gerekend en moeten we met een creditcard betalen. We eten nog wat en dan gaan we naar het vliegtuig. We vliegen pas om 21.25 uur en de jongens houden het gelukkig goed vol. Tijdens de vlucht naar Mombai slapen wij allemaal een beetje. We gaan als een van de laatsten van boord en wachten op de wandelwagen. Dan worden we met de bus naar de luchthaven gebracht. Ondanks dat we al digitale boardingpassen hebben, worden we gewijzigd bij de transfer controle. We moeten geprinte boardingpassen hebben. En als ik die heb geregeld, word ik teruggestuurd voor stempels. Het schiet allemaal niet op, maar uiteindelijk mogen we - mannen en vrouwen gescheiden - door de controle. Dan gaan we koffie drinken en dan eindelijk... gaan we naar het KLM vliegtuig. De jongens vonden Jet Airways prima, maar het blauwe vliegtuig is duidelijk favoriet. We vliegen hiermee in ruim 8 uur naar Schiphol. Mats slaapt al voordat we opgestegen zijn. Stan kijkt net als ik eerst nog een filmpje. Eten hoeven we niet meer. Als het licht wordt uitgedaan, gaan wij ook maar even slapen. De vlucht verloopt rustig en als we wakker worden kijken we nog een filmpje voordat we ontbijten en de landing wordt ingezet. Patricia komt ons ophalen en dan zit de vakantie er echt helemaal op!
De olifant verblijft 's nachts op de heuvel met een prachtig uitzicht. 's Ochtends moet de olifantenpoep hier weggehaald worden. De kids en m'n moeder hebben hier niet zo'n zin in, dus Christiaan en ik krijgen lange handschoenen aangeboden. We gooien de grote drollen op de mesthoop, een geurig klusje. Als het nest weer schoon is, lopen we weer de heuvel af naar de doorgaande weg. Aan de overkant staat Nilame met de mahout. We gaan nu wandelen naar de ontbijtplek, over de doorgaande weg. We slenteren achter de olifant aan, terwijl begeleider Kasun ons allerlei wetenswaardigheidjes vertelt over de olifant. De mahout moet voorkomen dat de olifant iets sloopt langs de route, daarom schreeuwt hij regelmatig 'doorlopen'. Gelukkig krijgen we van de begeleiders paraplu's, het is echt bloedheet in de volle zon. De olifant ontbijt met een zelfgeplukte bananenboom, deze sleept hij naar een grasveldje. Als de banenenboom op is, krijgt hij onze mango als toetje. Stan en Mats geven heel wat stukken in de slurf, in de mond voeren gaat ze te ver. Nilame heeft een natte vieze tong, dus dat had ik ook beter kunnen laten. M'n moeder maakt de tas met mango leeg en dan mag de Australische haar ontbijt nog voeren. Na nog wat foto's is het tijd om terug te lopen naar het huis. Hier wordt Nilame gedoucht met de tuinslang. Uiteraard vinden de jongens het prachtig om de olifant nat te spuiten.
Nu mag de olifant een dutje gaan doen en wij gaan terug voor wat drinken. M'n moeder, Christiaan en de kinderen bezoeken daarna een olifantenpoep fabriek, hier maken ze papier van de poep. Ik mag de kok, Kasun en de Australische helpen met het bereiden van de lunch. Ze noemen het een workshop en we krijgen ook veel uitleg over de gebruikte groenten en kruiden. Het is leuk om in de keuken bezig te zijn, we hebben leuke gesprekken en ik zorg ervoor dat er niet teveel chili aan de gerechten wordt toegevoegd, zodat m'n moeder en de kinderen de curries ook kunnen eten. We hebben een leuk gesprek over de rolverdeling, het verschil tussen Sri Lanka en Australie en Nederland is heel groot. In Sri Lanka moeten de vrouwen het hele huishouden nog verzorgen, waarbij het eten koken heel tijdrovend is. Groenten worden zelf verbouwd of op de markt gehaald. Als ik vertel dat wij de aardappelen en groenten gewoon voorgeschild in de supermarkt kopen, wordt ik vreemd aangekeken. Ik kijk vreemd op als we kokosmelk moeten gaan maken. Dat ken ik echt alleen maar uit een pak, ook tijdens de kookworkshop in Thailand stonden de groene pakken op het aanrecht. Maar hier wordt een gedroogde kokosnoot gepakt. Met een machete wordt deze in tweeën gehakt. Met een speciaal stoeltje met kokosrasp, dat in ieder Sri Lankaans huis zou staan, wordt de kokosnoot leeggeraspt. De Australische en ik mogen het eerst proberen. In 10 minuten hebben we nog maar een klein beetje kokosrasp uit de noot geraspt. De kokkin gaat daarna op het stoeltje zitten en heeft in 2 minuten de hele kokosnoot leeggeraspt. Dan heb je dus een bak met rasp, daar moet water aan worden toegevoegd. Door dit mengsel te kneden, ontstaat er kokosmelk. Het mengsel moet gezeefd worden. Dit kun je 2 keer doen met het rasp van een kokosnoot en zo halen we uit een halve kokosnoot ongeveer een halve liter kokosmelk. Als de curries op het vuur staan, komen Stan en Mats de keuken in met een stukje olifantenpoeppapier, ook dat was leuk.
Nu is het tijd voor het leukste onderdeel van dit programma, vooral voor de olifant. We lopen naar de rivier aan de overkant van de weg. Als wij de rivier inlopen, ligt de olifant al te relaxen in het water. De mahout maakt een paar borstels van een kokosnoot en daarmee gaan we Nilame schoon schrobben. De jongens gaan enthousiast aan de slag en zijn erg lief voor de olifant. Doordat hij op z'n zij ligt, valt de grootte niet zo erg meer op. De mahout gaat ook meehelpen met schrobben, hij doet het gezicht en wij de rug en zij. Hij schrobt heel wat harder dan wij en we worden aangespoord om ook wat harder te schrobben. Er zit allerlei troep tussen de haren van de olifant en dit mag er allemaal uit. Het gespetter met water is natuurlijk altijd een feest, maar Mats vindt het echt prachtig om de olifant te aaien, kusjes te geven en water over hem heen te gieten. Wat een onwijs gave ervaring dit!
Als we terugkomen van het badderen, staat de lunch al op tafel. Het smaakt mij prima, de jongens eten alleen rijst met worst en genieten daarna van een lekker bolletje ijs. Nu is het programma van vandaag afgelopen, het was echt fantastisch! Zo mooi om te zien hoe een olifant een heerlijk leventje kan leiden en een beetje te mogen helpen om dit mogelijk te maken! Als wij de spullen in de tas stoppen, begint het keihard te regenen. We moeten nog even wachten op de tuktuks en in de tussentijd gaat het alleen maar harder onweren en regenen. Van de vijf stappen van het huis naar de tuktuk ben ik doorweekt en onderweg zien we grote stukken weg blank staan. Dit betekent helaas ook dat we straks niet kunnen zwemmen. Het is nu half 3 en tot 4 uur zouden we de olifanten in de rivier moeten kunnen zien, vanuit het zwembad. Maar als we terug zijn in het hotel, zien we de laatste olifanten de rivier uitlopen, ook gevlucht voor het slechte weer. Op het balkon worden we ook nat, de regen waait dwars voor het hotel langs. We gaan maar even in de lobby zitten en bestellen wat te drinken. Mats gaat even slapen in zijn tentje.
Gelukkig klaart het weer wat op en ik ga met m'n moeder een rondje lopen langs de souvenirwinkeltjes. Helaas hebben deze ook bijna allemaal de deur op slot gedraaid met het noodweer. Ik scoor wel een paar mooie olifanten-nek-knuffels voor de jongens, maar we gaan morgen nog wel even terug. Als we terugkomen is het in ieder geval helemaal opgehouden met onweren, dus we kunnen gaan zwemmen. De regen heeft het zwemwater helaas erg afgekoeld. Mats springt wel in het water, maar gaat er direct klappertandend weer uit. Christiaan gaat met hem douchen en m'n moeder, Stan en ik genieten weer van het uitzicht op de rivier terwijl het donker wordt. De vliegende honden komen ook weer tevoorschijn en vliegen in grote aantallen langs. Als het bijna donker is gaan wij ook douchen en dan gaan we naar het restaurant. Hier zitten een paar medewerkers een spel te spelen. Het lijkt op een combi van biljarten en sjoelen en wij kijken even hoe het spel gespeeld wordt. We worden uitgenodigd om mee te spelen, erg leuk om zo het spelletje te leren. Ondertussen bestel ik wat te eten. Als de jongens ons alleen laten met het spel, komt het eten al op tafel. We weten dus niet wie er zou winnen, maar het wachten ging zo wel erg snel. Het eten smaakt gelukkig een stuk beter dan gisteravond. Na het eten willen de jongens weer naar bed, het is al bijna 9 uur en ze zijn bekaf. Wij zitten daarna nog lang bij mijn moeder op 't balkon, genieten van ons laatste avondje Sri Lanka.
De laatste dag blijven we in het hotel tot we om 16 uur worden opgehaald door een taxibusje. Tijdens het ontbijt zien we de eerste olifanten de rivier inlopen. We kijken even toe, maar ze blijven erg ver weg. Als we onze zwemkleren aantrekken, komen er al meer olifanten de rivier in en ze komen ook wat dichterbij. We zien de olifanten vanuit het zwembad, wat een luxe! Het is een prachtig gezicht om de olifanten in de rivier te zien lopen en spelen. Een paar olifanten worden met een ketting vastgelegd, maar de meeste olifanten kunnen wel vrij bewegen. We kijken vanuit het zwembad, van dichterbij en vanaf ons balkon, hier kunnen we geen genoeg van krijgen. Tegen 12 uur gaan de olifanten weer terug naar de opvang voor hun lunch. Wij gaan een rondje lopen langs de souvenirswinkeltjes. We eten een ijsje en kopen wat leuke shirtjes, sleutelhangers en kettinkjes. Vooral de jongens zijn er dolgelukkig mee. We eten nog een ijsje en lopen dan terug naar het hotel voor de lunch. Na de lunch gaat m'n moeder weer olifanten kijken met de jongens, terwijl Christiaan en ik de koffers inpakken en nog snel even douchen. We eten nog wat aardbeien bij de olifanten en dan begint het weer te regenen. De mahouts brengen de olifanten nu weg voordat de onweer begint en zo nemen we afscheid van de olifanten terwijl het noodweer losbreekt. Een mooi moment om te vertrekken.
Tijdens de rit van 2 1/2 uur naar de luchthaven zien we nog een keer Sri Lanka: de chaotische wegen met tuktuks, brommers, auto's en bussen; de rijstvelden en landbouwgrond; de huizen waarvan meestal alleen de benedenverdieping gebruikt wordt; de tempels van boeddhisten en hindoes die naast moskeeën en kerken staan; de winkeltjes die van alles en nog wat verkopen en de prachtige kleding met als meest bijzondere stuk de vetrollenjurk. Op de luchthaven aangekomen, kunnen we direct doorlopen. We zijn al ingecheckt en de controles gaan erg snel. Zo houden we nog tijd over om onze laatste Sri Lankaanse roepies uit te geven. Helaas wordt op de luchthaven alleen in dollars gerekend en moeten we met een creditcard betalen. We eten nog wat en dan gaan we naar het vliegtuig. We vliegen pas om 21.25 uur en de jongens houden het gelukkig goed vol. Tijdens de vlucht naar Mombai slapen wij allemaal een beetje. We gaan als een van de laatsten van boord en wachten op de wandelwagen. Dan worden we met de bus naar de luchthaven gebracht. Ondanks dat we al digitale boardingpassen hebben, worden we gewijzigd bij de transfer controle. We moeten geprinte boardingpassen hebben. En als ik die heb geregeld, word ik teruggestuurd voor stempels. Het schiet allemaal niet op, maar uiteindelijk mogen we - mannen en vrouwen gescheiden - door de controle. Dan gaan we koffie drinken en dan eindelijk... gaan we naar het KLM vliegtuig. De jongens vonden Jet Airways prima, maar het blauwe vliegtuig is duidelijk favoriet. We vliegen hiermee in ruim 8 uur naar Schiphol. Mats slaapt al voordat we opgestegen zijn. Stan kijkt net als ik eerst nog een filmpje. Eten hoeven we niet meer. Als het licht wordt uitgedaan, gaan wij ook maar even slapen. De vlucht verloopt rustig en als we wakker worden kijken we nog een filmpje voordat we ontbijten en de landing wordt ingezet. Patricia komt ons ophalen en dan zit de vakantie er echt helemaal op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten