We stoppen bij de brug over de Rio Claro, vlak voordat we de 32 op rijden richting de kust. Vanaf een uitzichtpunt blij de brug hebben we een prachtig uitzicht over de rivier met op de achtergrond het Braullio Carillo nationaal park. Hiervandaan is het nog een kwartiertje rijden naar Guapiles, waar we opnieuw stoppen. We drinken een kop koffie en kijken ons ogen uit over de drukte op de weg. Hier rijden veel vrachtwagens, tussen de haven in Limon en de hoofdstad San Jose. Stan vindt de vrachtwagens prachtig en wil ze allemaal op de foto zetten. Gelukkig kunnen er heel wat foto's op het kaartje worden opgeslagen, helaas voor hem houdt de batterij het niet zo lang vol. Na de koffie rijden we in anderhalf uur naar Limon voor de lunch. Onderweg zien we veel vrachtverkeer en politiecontroles. Gelukkig rijdt het verkeer lekker door. We komen nu langs diverse bananenplantages. Helaas is het niet mogelijk om ze te bezoeken, maar we zullen nog wel een plantage bekijken op de terugweg. 
Hoe dichter we bij Limon komen, hoe meer containers we zien. De vragen van Stan zijn heerlijk praktisch en in tegenstelling tot een eerdere rit die we over deze weg maakten, kijken we nu ook met verbazing naar de grote hoeveelheden (koel-)containers en trailers. We proberen in Limon een restaurantje te vinden, maar het ziet er allemaal nogal louche uit. We kunnen niet dichtbij de haven komen en de straatjes die we doorrijden zijn niet geschikt om onze volgepakte auto's te parkeren. Uiteindelijk rijden we naar een supermarkt en kopen wat eten en drinken voor een lunch onderweg. Vlak onder Limon rijden we naar een strandje, waar we bij toeval ook een mooie speeltuin tegenkomen. Hier eten we een lekker broodje, zitten lekker met een zeebriesje en kunnen op afstand de haven zien. Ook zien we zuidelijker de wolken samenpakken boven de Caribische kust, we gaan het zeker niet droog houden vandaag. 
Vanaf onze picknickplek is het nog een uur rijden naar het dorpje Puerto Viejo de Talamanca, een typisch Caribisch stranddorpje. We rijden een uur langs de kust en langs bananenplantages, over diverse bruggetjes en uiteindelijk door de prachtige natuur. Eerder sliepen we in Cahuita en daarna is het ook voor Christiaan en mij een nieuw stukje Costa Rica. En een heel mooi stukje! We arriveren rond 4 uur bij Hotel Agapi, net onder Puerto Viejo, waar we een appartement hebben geboekt. Het hotel is mooi maar echt vergane glorie. We puzzelen over de bedverdeling en vullen de koelkast. Als Ans de keukenkastjes open trekt, worden we toch wat minder blij. Zeker als er een dode gekko in de koekenpan ligt. Ik neem de pan met dood dier mee naar de receptie, met de boodschap dat m'n schoonmoeder helemaal overstuur is. We krijgen veel excuses, 2 nieuwe pannen en de belofte dat de keuken de volgende dag volledig gesopt gaat worden. We kunnen ook ons geld terug krijgen en vertrekken, maar dat willen we eigenlijk niet. Het zwembad is prima, het hotel ligt pal aan het strand en de airco werkt. We besluiten die avond uit eten te gaan en dat blijkt een goede keuze. Christiaan en ik rijden een rondje om een restaurant te kiezen, de restaurants die ik de afgelopen dagen op Tripadvisor uitkoos, bleken niet meer te bestaan, dus we willen even zien waar we terecht komen. We vinden een prima Italiaan en een uurtje later rijden we met z'n allen in een auto daar heen. De pizza's smaken prima, maar de pasta carbonara van Els is wel het allerlekkerst. Stan en Mats kunnen hun ogen nauwelijks open houden, Stan ligt uiteindelijk met zijn ogen dicht nog wat pizza te eten maar valt dan echt in slaap. We rijden terug naar het hotel en dan gaan we allemaal maar op tijd slapen.
Woensdag kiezen we voor een rustdag, even geen activiteiten op de planning. Uiteraard begint de dag vroeg en staan we op als de zon op komt, rond half 6. We kijken 's morgens rond bij het strand, wat vooral uit dood koraal bestaat. Er zwemmen nog wel leuke visjes rond. Het ontbijtbuffet is prima. De temperatuur is nog goed te doen en we hebben weer wat boodschappen nodig, dus gaan we naar het dorpje. We zoeken ook naar wat strandspeelgoed voor de kids, wat moeilijk te vinden is. We zien wel prachtige vogels en een gezellig sfeertje, ook al is het nog erg vroeg. Na een uurtje begint het wel erg warm te worden, daarom zoeken we de supermarkt op. Hier verkopen ze geen lekker brood, dus terwijl Els, Ron en Ans de boodschappen naar de koelkast in ons huisje brengen, rijden Christiaan, de kids en ik een rondje op zoek naar een bakker. Gelukkig vinden we onderweg een winkeltje met een paar emmertjes en schepjes en ook het brood kunnen we kopen. Als we bij het hotel komen is het nog maar 11 uur en we vinden het tijd voor het strand. 
We vinden het strand bij het hotel niet geschikt voor de kinderen, dus rijden we naar een strandje nog iets zuidelijker. We komen terecht bij Punta Uva, bijna het laatste strand langs de kustweg van Caribisch Costa Rica. Had ik al vermeld dat het zeewater hier heerlijk warm is? 'S Morgens liepen we al heerlijk door het zeewater, nu plonsen we allemaal in de branding. Heerlijk hier! Als we zijn afgekoeld gaan Ron, Els en ik een stukje lopen en wat foto's maken. Aan het einde van de baai zie ik een paar apen in de bomen, de eerste van deze vakantie. Als ik wat foto's heb gemaakt, ren ik terug naar de kids zodat Christiaan en Ans met hun ook kunnen gaan kijken. Vanaf het strand loop je hier zo het natuurpark Manzanilllo in, de apen weten natuurlijk ook niet waar het natuurpark ophoudt. Ik blijf bij de tassen en andere spullen en heb even een half uurtje alleen. Ook wel eens lekker! 
Als iedereen weer terug is, besluiten we terug te rijden voor de lunch. De broodjes smaken prima en daarna is het tijd om het zwembad uit te proberen. Stan ligt een paar uur in het water, afwisselend met mij, opa en Christiaan. Het zwembad ligt deels in de schaduw, maar ik voel m'n schouders en neus toch branden. Iets meer zonnebrandcreme was beter geweest... Mats en ik gaan lekker douchen en daarna gaat hij slapen. Ik loop nog een rondje met m'n fototoestel, er zitten nu ook apen aan de overkant van de weg bij het hotel. Stan wil het water niet uit, maar gaat uiteindelijk toch douchen met Christiaan als het begint te regenen. Ik maak Mats weer wakker, terwijl Ans al met de pannenkoeken is begonnen. We hebben nog wat pizzapunten van de Italiaan als voorafje. De nieuwe pannen komen goed van pas en het eten smaakt prima. De kids kunnen lekker op tijd naar bed. Opnieuw zitten we elkaar met zware ogen aan te kijken en gaan we op tijd naar bed. Hopelijk hebben we morgen beter weer, want dan hebben we een chocoladetour en een bezoek aan een ara-project op het programma staan. En vast nog een beetje strand!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten