Bezoek aan Bangkok en weer naar huis

Vanmorgen hebben we lekker ontbeten en zijn daarna voor de laatste keer in 'onze' Pajero gestapt. Gisteravond hebben we de auto helemaal leeggehaald, zodat we nu met alleen een wandelwagen en onze rugtassen naar de luchthaven konden rijden. Natuurlijk vergaten wede auto vol te tanken, Christiaan bedacht het zich toen we net de luchthaven opreden. We konden dus weer terug, want het dichtstbijzijnde tankstation zat ongeveer naast ons hotel. Het inleveren van de auto was verder niet zo spannend. Wel irriteerde het ons behoorlijk dat er geen sorry van af kon toen we over het raampje begonnen. Nee hoor, de dames vertelden ons alleen nog even dat het eigen risico van ruim 100 euro per schadegeval zou worden afgeschreven. Hier gaan we nog wel een mail over schrijven...

Vanaf de luchthaven is het heel makkelijk om per trein naar de binnenstad te reizen. Wij wilden een boottocht maken over de Chao Praya rivier. Hiervoor moesten we wel 2 keer overstappen met de skytrain, maar gelukkig werkt het OV in Bangkok makkelijk en snel en dat voor een prijs waarvoor je bij de NS niet eens in mag stappen. Met drie kwartier stonden we bij de juiste pier, voor 2,50€ per persoon. Bij de pier trapten we in de toeristenval, voor ik het goed en wel doorhad zaten we op de toeristenboot voor 150 baht pp. Met een standaard enkele reis van 20 baht moet je dus 8 keer met de boot meegaan... maar goed, we gingen nu wel met een lekker vaartje over de grote rivier.

De Chao Praya is heel belangrijk voor Bangkok. De duurste (en misschien wel lelijkste) hotels staan bij de rivier, met een eigen pier en shuttlebootjes. Vanaf de rivier krijg je toegang tot de khlongs, de kanalen waarover vroeger het grootste deel van het transport plaatsvond. En natuurlijk het transport zelf, van gigantisch lange vrachtschepen tot vrolijk gekleurde longtails voor toeristen. Iedere paar honderd meter is er een openbare pier, waarvan onze toeristenboot er 8 aandeed. De boot was volledig open, dus Stan moest in zijn wandelwagen blijven. Dit was hij bij pier nummer 5 van 8 wel zat, daar zijn we dus van de boot gestapt. Naast de pier was een klein parkje met ruimte voor Stan om lekker rond te lopen. Voor het parkje was de amulettenmarkt, wat ons vooral aan een rommelmarkt deed denken. Daarnaast stonden de gebruikelijke eetstalletjes, waarvan diverse helaas gedroogde vis verkochten. De stank die hier hing was onbeschrijflijk goor.

We zijn nog even naar de overkant gelopen, naar tempel Wat Phu. Dit bleek vooral interessant te zijn vanwege de liggende boedha. Wij hebben al een paar liggende boedha's ('boedha slaapt') gezien en toen bleek dat je hier entreegeld moest betalen, geloofden we het wel. Overigens was aan het onderhoud van de tempel wel te zien dat er ook geinvesteerd wordt, dit was bij de andere tempels die wij bezocht hebben wel anders. We besloten door te lopen naar een bloemenmarkt. Vooral lopend krijg je een beetje een beeld van de stad, meer dan vanaf de boot. Wat een armoede, oude troep en viezigheid, waar de tempels ontzettend bij afsteken. Wat een eettentjes en andere verkopers op straat, het kan toch niet dat al die mensen hier de kost mee kunnen verdienen? Wat een verkeer: taxi's, bussen, auto's, brommers, tuktuks, alles lijkt meer stil te staan dan dat ze vooruit komen. Ook bijzonder was een flinke varaan in een soort grachtje, de gigantische groentenmarkt met meer soorten peper dan ik ooit zal eten en een oude wrakkige pick-up die als generator voor een markt werd ingezet. Je kijkt je ogen uit!

Bangkok is vooral ook erg warm en klam. Gelukkig was het droog, alhoewel wandelen in de zon ook geen pretje was. Uiteindelijk bleek de afstand naar de volgende pier een stuk groter te zijn dan gedacht. De bloemenmarkt hebben we trouwens nooit gevonden, hier is nu een gigantische bouwput. Wel hebben we nog lekker gegeten in een restaurant met airco, erg fijn om even bij te komen. Tegen de tijd dat we weer bij de pier stonden, vonden we het allebei wel prima zo. We zijn weer met de boot terug gegaan naar de centrale pier en hebben de skytrain genomen naar Siam.

Bangkok heeft een paar gigantische shopping malls, waarvan Siam een van de grootste en bekendste is. Als je het station uitstapt weet je nauwelijks waar je heen moet, overal zijn winkels. Een mall is gericht op digitale apparatuur, een ander deel van de mall heeft alleen maar hele luxe designmerken onder het dak en zo zijn er meer thema's. In de kelder bevindt zich ook nog een gigantisch aquarium. Omdat Stan al volledig was ingestort, zijn we hier toch maar niet heen gegaan (de entree was ook gelijk aan 3 nachten hotel...) en zijn we via de etalages van de mooie merken en een koffiezaak weer naar het station gelopen. De skytrain was al lekker vol, de avondspits begon. Heel opvallend vonden wij de nette rijtjes waarin de Thai op hun beurt wachten om aan boord te gaan, dat werkt prima! Stan vermaakte zich nog wel met het kijken naar mensen, terwijl hij eigenlijk allang in bed had moeten liggen. Ook in de taxi van het treinstation naar het hotel keek hij zijn ogen uit, deze vormen van transport kende hij nog helemaal niet. Om kwart over 5 lag hij eindelijk in zijn tentje en wij in de tuin van het hotel, nog even genieten van de rust en het mooie warme weer. In de verte hoorden we de onweer al rommelen.

Tegen 7 uur werd Stan wakker, doordat ik uit de badkamer stapte na een verfrissende douche. Hij was niet te genieten, huilerig en wilde niets eten. Nadat wij nog een heerlijke Thaise maaltijd opgegeten hebben, is Christiaan met Stan in bad gegaan. Dit vond hij wel weer leuk en zo was het toch nog erg laat voordat hij naar bed ging. Rond 8 uur barstte het noodweer los, de regen spoelde weer over straat en de onweersklappen klonken keihard en dichtbij. Dat een hotelmedewerker vanmorgen een spartelende vis redde uit de goot, geeft wel aan hoeveel water er op straat lag. Gelukkig heeft Stan niets van onweer en om half 10 sliep hij weer. Wij hebben nog even naar het noodweer gekeken en zijn niet lang daarna ook naar bed gegaan.

Vanmorgen werd ik al voor de wekker wakker. Omdat ik verwachtte dat Stan inmiddels wel flink honger zou hebben, stelde ik voor om eerst te gaan ontbijten. We hadden de meeste spullen al uitgezocht, maar de koffers moesten nog wel gepakt worden. Tot onze verbazing wilde Stan helemaal niet eten, zelfs van de door hem geliefde worstjes moest hij niet veel hebben. Om 9 uur zaten we met alle bagage in de shuttle auto van ons resort. Het inchecken ging vlot en zoals we al wisten, vlogen we weer met een vrij leeg vliegtuig. Het was dan ook niet moeilijk om een rij van 4 stoelen te bemachtigen.

Een uurtje voor vertrek begon het weer keihard te regenen en onweren, het water spoelde over het platform. Hierdoor vertrokken we laat. Stan was het laatste uur weer huilerig en wij dachten dat dit nog door het uitgestelde afgebroken middagslaapje van gister kwam. Maar toen ik hem wilde laten slapen na het opstijgen, spuugde hij zijn hele slaapzak onder. Huilen en niet willen slapen, dit viel even tegen. Toen er wat later nog een golf spuug uitkwam was het blijkbaar goed. Hij viel direct in slaap en daarna wilde hij wel weer eten. Nu zijn we weer een paar uur verder en liggen Christiaan en Stan heerlijk te slapen. In Thailand is het nu half 10, maar ik ga proberen me weer snel aan het Nederlandse ritme aan te passen. Dus is het nu half 5 en komen we om 7 uur aan.

Wat hebben we een heerlijke reis gehad! Alles is gegaan zoals ik verwachtte of beter en Thailand is ook mooier dan ik had verwacht. En nu weer lekker naar huis, met heel veel foto's en film en vuile was. Ik vond het leuk om al tijdens de vakantie dit webblogje bij te houden, niet alleen als herinnering voor later, maar ook voor iedereen die ons gevolgd heeft. Het is echt leuk om reacties te krijgen op wat je meemaakt en opschrijft!

Terug in Bangkok - met heel veel regen

Vanmorgen werden we wakker met weer een heerlijk zonnetje. Nog even konden we genieten van ons heerlijke resort, waar we nu de enige gasten waren. We heben de koffers weer ingepakt, heerlijk ontbeten en na een laatste keer 'visjes kijken, visjes mooi', zijn we aan de terugweg naar Bangkok begonnen. Het eerste deel van de reis ging heel voorspoedig. Stan vindt autorijden inmiddels hartstikke leuk en het was erg rustig op de weg, dus we konden zonder problemen twee uur doorrijden. Bij Samut Sakhon, nog 60 km voor de luchthaven, hebben we het gps-systeem weer om een toeristische attractie gevraagd. Ze gaf aan dat we vlakbij een rivier zaten, dus hier zijn we naar toe gereden. Helaas bracht ze ons naar een industriegebied waar de rivier gebruikt wordt door de voedselverwerkende industrie, geen leuke plek om de benen te strekken. Gps wist ook een Nationaal Park in de buurt te vinden, dus hebben we die route laten berekenen. Ondertussen zag Christiaan een grote M boven de weg en daar hebben we gecheckt of het eten hetzelfde smaakt als in Nederland. Lekker hoor!

Helaas was het gps-systeem weer niet echt behulpzaam. Ondanks dat ze ons over prachtige weggetjes door het Thaise leven loodste, kwamen we niet bij een park uit. De route stopte nu bij een huisje. Vlak voor 'onze bestemming' zag ik een grote liggende boedha, dus daar zijn we even naar toe gereden. Net als bij meerdere boedha's en tempels die we hebben bezocht, werd er gerenoveerd. Hier was men begonnen aan een grote 'wihan' om de boedha heen. Eigenlijk gewoon een afdak. Een monnik en een andere man kwamen op ons af met tekst en uitleg. Helaas konden we niet de hele boedha zien, maar het beeld is wel imposant. De monnik nam mij mee naar de naastgelegen tempel, waar het leven van boedha in tekeningen is beschreven. Vergelijk het met het leven van Jezus in de gemiddelde Nederlandse kerk, maar dan met kinderlijke tekeningen. Wel heel mooi!

Bij de tempel liepen niet alleen verschillende monnikken in hun oranje gewaden rond, maar er woont ook een gezin met een jongetje van Stan zijn leeftijd. Stan en het mannetje hebben gespeeld met wat autootjes en ondertussen kregen ook wij wat te drinken aangeboden. De vrouw was bezig met een fruitsalade en heeft me allerlei vruchten laten zien en proeven waar ik het bestaan niet van kende. En Christiaan? Die ging even een sigaretje roken met een van de monnikken. Toch weer een leuk uitstapje bij een tempel, die we natuurlijk wel hebben gesponsord voor de nieuwbouw van het dak.

Op de weg terug naar de snelweg zagen we nog een mooie tempel van hout, dit zag er ook erg mooi uit. Weer op de snelweg aangekomen, werden de luchten weer dreigend. Vlak voordat we de ringweg om Bangkok bereikten, barstte het noodweer los. Regen en onweer en natuurlijk erg slecht zicht zorgden ervoor dat we lange tijd niet hard konden rijden. Er waren een paar ongelukken gebeurd en het was nogal druk, dus we hebben toch een uur langer gereden dan de bedoeling was. Het voordeel was wel dat Stan rustig kon doorslapen.

Via Agoda had ik een hotel geboekt bij de luchthaven, zo kunnen we makkelijk de auto terugbrengen en zijn we donderdag snel op 't vliegveld. Het hotel stond in het gps-systeem maar weer kon het systeem het niet nalaten om ons een stukje niet-toeristisch Thailand te laten zien. We reden door een achterafstraatje dat er werkelijk niet uitzag. De huisjes waren aan elkaar gebouwd en zagen er onbewoonbaar uit, ondanks dat er toch heel wat mensen wonen. De open ruimtes tussen de gebouwtjes zijn ingericht als vuilnisbelten, het was een grote puinhoop. En te midden van de puinhoop ligt dan wel een moeras met prachtige bloemen. Om toch het hotel te kunnen vinden, hebben we het adres ingevoerd en nu zagen we wel borden van The Paragon Inn Resort. Helemaal aan het einde van het straatje ligt dit hotel. De kamers liggen op de eerste verdieping, met daaronder ruimte voor de auto. Met een mooie tuin, zwembad en restaurant voelt dit resort nog steeds als vakantie.

Na een drankje op de kamer hebben we de auto leeggehaald en de eerste koffer ingepakt. Helaas is de laundry service hier heel veel duurder dan we 'gewend' zijn, dus we nemen toch maar vuile was mee naar huis. We hebben hier heerlijk gegeten, kip met cashewnoten in saus en kip met zoetzure saus zijn onze favoriete gerechten en die smaakten hier erg goed. Stan eet het liefste kale witte rijst. Op de foto zie je Stan voor het eten spelen, met op de achtergrond het zwembad. Na het eten, toen het weer iets droger werd, hebben we de zwemkleding aangetrokken en zijn het koude water ingegaan. Jammer genoeg is het prachtig aangelegde zwembad niet voorzien van een ondiep gedeelte voor kinderen. Na een half uur met Stan te hebben 'gezwommen', was het bijna bedtijd. Na een kopje koffie en een Bumba filmpje ging Stan in zijn tent. Bij het restaurant hebben wij plannen gemaakt voor ons bezoek aan Bangkok morgen, we gaan weer een bootje opzoeken!

Genieten van prachtig weer in ons fantastische resort

Zo tegen het einde van de vakantie krijg ik altijd het gevoel dat ik van alle momenten nog meer moet genieten. Niet alleen van wat we doen en zien, maar nu vooral ook van het met z'n drietjes samen zijn. Dat is vandaag heel goed gelukt! We waren weer lekker vroeg wakker, het ritme van om 7 uur opstaan gaat steeds gemakkelijker. Zeker als je de gordijnen open doet en het zonnetje vol ziet schijnen, wat een verschil met gistermiddag! Omdat voor vanmiddag ook weer veel regen werd voorspeld, wilden we er vanmorgen op uit. Maar niet voordat ik mooie foto's heb kunnen maken van het prachtige resort waar we verblijven. Ook hebben we heerlijk ontbeten. Je kunt hier als ontbijt bestellen wat je wilt, alles zit bij de kamerprijs inbegrepen. Dus stond onze ontbijttafel vol met toast, omelet, wafels en natuurlijk worstjes voor Stan. Alles ging op, heerlijk. Al vanaf het moment dat Stan wakker werd, zei hij 'visjes water, visjes kijken'. Na het ontbijt pakte hij m'n hand en zei iets dwingender 'visjes kijken!'  We zijn op de brug bij het water gaan zitten en hebben uitgebreid de visjes bestudeerd. Sommige vissen zijn zo groot dat ze niet eens rechtop kunnen zwemmen. En het zijn er veel! Stan was niet bij de vijver weg te krijgen, totdat ik hem ervan heb overtuigd dat de visjes nu echt moesten gaan slapen. Nu kon ik ook mijn spullen bij elkaar zoeken en konden we op pad.

Gisteravond las ik op internet dat er in het meer een eiland is met apen, die als ze gevoerd worden vanaf een boot zelfs in het water springen. Nou hebben wij een hekel aan het voeren van wilde dieren, maar we wilden hier wel een kijkje nemen. Bij het visitors center van het Nationale Park hebben we om informatie gevraagd en met hulp van foto's en een beetje Engels waren we er snel uit. Drie kwartier varen met een bootje voor 12,50€, prima! De kapitein werd gebeld en na een kwartiertje konden we meelopen naar een bootje. Het viel ons op hoe droog het gebied was, ondanks de gigantische regenbui van gister. Het bootje was helemaal perfect voor ons, vrij hoog zodat Stan zonder problemen lekker kon bewegen en met een dakje voor de benodigde schaduw.

De boottocht was prachtig, over het grote meer, langs met regenwoud begroeide heuvels en door ondiep water met planten en watervogels. Maar het leukste waren toch wel de aapjes. We hadden wat twijfels of onze vraag, om naar Monkey Island te varen, wel was overgekomen. Stan vond het bootje varen wel leuk, de koeien in de verte interessant, maar bij de aapjes had hij alle aandacht erbij. Een groep van een stuk of 20 apen kwam op de boot af toen we aan kwamen varen bij een klein groen eilandje, wat een leuk gezicht! Omdat wij geen eten naar ze gooiden, bleven ze wel op de kant. Er dreef een grote dode slang in het water, hier reageerden verschillende aapjes nogal wild op. Maar andere aapjes gingen mekaar rustig zitten vlooien. Na een paar minuten gingen we weer verder, om even later bij een ander eilandje nog een paar apen te zien. De foto's volgen als we thuis zijn...

Na een uurtje stonden we weer bij de informatiebalie, 'zijn hier misschien nog meer leuke dingen te doen?' Helaas bood het negatieve antwoord weinig mogelijkheden, de meeste wegen zijn afgesloten. Omdat we nog wel iets wilden doen, hebben we het gps systeem om toeristische attracties gevraagd. Ze kwam met een canyon op een half uurtje rijden, dat leek ons ook wel wat. Na de indrukwekkende Grand Canyon en prachtige Bryce Canyon in Amerika en de Blyde River Canyon in Zuid-Afrika, waren we wel benieuwd naar dit exemplaar. We verwachtten niet zo veel, ik had er tenslotte nog niets over gelezen in een reisgids of op internet. De route naar de canyon was in ieder geval al mooi, we moesten al snel een prutweggetje op en konden weer een kijkje nemen in het niet-toeristische Thailand. Toen we uiteindelijk de bestemming hadden bereikt, was er in de verste verte geen toeristische attractie te bekennen. We stonden voor een oude vergane poort met een verroeste slagboom. Deze stond omhoog, dus we konden wel het terrein oprijden. De wegen die mevrouw gps hier dacht te vinden, bestaan al niet meer, alles is overwoekerd en groen. En ja, er was wel een kloofje te vinden op het terrein, maar dat had ook een riviertje kunnen zijn. Het wemelde er van de muggen, dus we zijn weer snel omgekeerd.

We besloten terug te rijden naar het resort en onderweg ergens te lunchen. Toen ik met het gps systeem bezig was, viel mijn oog op een point of interest op slechts 4 minuten afstand: een gevangenis. We kennen de horrorverhalen over Thaise gevangenissen en hebben deze gezien in series als 'Locked up abroad'. We werden nieuwsgierig, dus hebben we de gevangenis aangeklikt en zijn weer gaan rijden. Helaas bleek de gevangenis een Educational Center te zijn en leek het meer op een resort dan op wat we kennen van televisie. We kwamen onderweg geen leuk restaurant tegen en zijn gestopt bij de 7/11 supermarkt. Deze winkels vind je in ieder stadje en ze verkopen er onder andere warme maaltijden en snacks als bapaobroodjes, pizzatosti's en knakworsten. We hebben wat lekkere dingen uitgekozen en laten opwarmen. Toen zijn we snel naar het resort gereden, waar we alles op het balkon hebben opgegeten.

Het was inmiddels al 2 uur en nog steeds zonnig. Omdat Stan nog niet klaar leek voor een middagslaapje, zijn we gaan zwemmen. In dit zwembad is een deel perfect geschikt voor ons. Stan kan er precies lopen en wij kunnen tot ons kin onder water zitten. Heerlijk verkoelend en wat vindt Stan het prachtig! Na een uurtje waren we verweekt en zijn we weer naar het huisje gelopen. Toen Stan lekker ging slapen, merkten wij pas echt het verschil met gister, toen zaten we op het balkon, nu was het daar bloedheet in de volle zon, zonder een zuchtje wind. We zijn een rondje over het resort gaan lopen, op zoek naar leuke beestjes. Bij de waterkant waaide een lekker koel briesje, maar helaas zagen we weinig bijzondere dieren. Wel heel veel libelles en natuurlijk de 'gangbare' vogels zoals koereigers en andere soortgenoten.

Na een half uurtje was de zon gedraaid en konden we in de schaduw op ons balkon zitten. Wat een kadootje zeg, dit mooie weer. Het was al vier uur en nog steeds zon in plaats van de verwachte regen. Er hingen wel erg dreigende luchten, maar het bleef heerlijk warm en droog. Terwijl we rustig met een boek en spelletje zaten, hoorden we een gekrijs achter ons. Ik zei nog dat het vast een paar ganzen waren, maar even later keek Christiaan recht in een oog van een neushoornvogel. Eén oog, het andere oog zit zo aan de andere kant van zijn kop dat je nooit twee ogen tegelijk ziet. Dat dit niet zo handig is zie je als het beest in de rondte gaat kijken, zijn hele kop beweegt dan mee. Twee neushoornvogels zaten in de boom naast ons boothuis en wij hadden geen camera bij de hand. Toen we uiteindelijk een foto wilden maken, vlogen de grote vogels weg. Gelukkig bleven ze nog even bij het resort en kon ik nog een paar mooie foto's van ze maken. Ook van een soort giga ooievaar met grote snavel die op een ander boothuis de wacht hield.

Toen ik weer terugkwam bij het huisje, werd Stan net wakker. We hebben nog heerlijk een uur op het balkon gezeten, rondkijken, bouwen met zijn Thaise nep-lego en goed insmeren met Deet. Nu de zon begon te verdwijnen, kwamen de eerste muggen tevoorschijn. Dat is dus het nadeel van het mooie droge weer: de muggen zijn niet weggespoeld en komen in grote getale tevoorschijn. Nog erger werd het toen we zaten te eten en het echt donker werd, hele zwermen muggen bestookten ons. We zijn met onze borden naar binnen verhuisd. Mijn benen zitten toch weer vol muggenbulten en ook Christiaan en Stan hebben steken opgelopen. Nu (10 uur) zitten we nog buiten, maar wel met lange mouwen en broek aan, ondanks de nog bijna 30°C., de warmte blijft lekker hangen. Om ons heen is het weer een concert van kikkers en insecten. De bull-frog van gister is niet meer hoorbaar aanwezig, maar er zijn genoeg andere bijzondere geluiden te horen. Overigens konden we tot een half uurtje geleden nog meegenieten van een karaokeshow in de buurt, dat klonk niet best.

Morgen rijden we weer terug naar Bangkok, hopelijk weer zonder regen!

In een boothuis en in de regen

Vanmorgen begon de dag weer lekker vroeg, om 8 uur zaten we met de koffers in de auto. Op zoek naar een ontbijtje, we dachten deze wel in het dorp te kunnen vinden. Kaeng Krachan is het grootste National Park van Thailand, daar zouden toch volop faciliteiten voor toeristen moeten zijn. Helaas viel dit zwaar tegen, werkelijk alles was alleen in het Thais. We zijn nog wel bij een groot restaurant naar binnen gelopen, waar ook een groep Thai zat te ontbijten. Van de lucht die er hing moest ik al slikken, maar toen bleek dat ze alleen typisch Thaise gerechten serveren zijn we weggegaan. Thais eten is echt wel lekker, maar voor mij geen rijst als ontbijt. Christiaan vroeg nog wel of ze geen brood/toast/sandwich hadden, maar als antwoord kreeg hij soep aangeboden. We hebben in een winkeltje wat drinken en koek gehaald en lekker gepicknickt bij de ingang van het nationale park.

De weg langs het meer is erg mooi en een paar kilometer verder vonden we een prachtig resort. Boathouse Paradise heet het en de kamers zijn gemaakt in houten boten, die verspreid liggen over een mooie tuin met zwembad. Vanuit de boot hebben we uitzicht op het meer. Ondanks dat het nog maar 10 uur was, konden we direct inchecken en de koelbox in de koelkast legen. We hebben de koffers uit de auto gehaald, even gekeken naar de gigantische vissen in de vijver en toen zijn we naar het park gereden.

Onderweg kwamen we langs een legerbasis voor special forces en ook langs de weg staan diverse trainingsattributen. Het idee alleen al om hier vol mee aan de slag te moeten in de zinderende hitte... Na een half uur rijden vonden we het toch wel erg lang duren voor we bij de park ingang kwamen en we bleken weer verkeerd te zijn gereden. Niet zo gek ook met die bordjes met hieroglyfen.

Met de gps aan waren we 20 minuten later alsnog bij de entree van het park. Hier bleek m'n voorbereiding niet zo geweldig te zijn, een groot deel van het park is namelijk dicht. Niet dat de parkrangers ons veel konden vertellen, het niveau van hun Engels is bedroevend. Maar closed begrepen we uiteindelijk wel en toen ik zei dat we een waterval wilden bezoeken, verwezen ze ons naar de Pa la-U, waar we gister al waren. Bij het park hield ook het asfalt op. Natuurlijk zijn we nog een kwartiertje verder gereden over het prutpad, maar daarna zijn we weer omgekeerd. Het park is wel prachtig hoor, je rijdt tussen de groene bergen en het wemelt er van de vlinders. Helaas leven er ook heel veel muggen dus een wandeling leek ons niet verstandig.

Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij een tempel waar een grote boedha wordt gebouwd. Het beeld stond nog in de steigers, letterlijk en figuurlijk. Volgens mij bouwen ze eerst de steiger en dan het beeld er dwars doorheen. Ik geloof niet dat ze enige regelgeving hebben voor de veiligheid van de bouwvakkers, alles hangt houtje-touwtje aan elkaar. Rond één uur waren we weer bij het resort, waar we een lekkere lunch hebben gegeten met uitzicht op het meer. Vanaf de andere kant van het meer zagen we de regenbuien al op ons afkomen en voordat we de lunch op hadden, barstte het noodweer los.

Van 2 tot 7 uur heeft het geregend en geonweerd, niet normaal hoeveel water er hier in een middag naar beneden kan komen. Stan lag lekker te slapen, hij had nog wat middagslaapjes in te halen. Chris en ik zaten lekker buiten naar de regen te kijken en te relaxen. We hebben in ons boothuis een bad, die we lieten vollopen toen Stan wakker werd. Tot zijn plezier kunnen we er met z'n drieen in. Na het gebadder was het alweer tijd om te gaan eten.

We hebben weer heerlijke Thaise gerechten gegeten. Ik bestelde gefrituurde gamba's maar dat bleek kroepoek te zijn. Laat Stan dat nou erg lekker vinden! De rijst met zoetzure (en een beetje pittige) saus was heerlijk en Chris at zijn curry (not spicy, maar wel erg pittig) helemaal op. In het restaurant sprong nog een flinke pad voorbij. Nou ja springen, het was meer waggelen. Toen we het beest gingen fotograferen, leek het alsof het onder een trap zou verdwijnen. Maar in plaats daarvan kwam het mannetje tevoorschijn en gingen ze lekker op mekaar zitten.

Terug in ons huisje hebben we koffie gemaakt, heerlijk die luxe van een waterkoker. Na een filmpje van Bumba was het voor Stan bedtijd. Ik heb me nu alsnog verdiept in dit gebied en hopelijk kunnen we morgen met een boot op pad. Als er tenminste iemand is die voldoende Engels spreekt om 'we want to see monkey island' te begrijpen. Ondertussen genieten we van een concert van de vele kikkers in de tuin met het geloei van een bullfrog als bijzondere extra toon.

We blijven hier lekker nog een nachtje, heerlijk zo'n mooi resort en de rust bevalt ons wel. Eigenlijk moeten we dinsdagochtend de auto inleveren, maar dan gaan we naar Bangkok rijden. Hopelijk vinden ze het niet erg als we wat later komen, vandaag konden we het ze niet vragen want op zondag zijn ze gesloten... Woensdag hebben we dan de tijd om nog wat van de stad te zien en dan zit de reis er alweer op.

Klik hier voor een kort filmpje van de regen

De regentijd is aangebroken en waar is die olifant?

Vanmorgen begon Stan al om kwart over zeven met zijn 'uit de tent' ritueel. Hij slaapt heerlijk op een luchtbedje in zijn afgesloten Deryan tentje, waar hij zelf niet uit kan. Gelukkig begint hij iedere dag vrolijk, dus kunnen wij rustig wakker worden met zijn geklets. Maar vandaag dus wel erg vroeg. Al voor acht uur waren de koffers ingepakt en hoefden we alleen nog maar onze gewassen kleren in ontvangst te nemen en te ontbijten. Hiervoor moest het personeel van het resort wel even worden aangespoord, wat een luie figuren.

Even na negen uur gingen we op pad, richting Nationaal Park Kaeng Krachan. We wilden eerst de waterval Pa-la-U bezoeken en daarna doorrijden naar het dorpje Kaeng Krachan. Op de kaart leek de route een uurtje rijden, maar toen we na een uurtje niet zeker waren over de weg en de gps aanzetten, was het nog 32 kilometer. En daar zouden we volgens het systeem nog anderhalf uur over doen... wat stond ons te wachten? De weg was prima, we konden makkelijk 80 rijden en werden dan nog regelmatig ingehaald. De weg werd wel steeds mooier, de bebouwing en ananas- en rijstplantages maakten steeds meer plaats voor bos. Toen we de bergen inreden, werd dit een woud vol gigantische bamboe en andere tropische bomen. Met zoveel bamboe verwacht je toch stiekem een pandabeer tegen te komen.

Toen we dichter bij het park kwamen, lag er een flinke drol op de weg. We zeiden tegelijkertijd 'zouden hier olifanten leven?' en nog geen 100 meter verder stonden de borden 'be aware of the wild elephants' en 'don't feed the elephants'. Het is alweer drie jaar geleden dat we door NP Hluhluwe in Zuid-Afrika reden, lachend om de borden over de olifanten, maar met geknepen billen toen er een flink exemplaar voor onze auto op de weg verscheen. Het zou toch niet? Tekenen van hun aanwezigheid waren er wel, de hopen olifantenpoep op de weg en het struikgewas dat ze in hun wandeling mee de weg op hebben getrokken. Maar helaas, de olifanten zelf hebben we niet gezien. Ondertussen was de reistijd flink afgenomen, maar het was toch al 11 uur. Een paar kilometer verder moesten we weer toegangskaartjes kopen voor het Nationale Park,       zoals bij ieder park 5€ per persoon en 0,75€ voor de auto. Die kaartjes moesten we bij de waterval laten zien.

Met Stan in de wandelwagen en de draagzak leeg op Christiaans rug, begonnen we aan de wandeling. Deze waterval bestaat uit 16 niveaus, waarvan alleen de eerste paar niveaus voor ongerainde klimmers bereikbaar zijn. Omdat het weekend is, waren er heel wat Thai aanwezig. Niet om zoals wij te wandelen en van de natuur te genieten, maar om een beetje te zwemmen en vooral veel te picknicken. Wel een leuk gezicht hoor, die kleden vol met schaaltjes en bakjes, denk aan een Oosterse rijsttafel maar dan in gezellig servies in plaats van bakjes van de afhaalchinees. Al heel snel mocht Stan van de wandelwagen overstappen in de draagzak en hebben we de wagen achter een boomwortel geparkeerd. De boomwortels zijn daar gigantisch, dus de wagen was uit het zicht verdwenen. Na een bruggetje van flinke bamboestammen, begon de wandelroute langs de rivier. De eerste drie niveaus waren goed tot redelijk te doen, daarna ging het pad af en toe door het water. De watervallen waren al heel mooi en de begroeiing eromheen nog mooier. Gigantische lianen, veel bamboe en andere bijzondere bomen, duidelijk een regenwoud.

Bij de derde waterval was een mooi ondiep stukje water, waar Stan lekker kon spelen. Wij keken onze ogen uit, naar de begroeiing, de vele vlinders en toch ook de bijzondere Thai die zich op allerlei manieren lieten fotograferen. De vlinders leken wel tam, zo heeft er een prachtige oranje vlinder op Chris zijn bril gezeten en bleef een klein roze vlindertje bij Stan en mij rondfladderen. Stan vond de vlinders wel mooi, maar het gooien met stenen veel leuker. 'Eén twee drie plons' en daar ging weer een handvol steentjes het water in. We hopen maar dat hij geen vissen heeft geraakt, wat bijna onmogelijk lijkt met de hoeveelheid vis dat daar zwom. Na een half uurtje spelen en genieten van de natuur, besloten we weer terug te lopen. Net iets te laat, want 5 minuten voor we bij de auto kwamen, begon het keihard te regenen. En dan spoelt het ook echt, gelukkig hadden we nog wat beschutting van de bomen, maar er kwam een flinke bui over ons heen.

We reden weer terug naar de parkingang, op zoek naar een restaurant en naar olifanten. Net voordat we een restaurant vonden, vielen Stan zijn ogen dicht. Het was opeens wel heel stil op de achterbank. Ik heb hem direct gewekt en wakker gehouden tot we stopten bij een leuk restaurant. Hier waren we de enige gasten en de eigenaresse was duidelijk blij met haar klanten. Stan kreeg een schaaltje zoutjes en een bakje ijsklonten, dat vindt hij prachtig, en wij een bakje nootjes terwijl we de menukaart doornamen. Stan heeft zijn zoutjes allemaal opgegeten, zijn ijsklonten met refill opgegeten en gedronken maar zijn rijst met kip laten staan. Onze Pad thai en Kip met cashewnoten smaakten heerlijk! Ondertussen hadden we ook drie fotoboekjes gekregen met foto's van apen, olifanten en vogels. De eigenaresse vertelde dat de olifanten bijna dagelijks over de weg lopen bij de waarschuwingsborden die we hadden gezien, helaas ook bijna altijd rond 5 uur, daar konden wij niet op wachten. Bij het restaurant lag ook een flinke tuin, waar we na het eten even hebben rondgewandeld. Gelukkig was de bui verdwenen. Ook kregen we nog een bord met vers fruit, waaronder voor ons onbekende, maar erg lekkere fruitsoorten. Met onze buik meer dan vol gingen we weer op pad.

De verwachting dat Stan wel in slaap zou vallen, kwam weer niet uit. Blijkbaar vond hij die minuut met zijn ogen dicht wel genoeg als middagslaapje. Ook in deze afstand had ik mij flink vergist, het was nog bijna twee uur rijden naar de resorts. Nou heben we ook een stukje omgereden, omdat de weg nauwelijks staat aangegeven en we nog geen detailkaart hebben van dit gebied. Op zich was de route wel heel mooi, maar na een uurtje begon het weer keihard te regenen. Geen mooie uitzichten dus. Met behulp van het gps-systeem vonden we uiteindelijk een lodge die ik op het internet had uitgekozen. Hier was echter net een bus Thai uitgelaten, het leek wel een kippenhok. Ook stond alles alleen in het Thais aangegeven en daar snappen we echt nog niets van.

We zijn nog naar twee resorts gereden, waarvan de eerste echt niets was en de tweede vol zat. De eigenaar van deze lodge gaf aan dat een van zijn medewerkers ons naar een andere geschikte lodge zou brengen, deze was vroeger van hem geweest. Wat jammer dat de lodge vol zat, de man sprak goed Engels en de voorbereidingen voor het eten zagen er goed uit, net zoals de huisjes. We reden achter een jongeman op een brommertje aan, het zou drie kilometer rijden zijn. Dit werden er natuurlijk veel meer, maar na 10 minuten zonder helm door de regen te hebben gestuurd, stopte de brommer bij een resort. De eigenaresse kwam wel direct naar mij toe, maar sprak werkelijk geen woord Engels en ze bleef maar in het Thais kakelen. Met veel moeite kon ik haar duidelijk maken dat ik de villa, die ze me voor €20 aanbood, eerst wilde zien. Het huisje is niet groot maar heeft een airco en warme douche. Wij hadden geen zin meer om verder te zoeken, dus we slapen hier een nachtje. Mer de sleutels, die hier op alle kastjes en laadjes zitten, vermaakt Stan zich ook prima. Buiten spelen behoorde niet tot de mogelijkheden, het bleef regenen.

Op het bord bij de ingang staat resort and restaurant, alleen dat laatste is vandaag gesloten of bestaat niet meer, de dame kon me in ieder geval duidelijk maken dat we hier niet konden eten. Dit viel even tegen, nu moesten we weer met de auto op pad. Gps weer aan, dichtstbijzijnde restaurant aangetikt en gaan... hier was alles donker. En bij de volgende twee restaurants ook. Toen we via een prutweg verder reden, stond er iemand met een zaklamp naar ons te seinen. Hij wilde ons voor €50 een vreselijke kamer verhuren, maar uiteindelijk lukte het om duidelijk te maken dat we alleen wilden eten. Toen nam hij ons mee naar achter, waar een restaurantje op de oever van een flink stromende rivier is gebouwd. Echt op zijn Thais, alle gebouwtjes zijn aan mekaar geknoopt en vanaf de weg hadden we dit onmogelijk kunnen vinden. Als het niet zo zou regenen en nog licht zou zijn, zag het er ongetwijfeld prachtig uit. Overigens was er geen menukaart en bestelden we Pad Thai, noodles, voor Chris en rijst met kip voor Stan en mij. Dit was goed te eten, alhoewel de nasi wel een satesausje had kunnen gebruiken. Stan at zowaar flink mee van mijn rijst en ook de Pad Thai van Chris at hij zonder protesteren op. Daarna ging zijn kaarsje wel uit, hij was bekaf. We hebben snel het belachelijk lage bedrag afgerekend en zijn naar ons huisje gereden. Daar hebben we snel nog een toetje gedeeld voor wat extra vitamientjes. Toen Chris Stan in zijn bed legde, sliep hij direct. Wij zitten nu voor het huisje onder een afdak. Het regent niet meer, alle muggen zijn tevoorschijn gekomen dus lange broek en lange mouwen aan. Op de achtergrond de valse klanken van een Thaise karaoke avond, het lijkt wel vakantie! Morgen gaan we verder het park ontdekken en op zoek naar een leuke lodge voor de laatste 2 nachten voordat we naar Bangkok gaan. Wifi hebben we hier niet, dus er zit weer wat vertraging in het blogje.

Trots op ons!

Vandaag begon de dag gelukkig iets koeler dan gister, het was zwaar bewolkt. Dat kwam goed uit, want we wilden het mooiste plekje van Nationaal Park Sam Roi Yot bezoeken. Dit is de Nakhom Praya cave, een grot in een berg. De hoteleigenaar had ons al gewaarschuwd dat het een flinke klim is, maar het zou te doen zijn met Stan. We besloten het maar gewoon te proberen. We kregen een kaartje van het NP mee en na het ontbijt gingen we snel op pad.

De grot is alleen bereikbaar vanaf een strand. Om bij dit strand te komen moet je een half uur klimmen over een heuvel. Of je huurt een bootje vanaf een strand waar je de auto kunt parkeren. Wij besloten onze energie te sparen voor de wandeling naar de grot. Direct nadat we de auto uitstapten, stond er al een vrouwtje klaar om ons de weg te wijzen. Eerst kaartjes kopen voor de toegang van het park en dan een muntje kopen met het nummer van onze boot. De boten drijven voor het strand, dus bij de waterlijn moesten we onze schoenen uittrekken en dan naar de boot waden. Stan zat al in de draagzak, hij vond het allemaal prima. Vooral het varen vond hij leuk. Op het strandje aangekomen, moesten we eerst onze voeten weer zandvrij maken' voor de wandelschoenen weer aangingen en we ons opmaakten voor de klim naar boven. De afstand is ongeveer 430 meter en daar doe je een half uur over.

Voordat we bij de eerste trap kwamen, gingen we eerst op zoek naar wildlife. We zagen een gigantische varaan en daarna bewegende bomen. Een klein koppel lemur aapjes hield de wacht, het was goed dat we als een van de eersten aan de tocht begonnen, want de aapjes zijn erg schuw en we hebben ze daarna ook niet meer gezien. Ook Stan is door ons aangestoken want hij wees nog lang naar bewegende bomen, 'apenboom?'

Om 11 uur begonnen we aan de klim en om 11.05 keek ik al op m'n horloge, hoe lang moeten we nog? Mijn hemel, wat een klim! Het was toch weer een graad of 30 en het pad ging redelijk steil naar boven. Met m'n cameratas op m'n rug zweette ik me al helemaal lek, laat staan met Stan op m'n rug. Maar Chris liep rustig door naar boven en ik kwam er puffend achteraan. Halverwege konden we even rusten bij een uitzichtpunt, maar ik was zo kapot dat ik geen mooie foto heb gemaakt. Na een paar minuten gingen we weer door. Net op het moment dat ik aan opgeven begon te denken, werd het pad wat vlakker en dus ging ik weer door, achter m'n mannen aan... De eerste blik op de grot was de wandeling al waard. Een open ruimte met begroeiing in de berg, waar je over een nog steilere trap naar kon afdalen. Natuurlijk zijn we toen doorgelopen. In de grot was het redelijk koel, maar mijn lijf had het kookpunt bereikt.

Vanuit de eerste grot kon je doorlopen naar een tweede en derde ruimte. De tweede ruimte was vlak en groot, dus daar kon Stan uit de draagtas. Hij vond het prachtig om met de vele losse stenen te spelen en schreeuwde om zijn echo te horen. Dit gaf Chris en mij de gelegenheid om rustig de derde en mooiste grot te bekijken. Hier is jaren geleden een tempeltje gebouwd, wat de ruimte nog bijzonderder maakt. En zelfs hier, zo ver weg van de bewoonde wereld, zit een Thai met een koelbox flesjes water en koude handdoeken te verkopen. Wij hebben een paar flesjes gekocht want het water dat we meehadden was toch niet genoeg.

Na een half uurtje in de grot zijn we weer aan de afdaling begonnen. Nu vond Stan het niet zo leuk meer en wilde al snel uit de tas. We zijn dus weer gestopt bij het uitzichtpunt om wat te drinken en hem uit de tas te laten. Het laatste stukje naar beneden ging gelukkig snel en toen kon hij echt uit de tas. Bij deze ingang van het NP zijn bungalows te huur en er zijn volop toiletgebouwen en zelfs een restaurant. Hier hebben we een heerlijke Thaise kip met cashewnoten schotel gegeten en konden we een beetje bijkomen. Daarna wilde Stan wel weer in de tas en konden we op het strand ons bootje opzoeken. Wat een tocht, maar wat een voldoening ook om zo'n mooi plekje uiteindelijk zo te bereiken. Christiaan kreeg overigens onderweg al volop respect... iedereen kwam kapot boven aan, maar dan ook nog met een kind op je rug!

Terug bij de auto merkte ik dat we vergeten waren een hoes om Stans autostoeltje te doen. Het leer was kokend heet, dus daar kon hij nog niet in. We hebben de auto omgekeerd met het stoeltje uit de zon, de airco vol aangezet en zijn bij een paar toiletten in de schaduw gaan zitten. Om te voorkomen dat Stan weg zou lopen, hebben we hem een bezem gegeven en kon hij lekker gaan vegen. Tot vermaak van de Thaise vrouwen die daar rondhingen, ging hij echt met de bezem aan de slag. Toen de auto wat was afgekoeld gingen we rijden en viel hij na een paar minuten in slaap.

Met het kaartje van het NP zijn we een rondje gaan rijden. Het park ligt deels op het land en deels in zee, maar toch vind je er vissersdorpjes en heel veel garnalenkwekerijen. Bizar hoeveel ruimte daarvoor is opgeofferd. En dan rijd je langs zo'n kwekerij, staan die vrouwen daar gewoon op de weg, achter een vrachtwagen, die garnalen te pellen. Het was nog steeds ruim 30°C, dat kan toch niet gezond zijn... bij de hoofdingang van het park gingen Chris en ik omstebeurt een klein rondje lopen. Hier was het laatste restje mangrovebos tussen de garnalenkwekerijen te vinden. Terwijl de een buiten liep, zat de ander startklaar om te gaan rijden als Stan wakker zou worden. Toen Chris weer terugkwam en we van stoel wisselden, gebeurde dit toch. Maar Stan was meteen klaarwakker en ging kijken of hij nog koeien, honden en kippen kon zien. In overvloed!

We reden inmiddels het park weer uit, maar ik wist dat er nog een andere ingang was, bij een moeras. Over de Lotus swamp is een boardwalk aangelegd, een soort steiger van 600 meter. Hier gingen we op zoek naar de vogels waar dit gebied zo bekend om staat. Het was echt een prachtig stukje natuur, met een perfect begaanbaar pad, ook met de wandelwagen. Omdat het inmiddels al half 5 was, werd de temperatuur ook weer aangenaam. Het was absoluut niet druk, maar evengoed waren er niet heel veel vogels te zien. Wel een paar mooie reigers en een soort blauwe eend.

Na de mooie wandeling reden we weer naar het hotel. Hier was echter niemand te zien, het licht was zelfs al uit in het restaurant. We weten dat het laagseizoen is, maar we zijn niet eens de enige gasten. We zijn maar weer omgekeerd en hebben gegeten bij het Dolphin Bay Resort. Het eten was daar net als gister erg lekker. Nu konden we wel merken dat Stan te kort had geslapen. Hij was niet te genieten en at bijna niets. Toen wij ons bord leeghadden, zijn we dus maar snel naar ons huisje gegaan. Lekker douchen en Stan daarna naar bed! Wij zitten nu relaxed in het lege restaurant, gelukkig hebben we zelf een koelkast. Nou ja, leeg is het niet helemaal. Chris voelde net iets op zijn hoofd. Toen hij met een zaklamp op onderzoek uit ging, vond hij een grote leguaan op een van de houten balken. Eén keer raden wat die liet vallen.

Morgen gaan we weer verder reizen. We hebben hier alles gezien wat er te zien valt en het resort nodigt ook niet echt uit om langer te blijven. We gaan naar het grootste Nationale Park van Thailand, Kaeng Kraechan. Daar zullen we ongetwijfeld maar een klein stukje van zien, maar hopelijk wel een mooi stukje!

Lekker rustig aan, het is al warm genoeg!

Wat een hitte hier zeg! We waren lekker op tijd wakker dankzij Stan, die wilde om half 8 al autorijden. Na een snel ontbijtje dat ook nog bij dat huisje van 17,50€ zat, gingen we weer op pad. We volgden Highway 4, de weg die naar het zuidelijk deel van Thailand loopt. Onderweg zagen we de toeristensteden Cha-am en Hua Hin, waar naast de reeds bestaande gigahotels nog veel meer gebouwd wordt. Helaas zie je vanaf de weg nergens de stranden. Dit deel van Thailand is nogal druk. Na Hua Hin werd de snelweg weer smaller en het verkeer wat rustiger. Wij zijn afgeslagen bij Pranburi en zitten nu in een toeristendorpje wat uitgestorven lijkt. Het seizoen is voorbij en daarmee denk ik ook de gezelligheid die we hier zouden moeten vinden.

Vandaag was een leukere dag voor Stan, na de lange rit van gister hebben we nu gekeken naar wat hij leuk vindt. Direct na aankomst in dit dorpje zijn we even het strand opgelopen om bij de bootjes te kijken. Even, want het was werkelijk bloedheet in de brandende zon. Het zand was heel heet en ook de plassen water op het strand bieden geen verkoeling. We waren dus al erg vroeg bij het hotel. Voor ons huisje liggen steentjes en er hangt een hangmat, perfect speelmateriaal voor Stan. Dus terwijl wij zwetend en puffend de auto leeghaalden, zat hij lekker in de schaduw te spelen. Het zweet liep in straaltjes van z'n lijf maar hij lijkt zich daar niet aan te storen. Voor de lunch zijn we het dorpje ingereden en toen werd het wat bewolkter. Na het eten konden we dus nog even het strand op.

Stan heeft vanmiddag heerlijk geslapen in het huisje met airco. Ondertussen hingen wij wat rond in het restaurant, waar we wegsmolten in de hitte. Ook in de schaduw was het te heet om iets te gaan doen. Mijn plan om naar een massagesalon te lopen heb ik laten varen, ik kreeg het al benauwd bij het idee om in de volle zon over straat te moeten lopen. Toen Stan tegen vijf uur wakker werd, zijn we verkoeling gaan zoeken bij een groot resort hier vlakbij. Dit is groot en volledig gericht op kinderen, met naast vier zwembaden ook allerlei speelmaterialen. Een deel van het zwembad is zo ondiep dat Stan er zelf kan rondlopen, ideaal! Eerst snapte hij het nog niet en viel na iedere stap om, maar na een kwartier konden we hem lekker zijn gang laten gaan. Hij heeft langer dan een uur in het water gezeten en was nogal boos toen we eruit gingen. Bij het resort zit ook een kindvriendelijk restaurant met de ons bekende Ikea stoelen. Na een week improviseren ga je die stoelen echt waarderen! Het eten smaakte ook overheerlijk, al was Stan na al die waterpret te moe om nog veel te eten.

Het is hier nu nog tegen de 30°C, maar de gevoelstemperatuur is flink hoger, lekker zweterig dus. Morgen willen we het nationale park gaan bezoeken, eens kijken hoever we komen in deze hitte!

Terug uit de jungle

Vandaag begon de dag pas laat, we werden pas na 9 uur wakker. Vooral Stan vindt het leuk om lang te douchen, dus voordat we fris en schoon aan de ontbijttafel zaten was het 10 uur. Tegen 11 uur was de auto ingepakt en na een laatste blik op het prachtige meer vertrokken we. We moesten dezelfde weg terugrijden als die wij zijn afgereisd om in Sangkhla Buri te komen, maar het was voor ons geen straf om weer door de groene bergen te rijden. Na een korte stop na een uur rijden, wilde Stan rond half 2 echt uit de auto. Toevallig reden we net langs een groot restaurant, dat iets van de weg lag. Hier zijn we gestopt en terwijl wij een tafeltje kozen, bepaalde Stan dat het zandpad prima als zandbak kon dienen. Een schepje, harkje en kiepauto uit de auto gehaald en hij was druk bezig. De pizza's die we bestelden zouden een half uurtje nodig heben, maar dat kwam helemaal goed uit. Vanaf de menukaart met foto's verwachtten we diepvriespizza's, maar we kregen erg lekkere vers gemaakte pizza's.

Na de heerlijke lunch viel Stan meteen in slaap, zo konden we rustig heel wat  kilometers rijden. Maar toen we na nog geen half uur even gingen tanken, werd hij wakker. Slapen hoefde niet meer, hij werd zelfs boos toen we zijn stoeltje in de pas ontdekte slaapstand zetten. Toch zijn we nog een flink stuk doorgereden, met Duplo en andere spelletjes was hij nog wel zoet te houden. En anders verzon hij zelf wel iets... alle vrachtauto's zijn luidkeels benoemd en voor de zeldzame bruggen schreeuwde hij 'bukken!' (bedankt mam en Arjan :-). Toen we Kanchanaburi, onze eerste overnachtingsplaats, voorbij waren, gingen we al snel rechtsaf een voor ons nieuwe weg in. Hiermee veranderde ook het uitzicht: van bewolkt gingen we over naar een zwarte dreigende lucht en niet veel later reden we in een flinke tropische bui. De foto is om kwart voor 5 genomen... Zeker een half uur lang hebben de ruitenwissers op de snelste stand gestaan en konden we lang niet de maximale snelheid rijden. Gelukkig klaarde het daarna weer wat op.

Stan heeft niet meer geslapen en gaf overduidelijk aan het autorijden zat te zijn. We dachten wel eenvoudig een hotel te kunnen vinden, er zijn er tenslotte genoeg. Maar omdat wij de Thaise hyrogliefen nog steeds niet kunnen lezen en de Thai ook geen moeite doen met pictogrammen of het internationale woord hotel, bleek dit onmogelijk. Na een half uur hebben we het navigatiesysteem van Chris zijn telefoon opdracht gegeven om ons naar het dichtstbijzijnde resort te brengen. Een kwartiertje later reden we door een drukke straat van de stad Petchaburi, waar je geen resort zou verwachten. Er staat ook geen bord, je kunt nergens uit afleiden dat het smalle pad een tuin in naar een resort leidt. Maar dit was gelukkig wel het geval en zo vonden we een huisje, toch nog iets van de drukke weg met genoeg ruimte voor ons 3. Morgen gaan we toch weer verder en voor zo weinig geld, 17,50€, hebben we nog nooit in een echt bed geslapen, met de airco aan. Helaas geen wifi, dus ik zit hier te typen en hoop dit morgen ergens online te kunnen zetten.

Natuurlijk moesten we nog wat eten toen we aankwamen, dus zijn we naar het restaurant van het resort gelopen. Hier staan 2 vrouwtjes wat te koken en dat kun je in een ongezellige hal opeten, zonder menukaart, dus niets voor ons. Toevallig liep ik een verkeerde kant op naar de weg, zo kwamen we bij een klein steakhouse terecht, maar dan in een soort fastfood uitvoering. Zowaar een restaurant met kinderstoelen en gewoon worst met patat op het menu, helemaal prima voor ons. De drie serveerstertjes waren helemaal dol op Stan en toen hij lief met een ijsblokje zat te spelen en dit aan hen liet zien, kwamen ze met een hele emmer ijsblokjes... ook onze kip en zalm smaakte prima, heerlijk een dag zonder Thais voer. Na het eten ging er nog een deur voor Stan open, er is een speelkamer voor kinderfeestjes met volop speelgoed voor kleintjes. Ondanks de nationale parken waar we doorheen zijn gereden vond ik trouwens het imposantste dier bij het restaurant, ik ben blij dat wij niet van die giga slakken in de achtertuin hebben!

Nu ligt Stan lekker te slapen en zitten wij voor het huisje. Zelfs midden in de stad hoor je krekels, kikkers en gekko's. Morgen rijden we recht naar het zuiden, we gaan naar nationaal park Sam Roi Yot. Aan het strand, met mangroves en veel soorten vogels. We zijn benieuwd!

De mooie omgeving van Sangkhla Buri

Omdat we gister al tot aan de grens van Myanmar zijn gereden en we volgens de hoteleigenaar geen olifantenkamp met de auto kunnen bereiken, konden we vandaag op ons gemak de omgeving van Sangkhla Buri bekijken. We zitten echt in een uithoek, dus veel wegen om over te rijden zijn er niet. De ideale gelegenheid om rustig aan te doen, niet dat we de andere dagen niet rustig waren, maar we hebben er al heel wat kilometers op zitten. We begonnen met lekker uitslapen, relaxed wakker worden met een prachtig uitzicht vanuit ons bed, daarna rustig en lekker ontbijten en pas na 10 uur gingen we op pad. Als eerste heben we Wat Mon, een tempel die we vanaf ons balkon kunnen zien, bezocht. Vanaf het balkon lijkt het bouwwerk gigantisch, dit viel van dichtbij een beetje tegen. De toren is helemaal goud geschilderd. Van binnen wordt het gebouw gerestaureerd, alle Boedhabeelden staan dan ook her en der in de ruimte.

De Mon-brug, de lange houten brug, kunnen we ook vanaf het balkon zien. Deze is halverwege ingestort en dus mag je er vanaf 'onze' kant niet meer op. Vanaf de andere kant konden we de brug niet makkelijk vinden, wel kwamen we uit bij een kortere versie van de brug. Hier viel ons vooral op hoe vies het er was, een vrouwtje zat vieze vis te bewerken waardoor het gigantisch stonk en het was duidelijk dat iedereen daar zijn afval in de rivier dumpt, bah! Na nog wat door het dorpje te rijden, vonden we een straatje waar diverse grote auto's geparkeerd stonden. Om de hoek zagen we de houten brug, maar we konden hier niet met de auto doorrijden. Toen ik even de auto uit ging om een foto te maken, zag ik waarom het zo druk was. Naast de originele, ingestorte brug is een drijvende brug gebouwd. Deze werd net op dat moment feestelijk geopend met een stoet traditioneel geklede Mon vrouwen (traditionele stam) en VIP's. We bleven even kijken tot de stoet de overkant van de brug had bereikt en wilden weer verder rijden. Nu kwamen we in een stoet van luxe auto's, politie en soldaten terecht. We zijn maar in de stoet meegereden en kwamen zo bij een tempel terecht. Ook deze tempel ziet er vanaf ons hotel veel imposanter uit dan van dichtbij. Terwijl de Thai waarschijnlijk van een lunch gingen genieten, zijn wij weer verder gereden. Er was nog een weggetje de bergen in, via verschillende traditionele stammen naar de grens. Vooral de prachtige vergezichten maakten deze rit voor ons zeer de moeite waard.

Op de terugweg zijn we bij een stalletje langs de weg gestopt. Omdat het gekookte eten er in onze ogen niet eetbaar uitzag, hebben we het bij wat drinken en een zakje chips voor Stan gehouden, gelukkig hebben we goed ontbeten. Op het lijstje highlights van Sangkhla Buri stond nog een tempel, daar zijn we ook nog even heen gereden. De liggende boedha hadden we al gezien vanaf de toegangsweg, maar dit ging mij te snel. We dachten via een ander tempeltje naar de boedha te kunnen lopen en twijfelden of we onze schoenen dan wel uit moesten doen. Een monnik kwam op ons af en maakte duidelijk dat dit wel de bedoeling was. Hij wachtte ons vervolgens in de tempel op. Uiteraard had hij vooral aandacht voor Stan. De monnik ging op een kleedje zitten en gebaarde dat Stan voor hem moest komen zitten. Stan dacht daar anders over, hij klom zo ongeveer in m'n haar. Maar toen ik met hem bij de monnik ging zitten, werd hij al wat rustiger en keek vooral naar wat die rare man ging doen. De monnik begon te blazen naar Stan en pakte vervolgens een soort kwast en een kom water. Stan werd door de monnik op zijn hoofd besprenkeld met water en dit vond hij prachtig. Vervolgens was ik aan de beurt en ook Chris moest bij ons plaatsnemen. Omdat Stan het zo leuk vond, kreeg hij nog een portie. Wat de betekenis van deze handelingen is, weten we niet, maar het zal vast geen kwaad kunnen. De monnik maakte ons duidelijk dat er geen foto's gemaakt mochten worden, dus ik heb ook maar geen foto's gemaakt van de monnikken in opleiding die er rondhingen. Wel schattig, die jonge jochies met zo'n fel oranje gewaad. We hebben nog even rondgekeken in de tempel waar allerlei verschillende boedha beelden staan. Stan wees direct naar een liggende boedha, 'boedha slaapt'. Natuurlijk zijn we buitenom nog naar de gigantische liggende boedha gaan kijken en toen hadden we weer genoeg gezien.

Weer bij het hotel aangekomen, hebben we nog een broodje gegeten en toen was het weer tijd om vanaf het balkon bootjes te kijken en met de blokken te spelen.  Niet veel later begon het flink te waaien en barstte een regen- en onweersbui los. Best mooi om te zien vanaf ons balkon! Gelukkig klaarde het snel weer op. Terwijl Stan lekker lag te slapen, ben ik naar de aanlegsteiger van het hotel gelopen. Het utzicht is daar natuurlijk ook prachtig en m'n fotokaartjes lopen lekker vol. Ik raakte aan de praat met een Spanjaard die hier al vaker was geweest. Hij blijft hier een paar weken om daarna een maand in een tempel te gaan leven. Hij vindt dit gebied het mooiste deel van Thailand, omdat het zo rustig is en je echt in de natuur bent. Of de rest van Thailand minder mooi is, weet ik natuurlijk nog niet, maar over het laatste ben ik het volledig met hem eens. Een maand in een tempel vind ik wat teveel van het goede...

Na Stan zijnmiddagslaapje was het bijna etenstijd, maar niet voordat we hebben gekeken naar de zonsondergang. Vanuit het restaurant hadden we weer een mooi uitzicht op alle lichtjes. Morgen vertrekken we hier weer, we hebben alles gezien wat we wilden zien. Omdat we een stuk verder zijn doorgereden naar de grens dan ik had verwacht, zullen we niet in een keer naar de zuidelijkere parken of het strand kunnen rijden. We gaan dus gewoon rijden en we zien wel waar we uitkomen!

Room with a view

Wat hebben we weer een mooie dag gehad en wat vinden we dit land mooi! Na een prima ontbijtje heben we de koffers weer ingepakt. We hadden gister een tas wasgoed ingeleverd en deze kregen we netjes gestreken terug voor een paar euro. Fijn, miaachien da we nu eens met koffers schone kleding naar huis komen in plaas van vuile was... We zijn weer richting Sangkhla Buri gereden, eerst dezelfde weg als gister dus dat hebben we snel doorgereden. Daarna reden we nationaal park Khao Laem in, wat een prachtig groen gebied bij het gelijknamige meer. Volgens de Lonely Planet een van de mooiste wegen van Thailand en dat geloof ik wel! We zijn onderweg 2 keer gestopt bij een uitzichtpunt. Meer mogelijkheden voor een stop of wandeling waren er helaas niet, voor een wandeling moet je hier met een gids op pad. Maar gelukkig kregen we ook vanuit de auto heel veel moois te zien.

Vlak voor Sangkhla Buri viel Stan in slaap, dus in plaats van naar een hotel te rijden, zijn we doorgereden naar de grens met Myanmar (voorheen Birma). Dit wordt de 3 pagodas pass genoemd, naar de vorm van de bergtoppen en de 3 pagoda's die in een parkje voor de grenspost zijn gemaakt. Ook staat hier weer een herdenkingsmonument met treinrails. Het was hier bloedheet, dus we hebben even snel rondgekeken en daarna zijn we in de schaduw van een boom gaan zitten. Zo konden we precies zien wie het land in of uit ging. De mensen hadden weer veel meer aandacht voor Stan dan andersom.

In de koelte van de airco zijn we het laatste stukje weer teruggereden en zo kwamen we in Sangkhla Buri terecht. Op het eerste oog een ruim, schoon stadje, maar veel hebben we er nog niet van gezien. We zijn ingechecht bij P.Guesthouse, een aanrader van de Lonely Planet. Voor nog geen 25 euro zitten we in zo'n prachtige grote kamer met airco, daar kan de gemiddelde Van der Valk een puntje aan zuigen... en dan het uitzicht: helemaal fantastisch. We kijken uit op het Khao Laem meer, waar vanuit Sangkhla Buri veel bootjes over vertrekken, vooral vissers. Aan de overkant staan 2 gigantische tempels en we kijken ook uit op de Mon-bridge, de op een na grootste houten brug ter wereld. Alles in het hotel is van steen of grof hout, wat erg mooi is. Gelukkig is ook het balkon 'Stan-proof' hij kan op een verhoging klimmen (altijd leuk) en dan zonder ervan af te storten over he hek naar de bootjes op het meer kjken. Hij heeft er vanmiddag al heek wat uitgezwaaid, 'dag boot!'. We zijn niet meer bij het hotel weggeweest. Ook het eten is hier prima, Stan was wel uitgekeken op al die friet dus de macaroni werd snel opgegeten.

Morgen gaan we hier eens in de buurt rondkijken, hopelijk vinden we een olifantenpark en anders is hier genoeg te doen!

Prachtig groen Thailand

Weer is er een vakantiedag voorbij gevlogen... en weer hebben we veel moois gezien. Dankzij een overactieve haan waren we al vroeg wakker en wilde Stan meteen uit zijn tentje. Even douchen en daarna heerlijk ontbeten. Vanaf de ontbijtruimte hebben we een prachtig uitzicht op het groene Thailand.

Na het ontbijt zijn we weer op pad gegaan. We zijn richting Sangkhla Buri gereden, de laatste stad voor de grens met Myanmar. Direct nadat we een voor ons nieuwe weg insloegen, zagen we een gigantische boedha met aan weerszijden een hele rij gouden boedha's onder een overkapping. Hier hebben we even rondgekeken en toen gingen we echt op weg. De route was prachtig met alleen maar groene plantages en tropisch bos. We reden de bergen in en daar zie je hoe Thailand ooit helemaal was: bedekt met tropisch regenwoud. Bij het nationale park Khao Laem zijn we gestopt, hier lag direct aan de weg een waterval. We zijn met Stan in de rugzak dwars door een stuk regenwoud gewandeld. Flink bukken om onder de aan elkaar gegroeide planten door te lopen, het pad wordt duidelijk niet veel gebruikt. We kwamen uit bij een minidorpje met natuurlijk nog meer boedha's, waaronder een begroeid exemplaar bovenaan een oude trap. Via de weg zijn we weer teruggelopen naar de waterval en de auto.

Op de terugweg zijn zijn we gestopt in Thom Pha Phum om te lunchen. De lucht op de markt maakte mij misselijk, wat is het hier smerig. Uiteindelijk hebben we maar bij de 7/11 supermarkt wat bapao en warme broodjes gehaald en dit onderweg opgegeten. We wilden weg uit deze stinkstad.

Om 3 uur moesten we terug zijn bij het resort, Chris had daar voor een uur een ATV gehuurd. De eigenaar had ons bij de reservering niet helemaal begrepen, er lagen 3 helmen klaar en ze dachten dat we Stan wel meenamen op dat ding. Het idee alleen al... Alhoewel ze hier een baby van 6 maanden al meenemen op de brommer, meestal tussen papa en mama in, houden wij Stan liever nog in de gordels. Met 2 gidsen reed Chris dezelfde route als we gister deden, uiteraard reden ze nu door waar wij omgekeerd zijn ivm een te slechte weg. Een uur lang reden ze door de bushbush, over onverharde weggetjes door jungle, plantages en kleune afgelegen dorpjes. Prachtig natuurlijk!

Ondertussen lag Stan lekker te slapen en vermaakte ik me met wat internetten en spelletjes. Toen Christiaan terug was werd Stan wakker. Het regende inmiddels flink dus we zijn maar in het huisje gebleven. We hebben natuurlijk wel weer erg lekker gegeten in een verder leeg restaurant, we zijn nu ook de enige gasten in het resort. Stan ligt weer lekker te slapen en wij genieten nog even van de junglegeluiden en een drankje. Nu maar eens plannen maken voor de komende dagen. In plaats van richting  de sranden gaan we morgen verder richting Sangkhla Buri, het is hier veel te mooi om weg te gaan. Ik ben blij dat onze huurauto ons brengt waar we willen en wanneer we willen!