Nadat we de nodige uitleg hebben gekregen, gaan we van start met de eerste gerechten. De uitleg is erg interessant en we steken er aardig wat van op. Als alle ingrediënten voor de soep en een hoofdgerecht, voor ons een kokossoep en Kip Cashew, gesneden zijn, gaan we met de wokpannen aan de slag. De lerares is erg scherp en fel, dus als we iets fout doen wordt dit meteen duidelijk gemaakt. Toch knap hoe ze controle houdt over 9 mensen die met hete wokpannen bezig zijn, terwijl sommige duidelijk nog nooit gekookt hebben. Als de wokgerechten klaar zijn, worden we teruggestuurd naar de snijtafel en daarna worden de soepjes gemaakt. Het is allemaal niet heel ingewikkeld, maar vooral een kwestie van goede voorbereiding en de juiste ingrediënten. De soep en Kip Cashew smaken fantastisch.
Onze volgende gerechten zijn loempia's, curry met garnalen of kip en het standaard Thaise dessert Mango sticky Rice. We maken eerst de vulling voor de loempia's en krijgen dan uitleg over de verschillende soorten rijst en hoe deze te bereiden (veel meer tijd nemen dan onze Lassie toverrijst). Vervolgens gaan we aan de slag voor de curry. Thuis gebruik ik hiervoor pasta's van Asianfoodlovers, hier gaan we aan de slag met een vijzel. Een eyeopener is het gebruik van de verschillende ingrediënten voor de currypasta's, die is namelijk altijd hetzelfde. Alleen gaat er in groene curry groene chilipeper, in rode curry rode peper en in Panang (rode) curry gaat dan ook nog wat pinda. En dan begint het meppen in de vijzel, met behoorlijk wat kracht moeten alle ingrediënten fijngemalen worden. Vooral de limoengras is taai spul en we staan om en om bijna een half uur in de vijzel te meppen. Ik doe dit uiteraard niet goed en krijg uitgebreid uitleg. Ook het loempia vouwen is nog niet zo makkelijk als het eruit ziet, maar uiteindelijk heb ik 3 mooie loempiaatjes klaar voor de frituur. Als dit gefrituurd is en de curry gewokt met kokosmelk en garnalen, kunnen we weer aan tafel. Ook deze gerechten smaken overheerlijk en de rijst met mango nemen we mee naar het hotel. Het is alweer na 2 uur als we afscheid nemen van de juf, wat een fijne kookles was dit! We nemen een taxi terug naar het hotel en deze chauffeur rijdt supervoorzichtig, we zijn dan ook pas om 3 uur terug.
Ondertussen hebben Christiaan, Maartje en de kids lekker gezwommen, onze huurauto in ontvangst genomen en een rondje gereden. Onze Toyota Fortuner is perfect, lekker ruim! We zwemmen nog even en besluiten dan met de auto naar een restaurantje te rijden, we passen er makkelijk in met z'n allen! De keuze valt op een Italiaan, waar we heerlijke pizza's eten die iedereen zelf kan samenstellen. Mats zit heerlijk te eten, meer dan ooit, maar blijkt na het eten ook een gigantische poepluier te hebben. Christiaan en Jos rijden even naar de 7/11, want onze luiers liggen nog in het hotel. Als Mats verschoond is en de koffie's en tiramisu in een zakje worden meegegeven, rijden we naar Little Villlage, waar de kids meteen naar bed kunnen. Wij genieten van ons (voorlopig) laatste avondje samen en dit keer wint Christiaan het potje hartenjagen.
De volgende ochtend staan we weer rond half 8 op, nu moeten de koffers ingepakt worden. Als alles klaar staat, gaan we ontbijten en daarna laden we de auto vol. We nemen afscheid van het hotel en rijden dan naar het Nationaal Park Doi Ithanon. Dit is tevens de hoogste berg van Thailand, maar voordat we op de bergtop aankomen, hebben we een aantal stops gepland. Eerst pauzeren we na ongeveer een uur bij de Mae Klang waterval. Dit is niet meer dan een kabbelend beekje met hier en daar een mini watervalletje, maar er zijn wel overal tafels gebouwd op en naast het water. De kids krijgen hun zwemkleding aan en vermaken zich natuurlijk prima met de stenen en het stromende water. Wij helpen ze af en toe over een steen heen en relaxen met een drankje aan de kant.
De volgende stop is de Wachiratan waterval, dit is een spectaculairder exemplaar. We gaan eerst lunchen met rijst en kip en smeren ons nog maar eens goed in met zonnebrandcreme. Dan wandelen we naar de voet van de waterval, wat een mooie plek is dit! We kijken uitgebreid rond en nemen heel wat foto's, totdat we wel weer de airco in willen voor het laatste deel van de route naar de top.
Bovenop de berg is het heerlijk koel, slechts 19C en daardoor zien we ook hele andere begroeiing. Het park is wat ons betreft prachtig, met een regenwoud, we zien zelfs een aapje op de weg, mooie wegen en natuurlijk de watervallen. Op de top wandelen we een paar honderd meter langs een gedenkteken en offerplaats en dan rijden we een paar kilometer terug naar de 2 Chedi's. Deze tempels zie je al van ver op de berg staan, maar wat je dan nog niet ziet is de prachtige tuin eromheen. We betalen weer eens wat entreegeld en dan kunnen we met een roltrap naar de tempel. De kids rennen lekker rond en ook hier maken we veel foto's. Helaas is het uitzicht niet heel bijzonder, doordat er mist om de berg hangt zie je nauwelijks iets.
Om half 4 is het toch echt tijd om te vertrekken, we nemen afscheid van Jos, Maartje en Pien die met hun taxi weer naar Little Village gaan en wij rijden de andere kant op. Helaas rijden we een paar keer fout, waardoor we tot 6 uur onderweg zijn. De wegen zijn goed (behalve die we dus fout reden) maar wel enorm bochtig. De kids vallen allebei lekker in slaap en daardoor kunnen we toch rustig verder rijden. Als we het NP Doi Ithanon uitrijden, verandert het landschap, dit wordt eentoniger en ziet er droger uit. Na de vele bochten arriveren we eindelijk bij Hot Coffee B&B, een lodge die er op de plaatjes erg mooi uitzag en bijna niets kost. Het blijkt ook niet veel te zijn, in ieder geval geen airco ondanks de hitte en een warme douche is ook lastig. Wel eten we weer lekker, spelen de kids nog even fijn in de speeltuin en slapen we uiteindelijk allemaal prima. Ik hoef nog geen 30 euro af te rekenen, inclusief het eten en de hete koffie.
Vandaag hebben we ongeveer 125 kilometer op het programma, door de bergen naar de stad Mae Hong Son. Ik heb me zwaar vergist in de bergweggetjes, niet dat ze heel slecht zijn maar de bochten zijn niet te tellen. Eigenlijk schudden we gewoon continu van links naar rechts en weer terug. Na een uurtje is Mats in slaap gevallen na een kwartier boos krijsen. Niet veel later meldt Stan dat hij een zere keel heeft, dit blijkt zijn omschrijving te zijn van misselijk. Hij wil graag voorin zitten, mag dat? Nog geen seconde later komt zijn hele ontbijt eruit, hij blijft maar overgeven. Gelukkig is de bekleding van leer en valt de schade mee, ik kan het makkelijk schoonmaken. Chris trekt ondertussen Stan zijn vieze kleding uit en dan besluiten we Stan maar voorin op schoot te nemen. Misschien dat het helpt? Een plastic zakje erbij voor als het weer fout gaat blijkt wel slim te zijn. Nog 3 keer moet hij overgeven en hij hangt als een vaatdoek bij me op schoot. Toch besluiten we nog verder door te rijden, Mats slaapt nog en we moeten toch naar het volgende hotel. Als Mats zijn ogen open doet, mag hij ook voorin zitten. Als Stan het derde plastic zakje nodig heeft, lacht Mats hem helemaal uit en zit er met grote ogen naar te kijken.
Nu stoppen we bij het eerste winkeltje dat we zien. Hier eten we een ijsje, Stan is zoals verwacht helemaal opgeknapt als hij de auto uit is. We bezoeken een tempeltje en voeren Stan een primatour pilletje. In een overdekt bushokje wachten we totdat het pilletje gaat werken, we moeten nog een half uur maar willen hem niet nog eens laten spugen. Helaas gaan we dan toch te snel weer op pad, hij meldt vrijwel direct weer een zere keel. We stoppen opnieuw, nu bij een restaurantje. Hier spelen de kids met een buurjongetje van het restaurant en eten we een prima nasi met gebakken ei. Als we een half uur later weer op pad gaan, blijkt het pilletje zijn werk te doen.
Een half uurtje later rijden we langs de afslag naar het Fern resort. We gaan nog even naar de stad om geld en drinken te halen. Stan vraagt tussen twee bochten in om snoepjes, dus die voelt zich prima. We bezoeken een 7/11 waar ze alles hebben. Helaas is de apotheek gesloten en kunnen we geen zonnebrand crème kopen, we zijn onze tube ergens kwijt geraakt en we kunnen echt niet zonder. Toch rijden we maar naar het resort, dan maar gezichtscrème op de benen smeren. Het is hier 39C en volop zon, gelukkig beginnen we wel te wennen aan de hitte. Het resort is prachtig, een tropische tuin met een stuk of 30 huisjes, die vrijwel allemaal leeg zijn nu in het laagseizoen. We krijgen welkomstdrankjes en we worden geholpen met de bagage, heel fijn! Ik was eerst wat kleding en dan trekken we de zwemkleding aan. Het zwembad is niet heel bijzonder, maar brengt in ieder geval verkoeling. Na een uurtje gaan we weer naar het huisje, waar we nog even spelen en douchen voordat we naar het restaurant gaan. Als we het eten besteld hebben, ziet Mats een schoonmaakster met een bezem. Met handen en voeten (en een beetje hulp van mij) maakt hij duidelijk wat hij wil en even later is hij ook lekker aan het vegen. Stan is jaloers maar jawel, er is nog een kleine bezem beschikbaar. Vervolgens eten we heerlijke patatjes en kip Cashew, mijn steak is helaas nog droger dan een schoenzool. Geen zin meer in rijst, maar je kunt hier gewoon beter Thais bestellen.
Na een filmpje en spelletje op de tablets is het bedtijd voor de kids, Stan heeft een dik matras op de grond en Mats mag in zijn tentje. Wij zitten voor het huisje, helaas redt de babyfoon het niet naar het restaurant. Niet dat daar veel gezelligheid is, het resort is uitgestorven. We zullen wel weer op tijd naar bed gaan, want zonder dikke gordijnen en mel de vele jungle geluiden verwacht ik dat de kids weer lekker op tijd wakker worden. Morgen hoeven we niets, dus daar gaan we nog even over nadenken!
Arme Stan! Gelukkig helpt de primatour!
BeantwoordenVerwijderen