Het ontbijt wordt geserveerd bij het zwembad, door een knorrige manager. Eerst moeten we de bestellingen op briefjes invullen, om het vervolgens mondeling te herhalen en dan weet hij nog niet wie wat besteld heeft. Het smaakt er echter niet minder om. Ondertussen wordt de auto afgeleverd en na het ontbijt pakken we wat spullen in tassen en gaan we op pad. De auto is precies groot genoeg voor ons allemaal en wat tassen, zo kunnen we lekker op ons gemak het eiland verkennen. We beginnen met tanken, want de benzinemeter geeft al snel nog maar 1 streepje aan en we weten niet of er veel tankstations zijn. Het eiland is volledig gericht op brommers en dit is bij de pomp te merken. Jos staat in de volle zon als hij wat briefgeld in een tankautomaat stopt, om vervolgens de teller van 340 naar 0 baht terug te zien lopen... Heel langzaam... De benzine is op het eiland bijna 2 keer zo duur als in de rest van het land, maar we gaan toch niet veel kilometers rijden. Aan de overkant van het tankstationnetje zien we een aapje aan een touwtje, zo'n typisch voorbeeld van de Thaise toeristenindustrie wat ons nogal tegenstaat.
Na het tanken kunnen we op pad naar de mooie stranden. Christiaan rijdt meteen al de verkeerde kant op en zo komen we aan de andere kant van het eiland terecht. Aan 'onze' westkant liggen de zandstranden, aan de 'andere' oostkant mangrove en rotsen. We rijden door naar een restaurantje met een mooi uitzicht over het rotsstrand en wat kleine eilandjes voor de kust. We genieten van het prachtige beeld en het briesje en ook de ijskoffie smaakt hier prima. De kinderen maken de huispoes helemaal gek, het beestje wordt gevonden in alle verstopplekjes en vlucht uiteindelijk het restaurant maar uit. Als we betalen met iets te groot geld (het grootste biljet is hier 1000 Baht / 25 euro), rijdt de eigenaar op de brommer weg om 5 minuten later pas weer terug te komen met wisselgeld. Wij wachten wel hoor, ik hoop alleen dat Mats zijn koelkast niet ontregeld heeft door op alle knopjes tegelijk te drukken.
We steken het eiland weer over, op zoek naar Bamboo Beach of Nui Beach, dit schijnen de mooiste baaien te zijn. Het is echter niet zo makkelijk om met een auto het strand te bereiken. Als we bij een restaurantje kijken, is dit niet het gewenste mooie strand. Bij de volgende baai zitten we goed en er lopen net een paar apen over een gebouwtje naast de parkeerplaats. Leuk om te zien! Via een verlaten restaurant wandelen we Bamboo Beach op. Weinig bamboe te zien trouwens, maar wel een prachtig strand, mooie rotspartijen en de jungle op de achtergrond. Er staat een windje en we zitten hier heerlijk. De kids vermaken zich in no time weer met zand en water. Stan en Pien gaan helemaal op in hun spel en bakken zandtaarten en schelpenkoekjes. Jos en Christiaan weerhouden Mats ervan om met kleren en al het water in te lopen, de zwemkleding ligt nog in de auto. Als ik Mats even overneem, zit hij meteen in de branding, heerlijk toch met dat warme water! Hij vind het prachtig en heeft totaal geen angst, mooi om te zien. Wel even opletten natuurlijk want de golven worden hoger en het water lijkt te stijgen. We maken nog wat foto's bij de rotsen en dan is het mooi geweest. Bij het verlaten restaurant lenen we een tuinslang om iedereen weer van het zand te ontdoen. Bij Stan en Mats betekent dit een volledige douche, ze zitten weer helemaal onder. Terug bij het resort gaat Mats lekker slapen en ik zoek een hotel voor onze laatste 2 nachten strandvakantie. Op advies van Jos en Maartje gaan we naar Railay Beach, een strand dat je alleen per boot kan bereiken en wat in alle top-5 mooiste stranden van Thailand terugkomt. Ik twijfelde of dit haalbaar is met kids en bagage, maar Jos en Maartje nemen mijn twijfels weg en dan is de reservering snel gemaakt. We zullen niet snel weer in deze regio komen en dan kunnen we maar beter naar het mooiste plekje gaan...
