We gaan vandaag opnieuw een poging wagen om zonnebrand crème te kopen, en dan niet die Thaise zooi waar je alleen maar witter van wordt. Na een flinke ronde door Mae Hong Son lukt dit. Ik koop ook wat snoepjes, waarmee ik de kids bezig houd in de auto tot we bij de tempel aankomen die we willen bezoeken, de Wat Phra That Doi Kong Mu. Het is al lekker warm geworden en we kijken dan ook redelijk snel rond. De tempel bestaat uit een buitendeel met mooie beelden en een oude trap die naar de tempel bovenop de berg leidt (te warm) en een tempelruimte met een beeld van een liggende Boeddha. Geen slapende, want de ogen zijn open. Als wij deze tempel inlopen, gaan de monniken zich net klaarmaken voor een vroege lunch. Stan kan zijn ogen niet van de oranje jurken afhouden, hij heeft ze wel vaker gezien maar nu er leeftijdsgenootjes tussen zitten, maakt het veel meer indruk. Als wij onze schoenen weer aantrekken, horen we de monniken bidden voor het eten met een bijzonder gezang. Mats en Stan blijven om een hoekje kijken, ze willen eigenlijk niet mee. Stan heeft de rest van de dag allerlei vragen over de monniken, waarom leven ze bij Boeddha, waarom hebben ze een oranje jurk aan, moet hij ook monnik worden? Dit maakt reizen met kinderen zo bijzonder, vragen waar je zelf nauwelijks bij stil staat vragen nu om een tactisch maar duidelijk antwoord. 'Eh nee Stan, jij mag zelf kiezen wat je worden wilt' was duidelijk een goed antwoord.
Na de tempel reden we door naar het park Tham Pla, oftewel een Fish Cave. Vanaf de parkeerplaats liepen we in nog geen kilometer naar een vijver waar talloze dikke vissen zwommen. Ze wonen officieel in een grot, waar je ook kunt kijken. Je kunt de grot niet in, dit was jammer want we hoopten op wat verkoeling. Bij de ingang en de visvijver kochten we wat voer voor de vissen en de kids hadden een topuurtje. Mats heeft 232 keer vissie vissie gezegd en was het liefst achter het voer aangedoken, Stan vond het zo leuk dat hij zijn verlegenheid en angst overwon en zelf met een bankbiljet meer voer voor de vissen ging kopen. Een zeer geslaagd kinderuitje dus! Naast het park is een Thais foodcourt, meerdere 'restaurantjes' en lange tafels met banken. We kopen een ijsje voor de kids en bestellen zelf wat Thais eten. Het is warm, heel warm! We drinken een paar liter ijsthee op en Stan en Mats gaan met de Thai naar een kraantje om hun handen te wassen, wat voor veel lol onder de Thai zorgt.
Als we weer in de auto stappen, verwachten we dat de kids gaan slapen, maar dit is niet het geval. We rijden daarom terug naar het resort, lekker zwemmen! Het zwemmen duurt minder lang dan gepland, rond 3 uur betrekt de lucht en als we gedonder horen, gaan we snel naar ons huisje. Te laat, we lopen door een flinke regenbui. Het onweer barst echt los als we bij ons huisje zijn, waar we op het balkon gaan kijken. Opeens begint het gigantisch te stormen en ik kan nog net op tijd de kleding naar binnen halen die hier lag te drogen. We gaan snel naar binnen, het voelt niet veilig. De bomen waaien alle kanten op en we horen dat er bomen omvallen. We twijfelen of ons huisje wel de veiligste plek is, er staan diverse bomen om ons heen. Als we naar de lobby rennen, is er net een tak door het bladerdak van de lobby gevallen. De boekenkast eronder krijgt een volle laag water. De dame bij de lobby zegt ons terug te gaan naar ons huisje, de bomen om de lobby zijn ook groot en oud en ons huisje heeft tenminste een stenen dak. De ergste storm is net zo snel voorbij als dat ie kwam en we zien overal op het resort takken en troep liggen. Als ook de regen weer minder is, ga ik even kijken bij onze auto of daar geen boom op is gevallen. Dit is gelukkig niet zo, we stonden op een goede plek. Het busje van het hotel heeft wel een boom opgevangen en de mannen van het hotel zijn al begonnen met het weghakken van de boom. Het ziet er ernstiger uit dan dat later het geval blijkt, een paar flinke deuken op het dak en een afgebroken spiegel zijn de enige schade. De huurauto van een Nederlands stel die ernaast staat is zowaar onbeschadigd, wat een mazzel hebben ze daarmee.
Door de storm is er geen stroom meer in het dorpje waar het resort ligt, er is een boom op de stroomkabel gevallen. Dit wordt weer gerepareerd, maar ik wil hier niet op wachten. We kleden ons om en stappen in de auto, in Mae Hong Son zou wel stroom moeten zijn. Onderweg zien we de plaatselijke schade, er zijn diverse bomen omgevallen en een waterleiding spuit het water hoog de lucht in. De schade wordt snel verholpen en de omgevallen bomen zijn al omgezaagd, dus we kunnen gewoon doorrijden. We gaan naar een pizzeria waar we lekker eten. Daarna stel ik voor om in het donker naar een parkje te gaan, waar je een mooi uitzicht hebt op de tempel ernaast. We halen wat cakejes en koude koffie bij de 7/11 en op Stans verzoek nemen we een picknickkleed mee. We zitten heerlijk nog even, het is flink afgekoeld, en het uitzicht is best mooi! Rond half 8 rijden we weer naar het huisje, waar we Mats slapend vanuit zijn autostoeltje zijn slaaptentje in tillen. Stan gaat ook snel slapen en dan drinken wij nog wat voor ons huisje. Ook boeken we een kamer in Pai, waar we de volgende dag naar toe rijden.
Wekker Mats begint om half 7 met zijn papa mama lied en dan ligt Stan ook weer snel bij ons in bed. Ik ga eruit en pak alvast de koffers in. Na het ontbijt wandelen we een kort stukje van de nature trail bij het hotel, over een prutpad en een hangbrug. Hier zien we ook verschillende bomen die zijn omgevallen en op het hele resort liggen takken en troep. De tuinmannen hebben genoeg te doen! Na de wandeling gooien we alle spullen in de auto, checken uit en gaan op pad. We rijden naar een bamboe brug, die in een rijstveld is gebouwd en twee mini-dorpjes met elkaar verbindt. Het is bloedheet in de volle zon, ook al is het pas 10 uur. Aan de overkant drinken we een koud drankje en kijken we bij de werkmannen rond. Stan vind het mateloos interessant om bouwvakkers aan het werk te zien. Het tempo ligt hier over het algemeen erg laag en Christiaan krijgt uitgebreid uitleg over het restaurant met visvijver dat hier gebouwd wordt. Dan wandelen we snel weer naar de overkant, we beginnen ons kookpunt te naderen. Mats wordt flink boos als hij niet zelf mag lopen en gaat helemaal uit zijn dak als ik niet, in de volle zon, met hem een paar stenen olifanten wil aaien. Snel in de auto, klaar!
Mats valt met een flesje melk toch nog rustig in slaap en dan beginnen we aan de route naar Pai. Opnieuw dwars door de bergen en ondanks de primatour vind ik Stan erg stil. Als ik hem voorin op schoot neem, trekt hij wel wat bij en zo rijden we een klein uurtje bocht na bocht na bocht na bocht. Het uitzicht is af en toe prachtig, ondanks de mist/rook die om de bergen hangt doordat veel land wordt afgebrand. Als we daadwerkelijk stukken berm in brand zien staan, bedenkt Stan hele scenario's hoe we dit kunnen oplossen. Brandweer bellen heeft geen zin, die spreken alleen Thais, dus dan maar zelf blussen. We rijden natuurlijk lekker door en ondertussen wordt Mats weer wakker. Hij wil ook voorin, maar daar heb ik geen zin in. Stan weer naar achter is een betere oplossing en dan is Mats ook weer enigszins rustig te krijgen. We zoeken naar een plek om te stoppen, maar er is niet veel. In een dorp stoppen we bij een 7/11. Het is eigenlijk nog wat vroeg voor een lunch en daarom wandelen we over de lokale markt. Ook indrukwekkend voor een 4-jarige en Stan kijkt zijn ogen uit. HIj mag een paar slippers van me uitkiezen omdat we alleen sandalen voor hem mee hebben. De meeste slippers zijn echt te lelijk om aan te zien maar hij kiest uiteindelijk een paar crocs. Als een kind van zijn moeder zo blij is hij met zijn nieuwe schoenen en ze gaan de hele dag niet meer uit. En dat voor nog geen 3 euro...
We halen voor de kids een paar croissantjes bij de 7/11 en gaan bij een restaurantje ernaast zitten. Hier staat het buffet van grote pannen klaar, maar geen van de gerechten spreekt me aan. Chris eet een rauwe sperziebonen curry die nog best lekker is, mijn Massaman curry is echt veel te spicy. Dus volgt er nog een kokosbroodje van de 7/11 terwijl Stan en Mats zich vermaken met een opblaasdino/skippybal.
We moeten vervolgens nog 30 kilometer rijden, hier doen we 3 kwartier over. Bocht na bocht na bocht, maar het rijdt wel prima. We rijden direct door naar ons geboekte resort, wat er nogal kaal uitziet. We krijgen een veel te kleine kamer, ik blijk niet het juiste geboekt te hebben. Nou ja, je kon deze kamer boeken voor 4 personen volgens Agoda, maar het is toch echt maar een 2-persoons kamer. Na wat gedram krijgen we een familyroom, maar mede omdat er toch geen restaurant bij het resort zit, er nergens schaduw is en het zwembad schoongemaakt moet worden, heb ik het eigenlijk wel gehad hier. Jammer van het geld, maar we gaan weg. We rijden terug naar Pai, waar ik niet een resort kan vinden dat me op tripadvisor aanstond. UIteindelijk vinden we met behulp van de 3G verbinding toch een resort, waar uiteraard nog ruimte genoeg is. Bij het resort, wat in een soort snoepfabriek stijl is opgezet, ligt een mooi zwembad waar ook het halve dorp komt zwemmen. Gezellig druk dus, maar een heerlijk zwembad met een ondiep deel. Dat we maar een kleine kamer hebben, nemen we voor lief.
Bij dit hotel wordt wel een diner geserveerd, de menukaart bestaat uit maar liefst 135 gerechten. Mijn Pad Thai met garnalen stuur ik terug, de garnalen stinken een uur in de wind. De rest van het eten is wel ok. We zitten helemaal alleen te eten, rond half 7 vertrekt iedereen uit het zwembad en dan blijkt dat er echt weinig gasten in het hotel zijn. Niet dat dit erg is, met 2 vermoeide kinderen die af en toe gillen is het wel handig dat er niet allemaal mensen om ons heen zitten. De patatjes worden lekker opgegeten en dan gaat Stan uit zichzelf het speelgoed opruimen, hij wil naar bed. Bekaf natuurlijk, al vanaf half 7 wakker en de hele dag bezig. Morgen gaan we het rustig aan doen, weer een waterval met zwemgelegenheid opzoeken en 's avonds in ieder geval een ander restaurant. We hebben nog 5 nachtjes voordat we naar Krabi vliegen, dus die dagen gaan we ook maar eens invullen in de planning, hopen dat we dan meer geluk hebben met de uitgekozen resorts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten