Fjord & Bælt en een mooi natuurpark op Funen

Na een warme nacht begint de dag weer lekker zonnig. De jongens mogen vandaag kiezen uit een dolfijn en zeehond of een kasteel met ridders. De keuze valt op de dolfijnenshow en dus gaan we naar Fjord & Bælt, een soort mini-ecomare. Het is nog geen uur rijden naar een haventje waar het centrum is gevestigd. Wij hadden het iets groter verwacht, maar de kids zijn tevreden als ze begrijpen dat vlak na onze aankomst de zeehondenshow begint. We hebben nog net even tijd om ons goed in te smeren en een paar opgezette zeehonden en andere zeedieren te bekijken. Echt een show hebben ze niet, maar het voeren van de dieren gaat gepaard met uitleg (in het Deens en een klein beetje Duits) en twee zeehonden die naar een bal springen. Prima show :) Direct daarna begint de dolfijnenshow, er zwemt een mini-dolfijn in het natuurlijke bad. Deze wordt ook gevoerd en springt zowaar ook een keer uit het water. Het applaus is groot. 

Na de shows kijken we rond bij een expositie. We verbazen ons over de grote bakken met levende krabben, niet om de beestjes maar om hoe ermee omgegaan wordt. Iedereen pakt de krabben uit het water en er is zelfs een soort sjoelbak gemaakt waarin wedstrijdjes kunnen worden gehouden. Stan snapt er helemaal niets van, maar voor de Denen is dit heel gewoon. Om 12 uur staat ‘fun with crabs’ op het programma en dit blijkt een wedstrijdje krabben vangen te zijn. Een touwtje met een knijper aan een stokje en in de knijper een stukje vis, meer is er niet voor nodig om de krabben uit het water te hengelen. Alle kinderen krijgen een stokje en lege emmer en als iedereen klaar staat kan het feest beginnen. De Denen halen de ene na de andere krab aan het touwtje en knijpertje uit het water, mijn jongens staan er met grote ogen naar te kijken. Mats probeert het stoer, maar staat te rillen als de bewegende krab boven water komt. Als ik hem help vindt hij het leuk, totdat ik een iets te grote krab uit het water hengel. De krab valt bijna naast de emmer en de lol is er bijna af. Ik mag hem alleen nog helpen met kleine krabben. Als de tijd voorbij is, hebben sommige kinderen de emmer half vol, terwijl bij ons net de bodem bedekt is. We besluiten de krabben niet langer te laten lijden in de emmer en tellen ze zelf. Mats en ik winnen met 11 kleine krabbetjes van Christiaan en Stan met 10 krabben. 

Terwijl de wedstrijd wordt afgerond met het tellen van de krabben en de winnaars op het podium worden geplaatst, zoeken wij een bankje in de schaduw om een broodje te eten. We hebben zelf wat brood en beleg in een tas meegenomen, bij de meeste Deense activiteiten is alleen een slap frietje of vis te koop. Onze campingbroodjes smaken prima. Na het broodje kijken we nog even bij de krabben rond en dan begint de volgende show. Een herhaling van het ochtend programma, maar vanuit een andere hoek bekeken is het toch weer grappig om te zien. Als de zeehonden en mini-dolfijn hun eten gehad hebben, lopen we nog een keer binnen langs de expositie. Dan zie ik een trap naar beneden, in een soort koker kun je hier onderlangs de zeehonden en het dolfijnenbad lopen. We zien vooral krabbetjes op de zeebodem en Stan schrikt zich rot als er een zeehond langs het raam zwemt. Het einde van dit deel van de expositie is bij een trap naar het winkeltje en hier besluiten we ons bezoek aan Fjord & Bælt. Toch best de moeite waard voor een paar uurtjes, alhoewel het best een prijzig bezoekje is. 

Het is een uur of twee als we weer buiten staan en de zon schijnt lekker. We rijden via het stadje Odense naar huis. In Odense, de geboorteplaats van Hans Christiaan Anderson de schrijver, is veel te zien aan oude gebouwen. Het stadje heeft ook een gezellig centrum met diverse kinderspeeltuintjes. Die plaatsen ze hier tussen de caféterrassen, best slim! We eten een lekker ijsje, kijken rond in de basiliek en wandelen dan weer rustig terug naar de auto. Via een grote supermarkt rijden we terug naar de caravan. Op de camping aangekomen staan de jongens te springen: ze willen het zwembad in. Christiaan gaat met ze mee en ik kan even rustig een boekje lezen. 

Tegen etenstijd slaat het weer om, het gaat waaien en de bewolking neemt toe. Ik twijfel over ons plan om te gaan barbecuen. Als ik de lucht nog donkerder zie worden snijd ik het vlees en de groente in kleinere stukjes, dat wordt gourmetten. Als de mannen terug komen en weer aangekleed zijn, zetten we de gourmetpan aan. Op het moment dat ik het eerste stukje vlees op de plaat leg, begint het te spetteren. Het begint nog harder te waaien en overal om ons heen horen we mensen extra haringen de grond in slaan. Christiaan zet de luifel ook wat steviger vast. Even later hoost het, als een tropische stortbui slaat de regen op de luifel en natuurlijk ook erin. We herschikken de tafel en zitten droog, maar rustig eten is er niet meer bij. De luifel staat toch niet helemaal strak en er ontstaat een grote waterzak. Omstebeurt eten Christiaan en ik wat vlees of vis en duwen we het water van de luifel. Als het ietsje minder hard regent, rommel ik wat met de tentstokken zodat het water weer netjes uit zichzelf van de luifel afstroomt. De jongens vinden de regen absoluut niet leuk en als het ook nog begint te onweren krijgt Stan er buikpijn van. We zitten dicht bij elkaar nog wat te eten en kijken naar het vele water. 13 weken heeft het hier niet geregend en dit wordt in 1 avond goedgemaakt. De grond lijkt de regen op te slurpen, er ontstaan nauwelijks plassen. Na het eten klaart het gelukkig weer wat op en als ik de afwas heb gedaan is het bijna droog. We spelen nog een spelletje en dan is het bedtijd voor de kids. 

De volgende morgen is er niets meer te merken van de regenbui, op een nat vloerkleed na. Het is wat bewolkt en minder warm dan de andere ochtenden, maar het zonnetje schijnt! Na het ontbijt gaan de jongens samen naar de speeltuin. Wij ruimen wat op en drinken rustig koffie. Met een shovel worden de wegen op de camping weer glad getrokken, er was toch flink wat aarde weggespoeld gisteravond. Mats vindt het een prachtig gezicht. Als Mats en ik naar de toiletten gaan, kunnen we Stan niet meer vinden. We zoeken in alle speeltuinen en Christiaan vindt hem bij een ander jochie in de tent, daar zit hij heerlijk met Lego te spelen. Even vergeten te zeggen waar hij was... Hij mag meekomen en voorlopig bij ons blijven. 

Vlakbij de camping is een natuurpark waar we willen gaan wandelen. We nemen de schoenen mee en rijden eerst naar het bezoekerscentrum. Na een korte bezichtiging van de expositie, over de herten in het park, stappen we met een kaart van de omgeving weer in de auto. We rijden naar een parkeerplaats langs de wandelroute die we willen lopen. Dit is ook het duikcentrum van het park. Als we aan de wandeling langs het strand beginnen, gaan er net een paar duikers te water. Leuk om te zien, aan de pakken zien we dat het water erg koud is. De wandeling loopt een stukje over een strandje en dan loopt het pad het bos in. Via een camping en nog meer bos komen we in het omheinde deel waar we herten kunnen spotten. Bij het toegangshek probeert een vrouw mij duidelijk te maken waar de herten zitten, maar helaas zie ik ze alleen wegspringen in de verte. 

De wandeling is mooi, het bos is lekker rustig en de temperatuur is heerlijk om te lopen. We zoeken naar herten, maar Stan kijkt duidelijk naar de grond. Hij ziet verschillende mini-kikkertjes over het pad springen. Die zijn door de regenbui van gister waarschijnlijk verdwaald. We bekijken nog een uitzichttoren en wandelen in een rustig tempo de bijna 4 kilometer. Net voordat we weer door het hek gaan, ziet Stan als eerste een hert. Hij roept zo enthousiast dat het beest zich rot schrikt en weg springt. Ik kan nog net de kont van het hert op de foto zetten. Stan is wel erg trots dat hij toch nog een hert heeft gezien. Als we terug zijn bij het duikcentrum halen we broodjes en beleg uit de auto voor een picknick. We kunnen vanuit het bos mooi over het water kijken en zien heel veel bootjes langsvaren. Na de picknick rijden we het bos weer uit. We rijden door Middelfahrt, een klein stadje aan het water. Er is alleen weinig te beleven en met ons buik vol brood hebben we nog geen zin in een ijsje. De mannen willen vliegeren en we rijden naar een strandje vlakbij de camping. In het bos waaide het nog, maar als we bij het strandje zijn gaat de vlieger door een gebrek aan wind de lucht niet in. Dan gaan we weer terug naar de camping. 

Nu is het mijn beurt om met de jongens te gaan zwemmen. Het is erg koud, dus ik beloof ze niets. Met de zwemkleren aan lopen we naar het zwembad en ondanks de kou (waar komt die wind nou weer vandaan?) vermaken de jongens zich prima in het water. Ze gaan weer continu van de glijbaan, soms samen van de gele bochtige glijbaan en af en toe stuurt Stan Mats alleen van de gele en gaat zelf van de snelle blauwe. Hier mag Mats alleen met mij of Christiaan vanaf in verband met het diepere water, maar Mats vindt de gele prima. Als hij het koud krijgt, zitten we lekker in het zonnetje uit de wind op een strandbed. Stan herkent wat jongens uit de speeltuin en gaat met hen nog even zwemmen in het diepe, daar kan ik hem goed in de gaten houden. Als Mats opgewarmd is, vindt hij het weer eens tijd voor een ijsje. We krijgen Stan mee en eten de ijsjes onderweg en bij de caravan op. 

Het weer is het tegenovergestelde van gisteravond, dus nu kunnen we wel vlees bakken op de skottelbraai. Na het eten ruimen wij wat spullen op en halen de vloerkleden alvast weg. We verwachten natte troep, maar alles is netjes opgedroogd. Dit scheelt morgenochtend weer, als we weer verder gaan trekken met de caravan. Terwijl wij bezig zijn, voetballen de jongens met onze Belgische buurkinderen, heerlijk als ze zo zelfstandig bezig zijn. We drinken nog een kop koffie en spelen een spelletje voordat we ze weer in bed leggen. Wij ruimen nog wat meer spullen op zodat we morgen echt op tijd weg kunnen. De temperatuur is nu ‘s avonds wel iets lager, fijn om weer goed te kunnen slapen! Morgen verlaten we de eilanden en rijden we Jutland in richting het merengebied. 

Rustige reis en dagje camping op Funen

Van mijn plan om op tijd te vertrekken naar het volgende eiland komt weinig terecht. We worden pas tegen 9 uur wakker en ontbijten rustig aan. Stan claimt de skelter en rijdt nog wat rond over de camping, terwijl Mats ons goed helpt bij het inpakken en afbreken. Rond 11 uur koppelen we de caravan weer aan de auto en rijden we van de mooie rustige camping. Op naar Funen! Gisteravond heb ik een camping geboekt in Middelfahrt, zo’n 150 kilometer richting het vaste land. We rijden lange tijd over landweggetjes en heel veel rotondes totdat we eindelijk bij een snelweg komen. Dit is op Sealand, het eiland waar Kopenhagen ligt en dat wij overslaan deze reis. Tussen Sealand en Funen ligt een lange brug en vlak voor de brug stoppen we voor de lunch. 

We rijden de picknickplaats bij de snelweg voorbij, volgens Google Maps is er een kilometer verder een strandje. Met broodjes, beleg en drinken wandelen we het strand op. We zitten hier heerlijk in het zonnetje met een zeewindje, waardoor de ruim 30 graden prima te doen is. Na het broodje smeren we ons goed in. De jongens spelen met zand en water en wij kijken naar de lange brug waar we zo overheen moeten. Het valt Christiaan als eerste op dat er file ontstaat op de brug en even later gaat de ene na de andere loeiende sirene de brug op: brandweer, ambulance en verschillende politie wagens. Wij blijven nog maar even zitten. Na een uurtje in de zon is het toch tijd om te vertrekken. Volgens Google valt de vertraging mee en andere routes zijn er niet, dus we rijden direct naar de tolpoortjes voor de brug. We betalen de 55 euro tol en mogen de brug op. Het staat bijna direct stil, maar we kunnen toch langzaam doorrijden. Van het ongeluk is niet veel meer te zien en met slechts een paar minuten vertraging bereiken we het eiland Funen. 

Onderweg naar Middelfahrt stoppen we nog een keer bij een Lidl. Vergeleken met de supermarkt van gister is dit een prachtige winkel. Omdat we de caravan en dus de koelkast toch bij ons hebben, slaan we wat vlees en ander eten in. Hierna is het nog een half uurtje naar de camping. De campings in Denemarken zijn niet goedkoop, als je iets van een speeltuin of zwembad wilt betaal je zeker 50 euro per nacht. Voor een paar euro meer zit je dan op een luxe camping, zoals Skovlund waar wij gaan overnachten. Al direct naast de ingang zien we het zwembad en de jongens zijn niet te houden. We krijgen een kaart van de camping met een paar mogelijke plaatsen mee en lopen eerst een rondje. We kiezen voor een rustig plekje met schaduw, wat wel nodig is in de hitte. De camping is op een heuvel aangelegd en veel plaatsen kijken uit over de zee. 

De teleurstelling bij de jongens is groot als we toch echt eerst de caravan en luifel gaan neerzetten. Maar gelukkig helpen ze uiteindelijk even mee en dan staat om 6 uur alles zoals we willen. Het is nog bloedheet, dus het zwembad trekt ons ook wel aan. De jongens willen direct van een hoge glijbaan en zo belanden we in het koude water. Wel lekker verfrissend! Na een half uurtje plonsen lopen we terug naar de camping, waar we snel wat barbecue vlees en een pasta salade klaarmaken. Het is toch al na 8 uur voordat het eten op tafel staat, dus het wordt weer laat bedtijd. De wind gaat liggen, dus we kunnen nog even badmintonnen. Vooral Stan is fan en hij blijft oefenen tot we het badmintonracket uit zijn handen trekken en hem in bed leggen. De jongens slapen direct, het is al na 10 uur. Ook op deze camping is het ‘s avonds lekker rustig en ondanks het windje blijft het warm. 

Om 8 uur zijn de jongens weer wakker en vooral Mats is toch nog wel moe. Hij hangt erbij en allebei zeuren ze om het zwembad en ijsjes. Na het ontbijt gooien we een was in de wasmachine en terwijl Christiaan en Stan badmintonnen lopen Mats en ik een rondje langs alle speeltuinen op de camping. De kabelbaan is een tegenvaller, je zit zo laag dat je benen over de grond gaan. In de volle zon zijn de meeste speeltuinen ook veel te warm, maar er is keuze genoeg! Schaduw vinden we uiteindelijk bij de geiten, die op en rond een heuveltje midden op de camping leven. Een Nederlands meisje komt net aan met wat sneeën brood en Mats mag haar helpen dit aan de geiten te geven. Het is toch wel schattig hoe hij met het meisje van een jaar of 4 aan de praat raakt. Ik blijf op een afstandje, totdat het meisje plotseling weggaat. Het brood is op :) Mats is helemaal verdrietig als ze niet meer terugkomt en ik weet hem met tranen in zijn ogen mee naar de caravan te nemen. 

Voor de lunch bakken we het resterende vlees en brood van gisteravond op en dan gaan we toch eindelijk zwemmen. We smeren ons nog een keer extra dik in. Het is redelijk rustig in het zwembad en de jongens genieten volop van de glijbanen. Door de wind is het best fris als je uit het water komt, dus we blijven zoveel mogelijk in en onder water. Stan niet, die sjeest ontelbaar veel keer van de blauwe snelle glijbaan. Even later speelt hij met een oudere Nederlandse jongen met een bal, terwijl Mats klappertandend klaar is met zwemmen. Ik ga met hem broodjes bestellen in de winkel en hij mag eindelijk een ijsje kopen. Het duurt even voordat Stan doorheeft dat zijn broertje en moeder een ijsje eten, maar hij verkiest het zwembad toch boven een ijsje. Na bijna 2 uur in het zwembad is het mooi geweest in de zon en halen we alsnog een ijsje voor Stan. En nog een voor Mats, die kan de hele dag wel ijs eten. Als we weer lekker doorgewarmd zijn bij de caravan gaan de jongens met Christiaan het stokken gooi spel spelen en een Belgisch buurjongetje sluit zich bij hen aan. 

We eten vandaag wat vroeger, zo laat als gister wil ik het niet maken voor de jongens. Mats kan tijdens het eten nog net zijn ogen open houden, maar valt om half 7 bij mij op schoot in slaap. Tja, is dit nu een middagslaapje of gaat hij de nacht doorslapen? Na de afwas ga ik met Stan douchen en daarna spelen we met z’n drieën een spelletje. Om half 9 krijgen we het antwoord: Mats is wakker en heeft honger. Hij krijgt nog wat M&M’s die we bij de koffie aten en we spelen een paar potjes Uno. Dan moet ook Mats nog even douchen. Op deze camping hebben ze een prachtige kinderbadkamer, met babybadjes, mini-wc’tjes en kleuterdouches. Als we Mats uitkleden komt er een Nederlands meisje binnen die ook gaat douchen. Mats vind het maar raar dat hij niet alleen gaat douchen en ook het meisje kijkt een beetje beteuterd. De moeder en ik hebben het wel gezellig terwijl de kids lekker onder het warme water staan. Weer helemaal schoon gaat Mats mee terug naar de caravan en dan is het toch weer na half 10. Snel tandenpoetsen en hopelijk slapen. Om 10 uur is het rustig. In afwachting van een spectaculaire bloedmaan loop ik nog een paar keer over de camping. Maar helaas, de maan laat lang op zich wachten en ziet er uiteindelijk uit als een gewone maan waar een wolkje voor hangt. Geen foto waard en het is bedtijd...

Heerlijke hitte en prachtige stranden in Denemarken

Net als Nederland zucht Denemarken onder de hitte. Het is hier heerlijk warm en het zou vooral ‘s nachts best een paar graden minder heet mogen zijn. Maar we klagen niet, we genieten er volop van! Alle ideeen voor slecht weer op het eiland Falster kunnen bewaard worden voor een volgende vakantie! 

Gistermorgen begonnen we lekker rustig aan. Pas tegen 8 uur waren we allemaal wakker. Terwijl de mannen de broodjes haalden, verhuisde ik onze tafel en stoelen naar de overkant. Het was al te heet om onder de luifel te gaan zitten in de volle zon. In de schaduw was het heerlijk, al vonden de jongens het wel erg koud en werden er vestjes uit de caravan gehaald. De caravan heeft iets magisch, het liefst gaan ze iedere 10 minuten even kijken of alles er nog in zit. En dan ook op allerlei knopjes drukken... Na het ontbijt werd het springkussen weer opgepompt en hingen ze omstebeurt aan de kabelbaan. Uiteraard werd dit na een uur wat minder gezellig en besloten we een stukje te gaan rijden. Het doel werd een Lidl in een grotere stad, met een mooie route over het eiland. Met lekkere broodjes en wat groente voor het avondeten reden we terug richting de camping. Vlak voor de camping is een strandje gemaakt, hier staan wat picknicktafels en het water is erg ondiep. Ideaal om de lunch op te eten en daarna een frisse duik te nemen. We zaten perfect in de schaduw, naast de Nederlandse buren met twee jonge meisjes van de camping. Na het zwemmen werd er een groot zandkasteel gebouwd. Ik las voor het eerst sinds tijden weer eens een tijdschrift en gooide ook wat zand uit de kasteelgrachten op het binnenplein. Wat een heerlijke relaxte middag! Rond 4 uur vonden we het weer mooi geweest. Op de camping speelden de kinderen meteen weer verder, totdat het eten op tafel stond. Uiteraard moesten we geregeld even meedoen, maar de kinderen samen speelden ook heerlijk.

Met een simpele pasta en saus werd er weer verder gespeeld. Rond 8 uur vonden we het mooi geweest en na een uitgebreide doucheronde lagen de jongens in bed. Om vervolgens nog ruim een uur te spoken. Niet zo gek hoor, ook in de caravan was het bloedheet. Het koelde eigenlijk niet echt af en ook wij hadden het lekker warm toen we ons bed opzochten. 

Vanmorgen was Stan er alweer vroeg bij, verrassend vrolijk na een heel kort nachtje. Mats sliep door al het geklets heen. Hij werd pas wakker toen wij aangekleed en opgefrist waren en Stan zelfs al de broodjes bij de receptie had opgehaald. Helemaal trots alleen op de skelter met de zak brood. Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in de auto en reden we de camping af. Een van de mooiste stukjes natuur in Denemarken is Mons Klint: krijtrotsen die meer dan honderd meter hoog zijn met aan de ene kant de zee en de andere kant een bos. Het park ligt op een uur rijden van onze camping en we rijden net als gister door graanvelden en langs de kustlijn. De laatste paar kilometers gaan over een onverharde weg door het bos, erg mooi maar ook toeristisch. 

We parkeren de auto bij het GeoCenter en verwisselen de slippers voor sneakers. Waterschoenen en flessen water gaan mee in de rugtas. We lopen de houten trappen op en zien al snel de zee ruim 100 meter onder ons liggen. In totaal dalen we 495 traptreden af, naar beneden is dit natuurlijk prima te doen. Als we bijna beneden zijn, komt een walgelijke stank ons tegemoet. Rotte eieren  alsof je bij een vulkaan komt, maar dan ontstaan vanuit rotte aangespoelde zeeplanten. Het uitzicht maakt de stank wel enigszins goed, maar hier willen we niet lang blijven! We wandelen het kiezelstrand op in de hoop op minder stank. Gelukkig waait het een paar honderd meter en daar is de stank verdwenen. Het strandje ligt wel volledig in de zon. Ik wilde hier graag ‘s morgens op tijd heen om de rotsen mooi te kunnen fotograferen. We wandelen nog wat verder in de hoop wat schaduw te vinden, maar dit is er niet. Dan ploffen we maar neer bij de waterkant en smeren ons nog een keer goed in. De grote kiezelstenen zijn natuurlijk perfect speelgoed voor de jongens. De ene na de andere steen wordt in de zee gesmeten. Wij genieten van het mooie plaatje en de bootjes die voor de krijtrotsen in het water dobberen. 

Na ruim een uur in de volle zon besluiten we terug te gaan. Het is hier heerlijk met het zeewindje, maar de zon schijnt echt op volle kracht. De wandeling terug over het kiezelstrand is prima te doen en halverwege verwisselen we de waterschoenen weer voor de sneakers. Op naar de 495 traptreden! In de warmte is het best zwaar, maar na iedere 100 treden is er een rustplaats met bankjes. Met 3 tussenstops wandelt zelfs Mats op eigen kracht weer naar boven. Stan zijn we meerdere keren kwijt, die rent als een malle met twee Nederlandse jongens de trappen op en wacht dan bij het volgende bankje. Moe maar voldaan arriveren we weer bij de auto. 

Op de heenweg zijn we langs een ijstentje gereden en dit zien de jongens wel zitten als lunch. We rijden rustig terug naar het dorpje Mon. Bij het ijstentje kunnen we gelukkig ook een hamburger bestellen en zo zitten we heerlijk te lunchen. Via een verschrikkelijke supermarkt rijden we weer terug naar de camping. 

We hebben Stan beloofd dat we gaan midgetgolfen als hij zich een hele dag netjes gedraagt. Dit lijkt te lukken, dus lopen we naar de receptie voor een paar stokken en balletjes. De meeste golfbaantjes liggen gelukkig in de schaduw en we vermaken ons prima met z’n viertjes. Terwijl de jongens daarna nog heerlijk spelen op het springkussen, relaxen wij bij de caravan en bereiden het eten. Het is dan nog steeds erg warm, het wordt nu tegen half 10 pas een beetje frisser. We vinden het met deze hitte dan ook een goed plan om morgen verder te trekken naar een camping met zwembad en strand. Die heb ik op internet geboekt, dus morgenochtend pakken we alles weer in en rijden we verder richting het vaste land van Denemarken. 

Onze eerste indruk is dat het land prachtig is. Ontzettend rustig, heel veel landbouw en mooi onderhouden dorpjes. Overal wordt het graan geoogst, dus is er onderweg genoeg te zien. Het glooiende landschap is sowieso mooier dan ik had verwacht! 

De rondreis door Denemarken met kinderen is begonnen!

Na de fantastische reis door Sri Lanka in mei, hebben we nog een vakantie tegoed dit jaar! Stan heeft 6 weken zomervakantie en de eerste 3 weken hiervan gaan we met de caravan weg. Mijn moeder heeft een caravan maar gebruikt ‘m niet, dus wij hebben de luxe dat we deze caravan een paar weken per jaar kunnen gebruiken. Begin juli halen we de caravan uit de stalling en na een snelle schoonmaakbeurt en check van tenten en stokken staat onze slaapplaats weer klaar voor gebruik! Vorig jaar gingen we vrij onverwacht naar Frankrijk, we wilden naar Denemarken maar de weersvoorspelling was te slecht. Onvoorbereid moest ik toen ontzettend wennen aan het kamperen met kinderen, zonder planning van activiteiten. Nu ben ik beter voorbereid: de route is gemaakt, de eerste campings en bootovertocht zijn geboekt en de jongens weten wat we gaan doen. We hebben er zin in! En die weersvoorspelling? Daar kijken we niet naar, we hebben onze warme vakantie al gehad dit jaar. Net als in Nederland is het trouwens al weken, zelfs maanden, prachtig weer in Denemarken. De voorspellingen zijn super!

Op zaterdag vertrekken we met een volle kofferbak via een heerlijke lunch met vrienden naar m’n moeders huis. Na het uitladen rijdt Christiaan nog een keer terug naar huis om de tweede volle kofferbak in te laden. Stoppen we voor 2 weken Sri Lanka alles in 2 koffers, voor 3 weken kamperen gaan er naast die 2 koffers nog veel meer spullen mee. We slapen in ‘t huis van m’n moeder en staan op zondag lekker vroeg op. Het is al warm als we om 8 uur de laatste spullen in de caravan en auto stoppen. Om half 9 vertrekken we richting het noorden. De Afsluitdijk kennen onze kinderen eigenlijk niet, Stan kijkt zijn ogen uit. Wij zijn vooral erg blij met de rust op de weg, wat rijdt dit heerlijk! Stonden we vorig jaar al in de file bij Utrecht, nu rijden we in een ruk door tot de grens. 

Direct in Duitsland tanken we, maar het restaurant met speelplaats is gesloten. We stappen weer in de auto en stoppen een uurtje later bij een McDonalds. Ook hier is de speelplaats gesloten, maar de kids stappen toch weer blij in de auto met een speeltje en volle buik. Nu komen we bij Bremen en de eerste wegwerkzaamheden.  Ik heb heel wat gelezen over de werkzaamheden bij Bremen, Hamburg en Lubeck en weet dat we er flink wat vertraging kunnen oplopen. Dit is een van de redenen dat we op zondag rijden, hopelijk valt het zonder vrachtverkeer mee. We hebben geluk, Google geeft regelmatig flinke files aan op de rest van onze route, maar uiteindelijk hebben we telkens niet meer dan 10 minuten vertraging. Aan de andere kant zien we een auto met pech staan en ja, dit levert echt kilometers stilstaand verkeer op. Wat een mazzel dat dit aan onze kant niet gebeurt! 

Eigenlijk verloopt de rit ontzettend rustig. De achterbank houdt zich rustig en Christiaan kan lekker doorrijden. We stoppen nog een keer voor een plaspauze maar ondanks de aankondigingen gaan de jongens onverrichter zaken weer mee. Mats wordt moe en doet voor de verandering weer eens een tukkie ‘s middags. Ik zet even na 3 uur m’n telefoon aan voor de formule 1, dit kan Stan wel waarderen. Helaas is het 4G bereik in Noord-Duitsland niet zo best dus de auto’s staan regelmatig stil. Maar we kijken een uurtje en dan komen we aan bij de camping aan de Oostzee. De jongens kunnen niet wachten tot ze de pootjes van de caravan mogen uitdraaien en vechten erom wie mag draaien en wie het plankje mag neerleggen. We blijven hier maar een nachtje dus zetten we alleen de caravan neer. Stoelen eruit, bal en fietsje eruit en we kunnen lekker even zitten. Heel even natuurlijk, dan mogen we mee naar de speeltuin, het toiletgebouw en na een ijsje nog een keer de speeltuin. We hebben de broodjes van de lunch nog en besluiten die als picknick mee te nemen naar het strand. Het is een flinke wandeling over de camping, leuk om even rond te kijken. 

Het strand is zoals we dit in Noord-Holland gewend zijn: druk, vol met iets te stevige mensen en heel veel Duitsers. Het is al na 6 uur maar het strand en de zee liggen nog helemaal vol. Stan en Mats trekken direct hun surfpak aan en spelen heerlijk met het zand en zeewater. Voor de jongens hadden we ook naar Callantsoog kunnen gaan :) Het water is te koud om in te zwemmen, in ieder geval voor ons. Er valt genoeg te zien, onder andere een jetski en bootjes die uit de zee worden gehaald. De broodjes worden lekker opgegeten en daarna begint het bedtijd te worden. We lopen terug via een snellere weg en duiken nog even onder de douche om het zand weg te spoelen. Mats kijkt zijn ogen uit als een prachtige langharige hond gebruik maakt van de hondendouche. Eerst wilde hij niet geloven dat de douche voor honden is, er hangt een leuk bordje op, maar nu snapt hij de bedoeling. Na de douche is het bedtijd. Stan is bekaf en valt snel in slaap. Mats is dankzij zijn middagslaapje natuurlijk veel te wakker. Hij blijft maar tegen Stan kletsen en wordt boos als hij geen antwoord krijgt. Uiteindelijk vertellen we hem dat hij nu echt moet gaan slapen en dan is het stil in de caravan. De drukke weg loopt pal achter onze camping, dus echt stil wordt het deze nacht niet. We slapen wel prima! 

Maandagmorgen begon voor Mats lekker op tijd, al voor 7 uur wilde hij naar de wc. Gelukkig hebben we die in de caravan en hij kruipt na het plassen nog even in zijn slaapzak. Maar slapen doet hij niet meer en wij ook niet. Hele verhalen worden verteld en liedjes gezongen. Even voor half 8 mag hij bij ons in bed en dan is Stan ook wakker. We gaan eruit, kleren aantrekken en het ontbijt klaarmaken. De mannen halen wat broodjes en na het ontbijt ruimen we de caravan weer in. We hebben nog even de tijd voor een potje voetbal en doen rustig aan, we hebben een plekje op de boot van 11.45 geboekt en het is nog maar een uurtje rijden. Ruim op tijd rijden we van de camping. Van de verwachte drukte voor de veerboot merken we weinig, het is ook hier lekker rustig op de weg. Een uur voor tijd arriveren we bij de haven, dit is het eindpunt van de weg. We worden opgesteld in lange rijen en wachten tot we aan de beurt zijn. Even de auto uit, goed insmeren en dan weer terug de auto in want het licht gaat op groen. Helaas mogen we nog niet mee met een vroegere boot. Om half 12 rijden we eindelijk richting de veerboot, met heel veel andere auto’s en kampeerwagens. 

De veerboot is vergelijkbaar met de boot naar Texel alleen een maatje groter. De overtocht duurt 45 minuten dus we kunnen mooi op het dek gaan zitten. In de boot zijn diverse winkels en restaurantjes maar wij lopen direct door naar boven. Op het dek kunnen we een paar stoelen pakken en direct naast de railing neerzetten. Het valt mee met de kou, er staat een flinke wind, maar we zitten heerlijk in het zonnetje. Christiaan en Stan gaan een toilet en koffie zoeken en Mats en ik genieten van het uitzicht. Na de koffie en wat lekkers gaat de bel en mogen we de auto weer opzoeken. Het duurt even voordat we aan de beurt zijn, maar dan rijden we echt Denemarken in. We komen zowaar langs een bemande grenspost met heel veel mannetjes. Uiteraard gaat dit allemaal in een slakkengangetje. 

Het is inmiddels lunchtijd en ik zoek wat restaurantjes op. We rijden Maribo binnen, de enige stad van betekenis op het eiland waar we ons nu bevinden. We vinden een perfecte parkeerplaats voor de caravan (zonder achteruit rij acties) en wandelen het stadje in. Het restaurantje dat ik heb uitgekozen wordt door de jongens afgekeurd, ze hebben alleen maar broodjes met groene blaadjes in de vitrine liggen. Veel te gezond. In het stadje vinden we een leuk binnenplaatsje met een terras en een paar speeltoestellen. En een menukaart, heel fijn! Toch even wennen weer zo’n nieuwe taal. Het duurt even voordat ik besef dat de tekst op het hele grote bord betekent dat je binnen moet bestellen en betalen. Het duurt dan ook even voor we onze lunch krijgen, maar deze is het wachten meer dan waard. Ik heb een Mexicaanse hamburger en die smaakt 300x beter dan de McD van gister. De jongens eten een pannenkoek en jagen andere kinderen weg bij de speeltoestellen. Delen is best lastig als je 3 of 6 bent... 

Na de lunch lopen we nog even verder het stadje in, we willen wel wat Kronen in onze portemonnee. We ontdekken dat Stans slipper stuk is (herhaling van vorig jaar...) en kopen een nieuw paar. Best een uitdaging in zo’n ministadje. We wandelen weer terug naar de auto en caravan en dan is het nog een kwartiertje rijden naar de camping. Ik heb de camping, met Nederlandse eigenaren, vooraf geboekt. Dit blijkt overbodig, het is niet zo druk. We kunnen zelf een plaatsje kiezen en dit wordt uiteraard een plaats direct naast de speeltuin. Mats viel in de auto weer in slaap en wordt niet zo fris wakker. Hij hangt erbij en wil niet helpen. Stan is natuurlijk snel in de speeltuin te vinden. We pakken nu alle spullen uit de caravan en zetten de luifel op. We blijven hier wel een paar nachten en kunnen vooral de schaduw van de luifel goed gebruiken. Het heeft hier al 13 weken niet geregend en dit is te zien aan het dorre gras, het lijkt Zuid-Frankrijk wel. We mogen ook niet barbecuen en in heel Denemarken is open vuur verboden. Dat wordt geen skottelbraai...

Om een uur of 5 staat alles zoals we willen en ga ik met de jongens mee naar de speeltuin. Die is echt helemaal prima, inclusief kabelbaan, springkussen en schommels. Stan kijkt met een scheef oog meermaals naar de skelters die naast de camper van de buren staan, maar daar is niemand. Als de buren terug zijn van een wandeling, durft hij na lang twijfelen zelf te vragen of hij een skelter mag lenen. Zoals ik al verwachtte, blijken de skelters van de camping te zijn en binnen no time scheurt Stan erop weg. Mats heeft zijn loopfietsje mee, gelukkig maar want hij is te klein voor de skelters. De jongens spelen heerlijk en wij wisselen elkaar af bij de kabelbaan. Na de heerlijke lunch hebben we niet zoveel honger en ik bak een zak meegebrachte poffertjes op. Lekker! 

Nog voordat de tafel afgeruimd is, zijn de jongens weer naar de speeltuin vertrokken. Ze vermaken zich prima met elkaar en twee Nederlandse meisjes van de overkant, met wie Stan zowaar de skelter wil delen. Voetballen op de trampoline wordt de avondinvulling. Met pikzwarte voeten komen ze rond 9 uur terug bij de caravan. Tijd voor een voetenbadje en dan snel naar bed. Het duurt zeker nog een half uur voordat de jongens rustig zijn, ze kletsen en klieren maar natuurlijk wordt het uiteindelijk stil. Het is hier overigens heerlijk rustig op de camping, er zijn wel meer kinderen maar huilen en gillen doen ze nauwelijks. En nu liggen ze allemaal lekker te slapen. Het wordt nu helaas helemaal bewolkt, ik keek uit naar een ongerepte sterrenhemel. Maar die zien we vast nog wel een keer deze week, de weersvoorspellingen zijn hier net zo mooi als in Nederland!