We stappen in de auto, op weg naar een vooraf gekozen restaurantje. Dit kunnen we niet vinden en we belanden bij een hippie strandje met lege restaurantjes waar de muziek flink hard staat. Dit is niet helemaal wat we zoeken met de kids erbij en we besluiten verder te rijden. We vinden onderweg nog wel het gezochte restaurant, maar dit is zo klein en we willen de kinderen graag wat ruimte geven. We rijden dan maar door naar 'Markus', het restaurant van gistermiddag. Hier eten we verschillende curries en het smaakt weer goed. Via de 7eleven voor een ijsje, rijden we snel weer terug naar het hotel. Hier gaan we nog een keer echt douchen, wat een zandzooi. Dan liggen de kinderen er voor hun doen op tijd in. Wij gaan buiten zitten en zien de lucht steeds dreigender worden. En jawel hoor, we krijgen een regenbui en het begint nog heviger te onweren dan we al zagen. Heerlijk om naar te kijken! Nadat Maartje het potje hartenjagen heeft gewonnen, blijven we nog even op het terras hangen om naar het weer te kijken, de regen brengt ook fijn wat verkoeling met zich mee.
De volgende morgen starten we rustig op, ook al zijn we weer op tijd wakker. We ontbijten binnen in het restaurant, volgens de manager gaat het zo regenen. Het is flink bewolkt en er komt veel wind van zee, wat wij eigenlijk wel lekker vinden. Vandaag willen we naar het nationale park op het zuidelijke puntje van Ko Lanta en daar is het weer heel geschikt voor. Eerst laten we de kinderen nog lekker spelen in een overdekte ruimte naast het zwembad. Van matten en kussens maken ze hun eigen speelparadijs. Helemaal bezweet komen ze bij de huisjes terug, ze trekken zich niets aan va de hitte. Ook rennen ze naar de auto toe en na een opmerking 'moeten we nou weer achterin' gaan Stan en Pien gezellig achterin zitten. Hoe minder we op ze letten, hoe beter ze elkaar vermaken, perfect! We rijden ongeveer een half uurtje, weer via een benzinestation, voordat we bij het nationale park aankomen. Reisgidsen en de medewerkers van het hotel waarschuwden ons voor agressieve apen die uit zijn op onze spullen. Bij de toegangspoort naar het park zien we de eerste exemplaren. Als Jos uit de auto stopt om het entreegeld te betalen, springt een brutale aap op ons dak. Ik open mijn raampje om Jos te informeren en dan steekt de aap direct zijn arm naar binnen. Mijn eerste reactie is 'raam dicht' en dit levert de aap een zere vinger op, die bleef tussen raam en deur zitten. De aap schiet weg als ik het raampje weer ietsje open.
Het is nu nog een klein stukje rijden naar de parkeerplaats bij het meest zuidelijke stukje Ko Lanta. Hier is een mooi park aangelegd met zicht op een zandstrand in een mooie baai en een rotsstrand met jungle. Het meest zuidelijk is de vuurtoren op een heuvel en dat wordt het doel van vandaag. De bewolking zijn we kwijtgeraakt, de verwachte regen kwam ook niet meer. Hierdoor is het wel erg warm om te wandelen. Maar terwijl Maartje en Mats bij een soort hut blijven, gaan wij met z'n vijven de heuvel op. Stan en Pien klauteren flink met ons mee en na een korte maar bloedhete klim worden we beloond met het mooie uitzicht. Aan de ene kant de baai, aan de andere kant het rotsstrand en daarachter het regenwoud dat hier nog niet gekapt is. Echt mooi dus! De klauterpartij naar beneden vind ik nog lastiger dan omhoog, badslippers zijn niet zo handig op deze locatie. Maar we zijn snel weer beneden, waar we even bijkomen en wat drinken bij Maartje. We wandelen vervolgens naar de andere kant van de baai. Hier begint een nature trail van 2 kilometer maar dit willen we de kids niet aandoen. Wel spelen we nog even met een schommel die aan een boom hangt, ook dit zorgt voor veel lol bij Stan en Pien.
Als we even later terug lopen naar de parkeerplaats, komen we alsnog de apen tegen. En zo agressief... Ze zitten elkaar rustig te vlooien en lijken bang van ons te zijn. We laten ze maar met rust en stappen weer in de auto. We willen gaan lunchen en hiervoor rijden we naar een restaurantje dat we gister niet bezochten omdat het niet op het goede strand lag. Er zijn geen andere gasten en ook op het strand is het rustig. De kids spelen weer lekker met zand en stenen als we wachten op het bestelde eten. Dit smaakt goed, net als de ijskoude koffie en bananenshake. We kijken nog even rond en dan gaan we weer op pad. Ik wil Mats in de auto laten spelen, zodat we niet weer de hele middag bij het huisje hoeven te blijven. Dit lukt snel en opnieuw maken we de oversteek naar de andere kant van het eiland. We kijken vanuit de auto even rond in Old Ko Lanta Town, een dorpje op palen aan de rotskust, wat er gezellig maar erg warm uitziet. We rijden verder langs de mangrove. Net als 3 jaar geleden in het gebied rondom Sam Roi Yot National Park, zien we dat mangrovebossen moeten wijken voor garnalen- en viskweekvijvers. Toch zien we hier veel meer mangrovebos dan 3 jaar geleden. We rijden langs een monkeyschool en vermoeden opnieuw een op toeristen gerichte plek voor dierenmishandeling. Dit blijkt te kloppen als we Tripadvisor checken, dit gaan we dus zeker niet bezoeken. We rijden verder en terwijl we langs de brug naar het vasteland rijden, wordt Mats alweer wakker. Hij blijft eerst huilen maar wordt vrolijk, dus prima zo. Het is tijd voor strand en een ijsje, maar dit kunnen we niet makkelijk vinden.
Maartje leert ons een nieuw woord: resort-crashen. Als je maar wat te drinken of eten bestelt en betaalt, laten medewerkers van een luxe resort je gebruik maken van de luxe faciliteiten van het resort. We rijden een luxe resort op, in de hoop op een restaurantje bij het strand. Dit blijkt lastig te zijn, want zwemmen kan hier niet in de zee, maar wel in het zwembad. We worden met een taxiwagen van het resort naar het zwembad gebracht, waar we een drankje voor onszelf en een beker ijs voor de kinderen bestellen. Nog voordat de drankjes gebracht zijn, liggen de kinderen en de mannen in het zwembad. Er is een glijbaantje bij het kinderzwembad, helemaal leuk natuurlijk. Maartje en ik kijken rond op het resort en relaxen bij het zwembad, heerlijk zo! Dankzij het windje is het hier ook niet zo bloedheet. Na een uurtje hebben we het wel weer gezien en worden we weer teruggebracht naar de auto. We zoeken een restaurantje op, om er een paar kilometer later achter te komen dat het gesloten is ivm het laagseizoen. We rijden verder naar een ander strandje waar een paar restaurantjes zijn. Hier spelen de kinderen opnieuw in het zand en even later wordt het eten gebracht. Onze Mexicaanse gerechten zijn niet echt best en de pizza's van Maartje en Jos zijn voorzien van een nogal pittige saus, maar de kinderen eten weer lekker van de macaroni. Na een paar foto's op het strand bij zonsondergang, rijden we het laatste stukje terug naar ons hotel. Terwijl Christiaan en Maartje de kinderen nog een laatste ijsje geven, ruimen Jos en ik de auto leeg en boeken bij Nina van de receptie een busje dat ons morgen naar Krabi Airport brengt. De bus rijdt daarna verder om ons af te zetten bij een pier, voor de boot naar Railay Beach.
Tijdens ons laatste avondje samen spelen we opnieuw hartenjagen en drinken de drankjes op die niet mee kunnen in de koffers. Morgen vliegen Jos en Maartje met Pien naar Bangkok, voor de terugvlucht naar Amsterdam de dag erna. Wij volgen 2 dagen later, als we ook Railay Beach hebben bekeken. De volgende morgen is Mats al voor half 7 wakker en helaas gaat hij ook niet meer slapen. We pakken de koffers alvast maar in en dan gaan we ontbijten. Het weer ziet er opnieuw dreigend uit en als de kinderen na het ontbijt in de relaxruimte gaan spelen, breekt de regenbui los. Mats trekt zich er niets van aan en loopt lekker rond bij het zwembad. Ik sta er met een paraplu bij, toch een beetje gevaarlijk naast dat diepe zwembad. Stan en Pien vinden het een goed idee om het nat geregende hout in de relaxruimte af te drogen en voor we het doorhebben, gebruiken ze hiervoor alle handdoeken die zijn klaar gelegd voor zwemmers. Oeps, sorry voor de dames die de was moeten doen... Ze vermaken zich wel goed en zo kunnen wij de rest van de bagage inpakken. Even na half 11 rijdt er een busje voor bij de receptie en we vertrekken op tijd naar het vasteland. Terwijl Mats in slaap valt, gaan we met de auto weer op de veerboot en dan is het niet ver meer naar de luchthaven van Krabi. Ik zwaai Jos, Maartje en Pien uit met een slapende Mats op schoot en daarna rijdt de taxibus verder naar de pier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten