Zaterdagochtend kwam mijn moeder ons op tijd ophalen zodat we rustig en zonder stress naar Schiphol konden gaan. Stan was helemaal hyper en kon niet wachten tot we ons vliegtuig zagen. De bagage was snel ingecheckt, netjes het maximale gewicht in de drie koffers. Nog even wat gegeten en toen konden we al aan boord van het blauwe vliegtuig. Het vliegtuig zat helemaal vol, gelukkig hadden we direct na het boeken een plekje op de family row, met wiegje voor Mats, geregeld. Er zaten nog diverse andere ouders met hun kind op schoot, dan duurt 9 uur vliegen wel heel lang! Onze vlucht ging prima, Stan vermaakte zich erg goed en heeft geen oog dicht gedaan. Hij had veel contact met de juffen (stewardessen) en ging graag weer even naar de keuken, waar hij (met toestemming) werd volgestopt met koek en snoep. Na de landing bleven we even wachten tot de meeste mensen weg waren en toen ging hij met een juf hallo zeggen tegen de piloot. Die nam Stan vervolgens mee naar de cockpit, wat hij wel wilde maar dan met papa en mama. Hij was erg onder de indruk! Mats sliep veel te weinig tijdens de vlucht, maar gelukkig heeft hij weinig gehuild. 
Om half 2 's middags Calgary-tijd landden we, het is hier 8 uur vroeger dus voor het gevoel om half 10 's avonds. Dit was aan Stan te merken, die was bekaf. Wij waren ook wel gaar en Mats keek verdwaasd zijn ogen uit.
We moesten nog even wachten voor de hotelshuttle en om 3 uur waren we bij het hotel. Daar ging Mats direct zijn tentje in, helemaal op. Stan wilde nog wel met mij mee zwemmen, even die jetlag wat uitstellen. Helaas was het water erg koud, dus na een kwartiertje waren we onderkoeld en klaar. Rustig aan weer aangekleed en met een paar koeken als diner zijn we alledrie naar bed gegaan rond 6 uur. Om 11 uur meldde Mats zich en na een flesje ging hij weer slapen. Om 2 uur werd hij weer wakker en toen was het over met de nachtrust. Om en om hebben we geprobeerd nog wat te slapen, intussen werd ook Stan wakker. Gelukkig konden we nog wel van 5 tot 7 uur de ogen sluiten, maar dankzij de jetlag lag ik vooral naar het plafond te staren...
Zondag stond downtown-Calgary op het programma en nadat we rustig hadden gedoucht en ontbeten, liepen we om half 11 het hotel uit. Op aanraden van de receptioniste gingen we met de bus en de trein naar de stad. Stan en Mats keken hun ogen uit, dankzij hun ouders, openbaar vervoer-haters, komen ze nooit in een bus of trein. 
De verbinding was prima en al snel liepen we door de stad. Calgary op zondagmorgen is niet echt een levendig gebeuren, dus we konden in alle rust een rondje over Olympic Plaza lopen. Ook in het stadspark was het niet druk, terwijl het in het zonnetje toch echt wel lekker was. In het prachtige park bij de Bow River zijn diverse speeltuinen geplaatst, dus ook voor Stan was het stadsbezoek echt leuk. Vooral het neptreintje viel in de smaak, zelfs nog meer dan de echte trein waar we in hadden gezeten. Tegen twee uur begon het zoals voorspeld te regenen, net toen wij naar de trein liepen. We wilden de kids nog niet in bed hebben om ze aan het nieuwe schema te laten wennen. Daarom gingen we naar de Super Duper Indoor Playground, Monkeytown in het klein, heel klein. Voor Stan helemaal prachtig en Mats lieten we in zijn wagen een paar uurtjes slapen. 
Tegen 5 uur waren we het speelhalletje wel zat en via de McD zijn we naar het hotel gelopen. Om half 7 lagen de kids weer in hun tent en wij sliepen om half 8. Deze nacht werd nog erger dan de nacht ervoor, met een paar uurtjes slaap voor iedereen. Hopelijk sliep er niemand naast ons, want vooral Mats bleef maar huilen.
Maandag mochten we de camper ophalen, daarvoor moet je 's morgens om 9 uur bellen voor een afspraak. Drie jaar geleden konden we meteen komen en natuurlijk hoopte ik daar weer op. Maar helaas, voor 12 uur zou onze camper niet klaar staan. We besloten dan maar alvast wat koffers naar de verhuur te brengen en boodschappen te doen, zodat we dit niet nog allemaal 's middags hoefden te doen. Bij het koffers brengen kreeg Christiaan te horen dat we pas om 14.15 uur hoefden te komen. Niet echt handig als je al je hotel uit moet... Uiteindelijk zijn we om 1 uur naar de camperverhuur gelopen en om 14.15 reden we er weg. In praktisch dezelfde camper als 3 jaar geleden, lekker makkelijk met indelen. Onze eerste stop was een walmart voor een autostoeltje voor Stan. Huren bij de camperverhuur kon niet en via een ander bedrijf was dit zo omslachtig en duur dat we maar gewoon een nieuwe stoel hebben gekocht. Mats was net in slaap gevallen en werd helemaal gek in de megasupermarkt. We zijn dan ook snel weer vertrokken. De kids sliepen in no time en zo konden we lekker rustig van start. De camping die ik had gepland voor de eerste overnachting was te ver weg, maar uiteindelijk hebben we toch zo'n 200 kilometer gereden. De wegen zijn heerlijk rustig dus op de cruise reden we richting de Rockies. Het was toen pas half 7 dat we op de camping stonden, maar gelukkig werden Stan en Mats ook nog vrolijk wakker. Na een broodje knakworst en een spelletje was het weer bedtijd, ook voor ons. Opnieuw was de nacht geen doorslaapnacht maar met een uur of 7 slaap tussen 8 en 6 konden we er weer tegenaan.
We zijn naar Waterton Lakes National Park gereden, dit ligt in Canada tegen het Amerikaanse Glacier National Park aan. De route ernaartoe en zeker de route in het park naar een wandeling was prachtig. Stan ging op berenjacht, maar zag helaas net als wij alleen een paar borden met een foto van een beer. We hebben wel heel veel geluk met het weer, de dag begon met een strakblauwe lucht! Tijdens een wandeling naar een waterval werd het zelfs heet in de zon, zeker voor Christiaan die niet alleen Mats op zijn buik, maar op de terugweg ook Stan op zijn nek had. De korte wandeling was wel erg mooi en watervallen vind ik altijd leuk om te bekijken. Stan wilde wel sleetje rijden in de sneeuw, wilde zeker geen beren tegen komen als we niet met de deur op slot in de camper zaten en had vooral veel aandacht voor rupsje nooitgenoeg en vlinders en zo beleefden we de wandeling duidelijk heel anders dan zonder kids.
Na het wandelen reden we naar een klein dorpje in het park. Het ziet er allemaal mooi historisch uit hier, wel erg rustig maar met het zonnetje erbij zeker erg mooi! Terwijl we een restaurantje zochten voor de lunch, reden we langs een speeltuin. Stan wilde gelukkig ook wel wat eten maar was daarna niet te houden, speeltijd! De speeltuin was superleuk, met een paar klimattributen en een waterspeelplein. Natuurlijk kwam hij drijfnat uit de speeltuin, maar dan is een camper weer ideaal. Zwempak aangetrokken en weer terug, hij was nog niet uitgespeeld en Mats was ook nog niet toe aan het tweede deel van de reis. Met weer droge kleren aan ging Stan ook lekker in zijn autostoeltje zitten, van het beren zoeken kwam niet echt veel meer terecht. We zagen nog wel een vos en een paar hertjes, ook leuk!
We besloten opnieuw de middag te gebruiken om een flink stuk te rijden, maar moesten hiervoor de grens met Amerika over. De US border control viel erg mee in vergelijking met die we gewend zijn van vliegvelden, maar we waren er toch een half uur aan kwijt. Stan heeft er niets van meegekregen maar Mats was wel klaarwakker. Hij krijste alles bij elkaar toen we weer verder reden en na 10 minuten werd ook Stan huilend wakker. We zijn bij het eerste uitzichtpunt dat we tegenkwamen gestopt, even de camper uit. Een prachtig plekje, met uitzicht op de weidse vlakte van Montana en de gigantische bergen van Glacier National Park. Na een half uurtje spelen besloten we de kids weer in de stoeltjes te zetten en dankzij wat rijstwafels ging dit zonder veel gehuil goed. Gelukkig was er niet veel verder een camping en daar zijn we gestopt. Nu was er wel tijd om eten te koken en na een flitsbezoek aan de speeltuin met Stan, konden we lekker eten. Na het eten en de afwas was het tijd om Mats te wassen en Stan te douchen. Mats lag op tafel en sputterde flink tegen bij het wassen. Stan zag zijn kans schoon terwijl wij beiden met Mats bezig waren, de resten afwassop uit de wasbak wist hij kunstig met de afwasborstel door de camper te slaan... Overal sopspetters en zie dan maar niet te lachen :)
Nadat ook Stan in de douche was schoongespoeld was het tijd voor een boekje en Mats zijn flesje en om half 8 lagen de mannetjes weer in hun tentjes. Wij konden nog naar buiten want de temperatuur ligt nu nog boven de 20C, heerlijk in het zonnetje nog even genieten van het prachtige uitzicht! Hopelijk slapen we vannacht weer iets beter dan de afgelopen nachten, er staat ons weer een paar honderd kilometer te wachten, op naar Great Falls!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten