Vanmorgen begon de dag weer lekker vroeg, om 8 uur zaten we met de koffers in de auto. Op zoek naar een ontbijtje, we dachten deze wel in het dorp te kunnen vinden. Kaeng Krachan is het grootste National Park van Thailand, daar zouden toch volop faciliteiten voor toeristen moeten zijn. Helaas viel dit zwaar tegen, werkelijk alles was alleen in het Thais. We zijn nog wel bij een groot restaurant naar binnen gelopen, waar ook een groep Thai zat te ontbijten. Van de lucht die er hing moest ik al slikken, maar toen bleek dat ze alleen typisch Thaise gerechten serveren zijn we weggegaan. Thais eten is echt wel lekker, maar voor mij geen rijst als ontbijt. Christiaan vroeg nog wel of ze geen brood/toast/sandwich hadden, maar als antwoord kreeg hij soep aangeboden. We hebben in een winkeltje wat drinken en koek gehaald en lekker gepicknickt bij de ingang van het nationale park.
De weg langs het meer is erg mooi en een paar kilometer verder vonden we een prachtig resort. Boathouse Paradise heet het en de kamers zijn gemaakt in houten boten, die verspreid liggen over een mooie tuin met zwembad. Vanuit de boot hebben we uitzicht op het meer. Ondanks dat het nog maar 10 uur was, konden we direct inchecken en de koelbox in de koelkast legen. We hebben de koffers uit de auto gehaald, even gekeken naar de gigantische vissen in de vijver en toen zijn we naar het park gereden.
Onderweg kwamen we langs een legerbasis voor special forces en ook langs de weg staan diverse trainingsattributen. Het idee alleen al om hier vol mee aan de slag te moeten in de zinderende hitte... Na een half uur rijden vonden we het toch wel erg lang duren voor we bij de park ingang kwamen en we bleken weer verkeerd te zijn gereden. Niet zo gek ook met die bordjes met hieroglyfen.
Met de gps aan waren we 20 minuten later alsnog bij de entree van het park. Hier bleek m'n voorbereiding niet zo geweldig te zijn, een groot deel van het park is namelijk dicht. Niet dat de parkrangers ons veel konden vertellen, het niveau van hun Engels is bedroevend. Maar closed begrepen we uiteindelijk wel en toen ik zei dat we een waterval wilden bezoeken, verwezen ze ons naar de Pa la-U, waar we gister al waren. Bij het park hield ook het asfalt op. Natuurlijk zijn we nog een kwartiertje verder gereden over het prutpad, maar daarna zijn we weer omgekeerd. Het park is wel prachtig hoor, je rijdt tussen de groene bergen en het wemelt er van de vlinders. Helaas leven er ook heel veel muggen dus een wandeling leek ons niet verstandig.
Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij een tempel waar een grote boedha wordt gebouwd. Het beeld stond nog in de steigers, letterlijk en figuurlijk. Volgens mij bouwen ze eerst de steiger en dan het beeld er dwars doorheen. Ik geloof niet dat ze enige regelgeving hebben voor de veiligheid van de bouwvakkers, alles hangt houtje-touwtje aan elkaar. Rond één uur waren we weer bij het resort, waar we een lekkere lunch hebben gegeten met uitzicht op het meer. Vanaf de andere kant van het meer zagen we de regenbuien al op ons afkomen en voordat we de lunch op hadden, barstte het noodweer los.
Van 2 tot 7 uur heeft het geregend en geonweerd, niet normaal hoeveel water er hier in een middag naar beneden kan komen. Stan lag lekker te slapen, hij had nog wat middagslaapjes in te halen. Chris en ik zaten lekker buiten naar de regen te kijken en te relaxen. We hebben in ons boothuis een bad, die we lieten vollopen toen Stan wakker werd. Tot zijn plezier kunnen we er met z'n drieen in. Na het gebadder was het alweer tijd om te gaan eten.
We hebben weer heerlijke Thaise gerechten gegeten. Ik bestelde gefrituurde gamba's maar dat bleek kroepoek te zijn. Laat Stan dat nou erg lekker vinden! De rijst met zoetzure (en een beetje pittige) saus was heerlijk en Chris at zijn curry (not spicy, maar wel erg pittig) helemaal op. In het restaurant sprong nog een flinke pad voorbij. Nou ja springen, het was meer waggelen. Toen we het beest gingen fotograferen, leek het alsof het onder een trap zou verdwijnen. Maar in plaats daarvan kwam het mannetje tevoorschijn en gingen ze lekker op mekaar zitten.
Terug in ons huisje hebben we koffie gemaakt, heerlijk die luxe van een waterkoker. Na een filmpje van Bumba was het voor Stan bedtijd. Ik heb me nu alsnog verdiept in dit gebied en hopelijk kunnen we morgen met een boot op pad. Als er tenminste iemand is die voldoende Engels spreekt om 'we want to see monkey island' te begrijpen. Ondertussen genieten we van een concert van de vele kikkers in de tuin met het geloei van een bullfrog als bijzondere extra toon.
We blijven hier lekker nog een nachtje, heerlijk zo'n mooi resort en de rust bevalt ons wel. Eigenlijk moeten we dinsdagochtend de auto inleveren, maar dan gaan we naar Bangkok rijden. Hopelijk vinden ze het niet erg als we wat later komen, vandaag konden we het ze niet vragen want op zondag zijn ze gesloten... Woensdag hebben we dan de tijd om nog wat van de stad te zien en dan zit de reis er alweer op.
Klik hier voor een kort filmpje van de regen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten