Na de lastige start van de nacht gisteravond met twee huilende kinderen, begon de dag vandaag ook wat later. Om half 8 waren we pas uit bed en zo reden we pas om 9 uur van de camping. Mats was het er niet helemaal mee eens, wij dachten dat hij moe was maar hij wilde toch nog een flesje. Zo reed hij met een fles in zijn mond door de entree van Yellowstone, om vervolgens lekker te gaan slapen. Bij de entree kregen we wegenkaarten en een dierenzoekkaart, zo kan Stan bijhouden welke dieren we al hebben gezien. Dat vind hij natuurlijk hartstikke leuk, alleen de wolf niet want die woont in de dierentuin... Al snel zagen we het eerste hertje, voor ons voorin goed te vinden maar voor Stan achterin niet te zien. Dus ging hij uit de autostoel en bij mij op schoot, op berenjacht. Dit duurde ook niet lang, er stond een rij auto's langs de kant met een ranger erbij, dat kan maar een ding betekenen. We konden de camper parkeren om even te gaan kijken, maar helaas lag de beer zo'n honderd meter ver weg. Toch blijft zo'n bol zwart pluche in het gras bijzonder. Stan was overtuigd, we hebben de eerste zwarte beer gespot!
Wat ons direct opviel is dat Yellowstone echt druk is, dit had ik wel gelezen maar het viel toch een beetje tegen. Overvolle parkeerplaatsen, in een rij naar een uitzichtpunt, dat waren we niet meer gewend. Daarmee doet het park erg denken aan de parken in het Zuid-Westen van de VS. Onze eerste stop was bij Tower Fall, waar we er meteen achter kwamen dat Mats z'n ogen nog niet geschikt zijn voor zonnige wandelingen. Iets waar we zeker rekening mee moeten houden! De waterval viel helaas nogal tegen, door de dennenbomen was deze nauwelijks te zien. Het gebied was echter wel heel mooi. Bij de waterval was een winkeltje waar we wat eten en drinken kochten en even op het terras zaten. We besloten om een paar kilometer verder te gaan picknicken.
Vlak voor de picknickplaats was het weer een drukte met auto's en campers, ook hier lag in de verte een zwarte beer. We hebben onze ogen uitgekeken, wat doen mensen toch idioot om een foto te maken, alsof die beer op 100 meter nog herkenbaar is als je een foto maakt met een iPad... Ook bij de picknickplaats was het erg druk, gelukkig konden we de camper kwijt en mochten we aanschuiven bij een ander gezin. Terwijl de kinderen van dit gezin zich vermaakten met Mats, warmde ik de hotdogs op in de camper en even later zaten we lekker te eten in het bos. Ook op de picknickplaats werden we weer vermaakt door andere toeristen, een buschauffeur vond dat hij er ook nog wel bijkon, waardoor de vertrekkende auto's moesten slalommen tussen onze camper en de bus. En die auto's zijn nogal groot, met over het algemeen zeer matige chauffeurs. Na het broodje stapten we weer in de camper en reden we richting de Oostelijke uitgang. Hier ligt de Lamar Valley, beroemd om de vele bizons. Nou die hebben we gezien hoor, ontelbaar veel 'gekke koeien', zoals Stan ze noemt, liepen bij de rivier. Tel de zwarte stipjes maar op de foto en dat kilometers lang. 
Toen de vallei overging in bergen zijn wij omgedraaid om aan de terugweg richting de camping te beginnen. Opnieuw kwamen we de zwarte beer tegen bij de picknickplaats, deze was wel een brug overgestoken. Het woord bearjam leerden we drie jaar geleden tijdens onze reis door Canada, maar waar je in Canada altijd wel ruimte hebt om langs de kant van de weg te staan, blijft hier iedereen op de weg omdat er geen vluchtheuvel is. Wat een puinhoop... Door een prachtig landschap reden we naar Mammoth Hot Spring, een gebied met kalkterrassen en veel vulkanische activiteit. Om Mats z'n ogen niet nog verder op de proef te stellen, zijn Christiaan en ik omstebeurt gaan kijken. Terwijl Christiaan naar boven liep, zaten Stan en ik voor in de camper naar de mensen te kijken die van de parkeerplaats via een pad naar de hot springs liepen. Plotseling liepen daar twee grote herten tussen, tot vermaak van Stan maar de Aziaten die ook op het pad liepen waren minder blij. 
Vanaf de parkeerplaats bij de hot springs was het nog een klein stukje naar het dorpje Gardiner en de camping. Ik ging nog even boodschappen doen en terwijl het eten in de camper op het vuur stond, lagen Christiaan en de kids lekker buiten te spelen. Ook na het eten konden we nog even spelen, met z'n allen douchen en toen was het bedtijd. Opnieuw werd het een rommelige nacht met weinig slaap voor iedereen en dit was de volgende dag goed te merken. Vooral Stan was niet te genieten en ging uiteindelijk zonder ontbijt in zijn stoeltje zitten. Eenmaal in het Yellowstone park werd hij wel weer vrolijker, zeker toen er af en toe een bison te zien was.
Vandaag wilden we de geisers bij Norris bekijken, maar helaas was Mats de wandeling in de zon al erg snel zat. We hebben een korte wandeling gemaakt door een prachtig bassin met veel fumaroles en kleine stoomgeisers in allerlei kleuren. Daarna is Christiaan nog gaan kijken bij wat grotere geisers maar deze waren op dat moment niet actief. Ondertussen speelde ik in de camper met de kids en keek Stan z'n ogen uit naar alle gigantische auto's en campers die voorbij reden. Toen Christiaan terug was, zijn we verder gereden naar de Yellowstone Canyon. Onderweg hadden we wat oponthoud door Aziaten die erg fanatiek een hert aan het fotograferen waren, het liefst met selfiestok. Wij stopten niet eens meer voor de herten, die zie je overal... De Yellowstone canyon is ontzettend mooi, niet alleen door de kleurenpracht maar ook door de twee watervallen die erin liggen. We stopten bij het eerste uitzichtpunt met een slapende Mats achterin. Stan ging met mij mee naar de waterval lopen, maar haakte na een paar honderd meter af. Maar goed ook, want de laatste paar honderd meter waren flink steil. Het uitzicht op de rivier die naar beneden stortte naast het uitzichtpunt was wel erg indrukwekkend.
Toen ik terugkwam bij de camper was Mats wakker geworden en hij wilde uiteraard weer uit z'n maxicosi. We zijn naar het dorpje bij de canyon gereden om wat te lunchen. Het was inmiddels na één uur en erg druk bij de verschillende restaurants. Bij een broodjeszaak was nog wel een plekje en hier hebben we snel wat gegeten. In dit dorp was ook een educational center, waar we wat geleerd hebben over Yellowstone. Stan vond vooral de opgezette bison erg interessant. 
Na nog even te spelen in de camper was het weer tijd voor de rest van de route. Met twee slapende kids achterin reden we langs verschillende uitzichtpunten bij de canyon, allemaal prachtig en druk.
