Fantastische dagen bij Tipi Jungla

TIjdens onze huwelijksreis sliepen we voor de eerste keer bij Tipi Jungla, mijn favoriete lodge in Costa Rica. De locatie is fantastisch, de tipi's meer dan bijzonder en nergens voel je je zo midden in de natuur als in deze lodge. Mario en Manon zijn zeer gastvrij en sinds ons eerste bezoek hebben we contact gehouden. Twee jaar geleden sliepen we hier met Stan en nu gaan we met ons gezinnetje in een tipi. Helaas kunnen Ron, Ans en Els niet in een tipi terecht en daarom hebben we voor hun een hotel in Dominical geboekt. We gaan in Dominical eerst even kijken en lunchen op het strand. De broodjes en patatjes smaken prima. We checken in bij Villa's Rio Mar, waar Ron, Ans en Els verblijven. Het ziet er heerlijk uit, een mooi zwembad, fijne kamer en flink restaurant. Als de koffers op hun kamer staan, rijden we verder naar Tipi Jungla. 

Het is fijn om Manon, Mario en hun zoontje Matteo weer te zien en natuurlijk ook om de prachtige tipi-tent weer een paar dagen als 'eigendom' te beschouwen. Stan en Mats zijn ook flink onder de indruk van de tipi en de klamboes, ze vinden het helemaal leuk. We laten Ron, Ans en Els de lodge zien, voordat zij het hobbelweggetje weer afrijden terug naar hun eigen hotel. Wij genieten van een vers drankje, kletsen bij met Manon en Mario en genieten van de zonsondergang. Matteo laat zijn speelgoed zien, een tafel vol met autootjes en een paar bruggen van planken waar de auto's overheen gereden kunnen worden. Stan en Mats spelen heel snel mee, ze vinden het duidelijk erg leuk om weer eens lekker te spelen. 

Mario regelt ondertussen een paar pizza's als diner, die heerlijk smaken. Daarna is het bedtijd en lopen we terug naar de tipi. Stan, die 2 jaar geleden nog bang was voor boomwortels, loopt nu met een lampje in het donker voor ons uit. Zo stoer, doet zelf de tipi voor ons open en gaat heerlijk slapen in zijn eigen bed onder de klamboe. Mats blijft bij ons in bed, we zien het niet zitten om zijn tentje op de grond van de tipi te zetten, waar al het ongedierte vrij rond kan lopen. Het tweepersoons bed is super kingsize dus we hebben ook helemaal geen last van ons slapende mannetje. Ik ga tegelijk met de jongens slapen, wetende dat we vroeg uit bed gaan. 

Ik word diverse keren wakker 's nachts, toch wat onrustig door de vele geluiden om ons heen. Om 5.15 uur wordt Mats wakker en is de nacht ten einde. Stan blijkt in zijn bed verplaatst te zijn zodat hij met zijn hoofd op een tafeltje ligt, hij heeft blijkbaar geen last van de klamboe die om zijn gezicht gevouwen ligt. Hij wordt even later ook wakker en dan kijken de kids nog even een filmpje op het grote bed. Rond half 7 gaan we naar de Palenque voor een ontbijt van pannenkoeken met vers fruit, lekker! Christiaan en Mario gaan na het ontbijt wandelen met Ron, Ans en Els in Haciënda Baru en Manon en ik blijven met de kids bij de lodge. We hebben het speelgoed van Stan en Mats ook meegenomen naar de Palenque en al snel worden er weer bruggen gebouwd voor de Lego-auto's en de autootjes van Matteo. 

Als Christiaan en Mario terug zijn van Haciënda Baru, maken we een plan voor de rest van de dag. We laten de kids eerst nog even spelen en gaan dan lekker lunchen bij een restaurant in de buurt. Verder willen we naar het strand en 's avonds eten we wat simpels in de lodge. De dag vliegt om, met ondertussen een paar mooie fotomomenten. We zien kikkers, een schorpioen met babies op de rug en prachtige vlinders. Helaas zwemt een kaaiman weg voordat ik een foto kan maken en laten de kapucijnerapen zich niet zien. Na de uitgebreide lunch rijden we langs de rivier, misschien kunnen we hier zwemmen in plaats van in de zee. Helaas is de zwemplek door de laatste overstromingen van een paar weken geleden verdwenen, het is te gevaarlijk. De route is wel prachtig en we hobbelen rustig door tot we weer bij de weg naar het strand komen. Als we op het strand zitten, begint het zachtjes te regelen. Mats en Matteo laten zich hier niet door weerhouden en spelen heerlijk in het warme zeewater. Als de regen lijkt door te zetten, kiezen we ervoor om terug te gaan naar de lodge. Als we iets verder van de zee verwijderd zijn, breekt het noodweer los en spoelt het water over de weg. 

We rennen van de auto naar de tipi, maar dan lijkt de regen alweer minder te worden. We spoelen de kids af onder de regenstralen die van de tipi stromen, ze vinden het nog leuk ook om in de regen te douchen. Koud is het dan ook niet. Ze mogen nog even een spelletje spelen op de tablets en dan is het tijd voor onze avondexcursie. Samen met Mario en Matteo gaan we met de auto over het hobbelpad naar de grote weg. Langs het pad zoeken Christiaan en Mario een mooi kikkertje in de bomen, die Mario weer snel weet op te sporen. Hij laat de jongens de kikker in de auto zien. Stan en Matteo vinden het erg mooi, Mats is al hobbelend in slaap gevallen. Ik ga met Mario mee om een paar foto's te maken van het kikkertje en dan hobbelen we in de auto weer naar de lodge. We lopen meteen door naar de Palenque, waar Manon de tafel voor ons gedekt heeft. De broodjes en koekjes smaken prima en zo hebben we toch onze buik weer vol. De kids zijn duidelijk bekaf en na het eten gaan we dan ook weer naar bed. Het regent opnieuw hard en het begint ook te onweren, heerlijke geluiden als je in een tipi ligt!

Woensdag worden we voor de laatste keer wakker in de tipi. Ik ben al vroeg wakker door de geluiden en ontdek dat het weer niet zo mooi is. De regen is wel opgehouden, maar het is nog erg bewolkt. Alles voelt klam en nat aan en het is lekker koel. Als we allemaal zijn aangekleed gaat Christiaan de auto uitmesten, terwijl ik met de kids nog even in de Palenque ga spelen. We zitten al voor 7 uur aan het ontbijt en drinken daarna nog wat met Mario en Manon. We zien nog een prachtige Aracari in de bomen bij de lodge en horen diverse papegaaien en toekans, die helaas te ver weg zitten voor een foto. Ron belt ons dat ze aan het uitschenken zijn bij Villa's Rio Mar en dan gooit Christiaan ook onze spullen in de kofferbak. Het verblijf in de tipi is weer veel te snel voorbij gevlogen. Ook al kijk ik uit naar een warme douche, overnachten in de tipi's zal altijd m'n favoriet blijven. We nemen afscheid en hobbelen dan weer naar de grote weg, waar Ron, Ans en Els al op ons staan te wachten. 

Als we bij Tipi Jungla wegrijden, gaan we nog even richting het strand. We stoppen op de plek waar Mario ons gister liet zien waar het mangrovebos begint. De kaaiman zwom hier weg en ik ben benieuwd of hij er nu wel is. We zien alleen een paar reigers. Als we de auto even aan de kant zetten en uitstappen, zie ik diverse kapucijnerapen door de bomen springen. Allemaal uit de auto en lekker aapjes kijken! We storen de apen duidelijk bij hun ontbijt, maar de beestjes zijn erg nieuwsgierig en dit levert leuke foto's op. 

We hebben vandaag niet zo'n lange rit op het programma staan, er is dus nog genoeg tijd om via het strand van Manuel Antonio te rijden. Hier ligt het meestbezochte nationale park van Costa Rica, met prachtige stranden. We kiezen ervoor om naar het openbare strand te gaan in plaats van het dure nationale park. De kinderen maakt het toch niet uit wat voor zand we hebben en wij vinden de kust hier ook prachtig. De schepjes en emmertjes worden volop gebruikt en ook het springen in de golven is weer een feestje. Als Ron alle hoeken van de prachtige baai heeft gefotografeerd, drogen we ons af bij de auto en gaan we weer verder. We rijden in ruim een uur naar Jaco, de lelijke strandstad met torenflats. Hier hebben ze in ieder geval wel een lekker broodje van de Subway, heerlijk geluncht! 

Na de lunch bespreken we de mogelijkheid voor een boottocht over de Rio Tarcoles. We rijden eerst naar het kantoortje van de boottocht, voordat we naar de lodge gaan. In Tarcoles ziet de lucht er echter zo dreigend uit, dat we ervoor kiezen om niet vanmiddag maar morgenochtend de tour te doen. We kopen nog wat boodschappen en rijden door naar de Cerro Lodge, iets ten noorden van Tarcoles en nationaal park Carara. Dit park staat bekend om de vele vogels, onder andere de rode ara, en grenst aan de Rio Tarcoles. We stoppen bij de brug over de rivier, een stop die iedereen maakt die ooit over de weg langs de Pacifische kust rijdt. Vanaf de brug zie je een grote groep krokodillen en net als 2 jaar geleden maakt dit vooral op Stan veel indruk. We vinden het allemaal een mooie plek trouwens. 

Nu is het echt niet ver meer naar de Cerro Lodge, die ik heb uitgekozen omdat er veel rode ara's komen. Ik ben benieuwd!!