De oneindige vlakte die Montana heet

Vannacht was eindelijk een goede nacht, behalve tijdens twee flesjes hebben Mats en Stan van half 8 tot half 6 geslapen en wij maar een paar uur minder. Het bleef gister tot zonsondergang lekker buiten, daarna kwamen de muggen tevoorschijn en zijn wij de camper ingegaan. Vanmorgen dus fris en vrolijk wakker en bij gebrek aan lekker brood heb ik eieren gebakken. De rook/brandmelder in een camper staat extreem scherp afgesteld en al bij het verwarmen van de boter ging dat stomme ding af. Stan schrok, maar na een paar keer is hij gewend aan het geluid. De eieren waren lekker!

Na het ontbijt en speelkwartier zijn we vertrokken naar Great Falls. Al snel reden we Highway 89 op, de weg die we tot aan Yellowstone gaan volgen. Lekker makkelijk navigeren. Het eerste deel ging nog door de bergen met af en toe een scherp bochtje, maar al snel reden we de vlaktes op. Die vlaktes zijn enorm, je kunt je er thuis geen voorstelling van maken. Rechts van ons de Rockies en daarvoor en links niets anders dan heuvelachtig grasland met hier en daar een koe. Om de 40 Miles een dorpje, lekker rustig dus. Helaas wordt de 89 hier en daar opgeknapt en zo stonden we nog geen uur na vertrek stil. 

Achter een pilot car mochten we de weg over gravel en grind vervolgen, hobbel de hobbel. Uiteraard werd Mats hier wakker van en hij wilde graag uit zijn stoel. In het ongezellige Browning zijn we gestopt bij een supermarkt met café. Hier hebben we boodschappen ingeslagen, een kop koffie gedronken en daarna zijnde snel weer vertrokken. Het volk hier is nogal Indiaans en dat is niet echt ons favoriete volk, het doet nogal aan de Monument Valley bewoners denken.

Van Browning naar Great Falls was, mede dankzij meer wegwerkzaamheden, nog 2 uur rijden. Over de vlaktes, oneindig lang. Zo'n 25 Miles voor Great Falls werden de kids wakker en vooral Mats had het wel gehad in zijn maxicosi. Gelukkig kon ik ook makkelijk achterin bij de jongens gaan zitten en zo hebben we met vermaak van een liedje, speelgoed en koekjes het laatste half uur volgehouden. Stan met de tablet als navigator op de achterbank, vond hij helemaal leuk. Hij snapte alleen niet dat het aantal stoplichten afliep en niet meer werd... 

In Great Falls had ik al een camping gereserveerd, dus daar reden we zo naar toe. Het eerste wat Stan zag was een rij met skelters. Nadat we de camper geplaatst hadden en Christiaan en Stan de aansluitingen hadden verzorgd, gingen we via de skelterverhuur een rondje wandelen over de camping.

Ook vandaag was het weer weer top, lekker zonnig en ruim 20C. Na het halve uur skelteren reed Stan blij zijn skelter weer in de parkeerplaats, tijd voor waterpret. Er is hier een soort waterspeelplein zoals we ook in Waterton Lake zagen, alleen hier staat overal ca 20 cm water. En dat water is koud, heel erg koud. Christiaan en Stan hielden het er toch een half uur vol en zaten daarna lekker op te warmen in een hottub. Mats lag even lekker te slapen en zo was het snel weer etenstijd. Het lukte zowaar om zonder brandmelding de pasta met saus klaar te maken en het was nog lekker ook. Na het eten en de afwas werden de kids erg moe en om 8 uur was het stil boven de cabine, waar de 2 tentjes naast elkaar staan. Vooraf hadden we onze twijfels of dit zou kunnen, maar het gaat prima. Ze worden niet direct wakker van elkaars gehuil of geschreeuw en zo hoeven we niet dagelijks een tafel tot bed om te bouwen en kan Stans autostoel blijven staan. Ik zou eigenlijk nog een foto moeten posten hoe het eruit ziet in zo'n camper maar dan moet ik echt eerst opruimen en daar heb ik totaal geen zin in. Lekker nog een borrel drinken buiten en dan ook slapen, hopelijk weer ietsje langer dan vannacht!