De weg langs het meer is wel leuk maar niet zo bijzonder, er is geen ruimte langs de weg voor dieren en met aan de ene kant een oneindig meer en aan de andere kant een sparrenbos werd het na een paar kilometer wel wat saai. Toen het sparrenbos veranderde in een verbrand bos zijn we omgekeerd. Inmiddels was er bij de camping geen spoor meer te vinden van de bison en kon ik ons rustig registreren. De camping is gigantisch groot en nogal volgestampt met campers en caravans, waarbij die van ons echt een mini-uitvoering is. We hadden weer flink wat vuile was verzameld en samen met Stan ben ik naar de wasserette gegaan. Vervolgens naar een winkel verderop voor cash geld en toen konden we de was in de droger doen. Ondertussen raakte ik aan de praat met een man uit de staat Washington en Stan speelde met zijn kinderen met de openbare telefoons (mama, wat zijn dat voor dingen?). De mensen zijn hier erg vriendelijk en op iedere camping zijn er wel mensen die ons aanspreken. Hier vooral omdat onze kentekenplaat (British Colombia) opvalt, men kijkt hier toch als eerst naar het kenteken om te zien uit welke staat iemand komt. Je ziet ze hier van alle staten van Amerika, maar een Canadees kenteken heb ik ook nog niet gezien. Overigens is het naar Florida nog een stuk verder rijden en die zie je hier wel, veel mensen leven gewoon in hun camper of caravan. Zoals een caravanbuurman op z'n disselbak heeft hangen "home is where we park it"...
Toen de was klaar was ging er een macaronischotel de magnetron in (lekker!) en daarna was het tijd om de was op te halen en vervolgens de kinderen in bed te leggen. Veel zin hadden ze hier nog niet in, ze hadden 's middags natuurlijk al lang geslapen. Dus werd het ruim na 8 uur en dat betekende vanmorgen ook weer een beetje uitslapen. Het was pas 10 uur toen we de camping afreden, op weg naar een vulkanisch gebiedje bij het meer. Opnieuw hebben we een prachtig zonnige warme dag, wat voor ons betekende dat Mats niet mee gaat wandelen. Het vulkanisch gebied West Thumb is redelijk klein en we zijn er allebei zonder kinderen een half uur doorheen gelopen. Aan de rand van het meer komt in verschillende bronnen heet water naar het oppervlak, met verschillende mineralen. De ene bron is blauw en kraakhelder, een andere lijkt op koffiemelk en de mooiste bronnen zijn blauw met een oranje rand eromheen. Een prachtig stukje natuur!
Na onze wandelingen reden we naar een restaurant aan het meer. In een gigantische eetzaal hebben we een heerlijke bisonburger gegeten, smullen! We hebben voor Mats een stoeltje mee uit Nederland waarmee we hem aan een tafel kunnen hangen. Aangezien de kinderstoelen in dit restaurant veel te groot waren, mocht Stan in de hoge stoel en hingen we Mats in zijn eigen stoeltje. Ideaal, hij heeft er weer een hele tijd ingezeten. Aan aandacht van serveersters en andere bezoekers geen gebrek... Aangezien we erg weinig uit eten gaan deze reis en Stan en Mats zich nog goed vermaakten, konden we ook wel een toetje nemen. Ook lekker! 
Na de uitgebreide lunch zijn we richting de camping gereden, helaas kwamen we onderweg alleen een paar herten tegen. We zitten hier in grizzly gebied, het is er zelfs de periode voor, maar meer dan aanplakbiljetten en waarschuwingen zien we er niet van. Stan wilde vanmiddag graag op de camping in het bos spelen, dit is een rand van 10 meter bomen tussen onze rij campers en een rij ertegenover. Er is door andere gasten een soort huisje gebouwd van palen en samen met 2 Amerikaanse meisjes was hij hier erg leuk bezig. De meisjes verzonnen rollenspellen en Christiaan en ik konden Stan vertellen wat hij dan mocht doen. Hij vond het allemaal prima en is er zeker een uur zoet geweest.
Morgen hoop ik wat meer tijd in het Yellowstone park door te brengen, we rijden via het meest vulkanische deel naar de volgende camping. Dus kwam het goed uit dat Stan en Mats vanmiddag niet meer geslapen hebben en na een snelle douche in de camper om 7 uur in bed lagen. Hopelijk starten we dan morgen wat sneller op en hebben we genoeg tijd om een paar werkende geisers te bekijken! Met een beetje mazzel ook zonder teveel zon, zodat Mats zijn ogen dit spektakel ook kunnen meemaken. En natuurlijk gaan we weer op berenjacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten