Vandaag begon de dag pas laat, we werden pas na 9 uur wakker. Vooral Stan vindt het leuk om lang te douchen, dus voordat we fris en schoon aan de ontbijttafel zaten was het 10 uur. Tegen 11 uur was de auto ingepakt en na een laatste blik op het prachtige meer vertrokken we. We moesten dezelfde weg terugrijden als die wij zijn afgereisd om in Sangkhla Buri te komen, maar het was voor ons geen straf om weer door de groene bergen te rijden. Na een korte stop na een uur rijden, wilde Stan rond half 2 echt uit de auto. Toevallig reden we net langs een groot restaurant, dat iets van de weg lag. Hier zijn we gestopt en terwijl wij een tafeltje kozen, bepaalde Stan dat het zandpad prima als zandbak kon dienen. Een schepje, harkje en kiepauto uit de auto gehaald en hij was druk bezig. De pizza's die we bestelden zouden een half uurtje nodig heben, maar dat kwam helemaal goed uit. Vanaf de menukaart met foto's verwachtten we diepvriespizza's, maar we kregen erg lekkere vers gemaakte pizza's.
Na de heerlijke lunch viel Stan meteen in slaap, zo konden we rustig heel wat kilometers rijden. Maar toen we na nog geen half uur even gingen tanken, werd hij wakker. Slapen hoefde niet meer, hij werd zelfs boos toen we zijn stoeltje in de pas ontdekte slaapstand zetten. Toch zijn we nog een flink stuk doorgereden, met Duplo en andere spelletjes was hij nog wel zoet te houden. En anders verzon hij zelf wel iets... alle vrachtauto's zijn luidkeels benoemd en voor de zeldzame bruggen schreeuwde hij 'bukken!' (bedankt mam en Arjan :-). Toen we Kanchanaburi, onze eerste overnachtingsplaats, voorbij waren, gingen we al snel rechtsaf een voor ons nieuwe weg in. Hiermee veranderde ook het uitzicht: van bewolkt gingen we over naar een zwarte dreigende lucht en niet veel later reden we in een flinke tropische bui. De foto is om kwart voor 5 genomen... Zeker een half uur lang hebben de ruitenwissers op de snelste stand gestaan en konden we lang niet de maximale snelheid rijden. Gelukkig klaarde het daarna weer wat op.
Stan heeft niet meer geslapen en gaf overduidelijk aan het autorijden zat te zijn. We dachten wel eenvoudig een hotel te kunnen vinden, er zijn er tenslotte genoeg. Maar omdat wij de Thaise hyrogliefen nog steeds niet kunnen lezen en de Thai ook geen moeite doen met pictogrammen of het internationale woord hotel, bleek dit onmogelijk. Na een half uur hebben we het navigatiesysteem van Chris zijn telefoon opdracht gegeven om ons naar het dichtstbijzijnde resort te brengen. Een kwartiertje later reden we door een drukke straat van de stad Petchaburi, waar je geen resort zou verwachten. Er staat ook geen bord, je kunt nergens uit afleiden dat het smalle pad een tuin in naar een resort leidt. Maar dit was gelukkig wel het geval en zo vonden we een huisje, toch nog iets van de drukke weg met genoeg ruimte voor ons 3. Morgen gaan we toch weer verder en voor zo weinig geld, 17,50€, hebben we nog nooit in een echt bed geslapen, met de airco aan. Helaas geen wifi, dus ik zit hier te typen en hoop dit morgen ergens online te kunnen zetten.
Natuurlijk moesten we nog wat eten toen we aankwamen, dus zijn we naar het restaurant van het resort gelopen. Hier staan 2 vrouwtjes wat te koken en dat kun je in een ongezellige hal opeten, zonder menukaart, dus niets voor ons. Toevallig liep ik een verkeerde kant op naar de weg, zo kwamen we bij een klein steakhouse terecht, maar dan in een soort fastfood uitvoering. Zowaar een restaurant met kinderstoelen en gewoon worst met patat op het menu, helemaal prima voor ons. De drie serveerstertjes waren helemaal dol op Stan en toen hij lief met een ijsblokje zat te spelen en dit aan hen liet zien, kwamen ze met een hele emmer ijsblokjes... ook onze kip en zalm smaakte prima, heerlijk een dag zonder Thais voer. Na het eten ging er nog een deur voor Stan open, er is een speelkamer voor kinderfeestjes met volop speelgoed voor kleintjes. Ondanks de nationale parken waar we doorheen zijn gereden vond ik trouwens het imposantste dier bij het restaurant, ik ben blij dat wij niet van die giga slakken in de achtertuin hebben!
Nu ligt Stan lekker te slapen en zitten wij voor het huisje. Zelfs midden in de stad hoor je krekels, kikkers en gekko's. Morgen rijden we recht naar het zuiden, we gaan naar nationaal park Sam Roi Yot. Aan het strand, met mangroves en veel soorten vogels. We zijn benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten