Railay Beach, mooier wordt het niet!

Het taxibusje brengt ons naar een pier vlak na Krabi Town. Jos heeft me precies uitgelegd hoe het werkt, we moeten een kaartje kopen en dan naar de boot lopen, die in de branding klaar ligt. Als we bij de pier komen, ligt er echter een soort wiebelbrug in het water. Dat valt mee, we hoeven niet met de koffers op ons hoofd door de branding te lopen. We hoeven ook niet lang te wachten, de boot gaat ieder uur en we zijn er precies 10 minuten voor vertrek. Voor nog geen 8 euro mogen we met z'n viertjes met alle bagage aan boord, voor de oversteek van 10 minuten. Tot mijn verbazing is er ook zo'n wiebelbrug als we aankomen met de boot. We zouden een beach landing hebben, dus ik vraag me af of we wel goed zitten. En zo mooi is dit strand eigenlijk ook niet. Maar de bootmannetjes maken ons duidelijk dat we de boot af moeten en helpen ons met de bagage. De koffers worden aan het einde van de brug op een wandelpad langs het strand gezet en er wordt naar links gewezen, daar moet ons resort zijn. Als ik een informatiebord bekijk, blijkt dat we toch op het verkeerde strand staan, we zijn op Railay Oost en het resort is op Railay West. Gelukkig blijk je in een paar minuten van het ene naar het andere strand te kunnen lopen en dat doen we dus maar. Het is bloedheet in de zon, er staat geen wind en we slepen al onze bagage mee. Als we op Railay West aankomen, laat ik de koffers en de mannen staan en loop naar de receptie van het resort. Gelukkig komt er dan iemand helpen met de koffers. We krijgen een vies welkomstdrankje en een heerlijk verkoelend doekje. Even later worden we met een golfkarretje naar onze bungalow gebracht. Zoals gelezen op Tripadvisor is het huisje wat verouderd, maar heerlijk ruim en als de airco even aanstaat ook heerlijk koel.


We gaan terug naar het strand, waar we bij het restaurant wat eten. Daarna trekken we de zwemkleding aan en gaan naar het zwembad, dat naast het strand, in de schaduw van wat palmbomen staat. Heerlijk verkoelend en vanuit het zwembad heb je zicht op het mooie strand en de gigantische kliffen waar Railay Beach bekend om staat, het is mooi hier! Na het zwemmen kleden we ons om en dan wandelen we naar het strand voor een wandeling. De zon zakt al richting zee en verdwijnt achter een hoge klif, terwijl we een restaurantje zoeken.

Behalve resorts, is er ook een walking street op Railay Beach, waar verschillende tourbureautjes, barretjes en restaurantjes zijn. Bij het eerste restaurantje bestellen we een pizza voor Stan en Mats en Thais eten voor onszelf. Als we Mats uit zijn wandelwagen halen, begint hij enorm te huilen. Hij blijkt gepoept te hebben en terwijl Christiaan zijn eten krijgt, verschoon ik hem achterin het restaurant. Er zijn hier alleen openbare toiletten verderop in de straat, dus dan maar op de grond op een doek. Ik begrijp direct waarom hij zo huilt, hij heeft enorme luieruitslag. Helaas ligt de crème in ons huisje, dus ik kan nu weinig voor hem doen. Met een schone luier om is het probleem niet opgelost en om hem rustig te houden, loop ik wat met hem rond. Ik laat mijn eten inpakken, hier eten gaat niets worden want hij wil absoluut niet meer zitten. Als Christiaan en Stan genoeg hebben gegeten, rekenen we af en met Stan in de wandelwagen en Mats op de arm, lopen we terug naar onze bungalow.

Mats krijgt een flinke dosis crème en ik eet alsnog mijn Panang curry met garnalen op, erg pittig maar wel lekker. Even later gaan de jongens slapen in hun bed en tentje en zitten wij voor ons huisje. Het wemelt van de muggen, ongetwijfeld door het vele stilstaande water in potten voor ieder huisje, waarmee je je voeten van zand kunt ontdoen voordat je naar binnen gaat. De muggen trekken zich niets aan van onze antimuggenspray en voor lange broeken en mouwen is het echt te warm. Christiaan loopt naar het restaurant voor een drankje, maar komt met lege handen terug. Het resort verkoopt geen alcohol... Met zijn portemonnee loopt hij opnieuw naar het strand en komt terug met een paar biertjes en een cocktail voor mij. Die smaakt heerlijk, maar dan ga ik toch snel naar binnen om aan de muggenplaag te ontkomen.


De volgende morgen voel ik me niet goed, ik zit om de paar minuten op de wc en heb enorme krampen. Misschien de garnalen of de cocktail? Christiaan gaat met de jongens naar het strand en ik kruip weer onder het laken. Met een paar pillen op val ik weer in slaap, om pas na 10 uur weer wakker te worden. Ik voel me ietsje beter en moet echt wat gaan eten, dus wandel ik ook naar het strand. Ik eet wat restanten van het ontbijtbuffet en dan gaat het iets beter. De hele morgen hebben de jongens heerlijk in het zand gespeeld. In de branding, op het strand, zonder enig oog voor het natuurschoon vermaken ze zich prima. Regelmatig komen longtailboten toeristen naar het strand brengen, die over het algemeen wat moeite hebben met het uitstappen in de branding. Mensen kijken vind ik sowieso leuk, maar als er af en toe een uit een boot valt, is het nog leuker.

Als de zon erg hoog komt te staan, gaan we zwemmen in het zwembad. Na een half uurtje zijn de jongens uitgespeeld en terwijl Christiaan alvast met ze gaat douchen, haal ik wat te eten voor de lunch. We eten een lekkere wrap in ons huisje en dan gaat Mats slapen in zijn tentje. Stan gaat lekker spelen in de hut die hij met Christiaan rondom zijn bed maakt, al het speelgoed ligt op zijn bed. Wij kunnen even relaxen en genieten van de airco. Als Mats wakker wordt, is hij weer erg verdrietig. Ik check zijn luier, maar dit kan het probleem niet zijn. Toch blijft hij huilerig en wil niets.

We laten hem maar even gaan en als hij dan eindelijk met Stan gaat spelen, hebben de jongens samen weer de grootste lol. Ik loop naar de receptie om de transfer naar de luchthaven morgenmiddag te regelen en reserveer meteen een massage voor vanavond. We gaan naar het strand voor opnieuw een zonsondergang. Het is flink bewolkt en we nemen de paraplu's maar mee voor de zekerheid. Als we wat foto's hebben gemaakt op het strand, zoeken we een tafeltje uit aan de rand van het overdekte restaurant waar het nog leeg is. Nog geen 5 minuten later begint het hard te regenen en is er complete chaos. Alsof de regen als totale verrassing komt, moeten er snel tafels verplaatst worden en zijn alle medewerkers druk bezig om de gasten in het overdekte deel van het restaurant te zetten, wat meteen helemaal vol is. Wij krijgen een heerlijk barbecue gerecht en de jongens opnieuw pasta. Christiaan loopt nog even langs walking street voor wat drankjes en dan gaan we onder de paraplu terug naar de bungalow.

De jongens gaan weer lekker slapen en wij kunnen iets prettiger buiten zitten dan gister, door de regen zijn er nauwelijks muggen. Ik wandel weer naar het strand, waar ook de spa is. Na een massage voelt mijn lichaam weer soepeltjes aan. Nog een drankje op het balkon en dan is ook onze laatste avond bij het strand afgelopen. De volgende morgen pakken we eerst de koffers in en gaan ontbijten. We hebben dan nog ruim 2 uur voordat de taxi ons naar de boot brengt, die we invullen met zwemmen en douchen. We lunchen nog bij het resort terwijl Stan en Mats weer heerlijk in het zand spelen en dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Ik heb de transfer bij het resort geboekt, dit kostte wel iets meer dan het lokale public transport, maar dit blijkt ook vele malen relaxter te zijn.

We worden met een golfkarretje naar een tractor met aanhanger gebracht, die vervolgens de zee inrijdt naar onze privéboot. De koffers worden netjes overgezet en dan varen we naar de pier. Dit blijkt ook weer een andere pier te zijn dan op de heenweg, nu zonder wiebelbrug maar met een smal weggetje. Alle bagage gaat op een tuktuk en wij gaan in een andere tuktuk, die ons naar de taxibus brengt. De taxibus is luxer dan alle bussen die we hebben gehad, heerlijk! Mats sluit nog even zijn ogen tijdens het ritje van een half uur. Op de luchthaven worden onze koffers netjes op een karretje gezet, terwijl wij Mats slapend in zijn wandelwagen kunnen zetten. Hij wordt wakker als we bij de incheckbalie staan, goeie timing!

We hebben nog ruim een uur voordat we moeten boarden en op de kleine luchthaven is weinig te doen. Met een ijsje gaan we op een paar stoelen zitten, waar we worden aangesproken door 2 dames van de Thaise toeristenbond. Ze hebben een waslijst aan vragen maar hebben eigenlijk meer aandacht voor Stan en Mats dan voor mijn antwoorden. Christiaan en ik lopen omstebeurt nog een rondje en als ik terug kom, hebben de kids nieuwe Thaise vrienden gemaakt. Ze krijgen van diverse mensen koekjes en chips. Ze vinden het prachtig en zijn helemaal niet verlegen meer. Wij vinden het wel genoeg en nemen ze mee naar de gate, waar we nog een ijskoffie halen en wachten tot we aan boord mogen.

We hebben maar 3 stoelen op rij 31, Mats moet op schoot. Als we in het vliegtuig komen, blijkt dat Thai Airways in dit vliegtuig begint met rij 31, we zitten dus weer helemaal vooraan met extra beenruimte. Even later komt er een monnik binnen, die door Stan met grote ogen wordt bekeken. De meneer in oranje jurk zit achter Stan, dus Stan zit achterstevoren op zijn stoel. Als de monnik een paar foto's van hem maakt met zijn telefoon, wil hij dat terug doen met mijn telefoon. Hij vermaakt zich prima zo! Netjes op tijd vertrekken we en de vlucht is maar iets meer dan een uur. Helaas moeten we op de luchthaven van Bangkok nog een enorm eind taxiën, om vervolgens midden op de luchthaven stil te staan. Met een bus worden we naar een gate gebracht, wat ook nog heel veel tijd kost. Zo zijn we langer onderweg op de luchthaven dan van Krabi naar Bangkok.

Het is al na 6 uur als we bij het hotel aankomen, waar we meteen wat gaan eten. Het restaurant ligt naast het zwembad en we besluiten nog even in het donker te gaan zwemmen, wat vooral Stan erg leuk vindt. Na een half uurtje drogen we de kids weer af en leggen ze in bed. Wij zitten op ons balkon met een drankje en ik type een reisverslag. Als m'n iPad vastloopt op het zoeken van foto's maak ik een domme fout en is al mijn tekst weg. Ik ben er klaar mee en ga maar slapen.
 
De allerlaatste ochtend in Thailand begint vroeg, om 6.15 uur is Mats klaar wakker en ook Stan volgt snel. Wij hebben niet zo best geslapen met een airco boven ons hoofd en Mats is nog een paar keer wakker geweest. We starten dan ook langzaam op met het opnieuw inpakken van de koffers. Ik ga alvast ontbijten met Stan en Mats. Het ontbijtbuffet staat in een ontzettend saaie ruimte en stelt niet zoveel voor. Maar we hebben alvast wat binnen en daarna nemen we de koffers mee naar de lobby. Om 9 uur worden we naar het vliegveld gebracht, waar we onze zomerkleding inwisselen voor een lange broek en schoenen. Alle lange broeken, shirts en dichte schoenen hebben we 3 weken niet gebruikt, dit moeten we toch echt onthouden voor een volgende reis. Vanaf het moment dat we aankomen in Thailand tot het moment dat we weggaan kun je echt af met een korte broek, hemdje en slippers. Bij het inchecken krijgen we gelukkig direct een stoel voor Mats, we wisten al dat het vliegtuig niet helemaal vol zit. Dan begint het lange wachten, we drinken nog maar eens wat en eten een broodje Subway. Stan is blij dat we nu in een echt blauw KLM-vliegtuig gaan en hoopt dat er weer een monnik achter hem komt zitten. In de wachtruimte stapt wel een monnik binnen, maar die heeft een plaats voorin het vliegtuig.

We vertrekken om iets na 12 uur en Mats valt tijdens het taxiën in slaap. Gelukkig maar, want hij houdt niet echt van gordels om. Helaas slaapt hij maar kort en dan is de vlucht nog erg lang. De eerste paar uur gaan prima, met een spelletje op de iPad, een filmpje en wat lego spelen de jongens lekker door. We krijgen een maaltijd en spelen nog een keer verder. Rond een uur of 6 Thaise tijd worden de kids wel wat vervelend. Voor slapen is het nog te vroeg en de spelletjes en tablets helpen ook niet meer. We lopen wat heen en weer en Mats smijt zijn drinkbeker kapot tegen het metalen frame van een toilethokje. Hij blijft roepen om zijn fles, maar die ligt in 2 delen in de prullenbak. We hebben nog wel een papfles mee, maar melk drinkt hij al een paar dagen niet meer en ook met appelsap weigert hij uit de andere fles te drinken.

We wisten van tevoren dat het geen makkie zou worden, een lange dagvlucht met 2 kleine kinderen, en dit blijkt uit te komen. Gelukkig wordt er iets later weer een maaltijd geserveerd, dit zorgt niet alleen voor afleiding maar is voor de kids ook een teken dat ze even daarna moeten gaan slapen. En zo liggen we allebei met een slapend kind in onze armen bij te komen van het eerste deel van de vlucht. Nog 4 uur te gaan en dat gaat eigenlijk prima. De jongens worden wakker als er nog een snack wordt geserveerd, we vliegen dan al boven Duitsland. Keurig op tijd landen we in Amsterdam, om vervolgens nog een gigantisch eind te moeten lopen naar de bagagehal. Gelukkig zeurt Stan niet en lopen we rustig door. Ondanks de wandeltijd, moeten we nog op onze bagage wachten en dan kunnen we op zoek naar mijn schoonvader. Voor ons gevoel midden in de nacht, maar in Nederland om half 8 's avonds, rijden we weg van Schiphol. Thuis drinken we nog een kop koffie en spelen de kinderen weer met hun eigen speelgoed. We douchen en om 10 uur liggen we allemaal in bed. Opnieuw benieuwd naar wat de jetlag ons brengen gaat en opnieuw wordt ik als eerste wakker, om 7 uur. Pas om 8 uur gaan we eruit, dat valt erg mee! Eigenlijk zouden we zo'n reis door Thailand zo nog een keer kunnen doen, die paar rot-uren in het vliegtuig zijn we nu alweer vergeten :)