Dank voor alle leuke reacties! Mooiere foto's volgen als we terug zijn, het lukt hier alleen om foto's van m'n telefoon te uploaden...
Gistermiddag sliep Stan lekker lang door. Daarna hebben we weer heerlijk gegeten bij het hotel, met Thais eten voor Christiaan en mij (pad thai met gamba's, zo lekker!) en huisgemaakte friet voor Stan. Alle borden gingen leeg terug naar de keuken en daarna konden Stan (en Christiaan natuurlijk) nog even bouwen met de nieuwe blokken. Dat we onze jetlag nog niet kwijt zijn bleek vanmorgen, Stan en Chris werden pas tegen 9 uur wakker. Te laat voor ons geplande bezoek aan een waterval hier bijna 2 uur vandaan. Dus hebben we de plannen gewijzigd en zijn na het ontbijt langs de oude treinroute gaan rijden. Al snel lieten we de drukke wegen achter ons en reden we door een groen heuvelachtig landschap.
Bij het laatste treinstation dat nog wordt gebruikt ligt een mooie waterval. Met Stan in de draagzak zijn we naar het eindpunt van de treinrails gelopen, waar een oude locomotief in de jungle is geparkeerd. Niet veel verder ligt de waterval, niet zo groot maar erg mooi. Alsof er een lading cement naar beneden is gespoeld, het leek wel een gigantische glijbaan. Helaas hadden we geen zwemkleding mee, je kon namelijk onderaan de waterval zwemmen. Stan had wel zijn waerschoenen aan, dus kon hij leker in de beekjes bij de waterval met stenen spelen. Helemaal leuk natuurlijk, dus hij ging liever niet meer weg... Wij wilden nog meer zien en dus moest hij toch echt weer de auto in.
Een bijzonder onderdeel van de treinroute vormt Hellfire Pass, waar de 'Prisoners of War' de treinrails door een berg moesten hakken. Dit ging dag en nacht door en de naam zegt iets over het licht van de fakkels tijdens het nachtwerk. Ook hier is een mooi Memorial museum gebouwd. Er is een wandelpad gemaakt om bij de daadwerkelijke pas te komen. Helaas moeten hiervoor vele trappen op- en afgeklommen worden in de bloedhete jungle, wilde Stan niet zelf lopen maar in de wagen blijven en was de conclusie dat dit totaal ongeschikt is met een klein kind.
Toen we weer wat afgekoeld waren in de auto, kregen we wel wat honger. Langs de weg was een markt gebouwd met een grote verscheidenheid aan marktkraampjes. Zo koop je er slippers voor weinig, kleding die in mijn maat helaas niet beschikbaar is en vooral heel veel eten. De grootste attractie was overigens Stan. Enigszins vermoeid liet hij vanuit zijn wandelwagen alle aandacht aan zich voorbij gaan. Hij wordt nog steeds niet blij van Thaise vrouwen die hem willen aanraken, maar af en toe verscheen er toch een lach op zijn gezicht. In Thailand gelden de hygieneregels niet voor straatverkopers en dit was te zien. Vlees en vis wordt bij ongeveer 35 graden vanaf een houten tafel verkocht, de koeienpoten liggen ernaast om aan te geven wat voor vlees het is. Joekels van vissen kijken je met dode ogen aan vanuit rieten mandjes, terwijl de vliegen aan een feestmaal zijn begonnen. Toch kon dit ons de honger niet wegnemen en bij een paar kraampjes met bbq hebben we wat eten gehaald. We begonnen met een paar veilige knakworstjes die Stan natuurlijk heerlijk vond. Chris waagde zich aan een Thaise hotdog-pannenkoek en ik twijfelde nog even over gamba's aan een stokje, wat bij nader inzien ook rupsen kunnen zijn geweest. Die lieten we dus maar liggen en met een paar porties kipsateh zochten we de verkoeling van de airco in de auto weer op. De sateetjes waren erg lekker, die gaan we vaker zoeken.
Met een volle buik van de worst en kip lag Stan snel te slapen. Dit ging een stuk makkelijker dan gister in het huisje en dat was de bedoeling ook. Alleen hadden we niet echt een doel om nog 2 uur voor te rijden. In de National Geographic reisgids stond wat informatie over een park met ruines uit de Khmer-tijd (13e eeuw) en als cultuurbarbaren leek dit ons toch wel interessant. We zouden omstebeurt gaan rondkijken zodat de ander de airco van de auto kon aanhouden. Tot onze verrassing hoefden we de auto niet uit en kun je een kaartje per persoon met auto kopen. We reden door een mooi park met leuke vogeltjes, bijzondere fruitsoorten en ja, de ruines waren ook wel een bezoekje waard. Het was wel ontzettend warm! Tegen de tijd dat Stan wakker werd hadden we bijna alles gezien.
Via een alternatieve route reden we weer naar het hotel. Vanaf de weg was plotseling de weerkaatsing van de zon te zien, midden in het bos. Het was van goud en leek op een hoofd. We zijn snel afgeslagen en het bos ingereden om het gezicht te vinden. Na een rondje te hebben gereden zag ik plotseling het bouwwerk, werkelijk midden in het bos wordt een nieuwe gouden boedha gebouwd, die met haar gezicht boven de bomen uitsteekt. Heel bijzonder om dit te zien, het bouwwerk is nog lang niet klaar maar van goud is ze al.
Vanuit het bos reden we weer naar het hotel. Hier werd de tuin volop beregend want het is erg droog ondanks de regentijd. Tot groot vermaak van de eigenaresse en andere tuinwerksters hebben Stan en ik de verkoeling van de tuinsproeiers opgezocht. Zwemmen was nu niet meer nodig en na een verkleedpartij gingen we weer naar het restaurant. Het is leuk om te zien dat Stan nu al uit zichzelf gaat kijken of de gekko's er nog zitten. Nu ligt hij lekker te slapen en maken wij even gebruk van de wifi. Straks op tijd naar bed want morgen staat weer de waterval in de planning!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten